Ayrton Senna da Silva (Brazilian Po

Ayrton Senna da Silva (Brazilian Portuguese: [aˈiʁtõ ˈsẽnɐ dɐ ˈsiwvɐ] ( listen); 21 March 1960 – 1 May 1994) was a Brazilian racing driver who won three Formula One world championships for McLaren in 1988, 1990 and 1991 and is regarded as one of the greatest Formula One drivers of all time.[2][3] He was killed in an accident while leading the 1994 San Marino Grand Prix for Williams.[4]

Senna began his motorsport career in karting, moving up to open-wheel racing in 1981, and winning the British Formula 3 championship in 1983. He made his Formula One debut with Toleman-Hart in 1984 before moving to Lotus-Renault the following year and winning six Grands Prix over the next three seasons. In 1988, he joined Frenchman Alain Prost at McLaren-Honda. Between them, they won all but one of the 16 Grands Prix that year and Senna claimed his first World Championship. Prost claimed the championship in 1989, and Senna his second and third championships in 1990 and 1991. In 1992, the Williams-Renault combination began to dominate Formula One. Senna nonetheless managed to finish the 1993 season as runner-up, winning five races and negotiating a move to Williams in 1994.

Senna has often been voted as the best and most influential Formula One driver of all time in various motorsport polls.[5][6][7][8][9] He was recognised for his qualifying speed over one lap and from 1989 until 2006 held the record for most pole positions. He was also acclaimed for his wet weather performances, such as the 1984 Monaco Grand Prix, the 1985 Portuguese Grand Prix, and the 1993 European Grand Prix. He holds a record six victories at the Monaco Grand Prix, and is the fifth-most successful driver of all time in terms of race wins. Senna courted controversy throughout his career, particularly during his turbulent rivalry with Prost. In the Japanese Grands Prix of 1989 and 1990, each of which decided the championship of that year, collisions between Senna and Prost determined the eventual winner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลโฮมะขามแขกดาซิลวา (โปรตุเกสบราซิล: [aˈiʁtõ ˈsẽnɐ dɐ ˈsiwvɐ] (ฟัง); 21 1960 มีนาคม – 1 อาจ 1994) ถูกขับแข่งบราซิลที่ชนะแชมป์โลกฟอร์มูล่าวันสามสำหรับแมคลาเรนในปี 1988, 1990 และ 1991 และถือเป็นหนึ่งในโปรแกรมควบคุมสูตรหนึ่งยิ่งใหญ่ที่สุดของเวลาทั้งหมด [2] เขาถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุขณะนำ 1994 ซานมาริโนกรังปรีซ์สำหรับวิลเลียมส์ [4]มะขามแขกเริ่มอาชีพนักแข่งรถในคาร์ท ย้ายค่าไปเปิดล้อแข่งในปี 1981 และชนะอังกฤษสูตร 3 แชมป์ในปี 1983 เขาได้สูตรหนึ่งกับ Toleman ฮาร์ตในปี 1984 ก่อนย้ายไปโลตัสเรโนลต์ในปีต่อไป และชนะหก Grands Prix กว่าฤดูกาลถัดไปทั้งสาม ในปี 1988 เขาเข้าร่วมผู้ชายฝรั่งเศส Alain Prost ที่ฮอนด้าแมคลาเรน ระหว่างพวกเขา พวกเขาได้ทั้งหมดแต่หนึ่งใน Grands Prix 16 ปี และมะขามแขกอ้างว่า แชมป์แรกของเขา Prost อ้างว่า แชมป์ในปี 1989 