‘Well， what did I say？ Buck’ s a re

‘Well， what did I say？ Buck’ s a real fighter，all right，’ said Francois the next morning when he discovered that Spitz had disappeared and that Buck was covered in blood．

‘Spitz fought like a wolf，’said Perrault， as he looked at the bites all over Buck．

‘And Buck fought like ten wolves，’ answered Francois．‘And we'll travel faster now． No more Spitz， no more trouble．’

Francois started to harness the dogs． He needed a new lead－dog， and decided that Sol-leks was the best dog that he had．But Buck jumped at Sol－leks and took his place．

‘Look at Buck！’ said Francois， laughing．‘He's killed Spitz， and now he wants to be lead－dog． Go away， Buck！’

He pulled Buck away and tried to harness Sol－leks again．Sol-leks was unhappy too． He was frightened of Buck， and when Francois turned his back， Buck took Sol-leks’ place again． Now Francois was angry．

‘I'll show you！’ he cried， and went to get a heavy club from the sledge．

Buck remembered the man in the red coat， and moved away． This time， when Sol-leks was harnessed as lead-dog，Buck did not try to move in． He kept a few metres away and circled around Francois carefully． But when Francois called him to his old place in front of Dave， Buck refused． He had won his fight with Spitz and he wanted to be lead－dog．

For an hour the two men tried to harness him． Buck did not run away， but he did not let them catch him． Finally，Francois sat down， and Perrault looked at his watch．It was getting late．The two men looked at one another and smiled Francois walked up to Sol-leks， took off his harness， led him back and harnessed him in his old place．Then he called Buck．All the other dogs were harnessed and the only empty place was now the one at the front But Buck did not move．

‘Put down the club，’ said Perrault．

Francois dropped the club， and immediately Buck came up to the front of the team．Francois harnessed him ，and in a minute the sledge was moving．

Buck was an excellent leader． He moved and thought quick－ly and led the other dogs well． A new leader made no differ－ence to Dave and Sol-leks； they continued to pull hard ．But the other dogs had had an easy life when Spitz was leading．They were surprised when Buck made them work hard and punished them for their mistakes Pike， the second dog，was usually lazy； but by the end of the first day he was pulling harder than he had ever pulled in his life． The first night in camp Buck fought Joe， another difficult dog， and after that there were no more problems with him． The team started to pull together， and to move faster and faster．

‘I've never seen a dog like Buck！’cried Francois，‘Never！He's worth a thousand dollars ．What do you think，Perrault？’

Perrault agreed．They were moving quickly， and covering more ground every day The snow was good and hard， and no new snow fell．The temperature dropped to 45° below zero，and didn't change．

This time there was more ice on the Thirty Mile River， and they crossed in a day．Some days they ran a hundred kilome－tres， or even more They reached Skagway in fourteen days；the fastest time ever．

For three days the dogs rested in Skagway．Then Francois put his arms around Buck's neck and said goodbye to him．And that was the last of Francois and Perrault． Like other men， they passed out of Buck's life for ever．

Two new men took Buck and his team back north on the long journey to Dawson，travelling with several other dog－teams． It was heavy work； the sledge was loaded with letters for the gold miners of Dawson． Buck did not like it， but he worked hard， and made the other dogs work hard， too． Each day was the same． They started early， before it was light， and at night they stopped and camped and the dogs ate．For the dogs this was the best part of the day， first eating， then resting by the fire．

Buck liked to lie by the fire， looking at the burning wood．Sometimes he thought about Mr Miller's house in California．More of ten he remembered the man in the red coat and his club， the death of Curly， the fight with Spitz， and the good things that he had eaten But sometimes he remembered other things These were things that he remembered through his parents， and his parents parents， and all the dogs which had lived before him．

Sometimes as he lay there， he seemed to see， in a waking dream， a different fire． And he saw next to him， not the Indian cook， but another man， a man with shorter legs， and longer arms． This man had long hair and deep eyes， and madestrange noises in his throat He was very frightened of the dark，and looked around him all the time， holding a heavy stone in his hand ．He wore the skin of an animal on his back，and Buck could see thick hair all over his body．

Buck sat by the fire with this hairy man， and in the circling darkness beyond the fire he could see many eyes—the eyes of hungry animals waiting to attack． And he growled softly in his dream until the Indian cook shouted，‘Hey， Buck， wake up！’Then the strange world disappeared and Buck's eyes saw the real fire again．

When they reached Dawson， the dogs were tired， and needed a week's rest But in two days they were moving south again， with another heavy load of letters． Both dogs and men were unhappy． It snowed every day as well， and on soft new snow it was harder work pulling the sledges．

The men took good care of their dogs．In the evenings， the dogs ate first，the men second，and they always checked the dogs’ feet before they slept． But every day the dogs became weaker．Buck had pulled sledges for three thousand kilometres that winter， and he was as tired as the others．

