Chapter 46: Necromancer[Previous Ch

Chapter 46: Necromancer

[Previous Chapter][Table of Contents][Next Chapter]

The infected people were situated in a wide and spacious room. Each and every sick person was lying on the ground with low groans. The air inside the room was thick with the rotting smell. Even though they had already opened the window to ventilate, it was still extremely stinky.

“You’re sure?” Claire looked at the sick people lying on the ground and frowned. Although she asked this, Claire was very clear that regarding the Dark element, Walter was more qualified than anyone else here to say anything. He was a genius Dark magician afterall.

“I’m sure.” Walter’s voice was a bit serious. “But this kind of malicious magic hasn’t been used by anyone for a long time. Not only is this person a Dark magician, they’re also a necromancer.”

“What?” Claire was a bit surprised. Necromancers were exceptionally malicious. Although many people loathed Dark magicians and the Magician Council also sent people to eliminate them, every magician had right and duty to kill necromancers regardless of anything, because necromancers were truly too evil. They used human lives to develop their magic power.

“It isn’t a plague.” Lingyun Leng’s cold voice was heard by Claire.

“Haha, little guy, not bad, you could actually tell this wasn’t a plague.” Cliff raised a brow and laughed.

“Tch! Good my ass! Then you go and ask him if this isn’t a plague, what is it specifically?” Walter disdainfully clicked his tongue.

“Sir, this is caused by a Dark magician, but as for the specifics, I do not know.” Lingyun Leng modestly and honestly said.

“That’s already not bad. You knowing that this wasn’t a plague was already pretty good. Not even one of Niya City’s magicians discovered it.” Cliff complimented Lingyun Leng, but his last words were blaming the magicians of Niya City. Niya City also had a branch of the Magician Council.

“This magic has already disappeared for a long time.” Walter continued in Claire’s mind, “It infects people with death aura, and then spreads throughout the entire body, slowly rotting until they die. The people will receive intense suffering. The necromancer will absorb the suffering of the ghosts of the people who died unfairly to expand their strength. But this is on a pretty big scale, actually making a move against a city.” After saying this, Walter sighed.

Just as Claire was shocked, Cliff also starting talking. “It’s a necromancer, a hundred years ago I met one before.”

A hundred years? Claire was stunned. How old was Master this year?

“I didn’t think that I would meet one today, and actually in a city.” Cliff sighed softly. “The only way to eliminate this so-called plague is to find that necromancer and completely extinguish him.”

“This old man actually has some skills.” Walter humphed. Even though he was in a very bad mood, internally, he accepted it. The wizard sage Cliff truly did have his awesome aspects.

“Necromancer!” Lingyun Leng’s expression changed. He knew better than anyone else what necromancer meant; death, the most painful death.

They found the origin, but the whereabouts of the necromancer would be hard to find. They all hid in the most dark, most concealed place and then peeked at this world.

“Ahhh!!” Suddenly, they heard a mournful cry followed by a deathly silence that was a bit restless.

“What’s going on?” Cliff turned towards it.

Claire became taciturn. Her gaze landed on the sick people closest to her. Their visible skin had already turned dark black and they were currently slowly rotting. They were receiving inhumane suffering. Just then, the mournful shrieks were from people who were unable to bear this suffering and committed suicide.

Lingyun Leng slowly closed his eyes, already chanting a spell. Bright, white light was emitted from Lingyun Leng, forming into a huge shield that enveloped the infected people of the room. The gentle light shined on the infected people. Gradually, the groans subsided. But that pitch-black skin and rotting body weren’t alleviated. It could only make people not feel the pain and wasn’t able to heal them.

“It’s no use, little one, it can only lessen their pain, that’s all. If you want to completely resolve it, you must find the original perpetrator.” Cliff said, somewhat solemn.

“I know.” Lingyun Leng softly said, but didn’t stop his actions.

Claire turned and saw there was actually something somewhat ineffable in the depths of the violet eyes on Lingyun Leng’s handsome face.

Strange…Claire was a bit puzzled because the feeling that Lingyun Leng gave her was that he was a rigid person, indifferent to the bones. Also, Lingyun Leng definitely did not have that kind of sympathetic disposition. But right now, everything Lingyun Leng did completely contradicted what Claire knew.

