My ObservationThe principle of subo

My Observation
The principle of subordination of the individual to the larger social group is also seen
in the way the Singaporean Chinese write their names. The family name, being more
important, precedes the personal name, the reverse of what Westerners practice.
Hence, our family names are Wong and Lai respectively in “Wong Foong Heng,
Irene” and “Lai Phooi Ching.” Moreover, many Singaporeans tend to avoid direct
address, such as “I” and “You”, especially with reference to the second person. They
may refer to the second person as “aunty” or “uncle” (terms which are intended to
designate respect, not family relationship), or “Sir” or “Madam” ect. even when they
are using English. For example, they speak “Does uncle need any help?” rather than
“Do you need any help?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสังเกตของฉันนอกจากนี้ได้เห็นหลักการของตัวย่อยที่เหมาะของแต่ละกลุ่มสังคมขนาดใหญ่ในแบบ สิงคโปร์จีนเขียนชื่อของพวกเขา ชื่อครอบครัว การเพิ่มเติมสำคัญ ชื่อบุคคล การย้อนกลับของการปฏิบัติว่าชาวตะวันตกมาก่อนด้วยเหตุนี้ ชื่อครอบครัวของเรามีวงและลายใน "วงศ์ Foong เฮง ตามลำดับเร"และ"ชิง Phooi ลาย" นอกจากนี้ ชาวสิงคโปร์จำนวนมากมักจะ หลีกเลี่ยงโดยตรงที่อยู่ เช่น "ฉัน" และ "คุณ" โดยเฉพาะโดยอ้างอิงบุคคลที่สอง พวกเขาอาจหมายถึงคนที่สองเป็น "ป้า" หรือ "ลุง" (คำที่มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดความเคารพ ความสัมพันธ์ครอบครัวไม่), หรือ "รัก" หรือ "ท่านผู้หญิง" ect แม้ว่าพวกเขาจะใช้ภาษาอังกฤษ เช่นนี้ พวกเขาพูด "ไม่ลุงต้องช่วย" แทน"คุณต้องการความช่วยเหลือใด ๆ หรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังเกตของฉัน
หลักการของการอยู่ใต้บังคับบัญชาของแต่ละบุคคลไปยังกลุ่มสังคมที่มีขนาดใหญ่ยังเห็น
ในทางที่สิงคโปร์จีนเขียนชื่อของพวกเขา ชื่อสกุลเป็นมากขึ้น
ที่สำคัญนำหน้าชื่อบุคคลที่ย้อนกลับของสิ่งที่ชาวตะวันตกปฏิบัติ.
ดังนั้นชื่อของครอบครัวของเรามีวงศ์และลายตามลำดับใน "วงศ์ Foong เฮง
ไอรีน" และ "แค Phooi ชิง." นอกจากนี้หลายคนสิงคโปร์มีแนวโน้มที่ เพื่อหลีกเลี่ยงการโดยตรง
อยู่เช่น "ฉัน" และ "คุณ" โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการอ้างอิงถึงคนที่สอง พวกเขา
อาจจะหมายถึงคนที่สองว่า "ป้า" หรือ "ลุง" (ข้อตกลงซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อ
กำหนดความเคารพไม่ได้ความสัมพันธ์ในครอบครัว) หรือ "เซอร์" หรือ "ท่านผู้หญิง" ect แม้ในขณะที่พวกเขา
กำลังใช้ภาษาอังกฤษ ตัวอย่างเช่นพวกเขาพูด "ไม่ลุงต้องการความช่วยเหลือใด ๆ " มากกว่า
"คุณต้องการความช่วยเหลือใด?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสังเกตของฉันหลักการของการบุคคลสังคมกลุ่มใหญ่ ยังเห็นในทางที่สิงคโปร์ จีน เขียนชื่อของพวกเขา ชื่อครอบครัว ถูกมากกว่าที่สำคัญ นำหน้าชื่อด้วยตนเอง ตรงกันข้ามสิ่งที่ชาวตะวันตกปฏิบัติดังนั้น ครอบครัวของเรามีแบบและลายตามลำดับใน " วง Foong นไอรีน " และ " ลาย phooi ชิง " นอกจากนี้ สิงคโปร์มากมักจะหลีกเลี่ยงโดยตรงที่อยู่ ( เช่น " ฉัน " และ " เธอ " โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการอ้างอิงถึงบุคคลที่สอง พวกเขาอาจหมายถึง คนที่สองเป็น " ป้า " หรือ " ลุง " ( แง่ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อส่วนชื่อ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ในครอบครัว ) หรือ " ท่าน " หรือ " แหม่ม " ect แม้เมื่อพวกเขามีการใช้ภาษาอังกฤษ ตัวอย่างเช่น พวกเขาพูด " แล้วลุงมีอะไรให้ช่วยไหมครับ " มากกว่า" คุณต้องการให้ช่วยอะไรมั้ย ? "