But Dave was not only tired； he was ill． Every evening he lay down the minute after the sledge stopped， and did not stand up until morning． The men looked at him， but they could find no broken bones． Something was wrong inside．

One day he started to fall down while in his harness． The sledge stopped， and the driver took him out of his harness． He wanted to give him a rest， and let him run free behind the sledge． But Dave did not want to stop working． He hated to see another dog doing his work， so he ran along beside the sledge， trying to push Sol-leks out of his place． When the sledge made its next stop，

Dave bit through Sol-leks’ harness and pushed him away． Then he stood there， in his old place in front of the sledge， waiting for his harness and the order to start pulling．

The driver decided it was kinder to let him work． Dave pulled all day， but the next morning he was too weak to move．The driver harnessed up without Dave， and drove a few hun-dred metres． Then he stopped， took his gun， and walked back． The dogs heard a shot， and then the man came quickly back． The sledge started to move again； but Buck knew， and every dog knew， what had happened．

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' Well， อะไรเหมือน say？ บัค ' s right， fighter，all จริง ' รีสฟรนคอยส์กล่าวว่า เมื่อเขาพบว่า ชปิทซ์หาย และที่บัคถูกครอบคลุมอยู่ใน blood． ค่ะ

'ชปิทซ์สู้เช่น wolf， เป็น' กล่าวว่า Perrault， เป็นเขามองกัดทั่ว Buck．

'บัคและสู้เช่น wolves， สิบ' ตอบ Francois．' และเราจะเดินทางเร็วขึ้น now． Spitz， ไม่มาก trouble． ไม่เพิ่มเติม '

เริ่มรีสฟรนคอยส์เทียม dogs． เขาต้อง lead－dog， ใหม่ และตัดสินใจว่า Sol leks คือ ที่ had．But เขาบัคไปที่ Sol－leks และ place． ของเขาเอาสุนัขดีที่สุด

'ดู Buck！' กล่าวว่า Francois， laughing． 'เขาได้ฆ่า Spitz， และตอนนี้ เขาอยากจะไป away， Buck！ lead－dog．'

เขาดึงบัคไป และพยายามที่จะเทียม Sol－leks again．Sol-leks เป็น too． ไม่มีความสุขที่เขากลัวของ Buck， เมื่อรีสฟรนคอยส์ back， เขาบัคเอาของโซล-leks สถานที่ again． ตอนนี้รีสฟรนคอยส์ถูก angry．

'ฉันจะแสดง you！' cried， เขา และไปเข้าคลับหนักจาก sledge．

บัคจำคนใน coat， แดง และย้าย away． time， นี้ เมื่อโซล-leks ถูกควบคุมเป็น dog，Buck รอไม่ได้ไม่พยายามย้าย in． เขาเก็บไปไม่กี่เมตร และจัดสถาน carefully． รีสฟรนคอยส์ แต่เมื่อรีสฟรนคอยส์เรียกเขาที่ของเขาเก่าหน้าบัค Dave， refused． เขาชนะเขาต่อสู้กับชปิทซ์ และเขาต้องการ lead－dog．

ชั่วโมงสองคนพยายามเทียม him． บัคไม่ทำงาน away， แต่เขาไม่ได้ปล่อยให้พวกเขาจับ him． Finally，รีสฟรนคอยส์เสาร์ down， และ Perrault มอง watch．It ของเขาถูกรับ late．The สองคนมองกัน และรีสฟรนคอยส์ยิ้มเดินถึงโซล leks， เอาออกเขา harness， นำเขากลับมา และควบคุมเขาใน place．Then ของเขาเก่าที่เขาเรียกว่า Buck．All สุนัขอื่น ๆ ถูกควบคุม และว่างเปล่าเท่านั้นครับตอนนี้หนึ่งหน้าแต่บัคได้ไม่ move．

'วางลง club，' กล่าวว่า Perrault．

รีสฟรนคอยส์ลดลง club， และทันทีที่บัคมาด้านหน้าของ team．Francois ที่ควบคุมเขา ，and ในนาทีสเลดจ์มี moving．

บัคถูก leader． แห่งเขาย้ายคิดว่า quick－ly และนำอื่น ๆ สุนัข well． A ใหม่ผู้นำทำไม่ differ－ence กับเดฟและโซล-leks； ยังดึงยาก ．But สุนัขที่เคยมีชีวิตง่าย ๆ เมื่อชปิทซ์ leading．They ได้ประหลาดใจเมื่อบัคทำให้พวกเขาทำงานหนัก และโทษให้สำหรับข้อผิดพลาดของ Pike， dog，was 2 lazy； ปกติ แต่ โดยครั้งแรก เขาดึงหนักกว่าที่เขาได้เคยทำลายใน life． ของเขาคืนแรกในค่ายบัควันสู้ Joe， dog， อื่นยาก และหลังจากที่ มีปัญหาไม่มาก him． ทีมเริ่มดึง together， และไปได้เร็วขึ้นและ faster．

