IntroductionModernity refers to a c

Introduction
Modernity refers to a condition of social existence that is radically different to all past forms of human experience. Modernization refers to the transitional process of moving from “traditional” or “primitive” communities to modern societies. IR is by and large a derivative discipline when it comes to debates over modernity and modernization. However, these debates have influenced IR in two main ways: firstly, via the exploration of continuity and change in the international system; secondly, and at a more subterranean level, via some of the “great debates” of the discipline and the development of contending theoretical approaches.
Debates over modernity have proceeded most influentially in the discipline of sociology. In fact, the category itself is largely a product of this discipline, and scholars created the discipline in the nineteenth century specifically to come to terms with “society” as a novel form of human existence. These debates have impacted upon IR primarily in the deployment of the contrast between traditional and modern forms of sociopolitical order in order to ascribe and explain the different constitutions of the domestic and international spheres. The sociology of modernity tends to approach different forms of human existence in temporal terms, specifically, the rupture between traditional community and modern society. Indeed, there has often been an implicit assumption in sociological literature that the historical experiences of Western Europe are the defining experiences of the ruptures that created modernity, hence universalizing a particular geocultural experience. Because of this, sociology has usually been reluctant to relate the chronological difference of tradition/modernity to the persistence of synchronous geocultural difference in the modern world order. It is this later form of difference that theories of modernization have directly addressed.
The investigation of modernization as a process has pluralistic intellectual roots: methodologically it utilized a comparative form of analysis in order to illuminate transitional processes between and within Western and non-Western (mainly ex-colonial) polities in broadly political-economic terms. In fact, the intellectual space available for comparative analysis of different socioeconomically organized polities was provided by social anthropology and its turn to ethnography as a way of exploring the continued existence of “primitive” communities in the modern world. While cognate investigations certainly precede World War II (for example, Veblen 1939), it is in the postwar period that modernization theory really developed as a form of comparative analysis that specifically targeted the political transitions of ex-colonial states towards modern societies. While such analyses experienced their heyday during the Cold War, the legacies of modernization theory – both its insights and its oversights – are still felt in both IR and IPE via the attempts to capture the geoculturally pluralistic character of modern world development.
Together, then, the sociological investigation of modernity and the anthropological/ comparative study of modernization have provided two articulations of sociopolitical difference, the former temporal, the latter geocultural. These two articulations of difference have impacted significantly upon approaches to and debates within IR; in many ways, the as yet unresolved relationship between temporal and geocultural difference provides one of the deepest challenges to the investigation of the form and content of international relations.
The first part of this essay investigates modernity by reference to historical and contemporary debates within sociology and illuminates, where appropriate, the influence of these debates upon IR. To begin with, the part sketches out the sociological investigation of the modern subject interpolated as an individual inhabiting an impersonalized society. Subsequently, a number of important debates over the constitution of this modern subject are discussed: how sociopolitical order is formed in the midst of anomie or alienation of the subject; what form of knowledge-production this subject partakes of, and what form of knowledge-production is appropriate to understand modern subjectivity; and finally the ethical orientation of the modern subject under conditions where human existence has been rationalized and disenchanted.
The second part of the essay starts by placing the emergence of modernization theory within the intellectual space provided by social anthropology for investigating continued geocultural plurality in an apparently “modern” world. Subsequently, the part documents the rise of modernization theory focusing on the Third World during the Cold War. The grounding in modernization theory of present-day debates in IR over the security/development nexus (especially the notion of “failed states”) is drawn out, as well as the interface between modernization theory and evolving notions of globality. Critiques of modernization theory are then documented, notably the rise of dependency theory and notions of underdevelopment. The second part finishes by drawing attention to current critiques of the way in which social anthropology has inherited the narrative of temporal rupture from sociology, in so doing conflating the traditional and primitive so that the persistence within modernity of supposedly premodern social relations of, for example, race and religion cannot be adequately accounted for.
Modernity
Sociology and the Modern Subject
Sociological inquiry starts with the assumption that modernity is temporally distinct from tradition (Shils 1961:1425; Habermas 1987b:8). Although chronological notions of the “modern” existed for centuries before, sociologists have usually placed the beginnings of modernity – and thus their own discipline – within the tumultuous effects of the “dual revolutions” that occurred within Europe at the end of the eighteenth century (Nisbet 1967). In fine, the rupture thesis of modernity states that the (French) democratic and (British) industrial revolutions radically undermined preexisting localized communities and their traditions by profaning sacred values and dismantling associated sociopolitical hierarchies.