“Aiya, actually thinking of himself as a Divine Prince when he had his own personal reason to join the Temple of Light and become a healer.” Looking at Walter made him unhappy, so he continu

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 46: จอมขมังเวทย์[บท] [สารบัญ] [สินค้าหมวด]ผู้ติดเชื้อที่อยู่ในห้องพักกว้าง ขวางที่ ทุกคนที่ป่วยคือนอนบนพื้น ด้วย groans ต่ำ อากาศภายในห้องถูกหนากับกลิ่นเน่าเปื่อย แม้ว่าพวกเขาได้เปิดหน้าต่างเพื่อระบายอากาศแล้ว มันก็ยังเหม็นมาก"คุณแน่ใจหรือ" แคลร์มองคนป่วยที่นอนอยู่บนพื้นดิน และ frowned แม้ว่าเธอถามนี้ แคลร์ได้ชัดมากว่า เกี่ยวกับธาตุมืด วอลเตอร์แก้ไขเพิ่มเติมคุณสมบัติคนอื่นนี่พูดอะไร เขาเป็นอัจฉริยะเล่นสีเข้มสวย"ฉันแน่" เสียงของ Walter เป็นเรื่องร้ายแรงบิต "แต่ยังไม่ถูกใช้ โดยคนวิเศษที่เป็นอันตรายชนิดนี้เป็นเวลานาน ไม่เพียง แต่คนนี้เล่นมืด จอมขมังเวทย์คุณมี ""อะไร" แคลร์ประหลาดนิด ๆ Necromancers ที่อันตรายได้ แม้ว่าหลายคน loathed มายากลมืด และสภานักมายากลยังส่งคนไปกำจัดพวกเขา นักมายากลทุกมีสิทธิและหน้าที่ในการฆ่าโดยไม่คำนึงถึงอะไร necromancers เพราะ necromancers แท้ชั่วเกินไป พวกเขาใช้ชีวิตในการพัฒนาพลังเวทย์"มันไม่โรคระบาด" เสียงเย็น Lingyun เล้งได้ยิน โดยแคลร์"ฮาฮา คนตัวเล็ก ดี คุณจริงสามารถบอกนี้ไม่ได้เป็นโรคระบาด" คลิฟขึ้นคิ้ว และหัวเราะ" Tch ! ดีตูดของฉัน แล้วคุณไป และขอให้เขาถ้าภัยพิบัติไม่ มันคืออะไรโดยเฉพาะหรือไม่" วอลเตอร์ disdainfully คลิลิ้นของเขา"ที่รัก ซึ่งมีสาเหตุจากการเล่นมืด แต่สำหรับ specifics ฉันไม่รู้" Lingyun เล้งอย่างสุภาพ และตรงไปตรงมาว่า"ที่ไม่ถูกต้องอยู่แล้วไม่ คุณรู้ว่า นี่ไม่ใช่โรคระบาดที่อร่อยอยู่แล้ว ไม่ได้เป็นหนึ่งในนักมายากล Niya เมืองค้นพบมัน" คลิฟ complimented เล้ง Lingyun แต่คำสุดท้ายของเขาได้โทษมายากลเมือง Niya เมือง Niya ยังมีสาขาของคณะนักมายากล"มหัศจรรย์นี้ได้แล้วหายไปเป็นเวลานาน" วอลเตอร์อย่างต่อเนื่องในจิตใจของ Claire "ติดคนที่ มีกลิ่นอายของความตาย แล้วแพร่กระจายทั่วทั้งร่างกาย ค่อย ๆ เน่าเปื่อยจนตาย คนจะได้รับความทุกข์ทรมานที่รุนแรง จอมขมังเวทย์จะดูดซับความทุกข์ของผีของคนตายอย่างไม่เป็นธรรมเพื่อขยายความแรงของพวกเขา แต่เป็นในระดับใหญ่สวย ย้ายที่ทำจริง กับเมือง" หลังจากพูดนี้ วอลเตอร์ถอนหายใจเพียงเป็นแคลร์ตกใจ คลิฟเริ่มต้นพูดคุยกัน "มันเป็นจอมขมังเวทย์ ร้อยปีผมได้พบกับหนึ่งก่อน"ร้อยปี แคลร์อึ้งไป