'พันธุ์สุนัขเช่น Buck！' ร้อง Francois， 'Never！He มูลค่า ．What พันดอลลาร์คุณ think，Perrault？'

Perrault agreed．They ถูกย้าย quickly， และครอบคลุมมากกว่าพื้นดินทุกวันหิมะได้ดีและ hard， และอุณหภูมิไม่ fell．The หิมะใหม่ลดลง 45 องศาใต้ zero，and ไม่ change．

ขณะนี้มีน้ำแข็งมากขึ้นใน River， ไมล์สามสิบ และพวกเขาข้ามวัน day．Some หนี kilome－tres， ร้อย หรือยิ่งพวกเขาเข้าถึง Skagway ในสิบสี่ days；the เร็วที่สุดเวลา ever．

สำหรับสามวันคัดสรรสุนัขในรีสฟรนคอยส์ Skagway．Then ใส่แขนของเขารอบคอของบัคและกล่าวลา him．And ที่สุดท้ายของรีสฟรนคอยส์และ Perrault． เช่น men， อื่น ๆ พวกเขาผ่านจากชีวิตของบัค ever．

สองคนใหม่เอาบัคและทีมของเขากลับเหนือในการเดินทางยาวไป Dawson，travelling กับ dog－teams． อื่น ๆ ก็หลาย work； หนัก สเลดจ์ถูกโหลด ด้วยตัวอักษรสำหรับเหมืองทองของบัค Dawson． ไม่ชอบ it， แต่เขาทำงาน hard， และทำสุนัขอื่น ๆ too． hard， ทำงานแต่ละวันมี same． ก็เริ่ม early， มัน light， และในเวลากลางคืน พวกเขาหยุด และ camped และ ate．For สุนัขสุนัขนี้เป็นส่วนสุดของ eating， แรก day， แล้ว พักผ่อนตาม fire．

บัคชอบนอนตาม fire， ดูที่ wood．Sometimes เขียนที่เขาคิดว่า เกี่ยวกับบ้านนายมิลเลอร์ California．More สิบ เขาจำคนในเสื้อสีแดง และเขา club， การตายของ Curly， การต่อสู้กับ Spitz， และสิ่งดีที่ได้กิน แต่บางครั้งเขาจดจำสิ่งต่าง ๆ เป็นสิ่งที่เขาจำได้เขา parents， และ parents， ของเขาผู้ปกครอง และสุนัขที่มีอยู่ก่อน him．

บางครั้งเขาวาง there， เขาดูเหมือนจะ see， ใน dream， ตื่น fire． แตกต่างกัน และเขาเห็นอยู่ him， ไม่ cook， อินเดีย แต่อีก man， คนที่ มี legs， สั้นและยาว arms． คนนี้มีผมยาวและลึกเสียง eyes， และ madestrange ในคอของเขาที่เขากลัวมากของ dark，and ที่มองรอบ ๆ เขา time， ทั้งหมด เก็บหินหนักใน ．He มือของเขาสวมผิวของสัตว์บนเขา back，and บัคสามารถดูผมหนาทั่ว body． เขา

บัคนั่ง โดยไฟกับ man， นี้ผม และในความมืด circling เกินไฟ เขาได้เห็นตาหลาย — ตาสัตว์หิวรอ attack． และเขา growled เบา ๆ ในความฝันของเขาจนกระทั่ง shouted， อาหารอินเดีย ' up！ Hey， Buck， ปลุก' แล้วหายไปโลกประหลาด และตาของบัคเห็น again． ไฟจริง

เมื่อพวกเขาถึง Dawson， สุนัขถูก tired， และจำเป็นของสัปดาห์เหลือแต่สองวันที่พวกเขากำลังเคลื่อนไหวใต้ again， กับ letters． อีกหนักทั้งสุนัข และคนถูกมัน snowed ทุกวัน well， unhappy． และบนหิมะนุ่มใหม่ ก็งานหนักดึง sledges．

คน first，the คน second，and ตน dogs．In evenings， กินสุนัขดูแลดีเอาพวกเขาเสมอตรวจสอบเท้าของสุนัขก่อนที่พวกเขา slept． แต่ทุกวันที่ weaker．Buck กลายเป็นสุนัขที่มีดึง sledges สำหรับสามพันกิโลเมตรที่ winter， และกำลังเหนื่อยล้าที่จะ others．

เดฟแต่ไม่เท่า tired； เขา ill． เย็นเขาวางนาทีหลังจาก stopped， สเลดจ์ และไม่ยืนจนถึง morning． คนมอง him， แต่พวกเขาสามารถหา bones． ไม่เสียสิ่งถูกผิด inside．

