This content analysis took two year

This content analysis took two years and coded 2,999 prime time network commercials to study the level of inclusion of persons with physical disabilities. The data were collected as a census during the 1998 and 1999 February sweeps. Analysis was quantitative and descriptive. Findings indicated that persons with visible disabilities were virtually excluded in prime time television advertising based on a comparison with US Census reports.
The intent of this study was to establish a statistical benchmark. The premise of this research is straightforward: if commercials practice inclusion of persons with disability so will the American culture.
Literature Review
A commercial appearance by the paralyzed-actor Christopher Reeve during ABC's 2000 NFL Super Bowl broadcast was particularly controversial. The commercial for Nuveen Investments used computer animation to depict Reeve as walking during a fictitious award ceremony for spinal cord injury research. The commercial was the `most disliked' and one of the six `most liked' of the 61 ads shown during the Super Bowl game (Super Bowl, Jan. 1, 2000). One critic characterized the advertisement as "disgracefully misleading" and accused Reeve of distorting reality and offering false hope to those with spinal cord injuries (Krauthammer, 2000, p. 100).
Supporters of the commercial felt Reeve brought hope and attention to the community of people with disabilities. Similar controversies have erupted over professional golfer Casey Martin's physical disability (Chambers, 1998; Sandomir, 1998), and the Franklin D. Roosevelt Memorial sculpture which depicted him with a cape draped over his wheelchair. High-profile examples like these, the passage of the 1964 Civil Rights Act and the 1990 Americans with Disabilities Act have led to the creation of "the disability community [sic]" (Nelson, 1999; John, 1997; Nelson, 1992).
Elliott, Byrd and Byrd's (1983) study of prime time television programming utilized a broad definition of disability that included old age. They found 74 commercials aired during a one week period portrayed a disability. Fifty percent of those commercials were included because they addressed old age. Little additional research was done until Ganahl and Kallem (1998) found that persons with visually detected physical impairments were completely nonexistent in a small select sample of television advertising. Research from other fields suggests that accurate and proportional inclusion of persons with physical disabilities would yield positive social results and financial

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์เนื้อหานี้ใช้เวลาสองปีและรหัสเครือข่ายโฆษณา 2,999 ครั้งสำคัญเพื่อศึกษาระดับของการรวมของบุคคลที่มีความพิการทางกายภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นสำมะโนประชากรในช่วงปี 1998 และ 1999 กุมภาพันธ์เรตติ้ง วิเคราะห์เป็นเชิงปริมาณและเชิงพรรณนา ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าบุคคลที่มีความพิการที่มองเห็นความจริงที่ได้รับการยกเว้นในการโฆษณาทางโทรทัศน์เวลาที่สำคัญขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบกับรายงานสำรวจสำมะโนประชากรของสหรัฐ.
เจตนาของการศึกษาครั้งนี้คือการสร้างมาตรฐานทางสถิติ สถานที่ตั้งของงานวิจัยนี้คือตรงไปตรงมา.
ถ้าโฆษณาปฏิบัติรวมของบุคคลที่มีความพิการเช่นนี้จะวัฒนธรรมอเมริกันวรรณกรรมทบทวนลักษณะเชิงพาณิชย์โดยอัมพาตนักแสดงคริสโตเฟอร์รีฟในช่วงปี
2000 เอบีซีเอ็นเอฟแอซูเปอร์โบว์ลที่ออกอากาศเป็นที่ถกเถียงกันโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เชิงพาณิชย์สำหรับ Nuveen เงินลงทุนที่ใช้ภาพเคลื่อนไหวคอมพิวเตอร์เพื่อให้เห็นภาพการเดินรีฟในระหว่างพิธีมอบรางวัลปลอมสำหรับการวิจัยเส้นประสาทไขสันหลังบาดเจ็บ การค้าเป็นส่วนใหญ่ไม่ชอบ `'และเป็นหนึ่งในหก` ชอบมากที่สุดของ 61 โฆษณาที่แสดงในระหว่างเกมซูเปอร์โบวล์ (ซูเปอร์โบว์ล, 1 มกราคม 2000) นักวิจารณ์คนหนึ่งลักษณะโฆษณาว่า "ประเจิดประเจ้อทำให้เข้าใจผิด" และถูกกล่าวหาว่ารีฟของบิดเบือนความเป็นจริงและนำเสนอความหวังให้กับผู้ที่มีอาการบาดเจ็บที่เส้นประสาทไขสันหลัง (Krauthammer, 2000, น. 100).
สนับสนุนการค้ารู้สึกว่ารีฟนำความหวังและความสนใจให้กับชุมชนของ คนที่มีความพิการ การถกเถียงที่คล้ายกันได้ปะทุขึ้นมาเคซี่ย์นักกอล์ฟมืออาชีพความพิการทางร่างกายมาร์ติน (Chambers, 1998; Sandomir, 1998) และประติมากรรมโรสเวลต์ซึ่งภาพแห่งความทรงจำเขาด้วยเสื้อคลุมพาดอยู่บนรถเข็นของเขา ตัวอย่างรายละเอียดสูงเช่นนี้ทางเดินของ 1964 พระราชบัญญัติสิทธิพลเมืองและ 1990 ชาวอเมริกันที่มีความพิการพระราชบัญญัติได้นำไปสู่การสร้าง "ชุมชนพิการ [sic]" (ที่เนลสัน, 1999; จอห์น 1997; เนลสัน, 1992)
เอลเลียตเบิร์ดเบิร์ดและ (1983) การศึกษาของรายการโทรทัศน์เวลาที่สำคัญใช้คำจำกัดความกว้างของความพิการที่รวมอายุ พวกเขาพบว่า 74 โฆษณาออกอากาศในช่วงระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ภาพความพิการ ร้อยละห้าสิบของโฆษณาเหล่านั้นถูกรวมอยู่เพราะพวกเขาที่อยู่ในวัยชรา การวิจัยเพิ่มเติมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้กระทำจน Ganahl และ Kallem (1998) พบว่าบุคคลที่มีความบกพร่องทางสายตาที่ตรวจพบทางกายภาพได้ดำรงอยู่อย่างสมบูรณ์ในการเลือกตัวอย่างเล็ก ๆ ของการโฆษณาทางโทรทัศน์ การวิจัยจากสาขาอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าการรวมที่ถูกต้องและสัดส่วนของผู้ที่มีความพิการทางร่างกายจะให้ผลทางสังคมในเชิงบวกและทางการเงิน