The United Nations Convention on th

The United Nations Convention on the Rights of the Child (see Cantwell 1995) offers an additional framework against which we can define and assess our professional obligations towards children. The significance of the convention is that it placed children's rights, for the first time, on a legally binding international level and that it granted children the same range of rights enjoyed by adults. Ratification of the convention places states under a legal and moral obligation to offer the administrative legislative, judicial and other means to advance the cause of implementing the rights outlined in the convention. As Australia is a signatory to the convention, these obligations extend to early childhood professionals in terms of our and practice. As such, it is important that we become conversant with the document and examine ways in which we can acknowledge the key articles of the Convention in our practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิของเด็ก (ดู Cantwell 1995) มีกรอบเพิ่มเติมจากที่เราสามารถกำหนด และประเมินภาระหน้าที่ของมืออาชีพต่อเด็ก ความสำคัญของการประชุมคือการ ที่มันอยู่ที่สิทธิเด็ก ครั้งแรก ในทางกฎหมายระดับนานาชาติและการที่จะให้เด็กช่วงเดียวกันของสิทธิด้วยผู้ใหญ่ สัตยาบันอนุสัญญาอเมริกาภายใต้ข้อผูกมัดทางกฎหมาย และทางศีลธรรมให้นิติบัญญัติบริหาร ยุติธรรมและอื่น ๆ หมายถึงสาเหตุของการใช้สิทธิที่ระบุไว้ในการประชุมล่วงหน้า ออสเตรเลียเป็น ผู้ลงนามในอนุสัญญา ข้อผูกมัดเหล่านี้ขยายไปยังผู้เชี่ยวชาญด้านปฐมวัยในแง่ของเรา และปฏิบัติ เช่น มันเป็นสิ่งสำคัญที่เราเป็นทั้งเอกสาร และตรวจสอบวิธีการที่เราสามารถยอมรับบทความสำคัญของการประชุมในทางปฏิบัติของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิเด็ก (ดูฮีลี 1995) มีกรอบการทำงานเพิ่มเติมกับที่เราสามารถกำหนดและประเมินภาระผูกพันมืออาชีพของเราที่มีต่อเด็ก ความสำคัญของการประชุมคือการวางสิทธิเด็กเป็นครั้งแรกในระดับนานาชาติผลผูกพันตามกฎหมายและที่จะได้รับเด็กช่วงเดียวกันของสิทธิความสุขโดยผู้ใหญ่ การให้สัตยาบันของการประชุมรัฐสถานที่ภายใต้ข้อผูกพันทางกฎหมายและศีลธรรมที่จะนำเสนอการบริหารนิติบัญญัติตุลาการและวิธีการอื่น ๆ เพื่อความก้าวหน้าของสาเหตุของการใช้สิทธิที่ระบุไว้ในการประชุม ขณะที่ออสเตรเลียเป็นผู้ลงนามในการประชุมที่เป็นภาระหน้าที่เหล่านี้ขยายไปยังผู้เชี่ยวชาญด้านเด็กปฐมวัยในแง่ของการปฏิบัติและของเรา เช่นนี้มันเป็นสิ่งสำคัญที่เราจะกลายเป็นคุ้นเคยกับเอกสารและตรวจสอบวิธีการที่เราสามารถรับทราบบทความที่สำคัญของการประชุมในการปฏิบัติของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิเด็ก ( ดู แคนท์เวล 1995 ) เสนอเพิ่มเติมกรอบต่อต้านซึ่งเราสามารถกำหนดและประเมินของเราระดับมืออาชีพภาระผูกพันที่มีต่อเด็ก ความสำคัญของอนุสัญญาสิทธิเด็กที่วางไว้ครั้งแรกในผูกพันตามกฎหมายระหว่างประเทศและระดับที่ได้รับเด็กรุ่นเดียวกันสิทธิชอบโดยผู้ใหญ่การให้สัตยาบันอนุสัญญาแห่งสหรัฐอเมริกาภายใต้กฎหมายและศีลธรรมต้องมีการบริหาร นิติบัญญัติ ตุลาการ และวิธีอื่น ๆล่วงหน้า สาเหตุของการใช้สิทธิที่ระบุไว้ในอนุสัญญาฯ ที่ออสเตรเลียเป็นผู้ลงนามอนุสัญญาภาระผูกพันเหล่านี้ขยายไปถึงวัยเด็ก ผู้เชี่ยวชาญในด้านของเรา และการปฏิบัติ เช่นมันเป็นสิ่งสำคัญที่เรากลายเป็นเคยชินกับเอกสารและตรวจสอบวิธีการที่เราสามารถยอมรับบทความสำคัญของการประชุมในการปฏิบัติของเรา