Several papers have reported on the

Several papers have reported on the use of supercritical carbon
dioxide extraction to obtain lycopene and other carotenoids from tomato
by-product at lower temperature and pressure as well as on the use of organic solvents as a modifier (Baysal et al., 2000; Rozzi
et al., 2002; Sabio et al., 2003; Vagi et al., 2007; Huang et al.,
2008). Through response surface regression, Huang et al. (2008) predicted
a 93% lycopene recovery using supercritical CO2 and 16% ethanol
as a co-solvent. Topal et al. (2006) reported on the effects of
temperature, pressure, and CO2 flow rate on extraction of lycopene
from tomato peel by-product without the addition of any modifier;
they did, however, use the toxic organic solvent tetrahydrofuran/
THF to rinsing the remaining lycopene in the system. It was shown
that temperature and pressure had an effect on lycopene extraction,
and that the highest yield of lycopene, 85%, was obtained at 40 MPa,
100 C, and 2.5 mL/min of CO2 with the THF rinsing method. Rozzi
et al. (2002) examined the effects of temperature, pressure, flow
rate, and CO2 volume on extraction of lycopene from tomato peel
and seed. A lycopene recovery of 61.0% was obtained at 86 C and
34.47 MPa with 500 mL of CO2 at a flow rate of 2.5 mL/min. Vasapollo
et al. (2004) showed the presence of hazelnut oil worked both to
improve the yield up to three times of lycopene extracted over 8 h
and also to prevent degradation of lycopene during storage; however,
they did not quantify stability. The maximum amount of
extractable lycopene from dried tomato obtained at 45 MPa and
66 C in the presence of hazelnut oil (10%) at a flow rate of 20 kg
CO2/h for extraction time more than eight hours was 60%. The use
of vegetable oil as a co-matrix with the tomato matrix for supercriticalCO2
extraction of lycopene has also been reported with mixed olive
oil and ethanol (Shi et al., 2009a) and hazelnuts (Ciurlia et al.,
2009; Lenucci et al., 2010). Lenucci et al. (2010) reported that the
addition of an oleaginous co-matrix consisting of roughly crushed
hazelnutsmade it possible to recover approximately 80% of the lycopene
in the oleoresin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารต่าง ๆ มีรายงานการใช้คาร์บอน supercritical
ไดออกไซด์สกัดรับ lycopene และ carotenoids อื่น ๆ จากมะเขือเทศ
โดยผลิตภัณฑ์ ที่อุณหภูมิต่ำและความดันรวม ถึง การใช้อินทรีย์เป็นวิเศษณ์ (Baysal et al., 2000 Rozzi
et al., 2002 Sabio และ al., 2003 Vagi et al., 2007 หวง et al.,
2008) โดยตอบสนองผิวถดถอย หวง et al (2008) ทำนาย
ฟื้นตัว lycopene 93% ใช้ supercritical CO2 และเอทานอล 16%
เป็นตัวทำละลายร่วมกัน Topal et al. (2006) รายงานในลักษณะของ
อุณหภูมิ ความดัน และอัตราการไหลของ CO2 ในสกัด lycopene
จากพลอยได้เปลือกมะเขือเทศโดยการเพิ่มปรับเปลี่ยนใด ๆ;
อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ ใช้ tetrahydrofuran ตัวทำละลายอินทรีย์เป็นพิษ /
THF ล้าง lycopene ที่เหลือในระบบ ที่แสดง
ที่อุณหภูมิและความดันมีลักษณะพิเศษในการสกัด lycopene,
และที่ได้รับผลตอบแทนสูงสุดของ lycopene, 85% ที่แรง 40,
100 C และ 2.5 mL/min ของ CO2 กับ THF ล้างวิธีการ Rozzi
et al. (2002) ตรวจสอบผลกระทบของอุณหภูมิ ความดัน กระแส
อัตรา และปริมาณ CO2 ในสกัด lycopene จากเปลือกมะเขือเทศ
และเมล็ด กู้คืน lycopene ของ 610% กล่าวที่ 86 C และ
34.47 แรง ด้วยขนาด 500 มล.ของ CO2 ที่อัตราการไหลของ 2.5 mL/นาที Vasapollo
et al. (2004) แสดงให้เห็นสถานะของน้ำมันเฮเซลนัททำงานทั้งเพื่อ
เพิ่มจากผลตอบแทนค่าไปสามครั้งของ lycopene สกัดกว่า 8 h
และยัง เพื่อป้องกันการสลายตัวของ lycopene ในระหว่างเก็บข้อมูล อย่างไรก็ตาม,
พวกเขาไม่ได้กำหนดปริมาณความมั่นคง จำนวน
lycopene extractable จากมะเขือเทศอบแห้งได้ที่ 45 แรง และ
C 66 ในต่อหน้าของน้ำมันเฮเซลนัท (10%) ที่อัตราการไหลของ 20 กิโลกรัม
CO2/h สำหรับแยกเวลากว่า 8 ชั่วโมงเป็น 60% ใช้
น้ำมันพืชเป็นเมทริกซ์ร่วมกับเมทริกซ์มะเขือเทศสำหรับ supercriticalCO2
รายงานสกัด lycopene มีมะกอกผสมยัง
น้ำมัน และเอทานอล (Shi et al., 2009a) และ hazelnuts (Ciurlia et al,
2009 Lenucci et al., 2010) Lenucci et al. (2010) รายงานว่า การ
แห่งเมทริกซ์ร่วม oleaginous ประกอบด้วยหยาบ ๆ บด
hazelnutsmade ได้กู้ประมาณ 80% ของ lycopene
ใน oleoresin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอกสารต่าง ๆได้รายงานเกี่ยวกับการใช้ของการสกัดคาร์บอนไดออกไซด์
ยิ่งยวดได้รับไลโคปีนจากมะเขือเทศและ carotenoids อื่น ๆ .
ในอุณหภูมิและความดัน ตลอดจนการใช้ตัวทำละลายอินทรีย์เป็นส่วนขยาย ( baysal et al . , 2000 ; rozzi
et al . , 2002 ; ซาเบียว et al . , 2003 ; Vagi et al . , 2007 ; Huang et al . ,
2008 ) ผ่านการตอบสนองที่พื้นผิว , Huang et al .( 2008 ) คาดการณ์
93% การกู้คืนโดยใช้คาร์บอนไดออกไซด์เหนือวิกฤต และไลโคปีน 16 % เอทานอล
ร่วมในฐานะตัวทําละลาย topal et al . ( 2006 ) รายงานผล
อุณหภูมิ ความดัน และอัตราการไหลของ CO2 ในการสกัดไลโคปีนจากมะเขือเทศโดยไม่ต้องเปลือก
กาก
เพิ่มใด ๆที่พวกเขาทำ ; แต่ใช้พิษตัวทำละลายอินทรีย์เตตระไฮโดรฟแรน /
เตตระไฮโดรฟูแรน เพื่อทําความสะอาดไลโคปีนที่เหลือในระบบพบ
ที่อุณหภูมิและความดันที่มีผลต่อการสกัดไลโคพีน
, และ ผลผลิตของไลโคปีน 85 % ได้ 40 เมกะปาสคาล
100  C และ 2.5 มล. / นาทีของ CO2 กับเตตระไฮโดรฟูแรน ล้างวิธี rozzi
et al . ( 2002 ) ศึกษาผลของอุณหภูมิ ความดัน อัตราการไหลและปริมาณ CO2
ในการสกัดไลโคปีนจากมะเขือเทศ
เปลือกและเมล็ด มีไลโคปีนการฟื้นตัวของ 610 % ได้ 86  C
34.47 MPA 500 ml ของ CO2 ที่อัตราการไหล 2 มล. / นาที vasapollo
et al . ( 2004 ) พบการปรากฏตัวของน้ำมันเฮเซลนัททำงานทั้งคู่

เพิ่มผลผลิตได้ถึงสามครั้งของไลโคปีนสกัดกว่า 8 H
และยังเพื่อป้องกันการย่อยสลายของไลโคปีนในที่เก็บ ; อย่างไรก็ตาม ,
พวกเขาไม่ได้ปริมาณเสถียรภาพ จำนวนเงินสูงสุดของ
ปริมาณไลโคปีนจากมะเขือเทศอบแห้งที่อุณหภูมิ 45 MPa และ
66  C ในการปรากฏตัวของน้ำมันฮาเซลนัท ( 10% ) ในอัตรา 20 กก
CO2 / H เวลาการสกัดมากกว่าแปดชั่วโมง 60 % การใช้น้ำมันพืชเป็นเมทริกซ์
Co กับเมทริกซ์มะเขือเทศ supercriticalco2
การสกัดไลโคปีนยังได้รับรายงานว่า มีน้ำมันผสมเอธานอลและมะกอก
( ซือ et al . , 2009a ) และเฮเซลนัท ( ciurlia et al .
, 2009 ; lenucci et al . , 2010 ) lenucci et al . ( 2553 ) มีรายงานว่า นอกจากของที่ผสมด้วยน้ำมัน Co

hazelnutsmade เมทริกซ์ที่ประกอบด้วยประมาณบดมันเป็นไปได้ที่จะกู้คืนประมาณ 80% ของไลโคปีน
ในโอลีโอเรซิน .