IntroductionThe exotic fruit durian

Introduction
The exotic fruit durian, originating from tropical
regions, has unique and exotic flavor. Stanton (1966)
mentioned that durian has a mighty flavor which
has been likened to strawberries, cheese, and garlic,
while Baldry et al. (1972) observed that the odor of
durian possesses two distinct notes, one being strong
onion like and the other delicate and fruity. Among
various durian varieties, sulfur containing volatiles
were reported as the major volatile constituents,
while esters were the predominant volatile that
corresponded to the fruity odor. Organic acids
(malic, citric, tartaric and succinic acid) were present
in small quantity ranged from 0.76 to 1.78 g/kg in
durian (Voon et al., 2006); hence they did not distinct
enough to the flavor. The sour note was not detected
in durian despite the presence of organic acids (Voon
et al., 2007).
Studies have been carried out to verify the flavor
of durian that varies according to the variety and
region. Baldry et al. (1972) identified a total of 26
volatile constituents of durian fruits from Malaysia
and Singapore, which is responsible for the onion like
odor and fruity odor. The characteristic odor of fruits
from Singapore was a mixture of esters and thioester,
whereas fruits from Kuala Lumpur contained thiols
rather than thioesters. Moser et al. (1980) found that
Thailand durian contained eight sulfur compounds
where diethyl disulfide and diethyl trisulfide
predominate, while the non-sulfur components
identified were mostly ethyl 2-methylbutanoate,
1-1-diethoxyethane and ethyl acetate. Wong and Tie
(1995) identified 63 volatiles in different clones of
durian from Malaysia with the major constituents
as 3 hydroxy-2- butanone (32-33%), ethyl propionate
(20%), and ethyl 2-methyl butanoate (15-22%).
A total of 18 sulfur compounds from Indonesian
durians were identified by Weenen et al., (1996) with
the strongest durian odorant was 3,5 dimethyl-1,2,4-
trithiolane and ethyl 2-methyl butanoate. Chin et al.
(2007) discovered 39 volatile compounds comprising
22 ester, 9 sulphur-containing alkanes, 3 thioacetates,
2 thioesters,2 thiolanes and 1 alcohol on the three
Malaysian durian varieties (D2,D24 and D101).
As a popular tropical fruit in South-east Asia
countries, durian (Durio zibethinus) is usually
consumed fresh of its pulp. However, durian fruit has
limited shelf life at room temperature and soon turn
into overripe that makes its quality become poor to be
fresh consumed. In some regions, the poor quality and
unconsumed durian pulp is normally processed under
spontaneous fermentation. The fermented product is
widely known either as tempoyak in both Malaysia

