These differences in the use of pre

These differences in the use of preposition between Thai and English may result in the incorrect use of English preposition for Thai students. Moreover, contrary to prepositions of time, place, and direction, prepositions after some verbs and adjectives are rather arbitrary and cannot be explained by explicit rules. The source of input can add more difficulty to ESL/EFL learners due to the language variation of English native speakers to whom the learners are exposed (Celce-Murcia & LarsenFreeman, 1999). For example, an English native speaker may say “go out to lunch,” while another may say “go out for lunch.”

Kao (2001) distinguishes pseudo-prepositions from genuine prepositions, explaining that the former type (as in rely on, or wait for) is only dummy grammatical forms and has no real meaning in the sentence, while the latter type may be used to show spatial relations or movements between words in a sentence (as in on/under/near/ beside the desk or went in/toward/through/by the building) and the change of one preposition to another will essentially change the meaning. Since pseudo-prepositions are arbitrary and have no form-meaning relationship, Kao asserts that these prepositions are hard to learn and usually take quite a long time to learn because learners need to rely heavily on their memorization and storage. Kao’s study (2001) suggests that formal instruction could improve learners’ performance of these language features.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างเหล่านี้ในการใช้คำบุพบทระหว่างไทยและภาษาอังกฤษอาจส่งผลให้การใช้งานที่ไม่ถูกต้องของคำบุพบทภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนไทย นอกจากนี้ยังขัดกับคำบุพบทของเวลาสถานที่และทิศทางคำบุพบทหลังจากคำกริยาและคำคุณศัพท์ที่ค่อนข้างโดยพลการและไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนตามกฎ แหล่งที่มาของการป้อนข้อมูลสามารถเพิ่มความยากลำบากมากขึ้นในการสอนภาษาอังกฤษ / EFL เรียนเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของภาษาเจ้าของภาษาภาษาอังกฤษให้กับผู้เรียนที่มีการสัมผัส (Celce-มูร์เซียและ LarsenFreeman, 1999) ตัวอย่างเช่นเจ้าของภาษาภาษาอังกฤษอาจจะพูดว่า "ออกไปรับประทานอาหารกลางวัน" ขณะที่คนอื่นอาจจะพูดว่า "ออกไปรับประทานอาหารกลางวัน."

เขา (2001) ที่แตกต่างหลอกคำบุพบทจากคำบุพบทแท้อธิบายว่าอดีตประเภท (ในขณะที่พึ่งพา หรือรอให้) เป็นรูปแบบไวยากรณ์เพียงหุ่นและมีความหมายที่แท้จริงในประโยคในขณะที่ประเภทหลังอาจถูกนำมาใช้เพื่อแสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงพื้นที่หรือการเคลื่อนไหวระหว่างคำในประโยค (ในขณะที่บน / ใต้ / ใกล้ / ข้างโต๊ะทำงานหรือไป ใน / ไปยัง / ผ่าน / โดยอาคาร) และการเปลี่ยนแปลงของคำบุพบทหนึ่งไปยังอีกเป็นหลักจะเปลี่ยนความหมาย ตั้งแต่หลอกคำบุพบทมีพลการและไม่มีความสัมพันธ์รูปแบบความหมายเขาอ้างว่าคำบุพบทเหล่านี้ยากที่จะเรียนรู้และมักจะใช้เวลาค่อนข้างนานในการเรียนรู้ของผู้เรียนเพราะต้องพึ่งพาอาศัยการท่องจำและการเก็บรักษาของพวกเขา การศึกษาของเขา (2001) แสดงให้เห็นว่าการเรียนการสอนอย่างเป็นทางการสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพการเรียนรู้ภาษาของคุณสมบัติเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างเหล่านี้ในการใช้บุพบทระหว่างภาษาไทยและภาษาอังกฤษ อาจจะส่งผลให้ต้องใช้คำบุพบทภาษาอังกฤษ สำหรับนักศึกษาไทย นอกจากนี้ ขัดกับคำบุพบทของเวลา สถานที่ และทิศทาง คำบุพบท คำกริยาและคำคุณศัพท์หลังค่อนข้างเผด็จการและไม่สามารถอธิบายได้ด้วยกฎกติกาที่ชัดเจน แหล่งที่มาของข้อมูล สามารถเพิ่มความยากขึ้น เนื่องจากผู้เรียน ESL / EFL ภาษารูปแบบของเจ้าของภาษาอังกฤษที่ผู้เรียนสัมผัส ( celce มูร์เซีย & larsenfreeman , 1999 ) ตัวอย่างเช่น เจ้าของภาษาอังกฤษอาจจะบอกว่า " ไปกินข้าว " ในขณะที่อื่นอาจจะพูดว่า " ไปกินข้าว "เก่า ( 2001 ) แตกต่างจากคำบุพบทคำบุพบท เทียมแท้ อธิบายว่า ประเภทเดิม ( เช่นในการพึ่งพาหรือรอคอย ) เป็นเพียงหุ่นไวยากรณ์รูปแบบและไม่มีความหมายในประโยค ส่วนประเภทหลัง อาจถูกใช้เพื่อแสดงความสัมพันธ์เชิงพื้นที่หรือการเคลื่อนไหวระหว่างคำในประโยค ( เช่น / ใต้ ใกล้ / ข้างโต๊ะหรือเข้าไป / ต่อ / ผ่าน / โดยอาคาร ) และการเปลี่ยนแปลงของบุพบทอื่นเป็นหลักจะเปลี่ยนความหมาย ตั้งแต่คำบุพบทเทียมเป็นเผด็จการและไม่มีรูปแบบ ความหมาย ความสัมพันธ์ เขาอ้างว่าบุพบทเหล่านี้ยากที่จะเรียนรู้และมักจะใช้เวลาค่อนข้างนานในการเรียนรู้เพราะผู้เรียนต้องอาศัยการจำและการจัดเก็บ เก่าเรียน ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่าระบบการเรียนการสอน สามารถปรับปรุงประสิทธิภาพของผู้เรียน คุณลักษณะของภาษาเหล่านี้