Paranoid Personality Disorder Defin

Paranoid Personality Disorder
Definition and Epidemiological Statistics
The DTM-IV-TR defines paranoid personality disorder as “a pervasive distrust and suspiciousness of others such that their motives are interpreted as malevolent, beginning by early adulthood and present in a variety of contexts” (APA, 2000). Sadock and Sadock (2003) identify the characteristic feature as a long-standing suspiciousness and mistrust of people in general. Prevalence is difficult to establish because individuals with the disorder seldom seek assistance for their problem or require hospitalization. When they present for treatment at the insistence of others, they may be able to pull themselves together sufficiently so that their behavior does not appear maladaptive. The disorder is more commonly diagnosed in men than in woman.
Clinical Picture
Individuals with paranoid personality disorder are constantly on guard, hypervigilant, and ready for any real or imagined threat. They appear tense and irritable. They have developed a hard exterior and become immune or insensitive to the feeling of others. They avoid interactions with other people, lest they be forced to relinquish some of their own power. They always feel that others are there to take advantage of them.
They are extremely oversensitive and tend to misinterpret even minute cues within the environment, magnifying and distorting them into thoughts of trickery and deception. Because they trust no one, they are constantly ‘testing” the honesty of others. Their intimidating manner provokes almost everyone with whom they come in contact into exasperation and anger.
Individuals who are paranoid maintain their self-esteem by attributing their shortcomings to others. They do not accept responsibility for their own behaviors and feelings and project this responsibility on to others. They are envious and hostile toward others who are highly successful and believe the only reason they are not as successful is because they have been treated unfairly. People who are paranoid are extremely vulnerable and constantly on the defensive. Any real or imagined threat can release hostility and anger that is fueled by animosities from the past. The desire for reprisal and vindication is so intense that a possible loss of control can result in aggression and violence. These outbursts are usually brief, and the paranoid person soon regains the external control, rationalizes the behavior, and reconstructs the defenses central to his or her personality pattern.
The DTM-IV-TR diagnostic criteria for paranoid personality disorder are presented in Table37-2.
Predisposing factors
Research has indicated a possible hereditary link in paranoid personality disorder. Studies have revealed a higher incidence of paranoid personality disorder among relatives of clients with schizophrenia than among control subjects (Sadock & Sadock, 2003).
Psychosocially, people with paranoid personality disorder may have been subjected to parental antagonism and harassment. They likely served as scapegoats for displaced parental aggression and gradually relinquished all hope of affection and approval. They learned to perceive the world as harsh and unkind, a place calling for protective vigilance and mistrust. They entered the world with a “chip-on-the-shoulder” attitude and were met with many rebuffs and rejections from others. Anticipatinghumiliation and betrayal by others, the paranoid person learned to attack first.