วันหนึ่งเขาเริ่มล้มลงในพระ harness． stopped， สเลดจ์ และไดรเวอร์เอาเขาออกจาก harness． ของเขาเขาอยากให้เขา rest， เป็น และปล่อยให้เขาทำงานฟรีหลัง sledge． เดฟแต่ไม่ต้องการหยุด working． เขาขี้เกียจดูสุนัขอื่นที่ทำ work， ของเขาเพื่อให้เขาวิ่งตามข้าง sledge， ที่พยายามผลักดันโซล-leks จาก place． ของเขาเมื่อสเลดจ์ที่ทำ stop， ของถัดไป

บิตผ่านบังเหียนของโซล-leks เดฟ และผลักเขา away． แล้วเขายืน there， ที่เก่าของเขาหน้า sledge， รอเขาเทียมและใบสั่งการเริ่มต้น pulling．

ตัดสินใจไดรเวอร์มันเกี่ยวกับระเบิด work． day， ทั้งหมดดึง Dave แต่ตอนเช้าถัดไปเขาไม่อ่อนแอเกินไปที่โปรแกรมควบคุม move．The ที่ควบคุมค่า โดย Dave， และขับรถกี่ dred ฮุน metres． แล้ว stopped， เขาเอา gun， ของเขา และเดิน back． shot， ได้ยินสุนัขแล้ว ชายคนนั้นมาได้อย่างรวดเร็ว back． สเลดจ์ที่เริ่มย้าย again； แต่บัค knew， และ knew， สุนัขทุกสิ่งมี happened．

