The farmer in the of Tanzania and t

The farmer in the of Tanzania and the farmer in the southern Australain developing
Drought face similar decisions as to whether to the hazard area and what the will do in the event of continuing shortage. Like other individua s who knowingly expose themselves to anatural hazard, they make some kind of appraisal of the prospectthat drought will continue. They canvass a number of the possible actions to be taken in dealing with the threatening environment. Each thinks about the consequences to himself and his family of taking those actions. Finally, they choose in one way or another
what, if anything, they will do.
One farmer may plant a "catch" crop to try again for at least a modicum yield. The other may quietly sit it out. As outlined in Chapter 2, they can do many things, and they can decide to do none. It is this process of individual choice that is at the base of much of the action of people in dealing with extreme natural events. The invasion of Char Jabbar by peasants is triggered by
government's decision to protect the coast, but the actual movement is an aggregation of individual decisions. The decision of the Wilkes-Barre ätizens to remain in their homes after the flood re-ceded is reflected in a public program, but it is at root a summation of family actions.
The land behind Baghdad, like the ruins of Mohenjo-Daro, gives mute testimony of failure to survive in places of hazard. The density
of settlement amid poverty in northeast Brazil, as in the GangesBrahmaputra delta, testifies to survival without prosperity. With regard to the less chronic or less cataclysmic events, why is it that people appear at times to seek less than the best for them-
selves, to take unnecessary risks, to be ignorant of serious consequences, or to seem remarkably foolish in a hindsight view of their
personal history?If it Were known precisely why people select some information and ignore other information, much social behavior could be explained. For example, risk-taking by residents on the seismically active San Andreas fault zone in Califo nia is often dismissed with facile generalizations. Residents of the ault zone are branded sim-ply as greedy or stupid or shortsighted. Their actions are then explained or forecast in similarly simplistic terms. These appraisals come easy, are applied readily to public solutions, and are usually misleading. They rarely have predictive power; more complicated answers must be sought.For an understanding of how choices are made, it would be helpful to have a detailed theory of individual decision processes.But, as indicated in Chapter 2, no satisfactory model is yet availableto illuminate the behavior of the Bengal fisherman or of a Tanzanian or Australian farmer. Lacking that, we can develop a rough model of bounded rationality to review what is known and to outline relations that SHII are speculative.
HOW DO PEOPLE CHOOSE ADJUSTMENTS?
The significance of the choice process and the difficulties of probing it are illustrated by two men of the land who face drought. One is in an area just beginning to undergo modernization in a semiarid section of Tanzania. The other makes use of highly refined agricultural technology in growing wheat and wool in southern Australia.
HAMISI JUMA
Juma lives on the southeast slopes of the western Usambara Mountains. Rising from about 400 meters to 1800 meters in eleva-tion as a small, compact, uplifted block in northeast Tanzania, the Usambaras are densely populated by Shambala-speaking people. On very steep slopes of up to 45 degrees, some terraced, Juma attempts to support a household of six persons. He cultivates 2 hectares of land in five separate plots planted primarily in maize, beans, and cassava. The family food supply is supplemented by bananas grown in moist gullies. Since he is far from more affluent centers, Juma has few opportunities for cash crops. His present
mainstay is the spice cardamom.
Compared to that of neighbors farming higher up the slope, the moisture available to Juma is moderate at best and highly seasonal. Average rainfall is somewhere around 850 millimeters, spread over a usable season (where rainfall is greater than one-half the poten-tial evapotranspiration) of five months. It comes partly in November/December and lags in January/February; the greatest amounts are available in March, April, and May.
