DKC – Chapter 204Previous Chapter |

DKC – Chapter 204
Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 204 – A new beginning (3)

“Awoo, awoo——” The adorable little dragon rolled about in Su Luo’s embrace, acting like a spoiled child rolling around. However, his small paws excitedly pointed at that tiny butterfly.

Just when a person and a spoiled pet were noisily playing around, all of a sudden, Su Luo sensed a dangerous gaze locked onto her.

This gaze seemed to contain a hatred that was carved in the bones and engraved in the heart. It burned into her back until it became burning hot.

Who could it be?

Su Luo deliberately turned her head around.

Not far away, Su Xi’s hand was pulling at an elegant and exquisite female while walking over.

Today’s Su Xi was dressed in a red silk gown that wound lovingly along her body. Her face was white as beautiful porcelain with a pair of jet-black, limpid eyes inlaid on top. She was vivacious and pretty.

If she hadn’t revealed her spoiled and headstrong side, she looked remarkably like a young beautiful woman that would invoke tender affectionate feelings in others.

The name of that elegant and exquisite female was Su Qing.

One merely saw her appearing indifferent, giving people a kind of clear, cold and noble feeling.

Su Xi walked in front of Su Luo, and arrogantly lifted her chin, looking up and down. Then she haughtily and fussily slanted a glance at Su Luo: “Oh, not bad. Just having moved into a new courtyard, yet you have the carefree and leisurely thought to come out for a stroll?”

Su Luo’s expression was serene, she only faintly smiled while taking a quick glance at her. She was holding the adorable little dragon in her arms while leisurely stroking his fur.

The adorable little dragon comfortably sprawled on his back in Su Luo’s arms, showing off his plump belly. The him in a sleeping haze gave of tiny sounds of snoring, looking charmingly naive and unspeakably cute.

Su Xi saw that Su Luo did not respond, as if completely ignoring her words. An angry color momentarily flashed across her face. Her fine and slender forefinger pointed at Su Luo: “You are merely a good-for-nothing that was stepped on by the soles of people’s feet. What are you so proud of? Don’t think that just because Daddy bestowed a courtyard to you it would mean that he regards you highly. Hey, hey, Su Luo, I want to see how many days you can stay in that courtyard!”

Su Luo indifferently shrugged her shoulders and lightly replied: “Finished speaking?”

Being cursed at with a finger pointed at her nose and she was still this calm? Su Xi’s heart was stunned, yet she couldn’t help admitting that the Su Luo now was more difficult to deal with then the her before.

The her before, she merely had to harshly glare at her and Su Luo would become a yes-man. She wouldn’t even know where to place her hands and feet.

The present her, in the end, what great ambition and leopard guts did she eat? That she would dare to be so emboldened?

Su Xi’s face became red and pointed at Su Luo: “Don’t think that I wouldn’t dare to deal with you! I tell you, I can do anything to you!”

Su Luo faintly smiled: “I welcome you anytime.” A dog able to yell out wouldn’t bite people, real dogs that normally bite people would not yell.

Su Qing’s gaze was light as a feather as it was cast at Su Luo. She once again frowned and her eyes widened.

From her point of view, even just glancing at Su Luo was already enough of a good fortune that Su Luo would pray for with eight lives.

As for speaking, she seemed to feel that speaking to Su Luo would bring down her own status.

However, how could Su Qing let Su Luo bully her own younger sister?

Su Qing was only seen faintly smiling while pointing at the adorable little dragon in Su Luo’s arms. Her voice was clear and cold while showing a trace of dignity: “Merely a good-for-nothing, unexpectedly. you actually learned to play with contract beasts from other people. Laughable!”

Su Xi’s gaze landed on Su Luo’s arms. When she saw that little puppy sleeping sprawled on its back, she immediately laughed. She laughed until her body rocked back and forth, simply unable to stop.

After a long time, she finally gasped out a breath, inarticulately saying: “Su Luo, ha, ha, dying of laughter. Only you, a good-for-nothing, would raise a dog, the same kind of good-for-nothing animal. Ha, ha, ha, indeed, what kind of owner would have that kind of pet. Ha, ha, ha, makes me laugh to death!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

