Various methodologies have been use

Various methodologies have been used to measure CR in fear conditioning paradigms. In human studies, fear acquisition is often indexed using implicit measures of physiological arousal, such as skin conductance response (SCR) and fear potentiated startle (FPS). Additionally, most studies with human subjects use explicit self-reported measures of fear and anxiety levels. As shown in Table 1, SCR (n = 11) and self-report (n = 11) are used with similar frequency to measure CR, where the majority of studies use more than one dependent variable. Studies in children show that both SCR and self-report are reliable measures of fear conditioning during fear acquisition ( Britton et al., 2013, Gao et al., 2010, Lau et al., 2011, Morrow et al., 1969 and Neumann et al., 2008b).

Although self-reported measures are common in the adult literature, the use of self-report in younger children raises concerns regarding whether children are able to provide reliable explicit judgments concerning CS-UCS contingencies. Thus, the addition of physiological measures may provide converging information regarding differences among autonomic and subjective measures of learning. Nevertheless, it is important to highlight that the overall physiological measures may also reflect changes in both physiology and brain regions as a function of age. For instance, one possible account for SCR differences in fear conditioning may result from sweat physiology across various developmental periods (e.g., childhood vs. puberty); however, difference between CS+ and CS− should not be affected.

To date, very few developmental studies have reported using FPS (n = 4), EKG (n = 2), or fMRI (n = 2) in conjunction with either SCR or self-report. In particular, the use of FPS as a measure of CR is advantageous in that it is able to capture cross-species (e.g., human and non-human animals) physiological responses to valence-specific states ( Grillon, Ameli, Woods, Merikangas, & Davis, 1991). While the inclusion of multiple psychophysiological measures may hinder the feasibility of fear conditioning studies in children, findings from these studies can provide converging evidence on the interplay between different autonomic measures of fear conditioning. In summary, SCR and self-report are the most widely used measures in fear conditioning studies with children. However, more studies are needed to determine how these measures are related to the developmental processes involved in the emergence of fear conditioning in children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อวัด CR ในกลัวปรับ paradigms ในการศึกษามนุษย์ ซื้อเป็นดัชนีใช้วัดนัยสรีรวิทยาเร้าอารมณ์ เช่นตอบสนองต่อการต้านทานผิว (SCR) มักจะกลัวและกลัว potentiated startle (FPS) นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ศึกษากับเรื่องมนุษย์ใช้วัดรายงานตนเองชัดเจนระดับความกลัวและวิตกกังวล ดังแสดงในตารางที่ 1, SCR (n = 11) และรายงานตนเอง (n = 11) ใช้กับความถี่คล้ายกับวัด CR ที่ศึกษาส่วนใหญ่ใช้มากกว่าหนึ่งตัวแปรขึ้นอยู่กับการ ศึกษาในเด็กแสดงว่า SCR ทั้ง และรายงานตนเองวัดนี่กลัวระหว่างกลัวซื้อเชื่อถือได้ (Britton et al., 2013 เกา et al., 2010, Lau et al., 2011, Neumann et al., 2008b และเหล่า et al., 1969)แม้ว่ามาตรการรายงานด้วยตนเองอยู่ทั่วไปในวรรณกรรมสำหรับผู้ใหญ่ ใช้รายงานด้วยตนเองในเด็กเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับว่าเด็กจะมีคำพิพากษาชัดเจนน่าเชื่อถือที่เกี่ยวกับ CS-UCS contingencies ดังนั้น เพิ่มมาตรการสรีรวิทยาอาจให้บรรจบข้อมูลเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างการประเมินการเรียนรู้ตามอัตวิสัย และ autonomic อย่างไรก็ตาม มันจะต้องเน้นว่ามาตรการโดยรวมสรีรวิทยาอาจยังแสดงการเปลี่ยนแปลงในสาขาสรีรวิทยาและสมองเป็นฟังก์ชันของอายุ ตัวอย่าง อาจเกิดจากเหงื่อสรีรวิทยาได้หนึ่งบัญชีสำหรับผลต่างของ SCR ในห้องกลัวข้ามรอบระยะเวลาการพัฒนาต่าง ๆ (เช่น วัยเด็กกับวัยแรกรุ่น); อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่าง CS + และ CS− จะไม่ได้รับผลกระทบวันที่ ศึกษาพัฒนาน้อยมากมีรายงานใช้ FPS (n = 4), EKG (n = 2), หรือ fMRI (n = 2) ร่วม กับ SCR ใด หรือรายงานด้วยตนเอง โดยเฉพาะ ใช้เฟรมต่อวินาทีเป็นหน่วยวัดของ CR เป็นข้อได้เปรียบที่สามารถจับภาพตอบข้ามสายพันธุ์ (เช่น มนุษย์ และ มนุษย์ไม่ใช่สัตว์สรีรวิทยาอเมริกาเฉพาะเวเลนซ์ (Grillon, Ameli ป่า Merikangas, & Davis, 1991) ในขณะที่การรวมวัดหลาย psychophysiological อาจขัดขวางความเป็นไปได้ของความกลัวที่ปรับการศึกษาในเด็ก ค้นพบจากการศึกษานี้สามารถให้หลักฐานบรรจบบนล้อระหว่างวัด autonomic อื่นกลัวนี่ ในสรุป SCR และรายงานตนเองเป็นที่สุดใช้มาตรการในกลัวปรับการศึกษากับเด็ก อย่างไรก็ตาม การศึกษาเพิ่มเติมมีความจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่ามาตรการเหล่านี้เกี่ยวข้องกับกระบวนการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นของเด็กนี่กลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการต่างๆที่จะนำมาใช้ในการวัดในกระบวนทัศน์ CR เครื่องกลัว ในการศึกษาของมนุษย์ได้มาจัดทำดัชนีความกลัวมักจะใช้มาตรการโดยนัยของความตื่นตัวทางสรีรวิทยาเช่นการตอบสนอง conductance ผิว (SCR) และความหวาดกลัวตกใจ potentiated (FPS) นอกจากนี้การศึกษาส่วนใหญ่มีวิชามนุษย์ใช้มาตรการที่ตนเองรายงานที่ชัดเจนของความกลัวและความวิตกกังวลในระดับ ดังแสดงในตารางที่ 1 SCR (n = 11) และตนเองรายงาน (n = 11) จะใช้กับความถี่ที่คล้ายกันในการวัด CR ซึ่งส่วนใหญ่ของการศึกษาใช้มากกว่าหนึ่งตัวแปรตาม การศึกษาในเด็กที่แสดงให้เห็นว่าทั้งสอง SCR และรายงานตนเองเป็นมาตรการที่เชื่อถือได้ของเครื่องกลัวในระหว่างการเข้าซื้อกิจการกลัว (บริท et al., 2013 Gao et al., 2010 Lau et al., 2011 มอร์โรว์ et al., 1969 และนอยมันน์ et al., 2008b). แม้ว่ามาตรการตนเองรายงานเป็นเรื่องธรรมดาในวรรณกรรมผู้ใหญ่การใช้งานของตัวเองรายงานในเด็กเล็กเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับว่าเด็กสามารถที่จะให้คำตัดสินที่ชัดเจนเชื่อถือได้เกี่ยวกับภาระผูกพัน CS-UCS ดังนั้นนอกเหนือจากมาตรการทางสรีรวิทยาอาจให้ข้อมูลเกี่ยวกับการมาบรรจบกันความแตกต่างระหว่างมาตรการอัตโนมัติและอัตนัยของการเรียนรู้ แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเน้นว่ามาตรการทางสรีรวิทยาโดยรวมนอกจากนี้ยังอาจสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทั้งในสรีรวิทยาและบริเวณสมองเป็นหน้าที่ของอายุ ยกตัวอย่างเช่นบัญชีหนึ่งเป็นไปได้สำหรับความแตกต่างในเครื่อง SCR กลัวอาจเกิดจากสรีรวิทยาเหงื่อตลอดช่วงเวลาการพัฒนาที่แตกต่างกัน (เช่นในวัยเด็กกับวัยแรกรุ่น); แต่ความแตกต่างระหว่าง CS + และ CS- ไม่ควรที่จะได้รับผลกระทบ. ในวันที่น้อยมากการศึกษาการพัฒนาได้มีการรายงานการใช้ FPS (n = 4) EKG (n = 2) หรือ fMRI (n = 2) ร่วมกับทั้ง SCR หรือ รายงานตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้งานของ FPS เป็นตัวชี้วัดของ CR ที่เป็นประโยชน์ในการที่จะสามารถจับชนิดข้าม (เช่นสัตว์มนุษย์และไม่ใช่มนุษย์) การตอบสนองทางสรีรวิทยารัฐจุเฉพาะ (Grillon, Ameli, วูดส์, Merikangas, และเดวิส, 1991) ในขณะที่การรวมของมาตรการ psychophysiological หลายอาจขัดขวางความเป็นไปได้ของการศึกษาเครื่องความกลัวในเด็กผลการวิจัยจากการศึกษาเหล่านี้สามารถให้หลักฐานบรรจบกันระหว่างมาตรการอัตโนมัติที่แตกต่างกันของเครื่องกลัว ในการสรุปและรายงาน SCR ตนเองเป็นมาตรการที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการศึกษาเครื่องกลัวกับเด็ก อย่างไรก็ตามการศึกษาอื่น ๆ ที่มีความจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่ามาตรการเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการพัฒนากระบวนการมีส่วนร่วมในการเกิดขึ้นของเครื่องความกลัวในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการต่าง ๆ ได้ใช้มาตรการ CR ในความกลัวกระบวนทัศน์สุขภาพ ในการศึกษาของมนุษย์ การแสวงหาความกลัวมักจะมีดัชนีการใช้มาตรการกระตุ้นทางสรีรวิทยาของระบบ เช่น การตอบสนองระบบผิวหนัง ( SCR ) และความกลัวมากกว่าตกใจ ( FPS ) นอกจากนี้ การศึกษามากที่สุด กับคน ใช้มาตรการที่ชัดเจน self-reported ของความกลัวและความวิตกกังวล . ดังแสดงในตารางที่ 1SCR ( n = 11 ) และ 5 ( n = 11 ) จะใช้กับความถี่คล้ายกับมาตรการ CR , ที่ส่วนใหญ่ของการศึกษาการใช้มากกว่าหนึ่งตัวแปรตาม คือ การศึกษาในเด็กพบว่าทั้ง 5 มาตรการที่น่าเชื่อถือและเป็น SCR ความกลัวความกลัวในการปรับอากาศ ( Britton et al . , 2013 , เกา et al . , 2010 , เลา et al . , 2011 , พรุ่งนี้ et al . , 1969 และนิวแมน et al . ,