The new science of sociology was charged with investigating the theoretical, practical, and ethical challenges deriving from the interpolation – through the above-mentioned revolutions – of the “individual” as the subject of an impersonalized organizational form of human coexistence, “society” (Elias 1978:34–7). Standing on the modern side of the chasm, sociologists have claimed that the condition of human being must be thought through without the comforting sureties of timeless tradition and spiritual faith. Rather than considered as part of an enchanted objective whole, the individual must be examined by prizing open its interior life. Subsequently, the development of the modern subject must be investigated in terms of an open-ended, constantly shifting process rather than embedded within an eschatological narrative; and meaning – if there is to be found any meaning – must be understood as immanent in this new human existence rather than transcendental (Lash and Friedman 1992).
With this in mind it is interesting to note that, similarly the sociology problematique, the core problematique of IR theory has always been the paradoxical search for order under conditions of anarchy. However, for this task, sociology has not relied upon a Realist canon of classical political thinkers, but upon Émile Durkheim, Karl Marx, and Max Weber.
Order, Anomie, and Alienation
For Durkheim, traditional societies exhibited a mechanical form of solidarity because the individual was bound to the “collective conscience” directly instead of through a series of mediating institutional nodes. With no room to become authors of their own agency, individuals were effectively inorganic matter, hence Durkheim's mechanical metaphor (Durkheim 1964:130). Alternatively, industrialization prompted the specialization of tasks that, with a more complex division of labor, resulted in institutional differentiation (pp. 354–61). As the totalizing moral code of tradition was replaced with an instrumental approach to social interaction based on institutionalized specialization, individuals came to understand their social existence in terms of anomie (Durkheim 1964:128, 361; 1970:382) Durkheim claimed that the new form of solidarity, unlike the mechanical type of traditional communities, gained its strength by encouraging the development of individual personality, a requirement of the complex division of labor. Because both the parts and the whole were “living,” modern society exhibited an “organic” form of solidarity (Durkheim 1964:124, 131).
Durkheim's claim regarding the radically different constitution of sociopolitical order in modernity has been mobilized in IR as a way of mapping out the divided terrain of politics so that the “international” is effectively rendered as a premodern space in opposition to the modern space to be found within the state. In the pivotal chapter 6 of his hagiographic neorealist script, Theory of International Politics, Kenneth Waltz (1979) argues for the different structural qualities of domestic and international politics by referring to Durkheim's distinction between mechanical and organic solidarity (see for example Waltz 1979:115). Waltz claims that the international realm is characterized by the mechanical form of solidarity. Populated by an array of non-differentiated