Although the traditional Thai perfo

Although the traditional Thai performing arts are not as vibrant as they once were, suffering inroads from Western entertainment and generally changing tastes, Thai dance drama is not extinct. What survives displays the elegance of an art form refined over centuries and supported by regal patronage.

Aside from folk and regional dances (southern Thailand's Indian-influenced manohra dance, for example), the two major forms of Thai classical dance drama are khon and lakon nai. In the beginning both were exclusively court entertainments and it was not until much later that a popular style of dance theater, likay, evolved as a diversion for the common folk who had no access to royal performances

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าศิลปะไทยแบบดั้งเดิมจะไม่เป็นระดับเหล่านั้นเมื่อถูก ทุกข์รองจากบันเทิงตะวันตกและโดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงรสนิยม ละครรำไทยได้สูญ อะไร survives แสดงความสง่างามของศิลปะแบบที่บริสุทธิ์กว่าศตวรรษ และสนับสนุนพระราชอุปถัมภ์นอกจากพื้นบ้าน และภูมิภาคเต้น (ภาคใต้มโนราห์อิทธิพลอินเดียเต้น ตัวอย่าง หลักสองรูปแบบของละครรำไทยขอนแก่นและ lakon นาย ในการเริ่มต้น ทั้งสองได้ขอศาลสถานบันเทิง และก็ไม่จนมากในภายหลังว่า ลักษณะนิยมของโรงละครรำ likay พัฒนาเป็นผันสำหรับพื้นทั่วไปที่ไม่สามารถเข้าถึงการแสดงที่รอยัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าดั้งเดิม ศิลปะการแสดงไทยไม่ได้เป็นสดใสเช่นที่พวกเขาเคยเป็น ทรมานสัตว์จากตะวันตกบันเทิงและการเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปรสชาติ นาฏศิลป์ไทยละครจะไม่สูญพันธุ์ สิ่งที่มีชีวิตอยู่แสดงความสง่างามของศิลปะที่ประณีตกว่าหลายศตวรรษและได้รับการสนับสนุนจากพระราชคุณูปการ

จากพื้นบ้านและเต้นในภูมิภาค ( ภาคใต้อินเดียได้รับอิทธิพลมโนราห์ เต้นตัวอย่างเช่น ) , สองรูปแบบหลักของละครนาฏศิลป์ไทยโขนและละครไน ในตอนแรกทั้งสองความบันเทิงโดยเฉพาะศาล และมันไม่จนมากภายหลังว่าเป็นสไตล์ยอดนิยมของโรงละคร เต้นลิเก วิวัฒนาการมาเป็นทางเบี่ยงสำหรับชาวทั่วไปที่ไม่มีการเข้าถึงการแสดงพระราชทาน