อายุเป็นหลักปีนี้"ฉันไม่คิดว่า จะไปรับหนึ่งวันนี้ และจริง ๆ แล้วในเมือง" คลิฟถอนหายใจเบา ๆ "วิธีเดียวที่จะกำจัดโรคระบาดนี้เรียกว่าเป็นจอมขมังเวทย์ที่ และสมบูรณ์ดับเขา""คนจริงมีทักษะบางอย่าง" วอลเตอร์ humphed ถึงแม้ว่าเขาอารมณ์เสียมาก ภายใน เขายอมรับมัน Sage ช่วยสร้างหน้าผาอย่างแท้จริงไม่มีแง่มุมที่น่ากลัวของเขา"จอมขมังเวทย์" เปลี่ยนนิพจน์ Lingyun เล้ง เขารู้ดีกว่าใครว่าจอมขมังเวทย์หมายถึง ความตาย ความตายที่เจ็บปวดมากที่สุดพวกเขาพบว่าจุดเริ่มต้น แต่เบาะแสของจอมขมังเวทย์จะหายาก พวกเขาทั้งหมดซ่อนในที่มืด ส่วนใหญ่สถานที่ปกปิด และ peeked แล้ว ในโลกนี้ "Ahhh !" ทันใดนั้น พวกเขาได้ยินร้องไห้โศกเศร้าตาม ด้วยเงียบรางที่กระสับกระส่ายเล็กน้อย"เกิดอะไรขึ้น" คลิฟหันไปทางมันแคลร์กลายเป็นขรึมอย่างประหลาด เธอจ้องมองที่ดินในคนป่วยที่ใกล้เคียงกับเธอ ผิวของพวกเขามองเห็นได้เปิดดำมืดแล้ว และพวกเขาได้ในปัจจุบันค่อย ๆ เน่าเปื่อย พวกเขาได้รับความทุกข์ทรมานทารุณ แล้ว shrieks โศกได้จากคนที่ไม่สามารถแบกนี้ฆ่าตัวตายความทุกข์ทรมาน และความมุ่งมั่น Lingyun เล้งค่อย ๆ ปิดตาของเขา แล้วสวดมนต์สะกด สดใส สีขาวถูกปล่อยออกมาจาก Lingyun เล้ง ขึ้นรูปลงในโล่ใหญ่ที่ห่อหุ้มผู้ติดเชื้อของห้อง แสงอ่อนโยน shined ในผู้ติดเชื้อ ค่อย ๆ groans ลดลง แต่ว่ามิดผิวและร่างกายเน่าเปื่อยไม่บรรเทา มันสามารถทำให้ท่านไม่รู้สึกเจ็บปวด และไม่สามารถที่จะรักษาพวกเขา"มันไม่มีการใช้ ตัวน้อย มันสามารถช่วยลดความเจ็บปวดของพวกเขา นั่นคือทั้งหมดเท่านั้น ถ้าคุณต้องการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ คุณต้องพบสภาพเดิม" คลิฟกล่าวว่า ค่อนข้างขรึม"ฉันรู้" Lingyun เล้งพูดเบา ๆ แต่ไม่ได้หยุดการกระทำของเขาClaire turned and saw there was actually something somewhat ineffable in the depths of the violet eyes on Lingyun Leng’s handsome face.Strange…Claire was a bit puzzled because the feeling that Lingyun Leng gave her was that he was a rigid person, indifferent to the bones. Also, Lingyun Leng definitely did not have that kind of sympathetic disposition. But right now, everything Lingyun Leng did completely contradicted what Claire knew.“Aiya, actually thinking of himself as a Divine Prince when he had his own personal reason to join the Temple of Light and become a healer.” Looking at Walter made him unhappy, so he continu

