Old English initially was a diverse

Old English initially was a diverse group of dialects, reflecting the varied origins of the Anglo-Saxon kingdoms of Britain. The Late West Saxon dialect eventually became dominant. Written Old English of 1000 AD was similar to other Germanic languages such as Old High German and Old Norse in terms of vocabulary and grammar. Written Old English is relatively unintelligible today, in contrast to written Modern English and written Middle English. Close contact with the Scandinavians resulted in much grammatical simplification and lexical enrichment of the English language, which had been based on Anglo-Frisian. These changes did not reach South West England until the Norman invasion in 1066. Old English developed into a full-fledged literary language, based on the most common manner of speaking in London during the 13th century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษโบราณเริ่มขึ้นกลุ่มหลากหลายของสำเนียง สะท้อนให้เห็นถึงกำเนิดแตกต่างกันของอาณาจักรของแองโกล-แซ็กซอนของสหราชอาณาจักร ภาษาสายตะวันตกแซกในที่สุดกลายเป็นหลัก เขียนภาษาอังกฤษเก่าของ 1000 AD คล้ายกับภาษาตระกูลเยอรมันสูงโบราณและนอร์สคำศัพท์และไวยากรณ์ เขียนภาษาอังกฤษเก่าจะค่อนข้าง unintelligible วันนี้ ในทางตรงกันข้ามการเขียนภาษาอังกฤษสมัยใหม่ และเขียนภาษาอังกฤษกลาง ผลชิด Scandinavians รวบไวยากรณ์มากและโดดเด่นเกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาอังกฤษ ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับอังกฤษฟรีสแลนด์เทิร์ เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้มาถึงอังกฤษใต้จนกระทั่งการรุกรานของนอร์มันใน 1066 ภาษาอังกฤษโบราณที่พัฒนาเป็นภาษาวรรณคดีลำ ตามลักษณะทั่วไปส่วนใหญ่พูดในลอนดอนในช่วงศตวรรษ 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาอังกฤษในตอนแรกเป็นกลุ่มที่มีความหลากหลายของภาษาสะท้อนให้เห็นถึงต้นกำเนิดที่แตกต่างกันของอาณาจักรแองโกลแซกซอนของสหราชอาณาจักร ภาษาสายตะวันตกชาวอังกฤษในที่สุดก็กลายเป็นที่โดดเด่น เขียนภาษาอังกฤษ 1000 AD ก็คล้ายคลึงกับภาษาดั้งเดิมอื่น ๆ เช่นเก่าเยอรมันและเก่านอร์สในแง่ของคำศัพท์และไวยากรณ์ เขียนภาษาอังกฤษเป็นอ่านไม่ออกวันนี้ค่อนข้างในทางตรงกันข้ามกับโมเดิร์นเขียนภาษาอังกฤษและเขียนภาษาอังกฤษยุคกลาง สัมผัสใกล้ชิดกับสแกนดิเนเวียนผลในการทำให้เข้าใจง่ายมากไวยากรณ์คำศัพท์และการตกแต่งของภาษาอังกฤษซึ่งได้รับการขึ้นอยู่กับแองโกล Frisian การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ถึงตะวันตกเฉียงใต้ของอังกฤษจนกระทั่งการรุกรานของนอร์แมนใน 1066 อังกฤษพัฒนาเป็นวรรณกรรมภาษาเต็มเปี่ยมขึ้นอยู่กับลักษณะที่พบมากที่สุดของการพูดในลอนดอนในช่วงศตวรรษที่ 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษเริ่มต้นถูกกลุ่มที่มีความหลากหลายของภาษา สะท้อนให้เห็นถึงจุดกำเนิดที่แตกต่างกันของแองโกลแซ็กซอนอาณาจักรแห่งอังกฤษ ภาษาแซ็กซอนตะวันตกสายกลายเป็นเด่น เขียนภาษาอังกฤษ 1000 ลงประกาศคล้ายกับภาษาดั้งเดิมอื่น ๆเช่นเยอรมันและภาษานอร์สโบราณสูงในแง่ของคำศัพท์และไวยากรณ์เก่า เขียนภาษาอังกฤษค่อนข้างโง่วันนี้ในทางตรงกันข้ามกับเขียนภาษาอังกฤษสมัยใหม่และเขียนภาษาอังกฤษปานกลาง ปิดการติดต่อกับชาวสแกนดิเนเวียน ( มาก ) และการเสริมคำศัพท์ภาษาอังกฤษ ซึ่งได้รับจากอังกฤษ Frisian . การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ถึงทางตะวันตกเฉียงใต้ของอังกฤษจนกระทั่งนอร์มันรุกรานใน 1066 . ภาษาอังกฤษพัฒนาเป็นเต็มเปี่ยมวรรณกรรมภาษาตามลักษณะที่พบมากที่สุดของการพูดในลอนดอนในช่วงศตวรรษที่ 13