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ดีสิ่งที่ผมใช้คำว่า? บั๊ก' สารบจริงสิทธิทั้งหมด 'ฟรองซัวเช้าวันรุ่งขึ้นกล่าวว่าเมื่อเขาค้นพบว่าสุนัขพันธุ์หนึ่งก็หายไปและที่บั๊กถูกปกคลุมในเลือด'Spitz ต่อสู้เหมือนหมาป่า' กล่าวว่าแปร์โรลท์เป็น เขามองไปที่สัตว์กัดต่อยทั่วบั๊ก'และบั๊กต่อสู้เช่นสิบหมาป่า' ตอบ Francois.'And เราจะเดินทางได้เร็วขึ้นในขณะนี้ ไม่มี Spitz ไม่มีปัญหามากขึ้นมากขึ้น. Francois เริ่มที่จะควบคุมสุนัข เขาจำเป็นต้องนำสุนัขใหม่และตัดสินใจว่า Sol-Leks เป็นสุนัขที่ดีที่สุดที่เขา had.But บั๊กกระโดดที่ Sol-Leks และเอาสถานที่ของเขา'ดูที่บั๊ก!' กล่าวว่าฟรองซัว, laughing.'He ฆ่า Spitz, และตอนนี้เขาต้องการที่จะนำสุนัข ไปบั๊ก! ' เขาดึงบั๊กออกไปและพยายามที่จะควบคุม Sol-Leks again.Sol Leks-ไม่มีความสุขเกินไป เขาเป็นคนที่กลัวของบั๊กและเมื่อฟรองซัวหันหลังให้บั๊กที่เกิดขึ้น Sol-Leks 'อีกครั้ง ตอนนี้ Francois โกรธ'ฉันจะแสดงให้คุณ!' เขาร้องและเดินไปที่จะได้รับจากสโมสรหนักเลื่อนบั๊กจำได้ว่าคนที่อยู่ในเสื้อสีแดงและย้ายออกไป เวลานี้เมื่อ Sol-Leks ถูกนำมาใช้นำสุนัขบั๊กไม่ได้พยายามที่จะย้ายใน เขาเก็บไว้ไม่กี่เมตรออกไปและวงกลมรอบ Francois อย่างระมัดระวัง แต่เมื่อ Francois เรียกเขาไปยังสถานที่เก่าของเขาในด้านหน้าของเดฟบั๊กปฏิเสธ เขาได้รับรางวัลการต่อสู้ของเขากับ Spitz และเขาต้องการที่จะนำสุนัขสำหรับชั่วโมงทั้งสองคนพยายามที่จะควบคุมเขา เจ้าชู้ไม่ได้วิ่งออกไป แต่เขาไม่ได้ปล่อยให้พวกเขาจับเขา สุดท้าย Francois นั่งลงและมองที่แปร์โรลท์ watch.It ของเขาได้รับ late.The ชายสองคนมองไปที่อีกคนหนึ่งและยิ้ม Francois เดินขึ้นไปยัง Sol-Leks ถอดเทียมของเขาทำให้เขากลับมาและควบคุมเขาในสถานที่เก่าของเขา จากนั้นเขาเรียกว่า Buck.All สุนัขตัวอื่น ๆ ได้รับการควบคุมและสถานที่ที่ว่างเปล่าอย่างเดียวคือตอนหนึ่งที่ด้านหน้า แต่บั๊กไม่ได้ย้าย'ใส่ลงสโมสรกล่าวว่าแปร์โรลท์ฟรองซัวลดลงสโมสรและทันทีที่บั๊กขึ้นมา ไปยังด้านหน้าของ team.Francois ควบคุมเขาและในนาทีที่เลื่อนย้ายบั๊กเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยม เขาย้ายไปและคิดว่าอย่างรวดเร็วเหมือนและนำสุนัขตัวอื่น ๆ ได้ดี ผู้นำคนใหม่ทำให้ไม่แตกต่างกัน-ence เดฟและโซล-Leks; พวกเขายังคงที่จะดึงยาก แต่สุนัขตัวอื่น ๆ ได้มีชีวิตที่เรียบง่ายเมื่อ Spitz เป็น leading.They ประหลาดใจเมื่อบั๊กทำให้พวกเขาทำงานอย่างหนักและลงโทษพวกเขาสำหรับความผิดพลาดของพวกเขา หอกสุนัขที่สองก็มักจะขี้เกียจ แต่ในตอนท้ายของวันแรกที่เขาถูกดึงหนักกว่าที่เขาได้ดึงที่เคยอยู่ในชีวิตของเขา คืนแรกในค่ายบั๊กต่อสู้โจสุนัขอื่นยากและหลังจากนั้นไม่พบว่ามีปัญหามากขึ้นกับเขา ทีมเริ่มที่จะดึงกันและเคลื่อนตัวได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น'ฉันไม่เคยเห็นสุนัขเช่นบั๊ก! ร้องไห้ Francois' ไม่! เขาเป็นมูลค่าหนึ่งพันดอลล่างั้นคุณคิดว่าแปร์โรลท์ ' แปร์โรลท์ agreed.They ถูกเคลื่อนย้ายได้อย่างรวดเร็วและครอบคลุมพื้นดินมากขึ้นทุกวันหิมะเป็นสิ่งที่ดีและยากและไม่มีอุณหภูมิ fell.The หิมะใหม่ลดลงถึง 45 °ต่ำกว่าศูนย์และไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้มีน้ำแข็งมากขึ้นในสามสิบไมล์แม่น้ำ และพวกเขาข้ามในวัน day.Some พวกเขาวิ่งร้อย Kilome Tres หรือมากขึ้นพวกเขามาถึง Skagway ในสิบสี่วันเวลาที่เร็วที่สุดที่เคยสามวันสุนัขวางใน Skagway.Then Francois ใส่แขนของเขารอบคอของบั๊กและ บอกลา him.And ว่าเป็นคนสุดท้ายของฟรองซัวและแปร์โรลท์ เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ พวกเขาผ่านออกไปจากชีวิตของบั๊กที่เคยผู้ชายสองคนใหม่เข้าบั๊กและทีมงานของเขากลับไปทางเหนือในการเดินทางนานดอว์สันเดินทางไปพร้อมกับอีกหลายทีมสุนัข มันเป็นงานหนักเลื่อนเต็มไปด้วยตัวอักษรสำหรับคนงานเหมืองทองของดอว์สัน เจ้าชู้ไม่ชอบมัน แต่เขาทำงานอย่างหนักและทำให้สุนัขตัวอื่น ๆ ทำงานหนักเกินไป ในแต่ละวันได้เหมือนกัน พวกเขาเริ่มต้นก่อนที่จะถูกแสงและในเวลากลางคืนพวกเขาหยุดและตั้งค่ายและสุนัข ate.For สุนัขนี้เป็นส่วนที่ดีที่สุดของวันกินครั้งแรกแล้ววางอยู่ด้วยไฟบั๊กชอบที่จะอยู่โดยที่ไฟไหม้ กำลังมองหาที่ wood.Sometimes การเผาไหม้ที่เขาคิดเกี่ยวกับบ้านนายมิลเลอร์ใน California.More สิบเขาจำคนในเสื้อสีแดงและสโมสรของเขาตายของลอน, การต่อสู้กับสุนัขพันธุ์หนึ่งและสิ่งที่ดีที่เขาได้กิน แต่ บางครั้งเขาจำสิ่งอื่น ๆ เหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาจำได้ผ่านพ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของพ่อแม่ของเขาและสุนัขทั้งหมดที่มีอยู่ก่อนหน้าเขาขณะที่เขานอนอยู่ที่นั่นบางครั้งดูเหมือนว่าเขาจะเห็นในความฝันที่ตื่นไฟที่แตกต่างกัน และเขาเห็นว่าต่อไปเขาไม่ได้ปรุงอาหารอินเดีย แต่ผู้ชายอีกคนหนึ่งคนที่มีขาสั้นและแขนยาว ผู้ชายคนนี้มีผมยาวและดวงตาลึกและเสียง madestrange ในลำคอของเขาเขาเป็นคนกลัวความมืดและมองไปรอบ ๆ เขาตลอดเวลาถือเป็นหินหนักในมือของเขาเขาสวมผิวหนังของสัตว์ที่อยู่ด้านหลังของเขา และบั๊กจะได้เห็นผมหนาทั่วร่างกายของเขาบั๊กนั่งด้วยไฟที่มีขนนี้และในความมืดวนเกินไฟที่เขาจะได้เห็นหลายตาดวงตาของสัตว์หิวรอที่จะถูกโจมตี และเขาคำรามเบา ๆ ในความฝันของเขาจนกว่าจะมีการปรุงอาหารอินเดียตะโกน 'สวัสดี, บั๊กตื่น! จากนั้นโลกที่แปลกประหลาดหายไปและดวงตาของบั๊กเห็นไฟไหม้ที่แท้จริงอีกครั้งเมื่อพวกเขามาถึงดอว์สัน, สุนัขเหนื่อยและจำเป็นของสัปดาห์ เหลือ แต่ในวันที่สองที่พวกเขากำลังจะย้ายไปทางใต้อีกครั้งกับอีกภาระหนักของตัวอักษร สุนัขและทั้งสองคนมีความสุข มันหิมะทุกวันเช่นกันและบนหิมะใหม่ที่อ่อนนุ่มมันเป็นงานยากที่ดึงเลื่อนผู้ชายเอาดูแลที่ดีของพวกเขาในตอนเย็น dogs.In สุนัขกินครั้งแรกคนที่สองและพวกเขามักจะตรวจสอบฟุตสุนัข ' ก่อนที่พวกเขานอนหลับ แต่ทุกวันสุนัขกลายเป็น weaker.Buck ดึงเลื่อนสำหรับสามพันกิโลเมตรในฤดูหนาวนั้นและเขาเป็นคนที่เหนื่อยกับคนอื่น ๆแต่เดฟก็ไม่เหนื่อยเพียง แต่เขาเป็นคนไม่ดี ทุกเย็นเขาล้มตัวลงนอนนาทีหลังจากเลื่อนหยุดและไม่ได้ยืนขึ้นจนกว่าจะถึงตอนเช้า ผู้ชายมองที่เขา แต่พวกเขาไม่สามารถหากระดูกหัก บางอย่างผิดปกติภายในวันหนึ่งเขาเริ่มที่จะล้มลงในขณะที่สายรัดของเขา เลื่อนหยุดและคนขับรถพาเขาออกมาจากสายรัดของเขา เขาอยากจะให้เขามีส่วนที่เหลือและให้เขาทำงานได้ฟรีที่อยู่เบื้องหลังการเลื่อน แต่เดฟไม่ได้ต้องการที่จะหยุดทำงาน เขาเกลียดที่จะเห็นสุนัขอื่นทำผลงานของเขาเขาจึงวิ่งไปตามด้านข้างเลื่อนพยายามที่จะผลักดัน Sol-Leks ออกมาจากสถานที่ของเขา เมื่อเลื่อนทำให้หยุดต่อไปของเดฟผ่านบิตเทียม Sol-Leks และผลักเขาออกไป จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ที่นั่นในสถานที่เก่าของเขาในด้านหน้าของเลื่อนรอเทียมและเพื่อเริ่มต้นการดึงของเขาขับรถตัดสินใจว่ามันเป็นความเมตตาที่จะให้เขาทำงาน เดฟดึงทุกวัน แต่เช้าวันรุ่งขึ้นเขาก็อ่อนแอเกินกว่าจะขับ move.The เทียมขึ้นมาโดยไม่มีเดฟและขับรถไม่กี่ฮั่น-เบื่อเมตร จากนั้นเขาก็หยุดเอาปืนของเขาและเดินกลับ สุนัขได้ยินเสียงยิงและแล้วคนที่กลับมาอย่างรวดเร็ว เลื่อนเริ่มต้นที่จะย้ายอีกครั้ง แต่บั๊กรู้และทุกสุนัขรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ใช่ ฉันพูดอะไร ? เจ้าชู้ ' s รบจริงก็ได้ ' ฟรองซัว เช้าวันต่อมา เมื่อเขาค้นพบว่า สเปชได้หายไป และเจ้าชู้ เต็มไปด้วยเลือด