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคบุคลิกภาพระแวง ข้อกำหนดและสถิติความDTM-IV-TR กำหนดโรคบุคลิกภาพระแวงเป็น "ระแวงชุมชนที่แพร่หลายและ suspiciousness ของผู้อื่นเช่นว่า การแปลความหมายของพวกเขาไม่สนคำครหาเป็นซึ่งคิดร้าย เริ่มต้นตามวุฒิก่อน และอยู่ในบริบทที่หลากหลาย" (อาป้า 2000) Sadock และ Sadock (2003) ระบุคุณสมบัติลักษณะเป็น suspiciousness ยาวนานและ mistrust คนทั่วไป ชุกได้ยากสร้างได้เนื่องจากบุคคลที่ มีโรคที่แทบหาความช่วยเหลือสำหรับปัญหา หรือต้องรักษาในโรงพยาบาล เมื่อพวกเขามีการรักษาที่ insistence ที่อื่น พวกเขาอาจดึงตัวเองเข้าด้วยกันเพียงพอเพื่อให้ลักษณะการทำงานไม่ปรากฏ maladaptive มากกว่าปกติมีวินิจฉัยโรคนี้ในผู้ชายมากกว่าในผู้หญิงรูปภาพทางคลินิกบุคคลที่ มีโรคบุคลิกภาพระแวงอยู่ตลอดเวลาระวัง hypervigilant และพร้อมสำหรับการคุกคามใด ๆ จริง หรือเรื่องสมมติ ปรากฏตึง และแปรปรวน พวกเขามีพัฒนาภายนอกยาก และกลายเป็นภูมิคุ้มกัน หรือซ้อนกับความรู้สึกของผู้อื่น พวกเขาหลีกเลี่ยงการโต้ตอบกับคนอื่น เกรงว่าพวกเขาบังคับให้สละสิ่งของของตนเอง พวกเขาจะรู้สึกว่า ผู้อื่นจะมีประโยชน์ของพวกเขาพวกเขาจะ oversensitive มาก และมีแนวโน้มที่ คนตีความผิดคิวนาทีแม้ในสภาพแวดล้อม แว่นขยาย และ distorting นั้นในความคิดทันและหลอกลวง เพราะพวกเขาเชื่อถือไม่มี พวกเขาอยู่ตลอดเวลา "ทดสอบ" ความซื่อสัตย์ของผู้อื่น ลักษณะของพวกเขาสับสนเรียกเกือบทุกคนที่มาติดต่อเป็น exasperation และความโกรธ บุคคลที่ระแวงรักษาความนับถือตนเอง โดย attributing แสดงตนผู้อื่น นอกจากนี้พวกเขาไม่ยอมรับความรับผิดชอบในพฤติกรรมและความรู้สึกของตนเอง และโครงการความรับผิดชอบนี้ไปยังผู้อื่น จะอิจฉา และเป็นศัตรูต่อผู้อื่นที่จะประสบความสำเร็จ และเชื่อว่าเหตุผลเดียวที่พวกเขาจะไม่ประสบความสำเร็จเป็น เพราะพวกเขาได้รับการรักษา unfairly คนที่ระแวงจะเสี่ยงมาก และตลอดเวลาที่รับ ภัยคุกคามใด ๆ จริง หรือเรื่องสมมติสามารถปล่อยศัตรูและความโกรธที่เป็นเชื้อเพลิง โดยขื่นจากอดีต ความ reprisal และ vindication รุนแรงมากว่า การขาดทุนของการควบคุมอาจส่งผลในการรุกรานและความรุนแรงได้ เหล่านี้มักจะย่อ และคนระแวงทันที regains ควบคุมภายนอก rationalizes ลักษณะการทำงาน และ reconstructs กลางป้องกันรูปแบบบุคลิกภาพของเขา หรือเธอ เกณฑ์การวินิจฉัย DTM IV TR สำหรับโรคบุคลิกภาพระแวงจะแสดง Table37-2ปัจจัย predisposingงานวิจัยได้ระบุลิงค์รัชทายาทแห่งได้ในโรคบุคลิกภาพระแวง การศึกษาได้เปิดเผยเกิดขึ้นของโรคบุคลิกภาพระแวงในหมู่ญาติของลูกค้าที่มีโรคจิตเภทมากกว่าในเรื่องการควบคุม (Sadock & Sadock, 2003) Psychosocially คนที่ มีโรคบุคลิกภาพระแวงอาจมีถูกต้อง antagonism ปกครองและเบียดเบียน พวกเขาจะเสิร์ฟมาในหน่วยปกครองรุกราน และค่อย ๆ relinquished หวังทั้งหมดของจิตและการอนุมัติ พวกเขาเรียนรู้วิธีการสังเกตโลก unkind และรุนแรงเป็นเรียกการระมัดระวังป้องกัน mistrust พวกเขาป้อนโลก ด้วยทัศนคติ "ชิบนไหล่" และได้พบกับ rebuffs และปฏิเสธจากคนอื่นมาก Anticipatinghumiliation และทรยศผู้อื่น คนระแวงได้เรียนรู้การโจมตีครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หวาดระแวงบุคลิก

นิยามและสถิติทางระบาดวิทยา dtm-iv-tr กำหนด หวาดระแวง บุคลิกเป็น " ความคลางแคลงใจ และความไม่ชอบมาพากลของผู้อื่นเช่นแพร่หลายแรงจูงใจ แปล เป็น หิน เริ่มจากผู้ใหญ่ และปัจจุบันในหลากหลายบริบท " ( APA , 2000 )และ sadock sadock ( 2546 ) ระบุมีลักษณะเป็นที่น่าสงสัยอยู่ยืนยาว และความหวาดระแวงของประชาชนทั่วไป ความชุกเป็นเรื่องยากที่จะสร้างเพราะบุคคลกับโรคที่ไม่ใคร่แสวงหาความช่วยเหลือสำหรับปัญหาของตนเอง หรือต้องการรักษาในโรงพยาบาล เมื่อพวกเขานำเสนอสำหรับการรักษาที่เรียกร้องจากคนอื่นพวกเขาอาจจะไม่สามารถที่จะดึงกันพอสมควรแล้วว่าพฤติกรรมของพวกเขาไม่ได้ปรากฏ maladaptive . โรคที่เป็นมากกว่าปกติการวินิจฉัยในผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

คลินิกภาพบุคคลที่มีบุคลิกที่หวาดระแวงอยู่ตลอดเวลายาม ตื่นตกใจง่าย และพร้อมสำหรับการใด ๆจริงหรือเรื่องสมมติคุกคาม พวกเขาปรากฏ กาล และขี้หงุดหงิดพวกเขาได้พัฒนาภายนอกแข็งและกลายเป็นภูมิคุ้มกันหรือตายด้านกับความรู้สึกของผู้อื่น พวกเขาหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลอื่น เกรงว่าเขาจะถูกบังคับให้สละบางส่วนของอำนาจของพวกเขาเอง พวกเขารู้สึกว่าคนอื่น ๆมีการใช้ประโยชน์จากพวกเขา .
