to what extent people can and do ad

to what extent people can and do adapt, and the factors
determining this, seems still to be broadly unknown. However Breetvelt and Van Dam
(1991) have reported interesting findings that suggest how adaptation may be measured
independently of SWB. First observing that many studies which employ patient self-report
suggest that cancer patients are not more anxious or unhappy than other patient groups or
even the normal healthy population, they suggest that this seems to conflict with the
everyday experience of physicians and other care takers. A recent paper by Epstein et al.
(1989) has provided evidence of this, where family/friend care givers were asked to act as
proxies for older chronically ill patients. Although proxy and subject-own responses were
generally similar for overall health, functional status, and social activity, proxies rated
subjects' emotional health and satisfaction significantly lower than did the subjects
themselves (of course this could indicate inaccuracy of the proxies).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่ขอบเขตคนและสามารถทำปรับตัวและปัจจัย
กำหนดนี้ดูเหมือนว่ายังคงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง แต่ breetvelt และรถตู้เขื่อน
(1991) ได้รายงานผลการวิจัยที่น่าสนใจที่แนะนำวิธีการปรับตัวอาจจะวัด
เป็นอิสระจาก SWB ครั้งแรกที่สังเกตว่าการศึกษาจำนวนมากที่ใช้ผู้ป่วยด้วยตนเองรายงาน
แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยโรคมะเร็งไม่ได้กังวลมากขึ้นหรือไม่มีความสุขกว่าผู้ป่วยกลุ่มอื่น ๆ หรือแม้
ประชากรมีสุขภาพดีปกติท​​ี่พวกเขาแสดงให้เห็นว่านี้ดูเหมือนว่าจะขัดแย้งกับประสบการณ์ในชีวิตประจำวัน
ของแพทย์และผู้รับการดูแลอื่น ๆ กระดาษที่ผ่านมาโดยเอพสเตตอัล.
(1989) ได้ให้หลักฐานนี้ที่ผู้ดูแลครอบครัว / เพื่อนถูกถามจะทำหน้าที่เป็น
พร็อกซีสำหรับผู้ป่วยที่ป่วยเรื้อรังที่มีอายุมากกว่า แม้ว่าการตอบสนองของพร็อกซี่และเรื่องของตัวเองได้
โดยทั่วไปคล้ายกันสำหรับสุขภาพโดยรวมของสถ​​านะการทำงานและกิจกรรมทางสังคมผู้รับมอบฉันทะจัดอันดับ
วิชา 'สุขภาพทางอารมณ์และความพึงพอใจอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าไม่ได้ทำเรื่องที่ตัวเอง
(จากหลักสูตรนี้สามารถบ่งบอกถึงความไม่ถูกต้องของผู้รับมอบฉันทะ) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอบเขตสิ่งที่ผู้คนสามารถ การ ปรับ และปัจจัย
กำหนดนี้ ดูเหมือนว่ายังคงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง อย่างไรก็ตาม Breetvelt และ Van Dam
(1991) มีรายงานการค้นพบที่น่าสนใจที่แนะนำวิธีปรับตัวอาจวัด
อิสระ SWB สังเกตว่า การศึกษาหลายแห่งที่จ้างผู้ป่วยด้วยตนเองรายงานก่อน
แนะนำว่า ผู้ป่วยโรคมะเร็งไม่กังวลมาก หรือไม่มีความสุขกว่ากลุ่มผู้ป่วยอื่น ๆ หรือ
แม้ปกติสุขภาพประชากร พวกเขาแนะนำว่า น่าจะขัดแย้งกับ
ประสบการณ์ชีวิตประจำวันและอื่น ๆ ซึ่งมุ่งการ เอกสารล่าสุด โดยสเตียน et al.
(1989) ได้ให้หลักฐานนี้ ที่ถูกถาม givers ดูแลครอบครัว/เพื่อนเป็น
พร็อกซีสำหรับผู้ป่วยโรคเรื้อรังป่วยเก่า แม้ว่าพร็อกซี่และเป็นเจ้าของเรื่องตอบ
คะแนนผู้รับมอบฉันทะโดยทั่วไปคล้าย การสุขภาพโดยรวม สถานะการทำงาน กิจกรรมสังคม
เรื่องของสุขภาพทางอารมณ์และความพึงพอใจอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าไม่ได้เรื่อง
เอง (แน่นอนซึ่งอาจบ่งชี้ inaccuracy ของพร็อกซี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระดับประชาชนสามารถทำได้และทำให้ปรับตัวและปัจจัย
ซึ่งจะช่วยให้การกำหนดนี้ดูเหมือนว่ายังไม่แจ้ง แต่ถึงอย่างไรก็ตาม breetvelt และรถตู้เขื่อน
( 1991 )ได้รายงานผลการสอบสวนน่าสนใจที่ว่าขอแนะนำให้ได้อย่างไรอาจจะได้รับการวัดระดับการปรับตัวได้อย่างเป็นอิสระของ swb.
สังเกตว่าเป็นครั้งแรกที่มีการจ้างงานการศึกษาหลายผู้ป่วยด้วยตนเอง - รายงาน
ตามมาตรฐานขอแนะนำให้ผู้ป่วยโรคมะเร็งไม่ได้มากกว่าความกังวลหรือความสุขมากกว่ากลุ่มอื่นๆหรือ
ซึ่งจะช่วยให้ผู้ป่วยได้จำนวนประชากรมี สุขภาพ ดีตามปกติที่จะขอแนะนำให้ว่านี้ดูเหมือนจะเป็นความขัดแย้งกับประสบการณ์
ทุกที่ของพนักงานไปดูแลและแพทย์ กระดาษเมื่อไม่นานมานี้โดย Julius Epstein ผู้เขียนบท et al .
( 1989 )ได้ให้หลักฐานของโรงแรมแห่งนี้สถานที่ซึ่งเด็กๆซึ่งการดูแลครอบครัวและเพื่อนถูกถามให้ทำหน้าที่เป็น
ผู้รับมอบอำนาจสำหรับผู้ป่วยเรื้อรังรุ่นเก่า. แม้ว่าการตอบกลับผู้รับมอบอำนาจและเรื่องส่วนตัวได้
โดยทั่วไปแล้วใกล้เคียงกันสำหรับ สุขภาพ โดยรวมสถานะเต็มไปด้วยประโยชน์ใช้สอยและกิจกรรมทางสังคมพร้อมทั้งกำหนดพิกัดเพื่อ สุขภาพ อารมณ์'
วัตถุและความพึงพอใจน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดมากกว่าวัตถุ
ซึ่งจะช่วยได้ด้วยตนเอง(หลักสูตรนี้จะแสดงไม่แน่นอนของผู้รับมอบอำนาจ)