The resulting ecosystem is typicall

The resulting ecosystem is typically referred to as the Internet of Things (IoT) [1] and
the interconnection of smart objects is called Machine-to-Machine (M2M) communication.
While the use of wireless technology is often the only viable solution, for economic
and practical reasons, many smart objects are not capable to connect directly to the Internet due to their communication,computational, and memory constraints.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่งผลให้ระบบนิเวศโดยทั่วไปเรียกว่าอินเทอร์เน็ตสิ่ง (IoT) [1] และต่อวัตถุฉลาดเรียกว่าการสื่อสารของเครื่องเครื่อง (M2M) ในขณะที่การใช้เทคโนโลยีไร้สายมักจะ แก้ปัญหาได้เท่านั้น สำหรับเศรษฐกิจและทางปฏิบัติ วัตถุสมาร์ทจำนวนมากจะไม่สามารถเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตเนื่องจากการสื่อสาร คำนวณ และข้อจำกัดของหน่วยความจำโดยตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศที่เกิดมักจะถูกเรียกว่าอินเทอร์เน็ตของสิ่ง (IoT) [1] และ
เชื่อมต่อโครงข่ายของวัตถุสมาร์ทที่เรียกว่าเครื่อง -to-machine (M2M) การสื่อสาร.
ขณะที่การใช้เทคโนโลยีไร้สายมักจะเป็นโซลูชั่นที่ทำงานได้เท่านั้นสำหรับ เศรษฐกิจ
เหตุผลและการปฏิบัติวัตถุสมาร์ทจำนวนมากไม่สามารถที่จะเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตโดยตรงเนื่องจากการสื่อสาร จำกัด การคำนวณและหน่วยความจำของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่งผลให้ระบบนิเวศโดยทั่วไปจะเรียกว่าอินเทอร์เน็ตของสิ่ง ( IOT ) [ 1 ] และโทรศัพท์เคลื่อนที่ของวัตถุสมาร์ทที่เรียกว่าเครื่องเครื่อง ( M2M ) การสื่อสารในขณะที่การใช้เทคโนโลยีไร้สายมักจะเป็นเพียงโซลูชั่นที่ทำงานได้สำหรับเศรษฐกิจและเหตุผลในทางปฏิบัติวัตถุสมาร์ทมากไม่ได้มีความสามารถที่จะเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตโดยตรงจากการสื่อสารของคอมพิวเตอร์ และปัญหาหน่วยความจำ