พวกเขาแสนขี้ใจน้อยและมักจะตีความผิดแม้แต่นาทีคิวภายในสภาพแวดล้อมขยายและบิดเบือนให้เป็นคิดกลอุบาย และการหลอกลวง เพราะไม่มีใครเชื่อถือ พวกเขามีอย่างต่อเนื่อง ' การทดสอบ " ความซื่อสัตย์ของผู้อื่น ลักษณะของการข่มขู่ให้เกิดเกือบทุกคนที่เขามาติดต่อในความฉุนเฉียวความโกรธ .
บุคคลที่รักษาความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของพวกเขาและหวาดระแวงโดยข้อบกพร่องของผู้อื่นพวกเขาจะไม่รับผิดชอบต่อพฤติกรรมของตนเอง และความรู้สึก และโครงการนี้มีความรับผิดชอบต่อผู้อื่น พวกเขาจะอิจฉาและเป็นมิตรต่อผู้อื่นที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก และเชื่อว่าเหตุผลเดียวที่พวกเขาจะไม่ประสบความสำเร็จเป็นเพราะพวกเขาได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ผู้ที่หวาดระแวง มีความเสี่ยงมาก และตลอดเวลาในการป้องกันเรื่องจริงหรือจินตนาการใด ๆ ภัยคุกคามสามารถปล่อยความเกลียดชังและความโกรธที่เป็นเชื้อเพลิงโดย animosities จากอดีต ความปรารถนาเพื่อแก้แค้นและการแก้แค้นจะรุนแรงดังนั้นว่า การสูญเสียเป็นไปได้ของการควบคุมสามารถส่งผลในความก้าวร้าวและความรุนแรง outbursts เหล่านี้มักจะสั้น และคนที่หวาดระแวงแล้วฟื้นการควบคุมภายนอก rationalizes พฤติกรรมการฟื้นฟูและการป้องกัน กลาง กับ ของเขาหรือเธอ แบบแผนบุคลิกภาพ .
dtm-iv-tr เกณฑ์วินิจฉัย หวาดระแวง บุคลิกจะถูกนำเสนอใน table37-2 .

ได้ระบุปัจจัย predisposing การวิจัยเป็นไปได้เป็นกรรมพันธุ์ ลิงค์ หวาดระแวง บุคลิกมีการศึกษาพบอุบัติการของโรคบุคลิกภาพหวาดระแวงสูงกว่าญาติระหว่างลูกค้ากับจิตเภทกว่าของคนปกติ ( sadock & sadock , 2003 ) .
psychosocially คนที่หวาดระแวง บุคลิกอาจจะได้รับภายใต้การต่อสู้ของพ่อแม่และการล่วงละเมิดทางเพศพวกเขาอาจทำหน้าที่เป็นแพะรับบาปสำหรับผู้ปกครองผู้รุกรานและค่อยๆปลดความหวังทั้งหมดของการอนุมัติและความรัก . พวกเขาเรียนรู้ที่จะรับรู้โลกที่รุนแรงและโหดร้าย ที่เรียกร้องให้มีการป้องกันและความไม่ไว้ใจ พวกเขาป้อนโลกกับ " ชิปต่อไหล่ " และได้พบกับ rebuffs มากมายและปฏิเสธจากผู้อื่นanticipatinghumiliation และการทรยศหักหลังของผู้อื่น คนที่หวาดระแวง เรียนรู้ที่จะโจมตีก่อน