'spitz ต่อสู้เหมือนหมาป่า 'said แปร์โรลต์ ขณะที่เขามองกัดทั่ว

และเจ้าชู้เจ้าชู้ สู้เหมือนหมาป่า 10 ตัว ' ' ฟรานซัวส์ และเราจะเดินทางได้เร็วขึ้นแล้ว ไม่มีเจดีย์ ไม่มีปัญหา . . .

เขาเริ่มที่จะควบคุมสุนัข เขาเป็นสุนัขนำทาง－ใหม่และตัดสินใจที่ โซล leks เป็นสุนัขที่ดีที่สุดที่เขามี แต่บัคกระโดดที่โซล－ leks และเอาสถานที่ของเขา

นี่เธอที่เจ้าชู้ ! ' เขาหัวเราะ เขาฆ่าด้วย และตอนนี้เขาต้องการจะนำ －หมา ไปหน่อย

"เขาดึงออกไปและพยายามที่จะควบคุม โซลบัค－ leks again.sol-leks ไม่มีความสุขด้วย เขาก็กลัว บัค และเมื่อเขาหันหลังไป โซลบัค leks ' สถานที่อีกครั้ง ตอนนี้เขาโกรธ

" ฉันจะแสดงให้นายเห็น ! " เขาร้อง และไปคลับหนักจากเลื่อนมา

กวางจำได้ว่าชายในเสื้อคลุมสีแดง และย้ายไป คราวนี้เมื่อโซล leks ถูกควบคุมที่นำสุนัข เจ้าชู้ ไม่พยายามที่จะย้าย เขาเก็บไว้ไม่กี่เมตร และวงกลมรอบฟรอย่างระมัดระวัง แต่เมื่อเขาเรียกเขาเป็นที่เก่าของเขาในด้านหน้าของเดฟ บัคไม่ยอม เขาจะต่อสู้กับสเปชและเขาต้องการที่จะนำ－สุนัข

ชั่วโมง ผู้ชาย 2 คน พยายามที่จะควบคุมเขา เจ้าชู้ ไม่วิ่งหนี แต่ไม่ปล่อยให้พวกเขาจับเขา ในที่สุดฟร ซัวส์ นั่งลง และ แปร์โรลต์ดูนาฬิกา มันดึกมากแล้ว ชายทั้งสองมองกัน และยิ้ม เขาเดินมาหาโซล leks ถอดสายไฟของเขา นำเขากลับมา และควบคุมเขาในสถานที่เก่าของเขา แล้วเขาเรียกเจ้าชู้ ทั้งหมดอื่น ๆสุนัขก็ถูกควบคุมและเพียงสถานที่ว่างเปล่าคือตอนนี้หนึ่งในด้านหน้า แต่เจ้าชู้ไม่เลื่อน

'put ลงชมรม '
แปร์โร .
ฟรังซัวส์ ทำคลับ ทันที บัคมาข้างหน้าของทีม ฟรังซัวส์ ควบคุมเขาได้ และในนาทีที่เลื่อนย้าย

เจ้าชู้เป็นเลิศ หัวหน้า เขาย้ายและคิดว่าเร็ว－อย่างแท้จริงและนำสุนัขตัวอื่นได้ดี ผู้นำใหม่ไม่แตกต่าง－ ENCE เดฟ และ โซล leks ;พวกเขายังคงดึงยาก แต่สุนัขตัวอื่นๆ มีชีวิตง่ายเมื่อสเปชเป็นหัวหน้า พวกเขาประหลาดใจเมื่อบัคทำให้พวกเขาทำงานหนัก และลงโทษพวกเขาสำหรับความผิดพลาด ไพค์ หมา สอง ก็มักจะขี้เกียจ แต่ในตอนท้ายของวันแรกที่เขาดึงหนักกว่าที่เขาเคยทำในชีวิต ของเขา คืนแรกในค่ายบั๊กสู้โจ อื่นยาก สุนัขและหลังจากที่มีปัญหากับเขา ทีมเริ่มที่จะดึงเข้าด้วยกันและจะย้ายได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น

" ไม่เคยเห็นสุนัขชอบบัค 'cried ฟร 'never , เขาพันดอลลาร์ คุณคิดอย่างไร แปร์โรลต์ ? '

แปร์โรลต์เห็นด้วย พวกเขาย้าย ได้อย่างรวดเร็ว และครอบคลุมพื้นดินมากขึ้นทุกๆวันหิมะเป็นสิ่งที่ดี และ หนักและไม่มีหิมะใหม่ลดลง อุณหภูมิลดลงถึง 45 องศาด้านล่างเป็นศูนย์ และไม่ได้เปลี่ยน

คราวนี้มีน้ำแข็งในสามสิบไมล์แม่น้ำ , และพวกเขาได้ในแต่ละวัน บางวันก็วิ่งร้อย kilome － Tres หรือมากกว่าพวกเขาถึง Skagway 14 วัน ; เวลาที่เร็วที่สุด

เคย .วันหมา rested ใน Skagway จากนั้นเขาวางแขนของเขารอบ ๆจุดคอและบอกลาเขา และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายของ Francois และ แปร์โร เช่นเดียวกับมนุษย์อื่น ๆ พวกเขาผ่านชีวิตของบั๊กเป็นนิตย์ .