2008b )แม้ว่า self-reported มาตรการทั่วไปในผู้ใหญ่ วรรณกรรม การก้าวร้าวในเด็กเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับว่าเด็กสามารถให้ชัดเจนเชื่อถือได้ตัดสินเกี่ยวกับ cs-ucs ภาระผูกพัน . ดังนั้น นอกเหนือจากมาตรการทางสรีรวิทยา ซึ่งอาจให้ข้อมูลเกี่ยวกับความแตกต่างของระบบประสาทอัตโนมัติและมาตรการเชิงการเรียนรู้อย่างไรก็ตาม , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเน้นว่าโดยรวมทางสรีรวิทยามาตรการก็อาจสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา และสมอง ทั้งในภูมิภาคที่เป็นฟังก์ชันของอายุ ตัวอย่าง หนึ่งบัญชีเป็นไปได้สำหรับความแตกต่าง SCR กลัวปรับอากาศอาจเกิดจากเหงื่อสรีรวิทยาในช่วงพัฒนาการต่าง ๆ ( เช่น วัยเด็กและวัยรุ่น ) ; อย่างไรก็ตามความแตกต่างระหว่าง CS และ CS −ไม่ควรได้รับผลกระทบ .

วันที่พัฒนาการศึกษาน้อยมาก มีรายงานการใช้ FPS ( n = 4 ) , EKG ( n = 2 ) หรือ fMRI ( n = 2 ) ร่วมกับให้ SCR หรือก้าวร้าว . โดยเฉพาะการใช้ FPS เป็นวัดของ CR เป็นประโยชน์ในการที่จะสามารถที่จะจับข้ามชนิด ( เช่นมนุษย์ สัตว์ และมนุษย์ ) การตอบสนองทางสรีรวิทยาต่อรัฐเฉพาะความจุ ( grillon ameli , ไม้ merikangas & , เดวิส , 1991 ) ในขณะที่รวมของมาตรการ psychophysiological หลายอาจขัดขวางความเป็นไปได้ของความกลัวปรับการศึกษาในเด็กผลจากการศึกษาเหล่านี้สามารถให้บรรจบหลักฐานความสัมพันธ์ระหว่างต่างมีมาตรการกลัวปรับอากาศ ในการสรุป , SCR ก้าวร้าวและมีใช้กันอย่างแพร่หลายในการศึกษามาตรการกลัวปรับอากาศกับเด็ก อย่างไรก็ตามการศึกษาเพิ่มเติมจะต้องพิจารณาว่ามาตรการเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับการพัฒนากระบวนการที่เกี่ยวข้องในการปรับอากาศของความกลัวในเด็ก