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 46: พ่อมด

[บทก่อนหน้า] [สารบัญ] [บทต่อไป]

คนที่ติดเชื้ออยู่ในห้องที่กว้างและกว้างขวาง แต่ละคนและทุกคนป่วยนอนอยู่บนพื้นดินที่มีครางต่ำ อากาศภายในห้องเป็นหนากับกลิ่นเน่าเปื่อย ถึงแม้ว่าพวกเขาได้เปิดแล้วหน้าต่างเพื่อระบายอากาศมันก็ยังเหม็นมาก.

"คุณแน่ใจหรือไม่?" แคลร์มองไปที่คนป่วยนอนอยู่บนพื้นดินและขมวดคิ้ว แม้ว่าเธอจะถามนี้แคลร์เป็นที่ชัดเจนมากที่เกี่ยวกับองค์ประกอบเข้มวอลเตอร์มีคุณสมบัติมากกว่าคนอื่นที่นี่จะพูดอะไร เขาเป็นอัจฉริยะนักมายากลมืด afterall.

"ผมมั่นใจว่า." เสียงของวอลเตอร์เป็นบิตร้ายแรง " แต่ชนิดของมายากลที่เป็นอันตรายนี้ยังไม่ได้ถูกนำมาใช้โดยทุกคนเป็นเวลานาน ไม่เพียง แต่เป็นสมาชิกผู้นี้เป็นนักมายากลมืดพวกเขายังหมอผี. "

" คืออะไร "แคลร์เป็นบิตประหลาดใจ พ่อมดแม่มดก็เป็นอันตรายเป็นพิเศษ แม้ว่าจะมีหลายคนที่เกลียดนักมายากลมืดและหมอผีสภายังได้ส่งคนที่จะกำจัดพวกเขาทุกผู้วิเศษมีสิทธิและหน้าที่ที่จะฆ่าพ่อมดแม่มดโดยไม่คำนึงถึงอะไรเพราะพ่อมดแม่มดชั่วร้ายได้อย่างแท้จริงมากเกินไป พวกเขาใช้ชีวิตของมนุษย์ที่จะพัฒนาพลังวิเศษของพวกเขา.

"มันไม่ได้เป็นโรคระบาด." เสียงเย็น Lingyun เล้งก็ได้ยินโดยแคลร์.

"ฮ่า ๆ คนตัวเล็กไม่ได้เลวร้ายคุณสามารถบอกจริงนี้ไม่ได้เป็นโรคระบาด." คลิฟ ยกคิ้วและหัวเราะ.

"ชิ! ดีตูดของฉัน! แล้วคุณไปและถามเขาว่านี้ไม่ได้เป็นโรคระบาดมันคืออะไรโดยเฉพาะ? "วอลเตอร์เหยียดหยันคลิกลิ้นของเขา.

" เซอร์นี้เกิดจากนักมายากลมืด แต่เป็นสำหรับรายละเอียดผมไม่ทราบว่า. "Lingyun เล้งสุภาพและตรงไปตรงมากล่าวว่า.

"ที่มีอยู่แล้วไม่ได้เลวร้าย คุณรู้ว่านี่ไม่ใช่โรคระบาดได้แล้วสวยดี ไม่ได้เป็นหนึ่งในนักมายากล Niya เมืองค้นพบมัน. "คลิฟ complimented Lingyun เล้ง แต่คำพูดสุดท้ายของเขาคือโทษของผู้วิเศษ Niya เมือง Niya ซิตี้ยังมีสาขาของหมอผีสภา.

"วิเศษนี้ได้หายไปแล้วเป็นเวลานาน." วอลเตอร์ยังคงอยู่ในใจของแคลร์ "มันติดเชื้อในคนที่มีกลิ่นอายความตายแล้วแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างกายช้าเน่าเปื่อยไปจนกว่าจะตาย . คนที่จะได้รับความทุกข์ทรมานที่รุนแรง หมอผีจะดูดซับความทุกข์ทรมานของผีของคนที่เสียชีวิตอย่างไม่เป็นธรรมที่จะขยายความแข็งแกร่งของพวกเขา แต่นี้เป็นในระดับใหญ่สวยจริงการย้ายกับเมือง. "หลังจากที่พูดนี้วอลเตอร์ถอนหายใจ.

เช่นเดียวกับแคลร์ก็ตกใจ, คลิฟยังเริ่มต้นการพูดคุย "มันเป็นหมอผีหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมาผมได้พบกับหนึ่งก่อน."