when interviewed, Juma is eager to talk about drought. The previous cultivation year (1969—70) had been a harsh one; the outcome of the then current year (1970—71) was still uncertain. At the age of 41, he recalls two other droughts besides the most recent one, and estimates that three years out of ten were bad ones for him and his family. When asked what he does about droughts, he readily explains different actions. In addition to prayer, these in-dude increased planting of cassava (a crop with low moisture requirements and high storage potential in the ground), planting sweet potatoes in swampy ground, and stoppin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกษตรกรในที่ของเกษตรกรในการพัฒนา Australain ใต้และแทนซาเนียภัยแล้งหน้าคล้ายการตัดสินใจเป็นว่าพื้นที่อันตราย และการจะทำในกรณีที่ขาดแคลนต่อไป เช่น s อื่น ๆ individua ที่มีเจตนาเปิดเผยตัวเองเพื่อ anatural อันตราย พวกเขาทำบางชนิดของ prospectthat ภัยแล้งจะประเมินต่อไป พวกเขา canvass หมายเลขของการดำเนินการเป็นไปได้ที่จะใช้ในการจัดการกับสภาพแวดล้อมที่คุกคาม แต่ละคนคิดเกี่ยวกับผลกระทบกับตนเองและครอบครัวการงานเหล่านั้น ในที่สุด พวกเขาเลือกในหรืออีกวิธีหนึ่งอะไร อะไร ถ้าพวกเขาจะทำเกษตรกรหนึ่งอาจปลูกพืช "จับ" ลองอีกครั้งสำหรับผลผลิตจำนวนน้อย อื่น ๆ เงียบ ๆ อาจนั่งออก ตามที่ระบุไว้ในบทที่ 2 พวกเขาสามารถทำหลายสิ่งหลายอย่าง และพวกเขาสามารถตัดสินใจว่า จะทำไม่ กระบวนการของการเลือกบุคคลที่อยู่ที่ฐานของมากของการกระทำของท่านในการจัดการกับเหตุการณ์ธรรมชาติที่รุนแรง นี้ได้ ทริกเกอร์โดยการรุกรานของอักขระ Jabbar โดยชาวนาการตัดสินใจของรัฐบาลเพื่อปกป้องชายฝั่ง แต่การเคลื่อนไหวที่แท้จริงคือ การรวมแต่ละการตัดสินใจ โปรแกรมสาธารณะประกอบการตัดสินใจของ Wilkes-Barre ätizens ยังคงอยู่ในบ้านหลังน้ำท่วมมอบอีกครั้ง แต่มันเป็นที่รากผลรวมของการดำเนินการสำหรับครอบครัวที่ดินหลังแบกแดด เช่นซากปรักหักพังของ Mohenjo-Daro ให้ปิดเสียงประจักษ์พยานของความล้มเหลวในการเอาตัวรอดในสถานที่ของอันตราย ความหนาแน่นของท่ามกลางความยากจนในบราซิลตะวันออกเฉียงเหนือ เช่นเดลต้า GangesBrahmaputra เป็นพยานเพื่อความอยู่รอดโดยไม่มีความเจริญรุ่งเรือง เกี่ยวกับเรื้อรังน้อย หรือน้อย กว่าเหตุการณ์ cataclysmic ทำไมจะว่าท่านปรากฏเวลาหาน้อย กว่าที่ดีสุดสำหรับพวกเขา-ตัวตน การรับความเสี่ยงไม่จำเป็น จะไม่รู้ผลกระทบร้ายแรง หรือ จะดูเหมือนโง่อย่างน่าทึ่งในมุมมองความเข้าใจของตนประวัติส่วนตัว ถ้ามันถูกรู้จักได้อย่างแม่นยำทำไมคนเลือกข้อมูลบางอย่าง และไม่สนใจข้อมูลอื่น ๆ สามารถอธิบายลักษณะการทำงานสังคมมาก ตัวอย่างเช่น เสี่ยง โดยอาศัยอยู่ในโซนรอัส seismically งานใน Califo nia มักจะไล่กับร่มเดิม ๆ ชาวโซน ault เป็นตราสินค้าชั้น sim เป็นการโลภ หรือโง่ หรือ shortsighted การกระทำของพวกเขาแล้วจะอธิบาย หรือคาดการณ์ในแง่ที่เรียบง่ายในทำนองเดียวกัน ประเมินเหล่านี้มาง่าย ใช้พร้อมกับแก้ปัญหาสาธารณะ และมักจะเข้าใจผิด