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ทุเรียนผลไม้แปลกใหม่ที่มีต้นกำเนิดจากเขตร้อน
ภูมิภาคมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์และแปลกใหม่ สแตนตัน (1966)
กล่าวถึงทุเรียนที่มีรสชาติอันยิ่งใหญ่ที่
ได้รับเอาไปเปรียบกับสตรอเบอร์รี่ชีสและกระเทียม
ในขณะที่ Baldry และคณะ (1972) พบว่ากลิ่นของ
ทุเรียนมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันสองบันทึกหนึ่งเป็นที่แข็งแกร่ง
เช่นหอมหัวใหญ่และละเอียดอ่อนอื่น ๆ และผลไม้ ท่ามกลาง
พันธุ์ทุเรียนต่างๆกำมะถันที่มีสารระเหย
ได้รับรายงานว่าเป็นคนละเรื่องกับความผันผวนที่สำคัญ
ในขณะที่เอสเทอเป็นคนเด่นระเหยที่
สอดคล้องกับกลิ่นผลไม้ กรดอินทรีย์
(malic, ซิตริกและกรดทาร์ทาริกซัค) อยู่ในปัจจุบัน
ในปริมาณขนาดเล็กอยู่ในช่วง 0.76-1.78 กรัม / กิโลกรัมใน
ทุเรียน (Voon et al, 2006.); ด้วยเหตุนี้พวกเขาไม่ได้แตกต่างกัน
มากพอที่จะรสชาติ โน้ตไม่ได้ถูกตรวจพบ
ในทุเรียนแม้จะมีการปรากฏตัวของกรดอินทรีย์ (Voon
et al., 2007).
การศึกษาได้รับการดำเนินการในการตรวจสอบรสชาติ
ของทุเรียนที่แตกต่างกันไปตามความหลากหลายและ
ภูมิภาค Baldry และคณะ (1972) ระบุทั้งหมด 26
องค์ประกอบความผันผวนของผลไม้ทุเรียนจากมาเลเซีย
และสิงคโปร์ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบหอมเหมือน
กลิ่นและกลิ่นผลไม้ กลิ่นลักษณะของผลไม้
จากประเทศสิงคโปร์เป็นส่วนผสมของเอสเทอและ thioester,
ในขณะที่ผลไม้จากกัวลาลัมเปอร์มี thiols
มากกว่า thioesters โมเซอร์และคณะ (1980) พบว่า
ประเทศไทยทุเรียนมีสารกำมะถันแปด
ที่ diethyl ซัลไฟด์และ diethyl trisulfide
ครอบงำในขณะที่ชิ้นส่วนที่ไม่กำมะถัน
ระบุส่วนใหญ่เป็นเอทิล 2 methylbutanoate,
1-1-diethoxyethane และเอทิลอะซีเต วงศ์และ Tie
(1995) ระบุว่า 63 สารระเหยในโคลนที่แตกต่างกันของ
ทุเรียนจากมาเลเซียที่มีองค์ประกอบหลัก
เป็น 3 ไฮดรอกซี-2- butanone (32-33%), propionate เอทิล
(20%) และเอทิล butanoate 2-methyl (15 22%).
รวม 18 สารประกอบกำมะถันจากอินโดนีเซีย
ทุเรียนถูกระบุ Weenen et al., (1996) ที่มี
กลิ่นทุเรียนที่แข็งแกร่งเป็น 3,5-dimethyl 1,2,4-
trithiolane และเอทิล 2-methyl butanoate ชิน et al.
(2007) พบ 39 สารระเหยประกอบด้วย
22 เอสเตอร์, 9 อัลเคนที่มีกำมะถัน, 3 thioacetates,
2 thioesters, 2 และ 1 thiolanes แอลกอฮอล์ในสาม
พันธุ์ทุเรียนมาเลเซีย (D2, D24 และ D101).
ในฐานะที่เป็นเมืองร้อนที่เป็นที่นิยม ผลไม้ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ประเทศทุเรียน (Durio zibethinus) มักจะ
บริโภคสดของเยื่อกระดาษของ อย่างไรก็ตามผลไม้ทุเรียนได้
จำกัด อายุการเก็บรักษาที่อุณหภูมิห้องและเร็ว ๆ นี้จะเปิด
เป็น overripe ที่ทำให้คุณภาพเป็นที่น่าสงสารที่จะ
บริโภคสด ในบางภูมิภาคที่มีคุณภาพดีและ
เยื่อกระดาษทุเรียน unconsumed มีการประมวลผลตามปกติภายใต้
การหมักที่เกิดขึ้นเอง ผลิตภัณฑ์หมักเป็น
ที่รู้จักอย่างกว้างขวางไม่ว่าจะเป็น tempoyak ทั้งในประเทศมาเลเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ทุเรียนผลไม้แปลกใหม่ที่มาจากภูมิภาคเขตร้อน
มีเอกลักษณ์และรสชาติที่แปลกใหม่ สแตนตัน ( 1966 )
กล่าวว่า ทุเรียนมีฤทธิ์รสซึ่ง
ได้รับการเปรียบกับสตรอเบอร์รี่ , ชีส , และกระเทียม
ในขณะที่บัลดรี้ et al . ( 1972 ) พบว่า กลิ่นของทุเรียนมีคุณสมบัติแตกต่างกันสอง
หมายเหตุหนึ่งเข้มแข็ง
หัวหอมชอบและอื่น ๆที่ละเอียดอ่อนและผลไม้ ระหว่าง
ทุเรียนพันธุ์ต่างๆ กำมะถัน ที่มีสารระเหย
รายงานเป็นระเหยหลักองค์ประกอบ
ในขณะที่เอสเทอร์โดดระเหยที่
ตรงกับกลิ่นผลไม้
กรดอินทรีย์ ( malic กรด tartaric , และ , น้ำตาล ) ปัจจุบัน
ในปริมาณเล็กน้อยระหว่าง 0.67 ถึง 1.78 g / kg ใน
ทุเรียน ( วุ้น et al . , 2006 ) ; ดังนั้นพวกเขาไม่ได้แตกต่างกัน
พอรสหมายเหตุเปรี้ยวไม่พบ
ทุเรียนแม้จะมีการแสดงตนของกรดอินทรีย์ ( วุ้น
et al . , 2007 ) .
การศึกษาได้ดำเนินการเพื่อตรวจสอบรสชาติ
ทุเรียนที่แตกต่างกันไปตามภูมิภาคต่าง ๆและ
. บัลดรี้ et al . ( 1972 ) ระบุรวม 26
องค์ประกอบสารระเหยผลทุเรียนจากมาเลเซีย
และสิงคโปร์ ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบ หอมกลิ่นผลไม้ กลิ่นและชอบ
.ลักษณะกลิ่นของผลไม้
จากสิงคโปร์เป็นส่วนผสมของสารที่มี และไทโอเ เทอร์
ส่วน , ผลไม้จากกัวลาลัมเปอร์ ที่มีอยู่ thiols
มากกว่า thioesters . โมเซอร์ et al . ( 1980 ) พบว่าประเทศไทยมีสารประกอบซัลเฟอร์ทุเรียน