ใหม่ 2 คนเอาบัคและทีมงานของเขากลับเหนือในการเดินทางที่ยาวนาน กับ ดอว์สัน เดินทางกับทีมงาน－สุนัขอื่น ๆ มันเป็นงานหนักเลื่อนก็เต็มไปด้วยตัวอักษรสำหรับคนงานเหมืองทองของ ดอว์สัน เจ้าชู้ ไม่ชอบมัน แต่เขาทำงานหนัก และทำให้สุนัขอื่น ๆทำงานอย่างหนักเหมือนกัน แต่ละวันก็เหมือนกัน พวกเขาเริ่มต้นก่อนที่จะถูกแสง กลางคืน ก็หยุด และตั้งค่ายและสุนัขให้สุนัขกิน นี้เป็นส่วนที่ดีที่สุดของวัน กินก่อน แล้วพักด้วยไฟ

เจ้าชู้ชอบโกหกด้วยไฟดูไม้การเผาไหม้ บางครั้งเขาก็คิดเรื่องของนายมิลเลอร์บ้านในแคลิฟอร์เนีย มากกว่า สิบ เขาจำได้ ชายในเสื้อคลุมสีแดง และสโมสรของเขา ความตายของหยิก , การต่อสู้กับสเปช และสิ่งดีๆ ที่เขาเคยกิน แต่บางครั้งเขาก็จำ ๆ เหล่านี้คือสิ่งที่เขาจำได้ถึงพ่อแม่ ของเขา และพ่อแม่ผู้ปกครองของเขาและบรรดาสุนัขที่เคยอยู่เขา

บางครั้งเขานอนที่นั่น ดูเหมือนเขาจะเห็นในความฝัน , ไฟไหม้ที่แตกต่างกัน และเขาก็เห็นหน้าเขา ไม่ใช่อินเดีย ทำอาหาร แต่ชายอีกคนหนึ่ง ชายขาสั้น และ แขนยาว ชายคนนี้มีผมยาวและ ลึก สายตาและเสียง madestrange ในลำคอของเขา เขารู้สึกกลัวความมืด และมองรอบๆตัวเขาตลอดเวลาถือหินหนักในมือของเขา เขาใส่ผิวหนังของสัตว์บนหลังของเขา และเจ้าชู้ เห็นผมหนาทั้งตัว

กวางนั่งไฟกับขนผู้ชาย และวงมืดเกินไฟ เขาได้เห็นสายตาหลายสายตาของสัตว์หิวรอโจมตี เขาคำรามเบา ๆในความฝันของเขาจนทำอาหารอินเดียตะโกน เฮ้ , เจ้าชู้ , ตื่น !' งั้นโลกแปลกหายไปและเจ้าชู้ สายตาเห็นเพลิงไหม้ที่แท้จริงอีกครั้ง .

เมื่อพวกเขามาถึง ดอว์สัน หมาเหนื่อย และต้องการพักผ่อน แต่ในสัปดาห์สองวันพวกเขาไปทางใต้อีก กับอีกโหลดหนักของตัวอักษร ทั้งหมาและคนไม่มีความสุข หิมะตกทุกวันเช่นกัน และบนหิมะใหม่นุ่มมันหนักงานดึงเลื่อน

ผู้ชายที่ดูแลสุนัขของพวกเขา ในตอนเย็น สุนัขกินก่อน ชายสอง และพวกเขาก็จะตรวจเท้าของสุนัขก่อนที่จะหลับไป แต่ทุกๆวัน หมาก็กลายเป็นคนอ่อนแอ เจ้าชู้ได้ดึงเลื่อนสามพันกิโลเมตรในหน้าหนาว และเขาก็เหนื่อยเหมือนกับคนอื่น ๆ .

แต่เดฟ ไม่เหนื่อยเขาป่วย ทุกเย็น เขาวางนาที หลังจากเลื่อนมาหยุด และไม่ยืนจนถึงเช้า คนมองเขา แต่พวกเขาไม่สามารถหากระดูกไม่หัก มีอะไรข้างใน

วันนึงเขาเริ่มล้มลงในขณะที่เขาเทียม เลื่อนมาหยุดและไดรเวอร์ เอาเขาออกไปจากเทียมของเขา เขาต้องการให้เขาพักและให้ใช้ฟรี หลังเลื่อนมา แต่เดฟไม่อยากจะหยุดทำงาน เขาเกลียดที่จะเห็นสุนัขตัวอื่นทำงานของเขา เขาจึงวิ่งมาข้างๆเลื่อน พยายามผลักโซล leks ออกจากสถานที่ของเขา เมื่อเลื่อนมาหยุดหน้าของมัน

เดฟบิตผ่าน leks ' เทียมและโซล ผลักเขาออกไป แล้วเขาก็ยืนในสถานที่เก่าของเขาในด้านหน้าของ สเล็จรอเทียมของเขาและสั่งให้เริ่มดึง

คนขับตัดสินใจมันหวังดีที่จะให้เขาทำงานต่อ เดฟดึงทั้งวัน แต่ตอนเช้าเขาอ่อนแอเกินไปที่จะย้าย คนขับควบคุมโดยไม่มีเดฟและขับรถฮุนเดรดเพียงไม่กี่เมตร แล้วเขาก็หยุด เอาปืนของเขา เดินกลับ สุนัขได้ยินเสียงปืน แล้วผู้ชายมาอย่างรวดเร็ว กลับเลื่อนเริ่มขยับอีกครั้งแต่บัครู้และสุนัขทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น