พวกเขาไม่ค่อยมีพลังทำนาย คำตอบที่ซับซ้อนมากขึ้นต้องจะขอ. สำหรับความเข้าใจของวิธีเลือกที่จะทำ มันจะช่วยให้มีรายละเอียดทฤษฎีของกระบวนการตัดสินใจส่วนบุคคล แต่ ตามที่ระบุไว้ในบทที่ 2 แบบไม่พอใจ ยังสว่าง availableto ลักษณะการทำงาน ของชาวประมงเบงกอล หรือชาวแทนซาเนีย หรือออสเตรเลีย ขาดว่า เราสามารถพัฒนาแบบหยาบของเหตุผล bounded ตรวจสิ่งที่เรียกว่า และเค้าร่างความสัมพันธ์ SHII ที่เก็งกำไรได้คนเลือกอย่างไรปรับปรุงความสำคัญของกระบวนการทางเลือกและความยากลำบากในละเอียดมันจะแสดง โดยผู้ชายสองคนของแผ่นดินที่ต้องเผชิญกับภัยแล้ง หนึ่งคือในพื้นที่เพิ่งเริ่มได้รับการปรับปรุงในส่วนแล้งของแทนซาเนีย ยี่ห้ออื่น ๆ ใช้กลั่นสูงเกษตรเทคโนโลยีในการปลูกข้าวสาลีและขนแกะในออสเตรเลียใต้HAMISI JUMAJuma อยู่บนเนินเขาของเทือกเขา Usambara ตะวันตกตะวันออกเฉียงใต้ เพิ่มขึ้นจากประมาณ 400 เมตรถึง 1800 เมตรในทางการค้า eleva เป็นบล็อกขนาดเล็ก กะทัดรัด เชิญในแทนซาเนียตะวันออกเฉียงเหนือ Usambaras มีหนาแน่นพูด Shambala คน บนเนินเขาสูงชันมากถึง 45 องศา บาง ระเบียง Juma พยายามสนับสนุนบ้านหกคน เขาเพาะ 2 ไร่ที่ดินในห้าแยกแปลงปลูกในข้าวโพด ถั่ว และมันสำปะหลังเป็นหลัก ครอบครัวอาหารสมบูรณ์ โดยกล้วยที่ปลูกใน gullies ชื้น เพราะเขาอยู่ไกลจากศูนย์กลางที่ร่ำรวยมาก Juma มีโอกาสสำหรับพืชเงินสด ปัจจุบันของเขาโจทย์คือ กระวานเครื่องเทศเมื่อเทียบกับของเพื่อนบ้านทำการเกษตรสูงขึ้นทางลาด ความชื้นให้ Juma เป็นปานกลางที่ดีที่สุด และตามฤดูกาลสูง ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยประมาณ 850 มิลลิเมตร สะท้อนใช้ฤดูกาล (ฝนคือมากกว่าครึ่ง evapotranspiration พันธกิจของ tial) ห้าเดือนไหนได้ มาบางส่วนในพฤศจิกายน/ธันวาคม และเดือนมกราคม/กุมภาพันธ์ ล่าช้า มีนาคม เมษายน พฤษภาคมและมียอดเงินมากที่สุดเมื่อสัมภาษณ์ Juma จะกระตือรือร้นที่จะพูดคุยเกี่ยวกับภัยแล้ง ปีเพาะปลูก (1969-70) ได้รับหนึ่งรุนแรง ผลของปีปัจจุบัน (1970 – 71) ถูกเขมร อายุ 41 เขาเรียกคืนภัยแล้งสองอื่น ๆ นอกเหนือจากล่าสุด และประมาณการว่า ปีสามจากสิบถูกคนไม่ดีสำหรับเขาและครอบครัว เมื่อถามเขาอะไรเกี่ยวกับภัยแล้ง เขาพร้อมอธิบายการดำเนินการที่แตกต่างกัน นอกจากสวดมนต์ เหล่านี้ในเพื่อนเพิ่มขึ้นการปลูกมันสำปะหลัง (พืช มีความต้องการความชื้นต่ำและเก็บข้อมูลอาจเกิดขึ้นในพื้นดิน), ปลูกมันเทศในดินหนอง และ stoppin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกษตรกรในแทนซาเนียและเกษตรกรในการพัฒนา Australain ใต้
การตัดสินใจที่คล้ายกันแล้งใบหน้าเป็นไปได้ว่าไปยังพื้นที่อันตรายและสิ่งที่จะทำอย่างไรในกรณีของการขาดแคลนอย่างต่อเนื่อง เช่น s individua อื่น ๆ ที่รู้เท่าทันเปิดเผยตัวเองที่จะเป็นอันตราย anatural พวกเขาทำให้ชนิดของการประเมินผลจากภัยแล้ง prospectthat บางส่วนจะยังคง พวกเขาขอจำนวนของการกระทำที่เป็นไปได้ที่จะต้องดำเนินการในการจัดการกับสภาพแวดล้อมที่คุกคาม แต่ละคนคิดว่าเกี่ยวกับผลกระทบกับตัวเองและครอบครัวของเขามาจากการกระทำเหล่านั้น ในที่สุดพวกเขาเลือกในหรืออีกวิธีหนึ่ง
ว่าหากพวกเขาจะทำ.