functionally like units, the international realm lacks a complex division of labor and can therefore only be composed of relations of thin interdependence, because the functional likeness of parts leads to systemic competition: anarchy is the condition of anomic relations between parts. Alternatively, the domestic realm for Waltz is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำความทันสมัยหมายถึงเงื่อนไขของการดำรงอยู่สังคมก็แตกต่างทั้งหมดที่ผ่านมาฟอร์มของประสบการณ์มนุษย์ ตลอดถึงกระบวนการอีกรายการย้ายจากชุมชน "ดั้งเดิม" หรือ "ดั้งเดิม" กับสังคมสมัยใหม่ IR ได้โดย large และวินัยแบบเมื่อมันมาถึงการดำเนินความทันสมัยและทันสมัย อย่างไรก็ตาม การเจรจาดังนี้มีอิทธิพล IR ในสองวิธีหลัก: ประการแรก ผ่านการสำรวจของความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงในระบบระหว่างประเทศ ประการที่สอง แล้ว ใน ระดับใต้พื้นดินมากขึ้น ผ่าน "ดำเนินสะดวก" ที่วินัยและพัฒนาแนวทางทฤษฎีที่มีการช่วงชิงดำเนินผ่านความทันสมัยมีครอบครัวสุด influentially ในระเบียบวินัยของสังคมวิทยา ในความเป็นจริง ประเภทตัวเองเป็นส่วนใหญ่ผลิตภัณฑ์นี้วินัย และนักวิชาการสร้างวินัยที่ในศตวรรษโดยฮั้วกับ "สังคม" เป็นรูปแบบนวนิยายของการดำรงอยู่ของมนุษย์ การเจรจาดังนี้ได้รับผลกระทบเมื่อ IR เป็นหลักในการใช้ความแตกต่างระหว่างฟอร์ม และสั่ง sociopolitical ascribe และอธิบายธรรมนูญต่าง ๆ ของท้องถิ่นในประเทศ และต่างประเทศ สังคมวิทยาของความทันสมัยมีแนวโน้ม เข้าหาในรูปแบบต่าง ๆ ของการดำรงอยู่มนุษย์ในแง่ของชั่วคราว โดยเฉพาะ แตกระหว่างชุมชนดั้งเดิมและสังคมสมัยใหม่ จริง มักจะมีอัสสัมชัญมีนัยในประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของยุโรปตะวันตกใช้การกำหนดประสบการณ์ของ ruptures ที่สร้างความทันสมัย universalizing ดังนั้น ประสบการณ์ geocultural เฉพาะ วรรณคดีสังคมวิทยา ด้วยเหตุนี้ สังคมวิทยามักจะได้ไม่เกี่ยวข้องกับประเพณี/ความทันสมัยต่างตามลำดับเวลาการคงอยู่ของความแตกต่างของ geocultural แบบซิงโครนัสในโลกสมัยใหม่ แบบฟอร์มนี้ในภายหลังของความแตกต่างที่ทฤษฎีของนวัตกรรมมี addressed โดยตรงได้การตรวจสอบเป็นกระบวนการที่ทันสมัยมีรากปัญญา pluralistic: methodologically มันใช้แบบเปรียบเทียบการวิเคราะห์เพื่อส่องอีกรายการกระบวนระหว่าง และภาย ในตะวันตกและตะวันตก (ส่วนใหญ่เป็นอดีตโคโลเนียล) polities ในอย่างกว้างขวางทางการเมืองทางเศรษฐกิจ ในความเป็นจริง ปัญญาพื้นที่ว่างสำหรับการวิเคราะห์เปรียบเทียบของ polities ต่าง ๆ socioeconomically จัดให้ทางสังคมมานุษยวิทยาเปิดให้ชาติพันธุ์วรรณนาเป็นวิธีการสำรวจอยู่อย่างต่อเนื่องของชุมชน "ดั้งเดิม" ในโลกสมัยใหม่ ขณะสืบสวน cognate แน่นอนหน้าสงครามโลกครั้งที่สอง (เช่น Veblen 1939), ได้ในรอบระยะเวลาพ้นที่ทฤษฎีทันสมัยจริง ๆ พัฒนารูปแบบของการวิเคราะห์เปรียบเทียบว่าเป้าหมายการเปลี่ยนทางการเมืองรัฐโคโลเนียลอดีตสู่สังคมทันสมัยโดยเฉพาะ ขณะที่วิเคราะห์ดังกล่าวพบความมั่งคั่งในช่วงสงครามเย็น มรดกของทฤษฎีทันสมัย –ความเข้าใจของทั้งของ oversights – จะยังรู้สึกว่า IR และ IPE ผ่านความพยายามในการจับภาพอักขระ pluralistic geoculturally ของโลกสมัยใหม่กัน แล้ว ตรวจสอบสังคมวิทยาของความทันสมัยและนวัตกรรมศึกษาพัณฑ์ / เปรียบเทียบให้ articulations สองความแตกต่าง sociopolitical อดีตขมับ geocultural หลัง Articulations เหล่านี้สองความแตกต่างได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญตามแนวทางและดำเนินภายใน IR หลายวิธี ความสัมพันธ์ที่ยังไม่ได้ระหว่างขมับและ geocultural ความแตกต่างหนึ่งในความท้าทายลึกที่สุดเพื่อการตรวจสอบแบบฟอร์มและเนื้อหาของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศส่วนแรกของเรียงความนี้ตรวจสอบความทันสมัย โดยการอ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ และสมัยการดำเนินภายในสังคมวิทยา และ illuminates ที่เหมาะ สม อิทธิพลของการเจรจาดังนี้เมื่อใด จะเริ่มต้นด้วย ส่วนร่างออกตรวจสอบสังคมวิทยาของเรื่องทันสมัยการสเป็นบุคคลสังคม impersonalized อาศัยอยู่ ในเวลาต่อมา การกล่าวถึงจำนวนดำเนินสำคัญกว่ารัฐธรรมนูญเรื่องนี้ทันสมัย: วิธีสั่ง sociopolitical จะเกิดขึ้นท่ามกลาง anomie หรือฝังเรื่อง ฟอร์มใดของการผลิตความรู้เรื่องนี้ partakes ของ และผลิตความรู้แบบใดเหมาะสมที่จะเข้าใจ subjectivity ทันสมัย และสุดท้ายการวางแนวจริยธรรมของเรื่องทันสมัยภายใต้เงื่อนไขที่มนุษย์ดำรงอยู่ได้การ rationalized และ disenchantedส่วนสองของการเรียงเริ่มต้น ด้วยการเกิดขึ้นของทฤษฎีความทันสมัยภายในพื้นที่ทางปัญญาโดยสังคมมานุษยวิทยาในการตรวจสอบต่อได้ geocultural ในโลกเห็นได้ชัดว่า "ทันสมัย" ในเวลาต่อมา ส่วนเอกสารเพิ่มขึ้นของทฤษฎีความทันสมัยเน้นสามโลกในช่วงสงครามเย็น ออกจากดินในทฤษฎีความทันสมัยดำเนินเหตุการณ์ใน IR ผ่าน nexus ความปลอดภัย/การพัฒนา (โดยเฉพาะอย่างยิ่งแนวคิดของ "รัฐล้มเหลว") และอินเทอร์เฟซระหว่างทฤษฎีความทันสมัยและการพัฒนาความเข้าใจของ globality แล้วมีเอกสารข้อดีข้อเสียของทฤษฎีความทันสมัย ขึ้นของทฤษฎีพึ่งพาและความเข้าใจของ underdevelopment ยวด ส่วนที่สองเสร็จสิ้น โดยการดึงดูดความสนใจการเมืองไทยปัจจุบันของวิธีการที่สังคมมานุษยวิทยาได้มาเล่าเรื่องของขมับแตกจากสังคมวิทยา ทำ conflating โบราณ และดั้งเดิมให้คงอยู่ภายในความทันสมัยของความสัมพันธ์ทางสังคมคาดคะเน premodern ของ เช่น เชื้อชาติและศาสนาไม่สามารถเพียงพอคิดเป็นความทันสมัยสังคมวิทยาและเรื่องที่ทันสมัยเริ่มต้นคำถามสังคมวิทยา ด้วยสมมติฐานที่ว่าความทันสมัยแตกต่างจากประเพณี (Shils 1961:1425; temporally Habermas 1987b:8) แม้ว่าความเข้าใจตามลำดับเวลา "ทันสมัย" อยู่มานานหลายศตวรรษก่อน พูดได้มักจะวางจุดเริ่มต้นของความทันสมัย –วินัยตนเอง – ภายในผล tumultuous ของ "รอบสอง" ที่เกิดขึ้นในยุโรปเมื่อสิ้นสุดศตวรรษ eighteenth (Nisbet 1967) ในดี วิทยานิพนธ์แตกของความทันสมัยระบุว่า (ฝรั่งเศส) (อังกฤษ) และประชาธิปไตยอุตสาหกรรมปฏิวัติก็ละเลยอิงชุมชนท้องถิ่น และประเพณีของพวกเขา โดย profaning ค่าศักดิ์สิทธิ์ และวันสัมพันธ์ชั้น sociopoliticalศาสตร์สังคมวิทยาใหม่ถูกโดนตรวจความท้าทายทฤษฎี ปฏิบัติ และด้านจริยธรรมที่บริษัทฯ จากการแทรกแทรง – ผ่านการปฏิวัติดังกล่าว – ของการ "ละ" เป็นเรื่องของ impersonalized องค์กรรูปแบบของมนุษย์มีอยู่ร่วมกัน "สังคม" (เอเลีย 1978:34 – 7) ยืนด้านทันสมัยของ chasm พูดได้อ้างว่า เงื่อนไขของมนุษย์ต้องคิดผ่าน โดย sureties พบเวลาประเพณีและความเชื่อทางจิตวิญญาณ แทนที่ถือเป็นส่วนหนึ่งของวัตถุประสงค์หลังทั้งหมด แต่ละคนต้องตรวจสอบ โดย prizing เปิดชีวิตภายใน ในเวลาต่อมา พัฒนาของเรื่องทันสมัยต้องถูกตรวจสอบในตัวแบบเปิด ตลอดเวลาขยับกระบวนการ แทนที่ฝังลงในเล่าเรื่องการ eschatological และความหมายถ้ามีจะมีความหมายใด ๆ – ต้องเข้าใจเป็นทายาทในนี้ใหม่มนุษย์ดำรงอยู่แทน transcendental (ขนตา และฟรีดแมน 1992)สบาย เป็นที่น่าสนใจเพื่อทราบที่ ในทำนองเดียวกัน problematique สังคมวิทยา problematique หลักของทฤษฎี IR จะได้หาสั่งภายใต้เงื่อนไขของอนาธิปไตย paradoxical อย่างไรก็ตาม สำหรับงานนี้ สังคมวิทยาได้ไม่อาศัย ตาม Realist แคนนอนของ thinkers คลาสสิกการเมือง แต่มี Durkheim คาร์ล Marx และเว เบอร์ Maxสั่ง Anomie และจำหน่ายFor Durkheim, traditional societies exhibited a mechanical form of solidarity because the individual was bound to the “collective conscience” directly instead of through a series of mediating institutional nodes. With no room to become authors of their own agency, individuals were effectively inorganic matter, hence Durkheim's mechanical metaphor (Durkheim 1964:130). Alternatively, industrialization prompted the specialization