Depression-era photography[edit]In

Depression-era photography[edit]
In 1935, Evans spent two months at first on a fixed-term photographic campaign for the Resettlement Administration (RA) in West Virginia and Pennsylvania. From October on, he continued to do photographic work for the RA and later the Farm Security Administration (FSA), primarily in the Southern United States.

In the summer of 1936, while on leave from the FSA, he and writer James Agee were sent by Fortune magazine on assignment to Hale County, Alabama, for a story the magazine subsequently opted not to run. In 1941, Evans's photographs and Agee's text detailing the duo's stay with three white tenant families in southern Alabama during the Great Depression were published as the groundbreaking book Let Us Now Praise Famous Men. Its detailed account of three farming families paints a deeply moving portrait of rural poverty. Noting a similarity to the Beals' book, the critic Janet Malcolm, in her 1980 book Diana & Nikon: Essays on the Aesthetic of Photography, has pointed out the contradiction between a kind of anguished dissonance in Agee's prose and the quiet, magisterial beauty of Evans's photographs of sharecroppers.

The three families headed by Bud Fields, Floyd Burroughs and Frank Tingle, lived in the Hale County town of Akron, Alabama, and the owners of the land on which the families worked told them that Evans and Agee were "Soviet agents," although Allie Mae Burroughs, Floyd's wife, recalled during later interviews her discounting that information. Evans's photographs of the families made them icons of Depression-Era misery and poverty. In September 2005, Fortune revisited Hale County and the descendants of the three families for its 75th anniversary issue.[8] Charles Burroughs, who was four years old when Evans and Agee visited the family, was "still angry" at them for not even sending the family a copy of the book; the son of Floyd Burroughs was also reportedly angry because the family was "cast in a light that they couldn't do any better, that they were doomed, ignorant".[8]

Evans continued to work for the FSA until 1938. That year, an exhibition, Walker Evans: American Photographs, was held at The Museum of Modern Art, New York. This was the first exhibition in this museum devoted to the work of a single photographer. The catalogue included an accompanying essay by Lincoln Kirstein, whom Evans had befriended in his early days in New York.

In 1938, Evans also took his first photographs in the New York subway with a camera hidden in his coat. These would be collected in book form in 1966 under the title Many are Called. In 1938 and 1939, Evans worked with and mentored Helen Levitt.