ชาวนาอาจปลูก "จับ" พืชเพื่อลองอีกครั้งเป็นเวลาอย่างน้อยผลผลิตจำนวนเล็กน้อย อื่น ๆ อย่างเงียบ ๆ นั่งมันออกมา ตามที่ระบุในบทที่ 2 พวกเขาสามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างและพวกเขาสามารถตัดสินใจที่จะทำไม่มี มันเป็นกระบวนการนี้ในการเลือกบุคคลที่เป็นที่ฐานของมากของการกระทำของคนในการจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่รุนแรง บุกจับบาร์ Char โดยชาวบ้านจะเรียกจาก
การตัดสินใจของรัฐบาลที่จะปกป้องชายฝั่ง แต่การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นจริงเป็นการรวมตัวของตัดสินใจของแต่ละบุคคล การตัดสินใจของ Wilkes-Barre ätizensที่จะอยู่ในบ้านของพวกเขาหลังน้ำท่วมอีกครั้งยกสะท้อนให้เห็นในโปรแกรมที่สาธารณะ แต่เป็นที่รากผลรวมของการกระทำของครอบครัว.
ที่ดินที่อยู่เบื้องหลังแบกแดดเช่นซากปรักหักพังของ Mohenjo-Daro ที่ จะช่วยให้การเป็นพยานใบ้ของความล้มเหลวที่จะอยู่รอดในสถานที่อันตราย ความหนาแน่น
ของการตั้งถิ่นฐานอยู่ท่ามกลางความยากจนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือบราซิลเช่นเดียวกับใน GangesBrahmaputra เดลต้าเป็นพยานเพื่อความอยู่รอดโดยไม่เจริญรุ่งเรือง ในเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน้อยเรื้อรังหรือกลียุคน้อยด้วยเหตุผลที่มันเป็นว่าคนที่ปรากฏในช่วงเวลาที่จะแสวงหาน้อยกว่าที่ดีที่สุดสำหรับ them-
ตัวเพื่อรับความเสี่ยงที่ไม่จำเป็นที่จะไม่รู้ถึงผลกระทบที่ร้ายแรงหรือดูเหมือนโง่อย่างน่าทึ่งในการหวน มุมมองของพวกเขา
ประวัติส่วนตัวหรือไม่ถ้ามันเป็นที่รู้จักกันอย่างแม่นยำว่าทำไมคนเลือกข้อมูลบางส่วนและไม่สนใจข้อมูลอื่น ๆ พฤติกรรมทางสังคมมากสามารถอธิบายได้ ตัวอย่างเช่นความเสี่ยงจากประชาชนในการใช้งาน seismically โซนความผิด San Andreas ใน Califo nia มักจะถูกไล่ออกกับภาพรวมได้อย่างง่ายดาย ที่อาศัยอยู่ในเขตเอิร์ทที่มีตราซิมเร่โลภหรือโง่หรือสั้น การกระทำของพวกเขาจะอธิบายแล้วหรือคาดการณ์ในแง่ง่ายในทำนองเดียวกัน การประเมินเหล่านี้มาง่ายถูกนำมาใช้เพื่อแก้ปัญหาได้อย่างง่ายดายสาธารณะและมักจะทำให้เข้าใจผิด พวกเขามักจะมีอำนาจการพยากรณ์; คำตอบที่ซับซ้อนมากขึ้นจะต้องเป็น sought.For ความเข้าใจในการเลือกที่จะทำก็จะเป็นประโยชน์ที่จะมีทฤษฎีที่มีรายละเอียดของการตัดสินใจของแต่ละบุคคล processes.But ตามที่ระบุไว้ในบทที่ 2 ไม่มีรูปแบบที่น่าพอใจยัง availableto ส่องสว่างลักษณะการทำงานของเบงกอล ชาวประมงหรือของเกษตรกรแทนซาเนียหรือออสเตรเลีย ขาดเราสามารถพัฒนารูปแบบคร่าวๆของเหตุผลล้อมรอบเพื่อตรวจสอบสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันดีและร่างความสัมพันธ์ที่ Shii มีการเก็งกำไร.