DKC - บทที่ 204
บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 204 - จุดเริ่มต้นใหม่ (3) "Awoo, awoo--" มังกรน้อยน่ารักรีดเกี่ยวกับในอ้อมกอดของซู Luo ทำหน้าที่เหมือนเด็กใจแตกกลิ้งไปกลิ้งมา แต่อุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเขาพล่านชี้ไปที่ที่ผีเสื้อเล็ก ๆ . เพียงแค่เมื่อคนและสัตว์เลี้ยงใจแตกถูกมี่ฉาวเล่นรอบทั้งหมดในทันทีซู Luo รู้สึกจ้องมองอันตรายล็อคบนของเธอ. จ้องมองนี้ดูเหมือนจะมีความเกลียดชังที่ถูกแกะสลัก ในกระดูกและตราตรึงอยู่ในหัวใจ มันจะเผาลงในด้านหลังของเธอจนกลายเป็นเผาไหม้ร้อน. ใครมันจะเป็นอย่างไรซู Luo จงใจหันหัวของเธอรอบ. ไม่ไกลมือซู Xi ถูกดึงในเพศหญิงที่สง่างามและงดงามในขณะที่เดินมากกว่า. วันนี้ซูจินได้รับการสวมใส่ใน ชุดผ้าไหมสีแดงที่รักแผลตามร่างกายของเธอ ใบหน้าของเธอก็ขาวเหมือนพอร์ซเลนที่สวยงามกับคู่ของเจ็ทสีดำฝังตาใสอยู่ด้านบน เธอเป็นคนที่มีชีวิตชีวาและสวย. ถ้าเธอไม่เคยเผยให้เห็นด้านนิสัยเสียเอาแต่ใจและเธอมองอย่างน่าทึ่งเหมือนผู้หญิงสาวสวยที่จะก่อให้เกิดความรู้สึกรักใคร่ซื้อในคนอื่น ๆ . ชื่อของหญิงที่สง่างามและงดงามตามมาก็คือซูชิง. หนึ่งเพียงเห็น เธอปรากฏไม่แยแสให้คนชนิดของชัดเจนเย็นและมีเกียรติความรู้สึก. ซูจินเดินเข้ามาในด้านหน้าของซู Luo และเต๊ะยกคางของเธอมองขึ้นและลง จากนั้นเธอก็เต๊ะและ fussily เป๋ทันทีที่ซู Luo: "โอ้ไม่ได้เลวร้าย เพียงแค่มีย้ายเข้าไปอยู่ในคอร์ทยาร์ดใหม่ ๆ คุณมีห่วงและคิดว่าสบายที่จะออกมาสำหรับการเดินเล่น? " แสดงออกซู Luo เป็นที่เงียบสงบเธอเพียงแผ่วเบายิ้มในขณะที่การอย่างรวดเร็วในของเธอ เธอเป็นคนที่ถือมังกรน้อยน่ารักในอ้อมแขนของเธอในขณะที่สบายลูบขนของเขา. มังกรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่ารักอย่างสะดวกสบายนอนเหยียดยาวอยู่บนหลังของเขาอยู่ในอ้อมแขนของซู Luo แสดงปิดท้องอวบของเขา เขาหมอกควันในการนอนหลับให้เสียงเล็ก ๆ ของการนอนกรนที่กำลังมองหาเสน่ห์ไร้เดียงสาและน่ารักน่ะ. ซูจินเห็นว่าซู Luo ไม่ตอบสนองเช่นถ้าสมบูรณ์ละเว้นคำพูดของเธอ สีโกรธชั่วขณะประกายทั่วใบหน้าของเธอ นิ้วชี้ที่ดีและเรียวของเธอชี้ไปที่ซู Luo: "คุณเป็นเพียงที่ดีสำหรับอะไรที่ถูกเหยียบโดยฝ่าเท้าของผู้คน สิ่งที่คุณมีเพื่อความภาคภูมิใจของ? อย่าคิดว่าเพียงเพราะพ่อมอบให้คอร์ทยาร์ดให้กับคุณมันจะหมายความว่าเขานับถือคุณสูง เฮ้ซู Luo ผมต้องการที่จะดูว่าจำนวนวันที่คุณสามารถอยู่ในคอร์ทยาร์ดว่า " ซู Luo เอาใจใส่ยักไหล่ของเธอและเบาตอบ:" พูดจบ " โดนด่าที่ด้วยนิ้วชี้ไปที่จมูกของเธอและเธอก็เป็น ยังคงสงบนี้หรือไม่? หัวใจของซูจินเป็นตะลึง แต่เธอไม่สามารถช่วยยอมรับว่าซู Luo ในขณะนี้เป็นเรื่องยากมากขึ้นในการจัดการกับแล้วเธอก่อน. เธอก่อนที่เธอเพียงจะต้องรุนแรงจ้องมาที่เธอและซู Luo จะกลายเป็นใช่คน . เธอจะไม่ได้รู้ว่าจะวางมือและเท้าของเธอ. ปัจจุบันของเธอในที่สุดสิ่งที่ดีทะเยอทะยานและเสือดาวกล้าเธอไม่กิน? ? ว่าเธอจะกล้าที่จะกล้าเพื่อให้ใบหน้าของซูจินกลายเป็นสีแดงและชี้ไปที่ซู Luo: "อย่าคิดว่าฉันจะไม่กล้าที่จะจัดการกับคุณ! ผมบอกคุณผมสามารถทำอะไรกับคุณ! " ซู Luo แผ่วเบายิ้ม:".. ผมยินดีต้อนรับคุณทุกที่ทุกเวลา "สุนัขสามารถที่จะตะโกนออกมาจะไม่กัดคนสุนัขจริงที่ปกติกัดคนจะไม่ตะโกนจ้องมองซูชิงเป็น เบาโหวงในขณะที่มันถูกโยนที่ซู Luo เธอเคยขมวดคิ้วอีกครั้งและดวงตาของเธอกว้างขึ้น. จากมุมมองของเธอแม้เพียง glancing ที่ซู Luo อยู่แล้วพอโชคดีที่ซู Luo จะสวดภาวนาให้กับแปดชีวิต. ในฐานะที่เป็นสำหรับการพูดเธอดูเหมือนจะรู้สึกว่าการพูดถึงซู Luo จะนำมาลงสถานะของเธอเอง. แต่วิธีการที่ซูชิงสามารถปล่อยให้ซู Luo พาลน้องสาวของเธอเอง? ซูชิงก็เห็นเพียงแผ่วเบายิ้มพลางชี้ไปที่มังกรน้อยน่ารักในอ้อมแขนของซู Luo เสียงของเธอเป็นที่ชัดเจนและเย็นในขณะที่แสดงร่องรอยของศักดิ์ศรี "เพียงไม่มีอะไรที่ดีสำหรับ, โดยไม่คาดคิด คุณได้เรียนรู้จริงที่จะเล่นกับสัตว์สัญญาจากคนอื่น ๆ บ้องแบ๊ว " จ้องมองซูจินของที่ดินบนแขนของซู Luo เมื่อเธอเห็นว่าลูกหมาน้อยนอนแผ่หราบนหลังของมันเธอหัวเราะทันที . เธอหัวเราะจนร่างของเธอโยกไปมาก็ไม่สามารถที่จะหยุดหลังจากที่เวลานานในที่สุดเธอก็อ้าปากค้างออกลมหายใจอย่างน้ำท่วมปากพูดว่า: "ซู Luo ฮ่าฮ่าตายของเสียงหัวเราะ เพียงคุณเท่านั้นที่ดีสำหรับอะไรจะยกสุนัขชนิดเดียวกันที่ดีสำหรับสัตว์อะไร ฮ่าฮ่าแน่นอนสิ่งที่ชนิดของเจ้าของจะมีชนิดของสัตว์เลี้ยงที่ ฮ่าฮ่าทำให้ฉันหัวเราะไปสู่ความตาย! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dkc –บทที่ 204ก่อนหน้าบท | โครงการหน้า | บทถัดไปบทที่ 204 - เริ่มต้นใหม่ ( 3 )" ไอวู โอ๊ย . . . " มังกรน้อยน่ารักรีดในซูหลัว กอด ชอบทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจที่กลิ้งไปรอบ ๆ อย่างไรก็ตาม มือเล็กของเขาอย่างใจจดใจจ่อ จ่อที่เล็ก ๆ ผีเสื้อเมื่อคนและสัตว์เลี้ยงมีนิสัยเสียเจี๊ยวจ๊าวเล่นรอบ จู่ๆ ซูหลัวรู้สึกจ้องมองอันตรายขังเธอไว้สายตานี้ดูจะมีความเกลียดชังที่ถูกแกะสลักในกระดูกและตราตรึงในหัวใจ เผามันลงในหลังของเธอจนกลายเป็นร้อนไปหมดจะเป็นใครได้ล่ะซู หลัว จงใจหันหัวไปรอบ ๆไม่ห่าง ซู ซี มือดึงที่หรูหรา และสวยงาม หญิง ขณะที่เดินมาฮีซู วันนี้ก็แต่งตัวในชุดสีแดงผ้าไหมขนาดแผลตามร่างกายของเธอ ใบหน้าของเธอขาวเป็นเครื่องเคลือบดินเผาที่สวยงามกับคู่ของเจ็ทสีดำกระจ่างตาฝังอยู่ด้านบน เธอร่าเริงและน่ารักถ้าเธอไม่เปิดเผยด้านนิสัยเสียและเอาแต่ใจ เธอดูน่าทึ่งเช่นสาวสวยที่จะเรียกความรู้สึกที่อ่อนโยนรักใคร่ในผู้อื่นชื่อของที่หรูหรา และสวยงาม หญิง คือ ซู ชิงหนึ่ง แค่เห็นเธอปรากฏเฉยๆ ให้คนประเภทใส เย็น และ โนเบิล ความรู้สึกซูจินเดินนำหน้า ซู ลู และ เต๊ะเชิดคางเธอ มองขึ้นและลง เธอวางท่า fussily เอียงและเหลือบมองซู Luo : " โอ้ ไม่เลว แค่ย้ายไปสนามใหม่ แต่คุณมีอิสระและสบายคิดจะออกมาเดินเล่นกันมั้ย ? "สีหน้าของ ซู ลู ก็เงียบสงบ เธอเพียงยิ้มบางๆ ขณะที่อย่างรวดเร็วในเธอ เธอจับมังกรน้อยน่ารักในอ้อมแขนของเธอในขณะที่ต้วมเตี้ยม stroking ขนของเขามังกรน้อยน่ารักสบายๆ นั่งอยู่บนหลังของเขาในซูหลัวแขนโชว์พุงอวบของเขา เขาเป็นเสียงเล็ก ๆของหมอกให้นอนกรน ดูเสน่ห์ไร้เดียงสาและน่ารักจนพูดไม่ออก .ซูซี่เห็นซูหลัวไม่ตอบสนอง เช่น ถ้าสมบูรณ์ไม่สนใจคำพูดของเธอ สีโกรธชั่วขณะแว้บไปทั่วใบหน้าของเธอ เธอสบายดีและเรียวนิ้วชี้ชี้ไปที่ซู Luo : " คุณเป็นเพียงที่ดีสำหรับอะไรที่ถูกเหยียบด้วยฝ่าเท้าของคน อะไรที่คุณภูมิใจ ? ไม่คิดว่าเพียงเพราะพ่อให้ลานมันอาจจะหมายความว่า เขานับถือคุณมาก เฮ้ เฮ้ ซู ลู ผมต้องการเห็นกี่วัน คุณสามารถพักในที่สนามหญ้า ! "ซู หลัวไม่แตกต่างกันยักไหล่ไหล่เธอเบา ๆตอบว่า " พูดจบ "ถูกด่าด้วยนิ้วชี้ที่จมูกของเธอ และเธอยังสงบนี้ หัวใจของซูจินตกใจ แต่เธอไม่สามารถช่วย ยอมรับว่า ซู หลัว ตอนนี้ยากที่จะจัดการกับแล้วเธอมาก่อนเธอก่อน เธอเพียงต้องอย่างรุนแรงถลึงตาใส่เธอและซูลู จะกลายเป็นคนใช่ . เธอคงไม่รู้ว่าจะวางมือและเท้าปัจจุบันเธอในตอนท้าย สิ่งที่ดี ความทะเยอทะยาน และเสือดาวกล้าเธอกิน ว่าเธอจะกล้าให้ล้า ?หน้าของซูจินก็กลายเป็นสีแดงและชี้ไปที่ซู Luo : " อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าที่จะจัดการกับคุณ ฉันบอกเธอว่าฉันสามารถทำอะไรให้คุณ ! "ซู หลัวๆยิ้ม : " ผมยินดีต้อนรับคุณทุกเวลา " สุนัขสามารถตะโกนไม่กัดคน จริง หมาที่กัดคนปกติจะไม่ตะโกนสายตาของซูชิงก็เบาเหมือนขนนกที่ถูกทิ้งที่ซูหลอ . เธอขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้ง และดวงตากว้างขึ้นจากมุมมองของเค้า แม้เพียงแค่ glancing ที่ซูหลัวก็เพียงพอของความโชคดีที่ซูลู จะอธิษฐานให้กับแปดชีวิตในขณะที่พูด ดูเหมือนเธอจะรู้สึกว่า พูดกับ ซู ลู จะทำให้สถานะของเธอเองแต่ทำไมซูชิงหลัว พาลให้ซูเองน้องสาวซูชิงแค่เห็นยิ้มบางๆขณะชี้ไปที่มังกรน้อยที่น่ารักของ ซู ลู แขน เสียงเธอใสและเย็นในขณะที่แสดงร่องรอยของศักดิ์ศรี " เป็นคนไม่มีอะไรดี อย่างไม่คาดคิด คุณเรียนรู้ที่จะเล่นกับสัญญานั้นจากคนอื่น น่าหัวเราะ ! "ซูซุ หลัวซีจ้องมองลงบนแขน เมื่อเธอเห็นหมาน้อยนอนเหยียดยาวบนหลังเธอทันที หัวเราะ เธอหัวเราะจนร่างของเธอโยกไปมา ก็ไม่สามารถหยุดมันได้หลังจากที่เวลานาน ในที่สุดเธอก็ออกไปกระหืดกระหอบหายใจ inarticulately พูด : " ซูหลอ ฮ่า ฮ่า ตายของเสียงหัวเราะ คุณเท่านั้น ที่ไม่มีอะไรดีเลย จะเลี้ยงสุนัข ชนิดเดียวกัน ไม่มีอะไรดี สัตว์ ฮา ฮา ฮา แน่นอน , ชนิดของเจ้าของจะต้องชนิดของสัตว์เลี้ยง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำให้ฉันขำจะตายอยู่แล้ว "