All the examples in this chapter ha

All the examples in this chapter have used an array. Structures are a bit simpler: the offset to the fields is always constant: once we have the base address of the structure (the address of the first field) accessing a field is just an indexing mode with an offset (usually an immediate). Our current structure features, on purpose, a char as its first field f0. Currently we cannot work on scalars in memory of different size than 4 bytes. So we will postpone working on that first field for a future chapter.

For instance imagine we wanted to increment the field f1 like this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างทั้งหมดในบทนี้ใช้อาร์เรย์ โครงสร้างเรียบง่ายมาก: ออฟเซ็ตฟิลด์เป็นค่าคงเสมอ: เมื่อเรามีอยู่ที่ฐานของโครงสร้าง (อยู่ของเขตข้อมูลแรก) ถึงเขตเป็นเพียงโหมดเป็นดัชนีที่ มีออฟเซต (ปกติทันที) ของเราปัจจุบันโครงสร้างคุณลักษณะ วัตถุประสงค์ อักขระเป็น f0 เป็นฟิลด์แรก ในปัจจุบันเราไม่สามารถทำงานบน scalars ในหน่วยความจำขนาดแตกต่างกันกว่า 4 ไบต์ ดังนั้น เราจะเลื่อนออกไปทำงานบนเขตข้อมูลนั้นแรกสำหรับบทในอนาคตเช่น สมมติเราต้องการเพิ่มค่า f1 ฟิลด์ดังนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างทั้งหมดในบทนี้มีการใช้อาร์เรย์ โครงสร้างเป็นบิตง่ายกว่า : ชดเชยไปยังเขตอยู่เสมอคงที่ : เมื่อเรามีที่อยู่ฐานของโครงสร้าง ( ที่อยู่ในเขตข้อมูลแรก ) การเข้าถึงข้อมูลเป็นเพียงการชดเชย ( โหมดปกติทันที ) ปัจจุบันโครงสร้างของเราคุณสมบัติ เพราะเป็นถ่านที่ละสนามแรกของขณะนี้เราไม่สามารถทำงาน scalars ในหน่วยความจำขนาดแตกต่างกันกว่า 4 ไบต์ ดังนั้น เราจะเลื่อนเวลาทำงานที่เขตข้อมูลแรกสำหรับบทต่อไป

ตัวอย่างว่าเราต้องการเพิ่มสนาม F1 แบบนี้