Evans, like such other photographers as Henri Cartier-Bresson, rarely spent time in the darkroom making prints from his own negatives. He only very loosely supervised the making of prints of most of his photographs, sometimes only attaching handwritten notes to negatives with instructions on some aspect of the printing procedure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การถ่ายภาพยุคภาวะซึมเศร้า [แก้ไข]ในปี 1935 อีวานส์ใช้สองเดือนแรกในแคมเปญคงถ่ายภาพสำหรับการตั้งถิ่นฐานใหม่บริหาร (RA) เวสต์เวอร์จิเนียและรัฐเพนซิลวาเนีย จากเดือนตุลาคมใน เขายังคงทำงานถ่ายภาพ RA และภายหลังฟาร์มปลอดภัยดูแล (FSA), ส่วนใหญ่ในประเทศสหรัฐอเมริกาในฤดูร้อนของค.ศ. 1936 บนจาก FSA เขาและนักเขียนนักวิเคราะห์ของ James ได้ไป โดยนิตยสาร Fortune ในกำหนดเขตเฮล อลาบามา สำหรับเรื่องนิตยสารที่เลือกมาไม่ให้วิ่ง 1941 ภาพถ่ายของอีวานส์และข้อความของนักวิเคราะห์รายละเอียดของ duo พักครอบครัวสามเช่าสีขาวในอลาบามาที่ภาคใต้ในระหว่างภาวะซึมเศร้าดีขึ้นเผยแพร่เป็นหนังสือใหม่เอี่ยมให้สหรัฐฯ ขณะนี้สรรเสริญมีชื่อเสียงคน บัญชีรายละเอียดของตระกูลนาสามวาดภาพเคลื่อนไหวลึกความยากจนในชนบท สังเกตความคล้ายคลึงกันของ Beals สมุด วิจารณ์เจ Malcolm ในปี 1980 เธอจองไดอาน่าและ Nikon: บทความเกี่ยวกับการความงามของการถ่ายภาพ ได้ชี้ให้เห็นความขัดแย้งระหว่างชนิดของ dissonance anguished ในร้อยแก้วของนักวิเคราะห์และความสวยงามเงียบสงบ magisterial ของภาพถ่ายของอีวานส์ sharecroppersครอบครัวสามหัว โดย Bud ฟิลด์ Burroughs ฟลอยด์ และ Frank Tingle อยู่ในเขตเฮลเมืองแอเคริน อลาบามา และเจ้าของที่ดินที่ครอบครัวทำงานพวกเขาบอกว่า พวกอีวานส์และนักวิเคราะห์เป็น "สหภาพโซเวียตแทน แม้ว่า Burroughs Allie แม่ ภรรยาของฟลอยด์ ยกเลิกในระหว่างการสัมภาษณ์ในภายหลังเธอให้ข้อมูลที่ ภาพถ่ายของอีวานส์ของครอบครัวทำให้พวกเขาไอคอนของยุคภาวะซึมเศร้าความทุกข์ยากและความยากจน ในเดือน 2005 กันยายน ฟอร์จูน revisited เขตเฮลและลูกหลานของครอบครัวสามสำหรับปัญหาของครบรอบปีที่ 75 [8] ชาร์ลส์ Burroughs เจ้าสี่ปีเมื่ออีวานส์และนักวิเคราะห์เยี่ยมชมครอบครัว โกรธ "ยัง" ที่พวกเขาไม่ได้ส่งครอบครัวสำเนาสมุด บุตรของ Burroughs ฟลอยด์ถูกยังโกรธรายงานเนื่องจากครอบครัวถูก "โยนในแสงที่ไม่สามารถทำได้ดีกว่า ที่พวกเขาได้ถึงวาระ ซะ" [8]อีวานส์ต่อ FSA ทำงานจนถึงค.ศ. 1938 ปี นิทรรศการ อีวานส์ Walker: อเมริกันภาพ จัดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์ของสมัยศิลปะ นิวยอร์ก นี้เป็นนิทรรศการแรกในพิพิธภัณฑ์นี้อุทิศให้กับการทำงานของช่างภาพเดียว แคตตาล็อกรวมการเรียงมา โดย Kirstein ลินคอล์นที่อีวานส์ได้ befriended ในยุคแรกของเขาในนิวยอร์คในค.ศ. 1938 อีแวนส์ยังได้ภาพแรกของเขาในรถไฟใต้ดินนิวยอร์ก มีกล้องซ่อนอยู่ในเสื้อของเขา เหล่านี้จะรวบรวมในแบบฟอร์มสมุดเป็นเรื่องที่หลายคนเรียกว่า ในค.ศ. 1938 1939 อีแวนส์ทำงานด้วย และพวกเลวิทท์เฮเลนอีวานส์ เช่นช่างภาพอื่น ๆ เช่นเป็น Henri Cartier-Bresson ไม่ค่อยใช้เวลาในห้องมืดที่ทำพิมพ์จากค่าลบของตัวเอง เขาเท่านั้นซึ่งมากแบบมีผู้สอนการทำพิมพ์ของภาพของเขา บางครั้งเฉพาะ แนบบันทึกลายมือเขียนฟิล์มพร้อมคำแนะนำในบางแง่มุมของกระบวนการพิมพ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การถ่ายภาพอาการซึมเศร้ายุค [แก้ไข]