ที่ 8 และไดไดได trisulfide
เหนือกว่า ในขณะที่ไม่มีกำมะถันส่วนใหญ่เอทิล 2-methylbutanoate ระบุส่วนประกอบ

,1-1-diethoxyethane และเอทิลอะซิเทต วงและผูก
( 1995 ) ระบุ 63 สารระเหยในโคลนต่าง ทุเรียนจากมาเลเซียด้วย

องค์ประกอบหลัก 3 hydroxy-2 - กัลยา โสภณพนิช ( 32-33 % ) เอทิล propionate
( 20% ) และพบว่ามี butanoate ( 15-22 ปี % )
รวม 18 ของสารประกอบซัลเฟอร์จากทุเรียนภาษาอังกฤษ
ถูกระบุโดย weenen et al . , ( 1996 )
กลิ่นทุเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดคือ 35 dimethyl-1,2,4 -
trithiolane เอทานอลพบว่า butanoate . คาง et al .
( 2007 ) พบว่าสารระเหย
22 39 ประกอบด้วยเอสเทอร์ 9 กำมะถันที่มีการ thioacetates thioesters
2 , 3 , 2 และ 1 ใน 3 thiolanes แอลกอฮอล์
พันธุ์ทุเรียนมาเลเซีย ( D2 , d24 และ d101 ) .
เป็นไม้เขตร้อนที่นิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ทุเรียน ( ประเทศ ทุเรียนใน ) มักจะ
บริโภคสดของเยื่อกระดาษอย่างไรก็ตาม ผลทุเรียนได้
จำกัดอายุที่อุณหภูมิห้องและไม่นานก็เป็นอย่างสูงที่ทำให้คุณภาพ

น่าสงสารจะกลายเป็นสดใช้ ในบางภูมิภาค คุณภาพไม่ดี และทุเรียน unconsumed ตามปกติ

ธรรมชาติแปรรูปภายใต้การหมัก เป็นผลิตภัณฑ์หมัก
รู้จักกันอย่างแพร่หลายทั้ง tempoyak ทั้งในมาเลเซีย