of tasks that, with a more complex division of labor, resulted in institutional differentiation (pp. 354–61). As the totalizing moral code of tradition was replaced with an instrumental approach to social interaction based on institutionalized specialization, individuals came to understand their social existence in terms of anomie (Durkheim 1964:128, 361; 1970:382) Durkheim claimed that the new form of solidarity, unlike the mechanical type of traditional communities, gained its strength by encouraging the development of individual personality, a requirement of the complex division of labor. Because both the parts and the whole were “living,” modern society exhibited an “organic” form of solidarity (Durkheim 1964:124, 131).เรียกร้องของ Durkheim เกี่ยวกับรัฐธรรมนูญต่างก็สั่ง sociopolitical ในความทันสมัยมีการปฏิบัติใน IR การแม็ปออกภูมิประเทศถูกแบ่งเมืองนั้น "นานาชาติ" ถูกแสดงเป็นช่องว่าง premodern ในพื้นที่ที่ทันสมัยจะพบภายในรัฐได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในบทแปร 6 ของเขา hagiographic neorealist สคริปต์ ทฤษฎีนานาชาติของเมือง Kenneth วอลซ์ (1979) จนสำหรับคุณภาพโครงสร้างแตกต่างกันของการเมืองภายในประเทศ และต่างประเทศ โดยอ้างอิงถึงความแตกต่างของ Durkheim ระหว่างเอกภาพอินทรีย์ และเครื่องจักรกล (ดูตัวอย่าง 1979:115 วอลซ์) วอลซ์อ้างว่า แดนระหว่างประเทศเป็นลักษณะแบบเครื่องจักรกลของเอกภาพ เติมของไม่แยกแยะฟังก์ชันเช่นหน่วย แดนนานาชาติขาดการแบ่งแรงงานซับซ้อน และดังนั้นสามารถประกอบด้วยความสัมพันธ์บางอิสระเสรี เพราะคล้ายการทำงานของชิ้นส่วนที่นำไปสู่ระบบการแข่งขัน: อนาธิปไตยเป็นเงื่อนไขของความสัมพันธ์ระหว่างส่วนของ anomic หรือ มีขอบเขตภายในประเทศสำหรับวอลซ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำสมัยใหม่หมายถึงสภาพการดำรงอยู่ของสังคมที่แตกต่างโดยสิ้นเชิงกับรูปแบบที่ผ่านมาทั้งหมดของประสบการณ์ของมนุษย์ การสร้างสรรค์สิ่งใหม่หมายถึงกระบวนการเปลี่ยนผ่านในการเคลื่อนย้ายจาก "ดั้งเดิม" หรือ "ดั้งเดิม" ชุมชนเพื่อสังคมสมัยใหม่ IR คือโดยและขนาดใหญ่วินัยอนุพันธ์เมื่อมันมาถึงการอภิปรายมากกว่าความทันสมัยและความทันสมัย อย่างไรก็ตามการอภิปรายเหล่านี้มีอิทธิพลต่อ IR ในสองวิธีหลักคือประการแรกผ่านการตรวจสอบข้อเท็จจริงของความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงในระบบระหว่างประเทศ ประการที่สองและในระดับใต้ดินมากขึ้นผ่านทางบางส่วนของ "การอภิปรายที่ดี" ของระเบียบวินัยและการพัฒนาวิธีการยืนยันทฤษฎี.
อภิปรายมากกว่าความทันสมัยได้ดำเนินอิทธิพลต่อมากที่สุดในระเบียบวินัยของสังคมวิทยา ในความเป็นจริงประเภทของตัวเองเป็นส่วนใหญ่สินค้าวินัยนี้และนักวิชาการสร้างวินัยในศตวรรษที่สิบเก้ามาโดยเฉพาะเพื่อรอมชอมกับ "สังคม" เป็นรูปแบบนวนิยายดำรงอยู่ของมนุษย์ การอภิปรายเหล่านี้ได้รับผลกระทบเมื่อ IR เป็นหลักในการใช้งานของความแตกต่างระหว่างรูปแบบดั้งเดิมและทันสมัยของการสั่งซื้อการเมืองในเพื่อเหตุผลและอธิบายรัฐธรรมนูญที่แตกต่างกันของทรงกลมในและต่างประเทศ สังคมวิทยาของความทันสมัยมีแนวโน้มที่จะเข้าใกล้รูปแบบที่แตกต่างกันของการดำรงอยู่ของมนุษย์ในแง่ชั่วโดยเฉพาะความร้าวฉานระหว่างชุมชนดั้งเดิมและสังคมสมัยใหม่ อันที่จริงมีได้รับมักจะสมมติฐานนัยในวรรณกรรมสังคมวิทยาว่าประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของยุโรปตะวันตกเป็นประสบการณ์ที่กำหนดของการแตกที่สร้างความทันสมัยจึงเป็นประสบการณ์ที่เป็นสากลใน geocultural โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้สังคมวิทยาได้รับมักจะลังเลที่จะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างตามลำดับเหตุการณ์ของประเพณี / ความทันสมัยในการคงอยู่ของความแตกต่าง geocultural ซิงโครในลำดับที่โลกสมัยใหม่ .
