Remember handwriting? It's sad how

Remember handwriting? It's sad how quickly our digitally-accustomed hands cramp when we find ourselves in a situation with pen and paper now. There was a time when we could almost fill a blue book before our hands seized up. Now it's more like a page. On the plus side, when we typed back then we had to bring along a bottle of white-out, so it's all a tradeoff.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำการเขียนด้วยลายมือหรือไม่ ก็เศร้าอย่างรวดเร็วของเราคุ้นเคยแบบดิจิทัลมือตะคริวเมื่อเราค้นหาตนเองในสถานการณ์ที่ มีปากกา และกระดาษเดี๋ยวนี้ มีเวลาเมื่อเราสามารถเกือบเติมหนังสือสีน้ำเงินก่อนที่มือของเรายึดค่า ตอนนี้ มันเป็นเหมือนหน้า ด้านบวก เมื่อเราพิมพ์ไป แล้วเราได้นำมาพร้อมขวดไวท์เอาท์ ดังนั้นจึงยอมเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำลายมือ? มันน่าเศร้าวิธีการอย่างรวดเร็วตะคริวมือข​​องเราคุ้นเคย-ดิจิทัลเมื่อเราพบตัวเองในสถานการณ์ที่มีปากกาและกระดาษในขณะนี้ มีเวลาเมื่อเราเกือบจะกรอกหนังสือสีฟ้าก่อนที่มือของเรายึดขึ้น ตอนนี้ก็มากขึ้นเช่นหน้า ด้านบวกเมื่อเราพิมพ์กลับมาแล้วเราต้องนำมาพร้อมขวดสีขาวออกดังนั้นมันคือทั้งหมดที่ถ่วงดุลอำนาจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จดจำลายมือ ? มันเศร้าได้อย่างรวดเร็วของเราแบบดิจิทัลที่คุ้นเคย มือเป็นตะคริวเมื่อเราพบตัวเองในสถานการณ์ที่มีปากกาและกระดาษตอนนี้ มีเวลาเมื่อเราได้เกือบเต็มสมุดสีฟ้าก่อน มือของเราจับขึ้น ตอนนี้มันเหมือนหน้า ในด้านบวก เมื่อเราพิมพ์ หลังจากนั้นเราก็เอาขวดสีขาวออกมาแล้ว มันเป็นข้อเสีย