The toxicity of pyrene and phenanth

The toxicity of pyrene and phenanthrene to phytoplankton was studied by analyzing the effect on the
growth, abundance and cell viability of cultured species and natural communities of the Atlantic Ocean
and the Mediterranean Sea. A decrease in cell abundance, and growth rate was observed as concentration
of PAHs increased, with catastrophic cell mortality induced at the highest PAH concentration tested. A
strong positive linear relationship was observed between the LC50 (the PAH concentration at which cell
population will decline by a half), and the species cell volume, for both phenanthrene and pyrene.
Natural communities were however significantly more sensitive to PAHs than cultured phytoplankton, as
indicated by the lower slope (e.g. 0.23 and 0.65, respectively, for pyrene) of the relationship LC50 vs. cell
volume. The results highlight the importance of cell size in determining the phytoplankton sensitivity to
PAHs identifying the communities from the oligotrophic ocean to be more vulnerable

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นศึกษาความเป็นพิษของไพรีนและฟีแนนทรีนไปแพลงก์ตอนพืช โดยการวิเคราะห์ผลในการชีวิตที่เติบโต ความอุดมสมบูรณ์ และเซลล์ของสายพันธุ์เพาะเลี้ยงและชุมชนธรรมชาติของมหาสมุทรแอตแลนติกและทะเลเมดิเตอร์เรเนียน การลดลงของความอุดมสมบูรณ์ของเซลล์ และอัตราการเติบโตที่ถูกตรวจสอบเป็นความเข้มข้นของกลุ่มเพิ่ม มีรุนแรงเซลล์ตายเกิดที่ทดสอบความเข้มข้นของหน้าผาสูงที่สุด Aความสัมพันธ์เชิงเส้นแข็งแกร่งบวกถูกตรวจสอบระหว่าง LC50 (ผาความเข้มข้นที่เซลล์ใดประชากรจะลดลง โดยครึ่ง), และสายพันธุ์ของเซลล์ปริมาณ ฟีแนนทรีนและไพรีนชุมชนธรรมชาติสำคัญมากอย่างไรก็ตามการสาร PAHs กว่าอ่างแพลงก์ตอนพืช เป็นโดยลาดต่ำ (เช่น 0.23 และ 0.65 ตามลำดับ สำหรับไพรีน) ของความสัมพันธ์ LC50 เจอเซลล์ปริมาณ ผลการเน้นความสำคัญของขนาดเซลล์ในการกำหนดความไวแสงของแพลงก์ตอนพืชเพื่อกลุ่มที่ระบุให้มีในชุมชนจากมหาสมุทร oligotrophic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเป็นพิษของไพรีฟีแนนทรีและแพลงก์ตอนพืชที่จะได้รับการศึกษาโดยการวิเคราะห์ผลกระทบต่อการเจริญเติบโตและความอุดมสมบูรณ์ของเซลล์มีชีวิตสายพันธุ์ที่เพาะเลี้ยงและชุมชนตามธรรมชาติของมหาสมุทรแอตแลนติกและทะเลเมดิเตอร์เรเนียน การลดลงของความอุดมสมบูรณ์ของเซลล์และอัตราการเจริญเติบโตพบว่าเป็นความเข้มข้นของสาร PAHs ที่เพิ่มขึ้นกับการตายของเซลล์เหนี่ยวนำให้เกิดภัยพิบัติที่มีความเข้มข้นสูงสุด PAH ทดสอบ สัมพันธ์เชิงเส้นที่แข็งแกร่งบวกพบว่าระหว่าง LC50 (ความเข้มข้น PAH ที่มือถือของประชากรจะลดลงครึ่งหนึ่ง) และปริมาณเซลล์ชนิดทั้งฟีแนนทรีและไพรีน. ชุมชนธรรมชาติได้ แต่มีความหมายมีความไวต่อสาร PAHs กว่าแพลงก์ตอนพืชเพาะเลี้ยง เป็นที่ระบุโดยลาดต่ำ(เช่น 0.23 และ 0.65 ตามลำดับสำหรับไพรี) ของความสัมพันธ์ LC50 เทียบกับเซลล์ปริมาณ ผลการเน้นความสำคัญของขนาดของเซลล์ในการกำหนดความไวแพลงก์ตอนพืชที่จะPAHs ระบุชุมชนจากมหาสมุทร oligotrophic จะมีความเสี่ยงมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นพิษของฟีแนนทรีนไพรีนเพื่อการสำรวจและศึกษาโดยวิเคราะห์ผลในการเจริญเติบโต , ความอุดมสมบูรณ์ของชนิดเซลล์เพาะเลี้ยงและชุมชนธรรมชาติของมหาสมุทรแอตแลนติกและทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ลดลงในเซลล์มากมาย และอัตราการเจริญเติบโตพบว่าเป็นสมาธิส่วนใหญ่เพิ่มขึ้น กลุ่มเซลล์ที่รุนแรงและสูงสุดที่ความเข้มข้นดังกล่าวมาทดสอบ เป็นบวกแรงพบความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงระหว่าง ( PAH ) ความเข้มข้นที่เซลล์ประชากรจะลดลงครึ่งนึง ) และชนิดเซลล์กําหนดทั้งฟีแนนทรีนและไพรีนได้ชุมชนธรรมชาติอย่างไรก็ตามมากไวต่อสารเพาะเลี้ยงแพลงก์ตอนมากกว่า เช่นแสดงโดยความลาดชันต่ำ ( เช่น 0.23 และ 0.65 ตามลำดับ สำหรับแบคทีเรีย ) ความสัมพันธ์ของ LC ( , 50 ) และเซลล์ปริมาณ การเน้นความสำคัญของขนาดเซลล์ในการกำหนดชนิดของแพลงก์ตอนพืชที่ไวต่อและการระบุชุมชนจากมหาสมุทรโอลิโกโทรฟิก จะเสี่ยงมาก