วิธีการทำคนเลือกการปรับ?
ความสำคัญของกระบวนการเลือกและความยากลำบากของการแหย่มันจะแสดงโดยชายสองคนของ ที่ดินที่ต้องเผชิญกับภัยแล้ง หนึ่งคือในพื้นที่เพียงการเริ่มต้นที่จะได้รับการปรับปรุงใหม่ในส่วนที่แห้งแล้งของประเทศแทนซาเนีย อื่น ๆ ทำให้การใช้เทคโนโลยีทางการเกษตรการกลั่นสูงในการปลูกข้าวสาลีและขนสัตว์ในภาคใต้ของประเทศออสเตรเลีย.
HAMISI JUMA
จูมาอาศัยอยู่บนเนินเขาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเทือกเขา Usambara ตะวันตก เพิ่มขึ้นจากประมาณ 400 เมตรถึง 1,800 เมตรใน ELEVA-การเป็นขนาดเล็กกระทัดรัดบล็อกเพิ่มขึ้นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศแทนซาเนียที่ Usambaras มีประชากรหนาแน่นโดยคน Shambala พูด อยู่บนเนินเขาสูงชันมากถึง 45 องศา, ระเบียงบาง Juma พยายามที่จะสนับสนุนในครัวเรือนหกคน เขา cultivates 2 ไร่ที่ดินในห้าแปลงปลูกที่แยกจากกันเป็นหลักในข้าวโพด, ถั่ว, และมันสำปะหลัง แหล่งอาหารของครอบครัวท้ายด้วยกล้วยที่ปลูกในลำห้วยชื้น นับตั้งแต่ที่เขาอยู่ไกลจากศูนย์ร่ำรวยมากขึ้น Juma มีโอกาสน้อยสำหรับพืชเงินสด ปัจจุบันเขา
เป็นแกนนำคือกระวานเครื่องเทศ.
เมื่อเทียบกับเพื่อนบ้านการเกษตรสูงขึ้นลาดชันความชื้นที่มีให้จูมาอยู่ในระดับปานกลางที่ดีที่สุดและอย่างมากตามฤดูกาล ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยบางรอบ 850 มิลลิเมตรกระจายกว่าฤดูกาลที่ใช้งาน (ที่ปริมาณน้ำฝนเป็นจำนวนมากกว่าครึ่งหนึ่งคายระเหย Poten-tial) ของเดือนที่ห้า มันมาบางส่วนในเดือนพฤศจิกายน / ธันวาคมล่าช้าในเดือนมกราคม / กุมภาพันธ์ จำนวนเงินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มีอยู่ในเดือนมีนาคมเมษายนและพฤษภาคม.