มันคือรูปแบบต่อมาของความแตกต่างที่ทฤษฎีของความทันสมัยได้โดยตรงการตรวจสอบข้อเท็จจริงของความทันสมัยเป็นกระบวนการมีรากทางปัญญาหลายฝ่าย: methodologically มันใช้รูปแบบการเปรียบเทียบของการวิเคราะห์ในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มความสว่างกระบวนการเปลี่ยนผ่านภายในและระหว่างตะวันตกและไม่ใช่ตะวันตก ( ส่วนใหญ่เป็นอดีตอาณานิคม) การเมืองในวงกว้างในแง่การเมืองเศรษฐกิจ ในความเป็นจริงพื้นที่ทางปัญญาสำหรับการวิเคราะห์เปรียบเทียบที่แตกต่างกันจัด socioeconomically การเมืองถูกจัดให้โดยมานุษยวิทยาสังคมและเปิดให้กับกลุ่มชาติพันธุ์เป็นวิธีการของการสำรวจต่อการดำรงอยู่ของ "ดั้งเดิม" ชุมชนในโลกสมัยใหม่ ในขณะที่การตรวจสอบสายเลือดแน่นอนก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง (ตัวอย่างเช่น Veblen 1939) จะอยู่ในสมัยหลังสงครามที่ทันสมัยการพัฒนาทฤษฎีจริงๆเป็นรูปแบบของการวิเคราะห์เปรียบเทียบที่เฉพาะเป้าหมายการเปลี่ยนทางการเมืองของรัฐอดีตอาณานิคมที่มีต่อสังคมที่ทันสมัย ในขณะที่การวิเคราะห์ดังกล่าวมีประสบการณ์ความมั่งคั่งของพวกเขาในช่วงสงครามเย็นมรดกของทฤษฎีความทันสมัย ​​- ข้อมูลเชิงลึกทั้งสองและ oversights ของ -. ยังคงรู้สึกว่าในทั้ง IR และ IPE ผ่านความพยายามที่จะจับตัวละครหลายฝ่าย geoculturally
ของการพัฒนาโลกสมัยใหม่เข้าด้วยกันแล้วการตรวจสอบทางสังคมวิทยาของความทันสมัยและมานุษยวิทยา / การศึกษาเปรียบเทียบความทันสมัยได้ให้ articulations สองของความแตกต่างการเมืองอดีตชั่วขณะที่ geocultural หลัง ทั้งสอง articulations ของความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญได้รับผลกระทบเมื่อวิธีการและการอภิปรายภายใน IR; ในหลาย ๆ ความสัมพันธ์เป็นยังได้รับการแก้ไขระหว่างความแตกต่างเวลาและ geocultural ให้เป็นหนึ่งในความท้าทายที่ลึกที่สุดกับการสืบสวนของรูปแบบและเนื้อหาของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ.
ส่วนแรกของบทความนี้สำรวจความทันสมัยโดยอ้างอิงถึงการอภิปรายทางประวัติศาสตร์และร่วมสมัยภายในสังคมวิทยาและ สว่างที่เหมาะสมอิทธิพลของการอภิปรายเหล่านี้เมื่อ IR เพื่อเริ่มต้นกับส่วนภาพวาดจากการตรวจสอบสังคมวิทยาของเรื่องที่ทันสมัยสอดแทรกเป็นบุคคลที่อาศัยอยู่ในสังคม impersonalized ต่อมาเป็นจำนวนมากในการอภิปรายที่สำคัญกว่ารัฐธรรมนูญของเรื่องที่ทันสมัยนี้จะกล่าวถึงวิธีการสั่งซื้อการเมืองจะเกิดขึ้นในท่ามกลางภาวะผิดปกติหรือการจำหน่ายวัตถุ; สิ่งที่รูปแบบของความรู้เรื่องการผลิตของ partakes นี้และสิ่งที่รูปแบบของความรู้การผลิตมีความเหมาะสมที่จะเข้าใจการกระทำที่ทันสมัย; และในที่สุดก็วางแนวทางทางจริยธรรมของเรื่องที่ทันสมัยภายใต้เงื่อนไขที่ดำรงอยู่ของมนุษย์ได้รับการให้เหตุผลและไม่แยแส.