ร้อยปี? แคลร์ตะลึง วิธีการเดิมเป็นปริญญาโทในปีนี้

"ผมไม่คิดว่าผมจะได้พบกับใครในวันนี้และที่จริงในเมือง." คลิฟถอนหายใจเบา ๆ "วิธีเดียวที่จะกำจัดนี้เรียกว่าโรคระบาดคือการหาหมอผีที่และสมบูรณ์ดับเขา."

"ชายชราคนนี้ที่จริงมีทักษะบาง." วอลเตอร์ humphed แม้เขาจะอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีมากภายในเขายอมรับมัน เดอะคลิฟวิซาร์ดปัญญาชนอย่างแท้จริงไม่ได้มีแง่มุมที่น่ากลัวของเขา.

"หมอผี" แสดงออก Lingyun เล้งเปลี่ยน เขารู้ดีกว่าคนอื่นสิ่งที่หมอผีหมาย; ตายตายเจ็บปวดที่สุด.

พวกเขาพบว่าแหล่งกำเนิด แต่เบาะแสของหมอผีจะยากที่จะหา พวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวอยู่ในที่มืดที่สุดสถานที่ปกปิดส่วนใหญ่แล้วแอบโผล่ที่โลกนี้.

"Ahhh !!" ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียงร้องไห้โศกเศร้าตามมาด้วยความเงียบเหมือนคนตายที่เป็นบิตกระสับกระส่าย.

"เกิดอะไรขึ้น?" คลิฟหันไปทาง มัน.

แคลร์กลายเป็นเงียบขรึม สายตาของเธอลงบนผู้ป่วยที่อยู่ใกล้กับเธอ ผิวที่มองเห็นของพวกเขาได้เปิดแล้วเป็นสีดำมืดและขณะที่พวกเขากำลังเน่าเปื่อยช้า พวกเขาได้รับความทุกข์ทรมานที่ไร้มนุษยธรรม เพียงแค่นั้น shrieks เศร้ามาจากคนที่ไม่สามารถที่จะแบกรับความทุกข์ทรมานและฆ่าตัวตาย.

Lingyun เล้งอย่างช้าๆหลับตาแล้วสวดมนต์คาถา สว่างแสงสีขาวถูกปล่อยออกมาจาก Lingyun เล้งไว้เป็นโล่ขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มคนที่ติดเชื้อของห้องพัก ไฟส่องอ่อนโยนในผู้ติดเชื้อ ค่อยๆครางลดลง แต่ที่ผิวดำมืดและเน่าเปื่อยร่างกายไม่ได้รับการบรรเทา มันจะทำให้คนไม่รู้สึกเจ็บปวดและไม่สามารถที่จะรักษาพวกเขา.

"มันไม่มีประโยชน์หนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็สามารถช่วยลดความเจ็บปวดของพวกเขานั่นคือทั้งหมดที่ หากคุณต้องการที่จะแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์คุณต้องพบผู้กระทำผิดเดิม. "คลิฟฟ์กล่าวว่าค่อนข้างเคร่งขรึม.

" ฉันรู้ว่า. "Lingyun เล้งกล่าวเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้หยุดการกระทำของเขา.

แคลร์หันและเห็นมีจริงอย่างที่ค่อนข้างเกินกว่าจะพรรณนา ในระดับความลึกของดวงตาสีม่วงบนใบหน้าหล่อ Lingyun เล้งของ.

แปลก ... แคลร์เป็นบิตงงงวยเพราะรู้สึกว่า Lingyun เล้งทำให้เธอได้ว่าเขาเป็นคนที่แข็งไม่แยแสกับกระดูก นอกจากนี้ Lingyun เล้งแน่นอนไม่ได้มีชนิดของการจำหน่ายขี้สงสารว่า แต่ตอนนี้ทุกอย่าง Lingyun เล้งไม่สมบูรณ์ขัดแย้งกับสิ่งที่แคลร์รู้ว่า.

"Aiya จริงความคิดของตัวเองเป็นเจ้าชายของพระเจ้าเมื่อเขามีเหตุผลส่วนตัวของเขาเองที่จะเข้าร่วมวัดแสงและกลายเป็นหมอ." มองไปที่วอลเตอร์ทำให้เขาไม่มีความสุข ดังนั้นเขาจึง continu