เมื่อสัมภาษณ์ Juma กระตือรือร้นที่จะพูดคุยเกี่ยวกับภัยแล้ง ปีการเพาะปลูกก่อนหน้า (1969-1970) ได้รับการรุนแรงหนึ่ง ผลของปีที่แล้วปัจจุบัน (1970-1971) ก็ยังคงมีความไม่แน่นอน ตอนอายุ 41 เขาจำได้ว่าสองอื่น ๆ นอกเหนือจากภัยแล้งล่าสุดหนึ่งและประมาณการว่าสามปีออกจากสิบเป็นคนที่ไม่ดีสำหรับเขาและครอบครัวของเขา เมื่อถามว่าสิ่งที่เขาทำเกี่ยวกับภัยแล้งเขาพร้อมที่จะอธิบายถึงการกระทำที่แตกต่างกัน นอกเหนือไปจากการสวดมนต์เหล่านี้ใน Dude เพิ่มขึ้นการปลูกมันสำปะหลัง (พืชที่มีความต้องการความชื้นต่ำและมีศักยภาพในการจัดเก็บข้อมูลสูงในพื้นดิน) ปลูกมันเทศในพื้นดินเฉอะแฉะและห้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวนาในแทนซาเนียและเกษตรกรในการพัฒนา australain ภาคใต้แล้งหน้าใจคล้ายว่าจะพื้นที่อันตรายและสิ่งที่จะทำในกรณีที่ต่อการขาดแคลน ชอบอื่น ๆ individua s ที่ไปเปิดเผยตัวเองเพื่อ anatural อันตราย พวกเขาให้บางชนิดของการประเมินผลของ prospectthat ภัยแล้งจะยังคง พวกเขาทำการสำรวจจำนวนของการกระทำที่เป็นไปได้ที่จะได้รับในการติดต่อกับการคุกคามสิ่งแวดล้อม แต่ละคนคิดเกี่ยวกับผลที่จะเกิดกับตัวเองและครอบครัวของเขาจากการกระทำเหล่านั้น ในที่สุด พวกเขาเลือกในหนึ่งวิธีหรืออื่นแล้วถ้ามีอะไรที่พวกเขาจะทำหนึ่งในเกษตรกรจะปลูกพืช " จับ " ลองอีกอย่างน้อยจำนวนน้อย ผลผลิต อื่น ๆอาจจะนั่งเงียบ ๆ ออกมา ตามที่อธิบายไว้ในบทที่ 2 , พวกเขาสามารถทำสิ่งต่าง ๆและพวกเขาสามารถตัดสินใจที่จะทำไม่มี มันคือกระบวนการของแต่ละทางเลือกที่เป็นฐานของมากของการกระทำของบุคคลในการจัดการกับเหตุการณ์ธรรมชาติที่รุนแรง การรุกรานของ char ยับ โดยชาวบ้านจะเรียกโดยการตัดสินใจของรัฐบาลที่จะปกป้องชายฝั่ง แต่การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นจริง คือ การรวมตัวของการตัดสินใจของแต่ละบุคคล การตัดสินใจของ Wilkes Barre และ tizens ยังคงอยู่ในบ้านหลังน้ำท่วมอีกครั้งยกให้สะท้อนอยู่ในโปรแกรมที่สาธารณะ แต่มันอยู่ที่ราก ผลรวมของการกระทำของครอบครัวที่ดินหลังแบกแดด เช่นสถานที่ปรักหักพังของโม นโจ ดาโร ให้พยานใบ้ของความล้มเหลวเพื่อความอยู่รอดในสถานที่อันตราย ความหนาแน่นที่ท่ามกลางความยากจนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิล ใน gangesbrahmaputra เดลต้า เบิกความเพื่อการอยู่รอดโดยปราศจากความเจริญ เกี่ยวกับน้อยเรื้อรังหรือน้อยกว่าเหตุการณ์กลียุค ทำไมเป็นคนที่ปรากฏในเวลาที่น้อยกว่าการแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาตัวที่จะใช้ความเสี่ยงที่ไม่จำเป็นที่จะปฏิเสธร้ายแรง หรือ ดูอย่างโง่เขลาใน hindsight มุมมองของพวกเขาประวัติส่วนบุคคล ? ถ้ามันรู้จักเหตุผลที่คนเลือกข้อมูลบางส่วนและข้อมูลอื่น ๆไม่สนใจ พฤติกรรม สังคมเยอะ อาจจะอธิบายได้ ตัวอย่างเช่นความเสี่ยงของประชาชนใน seismically ปราดเปรียว San Andreas รอยเลื่อนใน califo