ในปี 1935 อีแวนส์ใช้เวลาสองเดือนครั้งแรกในการรณรงค์การถ่ายภาพคงที่ระยะยาวสำหรับการบริหารการตั้งถิ่นฐานใหม่ (RA) ในเวสต์เวอร์จิเนียและเพนซิล ตั้งแต่เดือนตุลาคมที่เขายังคงทำผลงานการถ่ายภาพสำหรับ RA และต่อมาบริหารจัดการความปลอดภัยฟาร์ม (FSA) ส่วนใหญ่ในภาคใต้ของสหรัฐอเมริกา. ในฤดูร้อนปี 1936 ในขณะที่ออกจาก FSA เขาและนักเขียนเจมส์เบี้ยวถูกส่ง โดยนิตยสารฟอร์จูนในการมอบหมายให้เฮลเคาน์ตี้แอละแบมาสำหรับเรื่องราวที่นิตยสารภายหลังเลือกที่จะไม่ทำงาน ในปี 1941 การถ่ายภาพของอีแวนส์และข้อความของข้ารายละเอียดการเข้าพักของทั้งคู่ที่มีสามครอบครัวผู้เช่าสีขาวในภาคใต้ของอลาบามาในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นหนังสือเล่มที่แหวกแนวบัดนี้เรายกย่องคนที่มีชื่อเสียง บัญชีรายละเอียดของสามครอบครัวเกษตรกรวาดภาพที่เคลื่อนไหวอย่างลึกซึ้งของความยากจนในชนบท สังเกตความคล้ายคลึงกันหนังสือ Beals 'ที่นักวิจารณ์เจเน็ตมัลคอล์ที่ในปี 1980 หนังสือของเธอไดอาน่าและ Nikon: บทความเกี่ยวกับความงามของการถ่ายภาพได้ชี้ให้เห็นความขัดแย้งระหว่างชนิดของความไม่สอดคล้องกันกดขี่ร้อยแก้วเบี้ยวและเงียบสงบ, ความงามรัฐมนตรีคนหนึ่งของ รูปภาพของอีแวนส์ของเจรจา. สามครอบครัวนำโดยหน่อฟิลด์ฟลอยด์โรห์และแฟรงก์ซ่าอาศัยอยู่ในเมืองเฮลมณฑล Akron, อลาบามาและเจ้าของที่ดินที่ครอบครัวทำงานบอกพวกเขาว่าอีแวนส์และเบี้ยวอยู่ที่ "โซเวียต ตัวแทน "แม้ว่าอัลลีแม่โรห์ภรรยาของฟลอยด์จำได้ว่าในระหว่างการสัมภาษณ์ภายหลังเธอลดข้อมูลที่ รูปภาพของอีแวนส์ของครอบครัวทำให้พวกเขาเป็นไอคอนของความทุกข์ยากยุคเศรษฐกิจตกต่ำและความยากจน ในเดือนกันยายนปี 2005 ฟอร์จูนเยือนเฮนจ์และลูกหลานของสามครอบครัวให้ออกครบรอบ 75. [8] ชาร์ลส์โรห์ซึ่งเป็นสี่ปีเมื่ออีแวนส์และเบี้ยวไปเยี่ยมครอบครัวก็คือ "โกรธยังคง" ที่พวกเขาสำหรับการไม่ได้ ส่งครอบครัวสำเนาของหนังสือเล่มนี้; บุตรชายของฟลอยด์โรห์ยังเป็นข่าวที่โกรธเพราะครอบครัวคือ "หล่อในที่มีแสงที่พวกเขาไม่สามารถดำเนินการใด ๆ ที่ดีกว่าว่าพวกเขาได้อีกต่อไปไม่รู้". [8] อีแวนส์ยังคงทำงานให้กับ FSA จนกระทั่งปี 1938 ในปีนั้น , การจัดนิทรรศการ, วอล์คเกอร์อีแวนส์: ภาพชาวอเมริกันถูกจัดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่นิวยอร์ก นี่เป็นครั้งแรกในนิทรรศการพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ที่ทุ่มเทให้กับการทำงานของช่างภาพเดียว แคตตาล็อกรวมเรียงความประกอบลินคอล์น Kirstein ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของอีแวนส์ในวันแรกของเขาในนิวยอร์ก. ในปี 1938 อีแวนส์ยังถ่ายภาพครั้งแรกของเขาในรถไฟใต้ดินนิวยอร์กกับกล้องที่ซ่อนอยู่ในเสื้อคลุมของเขา เหล่านี้จะถูกเก็บไว้ในรูปแบบหนังสือในปี 1966 ภายใต้ชื่อหลายคนจะเรียกว่า ในปี 1938 และปี 1939 อีแวนส์ทำงานร่วมกับตนเองและเฮเลน Levitt. อีแวนส์เช่นเดียวกับช่างภาพอื่น ๆ เช่นอองรี Cartier-Bresson ใช้เวลาไม่ค่อยเวลาอยู่ในห้องมืดทำให้พิมพ์จากเชิงลบของตัวเอง เขาเพียงมากภายใต้การดูแลอย่างอิสระการทำภาพพิมพ์ของที่สุดของการถ่ายภาพของเขาบางครั้งเพียงแนบบันทึกที่เขียนด้วยลายมือเพื่อเชิงลบที่มีคำแนะนำในด้านของขั้นตอนการพิมพ์บางอย่าง