ส่วนที่สองของการเขียนเรียงความเริ่มต้นโดยการวางการเกิดขึ้นของทฤษฎีความทันสมัยภายในพื้นที่ทางปัญญาให้โดยมานุษยวิทยาสังคมในการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องส่วนใหญ่ geocultural ในที่เห็นได้ชัด "สมัยใหม่" โลก ต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของเอกสารการเพิ่มขึ้นของทฤษฎีความทันสมัยมุ่งเน้นไปที่ประเทศโลกที่สามในช่วงสงครามเย็น ดินในทฤษฎีความทันสมัยของการอภิปรายวันปัจจุบันใน IR ผ่านการเชื่อมต่อการรักษาความปลอดภัย / การพัฒนา (โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดของ "รัฐล้มเหลว") จะถูกดึงออกมาเช่นเดียวกับอินเตอร์เฟซระหว่างทฤษฎีความทันสมัยและความคิดการพัฒนาของ globality วิพากษ์วิจารณ์ของทฤษฎีความทันสมัยมีเอกสารแล้วสะดุดตาเพิ่มขึ้นของทฤษฎีการพึ่งพาและความคิดของการด้อยพัฒนา ส่วนที่สองเสร็จสิ้นโดยดึงความสนใจไปวิพากษ์วิจารณ์ปัจจุบันของวิธีการที่มานุษยวิทยาสังคมได้รับการถ่ายทอดการเล่าเรื่องของการแตกชั่วคราวจากสังคมวิทยาในการดำเนินมหันต์แบบดั้งเดิมและแบบดั้งเดิมเพื่อให้คงอยู่ภายในความทันสมัยของความสัมพันธ์ทางสังคม premodern คาดคะเนของตัวอย่างเช่น เชื้อชาติและศาสนาไม่สามารถนำมาใช้อย่างเพียงพอสำหรับ. ทันสมัยสังคมวิทยาและโมเดิร์นเรื่องสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมสังคมวิทยาเริ่มต้นด้วยสมมติฐานที่ว่าเป็นความทันสมัยชั่วคราวแตกต่างจากประเพณี(Shils 1961: 1425; ฮาเบอร์ 1987b: 8) แม้ว่าความคิดลำดับเหตุการณ์ของ "สมัยใหม่" อยู่มานานหลายศตวรรษก่อนที่นักสังคมวิทยาได้วางมักจะเป็นจุดเริ่มต้นของความทันสมัย ​​- และทำให้มีระเบียบวินัยของตัวเอง - ภายในผลกระทบป่วนของ "การปฏิวัติคู่" ที่เกิดขึ้นในยุโรปในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปด ( Nisbet 1967) ในการปรับวิทยานิพนธ์การแตกของความทันสมัยระบุว่า (ฝรั่งเศส) ประชาธิปไตย (บริติช) การปฏิวัติอุตสาหกรรมทำลายอย่างรุนแรงในชุมชนที่มีการแปลมาก่อนและประเพณีของพวกเขาโดยการลบหลู่ค่าศักดิ์สิทธิ์และรื้อวรรณะการเมืองที่เกี่ยวข้อง. วิทยาศาสตร์ใหม่ของสังคมวิทยาถูกตั้งข้อหากับการตรวจสอบทางทฤษฎี ในทางปฏิบัติและความท้าทายทางจริยธรรมอันเกิดจากการแก้ไข - ผ่านการปฏิวัติดังกล่าวข้างต้น - ของ "ของแต่ละบุคคล" เป็นเรื่องของรูปแบบองค์กร impersonalized ของการอยู่ร่วมกันของมนุษย์ "สังคม" (อีเลียส 1978: 34-7) ยืนอยู่ที่ข้างที่ทันสมัยของเหวสังคมวิทยาอ้างได้ว่าสภาพของมนุษย์ที่จะต้องคิดผ่านโดยไม่ต้อง sureties ปลอบโยนของประเพณีอมตะและความเชื่อทางจิตวิญญาณ แทนที่จะถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของทั้งวัตถุประสงค์หลงเสน่ห์ของแต่ละบุคคลจะต้องมีการตรวจสอบโดย prizing เปิดชีวิตภายใน ต่อมาพัฒนาเป็นเรื่องที่ทันสมัยจะต้องมีการตรวจสอบในแง่ของการเปิดกว้างกระบวนการอย่างต่อเนื่องขยับมากกว่าฝังอยู่ภายในเรื่องเล่า eschatological; และความหมาย - ถ้ามีจะพบความหมายใด