เนี่ยมักจะออกด้วยง่ายทั่วไป . ผู้อยู่อาศัยของเอิร์ทโซนเป็นตราซิมเกลียวเป็นโลภ หรือโง่ หรือ มองการณ์ไกล การกระทำของพวกเขาจะอธิบายหรือคาดการณ์ในแง่ง่ายเช่นกัน . การประเมินเหล่านี้มาใช้งานได้ง่าย พร้อมโซลูชั่นและมักจะเข้าใจผิด พวกเขามักจะมีอำนาจพยากรณ์ ; คำตอบที่ซับซ้อนมากขึ้นต้องขอ ให้มีความเข้าใจในวิธีเลือกจะทำ มันจะเป็นประโยชน์ที่จะมีทฤษฎีของกระบวนการตัดสินใจของแต่ละบุคคล แต่ที่ระบุไว้ในบทที่ 2 ไม่เป็นที่พอใจ แบบยัง availableto ยกตัวอย่างพฤติกรรมของชาวประมงเบงกอลหรือของแทนซาเนีย หรือเกษตรกรชาวออสเตรเลีย . ไม่มีอะไรที่เราสามารถพัฒนารูปแบบคร่าวๆของล้อมรอบมีเหตุผลเพื่อทบทวนสิ่งที่เป็นที่รู้จักกัน และเค้าร่างความสัมพันธ์ที่ชิอิจะเก็งทำไมคนเลือกปรับ ?ความสำคัญของการเลือกกระบวนการและความละเอียด มันเป็นภาพประกอบ โดยชายสองคนของแผ่นดินที่หน้าแล้ง เป็นหนึ่งในพื้นที่ที่เพิ่งจะผ่านความทันสมัยในส่วน semiarid ของแทนซาเนีย อื่น ๆที่ทำให้การใช้เทคโนโลยีการเกษตรสูงถึงปลูกข้าวสาลีและขนสัตว์ในออสเตรเลียใต้hamisi จูมาจูม่าอาศัยอยู่ในบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ของเทือกเขาแซมบาร้าตะวันตก เพิ่มขึ้นจากประมาณ 400 เมตร ถึง 1 , 800 เมตร ใน eleva tion เป็นขนาดเล็กกะทัดรัดนั้นปิดกั้นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือแทนซาเนีย , usambaras มีประชากรหนาแน่นโดย ชัมบาลา คน พูด บนที่ชันมากชันถึง 45 องศา มีระเบียง จูม่าพยายามที่จะสนับสนุนครอบครัวของหกคน เขา cultivates 2 ไร่ที่ดินห้าแยกแปลงปลูกเป็นหลัก ข้าวโพด ถั่ว และมันสำปะหลัง ครอบครัว อาหารเสริมโดยกล้วยที่ปลูกในเส้นทางที่ชุ่มชื้น เพราะเขาอยู่ไกลจากศูนย์ร่ำรวย จูม่า ได้โอกาสน้อยสำหรับพืชเศรษฐกิจ ปัจจุบันของเขาแกนนำ เป็นเครื่องเทศกระวานเมื่อเทียบกับที่ของบ้านเกษตรที่สูงขึ้นลาดชัน , ความชื้นของจูมาเป็นปานกลางที่ดีที่สุด และสูงตามฤดูกาล ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยประมาณ 850 มิลลิเมตร กระจายทั่วงาน ( ฤดูที่ฝนมากกว่าครึ่งหนึ่งและด้วยเหตุนี้ poten ) ห้าเดือน มันมาบางส่วนในเดือนพฤศจิกายน / ธันวาคม และล่าช้าในเดือนมกราคม / กุมภาพันธ์ จำนวนเงินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มีอยู่ในเดือนมีนาคม เมษายน และพฤษภาคมเมื่อสัมภาษณ์ จูม่ามีความกระตือรือร้นที่จะพูดคุยเกี่ยวกับภัยแล้ง ปีเพาะปลูกก่อนหน้านี้ ( 1969-70 ) ได้รุนแรงหนึ่ง ผลจากนั้นปีปัจจุบัน ( 1970-71 ) ยังคงไม่แน่นอน ตอนอายุ 41 เขาเล่าอีกแล้ง นอกจากนี้ล่าสุด และประมาณการว่าสามปีจากสิบเป็นไม่ดีสำหรับเขาและครอบครัวของเขา เมื่อถามว่า สิ่งที่เขาทำ เรื่องภัยแล้ง เขาพร้อมอธิบายการกระทำที่แตกต่างกัน นอกจากสวดมนต์เหล่านี้ในเพื่อนเพิ่มขึ้นปลูกมันสำปะหลัง ( พืชที่ต้องการความชื้นต่ำและมีศักยภาพสูงในการจัดเก็บพื้น ) , การปลูกมันเทศในพื้นดินเฉอะแฉะ และมาหยุด