และมะขามแขกแชมป์สอง และสามของเขาในปี 1990 และ 1991 ในปี 1992 ชุดวิลเลียมส์เรโนลต์เริ่มครองสูตรหนึ่ง มะขามแขกก็จัดการให้เสร็จสิ้นฤดูกาล 1993 4 ชนะการแข่งขันห้า และเจรจาต่อรองการย้ายไปยังวิลเลียมส์ในปี 1994มะขามแขกมักจะได้รับการโหวตเป็นไดรเวอร์สูตรหนึ่งที่ดีที่สุด และทรงอิทธิพลที่สุดของเวลาทั้งหมดในโพลส์มอเตอร์สปอร์ตต่าง ๆ [5] [6] [7] [8] เขาเคยรับรู้ สำหรับการคัดเลือกของเขาเร็วกว่าตัก และ จากปี 1989 จนกระทั่ง 2006 จัดระเบียนสำหรับตำแหน่งเสาส่วนใหญ่ นอกจากนี้เขายังมีรางวัลสำหรับสภาพอากาศเปียกดำรงอยู่ เช่น 1984 โมนาโกกรังด์ปรีซ์ Grand Prix โปรตุเกส 1985, 1993 ยุโรปแกรนด์กรังปรีซ์ เขาถือเป็นชัยชนะหกคอร์ดที่โมนาโกกรังด์ปรีซ์ และ โปรแกรมควบคุมสำเร็จ 5 มากที่สุดของเวลาทั้งหมดในแง่ของการชนะการแข่งขัน มะขามแขกว่าตลอดอาชีพของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างการแข่งขันของเขาปั่นป่วนกับ Prost ในกรังปรีซ์ Grands ญี่ปุ่นปี 1989 และ 1990 ซึ่งตัดสินใจชิงแชมป์ของปีที่ ชนระหว่าง Prost และมะขามแขกกำหนดที่โมนาโก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ayrton Senna ดาซิลวา (โปรตุเกสบราซิล: [aiʁtõsẽnɐdɐsiwvɐ] (ฟัง); 21 มีนาคม 1960 - 1 พฤษภาคม 1994) เป็นนักขับรถแข่งชาวบราซิลที่ได้รับรางวัลสามสูตรหนึ่งชิงแชมป์โลกแม็คลาเรนในปี 1988 ปี 1990 และปี 1991 และถือได้ว่าเป็น ที่สุดคนหนึ่งขับรถสูตรหนึ่งของเวลาทั้งหมด. [2] [3] เขาถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุในขณะที่ผู้นำ 1994 ซานมาริโนกรังด์ปรีวิลเลียมส์. [4] เซนเริ่มอาชีพของเขาในมอเตอร์สปอร์ตโกคาร์ทขยับขึ้นไปเปิดโล่ง ล้อรถแข่งในปี 1981 และชนะอังกฤษสูตร 3 แชมป์ในปี 1983 เขาทำให้สูตรหนึ่งเปิดตัวครั้งแรกกับโทลแมน-ฮาร์ทในปี 1984 ก่อนที่จะย้ายไปโลตัสเรโนลต์ในปีต่อไปและชนะหก Grands กรังปรีซ์ในช่วงสามฤดูกาลถัดไป ในปี 1988 เขาได้เข้าร่วมฝรั่งเศสอแลงหญิงที่แม็คลาเรนฮอนด้า ระหว่างพวกเขาพวกเขาได้รับรางวัลทั้งหมด แต่หนึ่งใน 16 Grands กรังปรีซ์ในปีนั้นและมะขามแขกเขาอ้างว่าแชมป์โลกครั้งแรก หญิงอ้างว่าแชมป์ในปี 1989 และมะขามแขกประชันสองและสามของเขาในปี 1990 และปี 1991 ในปี 1992 การรวมกันที่วิลเลียมส์เรโนลต์เริ่มครองสูตรหนึ่ง มะขามแขกกระนั้นการจัดการที่จะจบฤดูกาล 1993 เป็นวิ่งขึ้นชนะห้าการแข่งขันและการเจรจาต่อรองที่จะย้ายไปวิลเลียมส์ในปี 1994 มะขามแขกมักจะได้รับการโหวตให้เป็นที่ดีที่สุดและมีอิทธิพลมากที่สุดขับรถสูตรหนึ่งของเวลาทั้งหมดในการเลือกตั้งต่างๆมอเตอร์สปอร์ต. [5] [6] [7] [8] [9] เขาได้รับการยอมรับสำหรับความเร็วที่มีคุณสมบัติของเขามากกว่าหนึ่งบนตักและจาก 1989 2006 จนกระทั่งยื่นบันทึกมากที่สุดสำหรับตำแหน่งเสา นอกจากนี้เขายังได้รับรางวัลสำหรับการแสดงของเขาในสภาพอากาศเปียกเช่น 1984 โมนาโกกรังด์ปรีซ์ 1985 โปรตุเกสแกรนด์กรังปรีซ์ 1993 และยุโรป Grand Prix เขาถือบันทึกชัยชนะหกที่โมนาโกกรังปรีซ์และเป็นคนขับที่ห้าที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของเวลาทั้งหมดในแง่ของการชนะการแข่งขัน เซนน่าทะนุถนอมความขัดแย้งตลอดอาชีพของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงการแข่งขันป่วนของเขากับหญิง ในญี่ปุ่น Grands สูงสุดของปี 1989 และปี 1990 ซึ่งแต่ละตัดสินใจแชมป์ของปีที่ชนระหว่างมะขามแขกและหญิงกำหนดผู้ชนะในที่สุด