ๆ - จะต้องเข้าใจว่าเป็นทุกหนทุกแห่งในการดำรงอยู่ของมนุษย์ใหม่นี้มากกว่ายอดเยี่ยม (Lash และฟรีดแมน 1992). กับในใจเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าในทำนองเดียวกัน Problematique สังคมวิทยาหลัก Problematique ของทฤษฎี IR ได้เสมอค้นหาขัดแย้งสำหรับการสั่งซื้อภายใต้เงื่อนไขของความโกลาหล แต่สำหรับงานนี้สังคมวิทยายังไม่ได้อาศัยอยู่บนหลักการความจริงของนักคิดทางการเมืองคลาสสิก แต่เมื่อÉmile Durkheim, คาร์ลมาร์กซ์และแม็กซ์เวเบอร์. สั่งภาวะผิดปกติและแปลกแยกสำหรับ Durkheim สังคมดั้งเดิมแสดงรูปแบบกลของความเป็นปึกแผ่นเพราะ บุคคลที่ถูกผูกไว้กับ "มโนธรรมรวม" โดยตรงแทนการผ่านชุดของการไกล่เกลี่ยโหนดสถาบัน ด้วยห้องพักที่จะกลายเป็นนักเขียนของหน่วยงานของตัวเองไม่ว่าบุคคลที่เป็นอนินทรีได้อย่างมีประสิทธิภาพจึงอุปมากลของ Durkheim (Durkheim 1964: 130) อีกวิธีหนึ่งคืออุตสาหกรรมได้รับแจ้งความเชี่ยวชาญของงานที่มีส่วนที่ซับซ้อนมากขึ้นของการใช้แรงงานส่งผลให้ความแตกต่างของสถาบัน (PP. 354-61) ในฐานะที่เป็นศีลธรรมนับรวมของประเพณีก็ถูกแทนที่ด้วยวิธีการเครื่องมือในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมขึ้นอยู่กับความเชี่ยวชาญสถาบันบุคคลมาเข้าใจการดำรงอยู่ของสังคมของพวกเขาในแง่ของภาวะผิดปกติ (Durkheim 1964: 128, 361; 1970: 382) Durkheim อ้างว่ารูปแบบใหม่ ความเป็นปึกแผ่นซึ่งแตกต่างจากชนิดกลของชุมชนดั้งเดิมที่ได้รับความแข็งแรงโดยการสนับสนุนการพัฒนาบุคลิกภาพของแต่ละบุคคลที่ต้องการของส่วนที่ซับซ้อนของการใช้แรงงาน เพราะทั้งสองส่วนและทั้งร่างกายเป็น "ชีวิต" สังคมสมัยใหม่จัดแสดงเป็น "อินทรีย์" รูปแบบของความเป็นปึกแผ่น (Durkheim 1964: 124, 131). เรียกร้อง Durkheim เกี่ยวกับรัฐธรรมนูญที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของการสั่งซื้อการเมืองในความทันสมัยได้รับการระดม IR เป็น วิธีการของการทำแผนที่ออกภูมิประเทศแบ่งของการเมืองเพื่อให้ "นานาชาติ" มีการแสดงได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นพื้นที่ premodern ในการต่อสู้กับพื้นที่ที่ทันสมัยจะพบในรัฐ ในบทที่สำคัญ 6 ของสคริปต์ neorealist เขา hagiographic ทฤษฎีของการเมืองระหว่างประเทศ, เคนเน็ ธ Waltz (1979) ระบุว่าสำหรับคุณภาพของโครงสร้างที่แตกต่างกันของการเมืองภายในประเทศและต่างประเทศโดยอ้างถึงความแตกต่าง Durkheim ระหว่างความเป็นปึกแผ่นทางกลและอินทรีย์ (ดูตัวอย่าง Waltz 1979: 115 ) Waltz อ้างว่าดินแดนต่างประเทศที่โดดเด่นด้วยรูปแบบทางกลของความเป็นปึกแผ่น ประชากรโดยอาร์เรย์ที่ไม่แตกต่างกันตามหน้าที่เช่นคันดินแดนระหว่างประเทศขาดส่วนที่ซับซ้อนของแรงงานและสามารถเท่านั้นจึงจะประกอบด้วยความสัมพันธ์ของการพึ่งพาซึ่งกันและกันบางเพราะความคล้ายคลึงกันการทำงานของชิ้นส่วนที่จะนำไปสู่การแข่งขันอย่างเป็นระบบ: อนาธิปไตยเป็นเงื่อนไขของ anomic ความสัมพันธ์ระหว่างส่วน อีกวิธีหนึ่งคือดินแดนในประเทศสำหรับ Waltz คือ