In West Africa, the English trading

In West Africa, the English trading influence began as early as the end of the 15th Century. In this language-rich and highly multilingual region, several English-based pidgins and creoles arose, many of which (like Krio, the de facto national language of Sierra Leone) still exist today. Sierra Leone, Ghana, Gambia, Nigeria and Cameroon were all run as British Crown Colonies in the 19th Century, and the influence of the English language remains of prime importance in the region. Liberia, founded in 1822 as a homeland for former American slaves (similar to the way in which Sierra Leone had been established by the British in the 1780s), is the only African country with an American influence.

In East Africa, British trade began around the end of the 16th Century, although systematic interest only started in the 1850s. Six modern East African states with a history of 19th Century British imperial rule (Kenya, Tanzania, Uganda, Malawi, Zambia and Zimbabwe), gave English official language status on achieving independence in the 1960s. English is widely used in government, civil service, courts, schools, media, road signs, stores and business correspondence in these countries, and, because more British emigrants settled there than in the more difficult climate of West Africa, a more educated and standard English-speaking population grew up there, and there was less need for the development of pidgin languages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในแอฟริกาตะวันตก ภาษาอังกฤษที่มีอิทธิพลต่อการซื้อขายเริ่มต้นเป็นจุดสิ้นสุดของศตวรรษที่ 15 ในภูมิภาคนี้อุดม ด้วยภาษา และการพูดสูง คะแนนภาษาอังกฤษ pidgins และ creoles หลายเกิด สัมผัส (เช่น Krio พฤตินัยภาษาประจำชาติของประเทศเซียร์ราลีโอน) ยังคงอยู่วันนี้ เซียร์ราลีโอน กานา แกมเบีย ไนจีเรีย และแคเมอรูนถูกทั้งหมดใช้เป็นคราวน์อาณานิคมอังกฤษในศตวรรษที่ 19 และอิทธิพลของภาษาอังกฤษยังคงสำคัญสำคัญในภูมิภาค ประเทศไลบีเรีย ก่อตั้งขึ้นใน 1822 ฐานะเป็นบ้านเกิดสำหรับอดีตทาสชาวอเมริกัน (คล้ายกับวิธีที่เซียร์ราลีโอนได้ถูกก่อตั้งขึ้น โดยอังกฤษใน 1780s), เป็นประเทศแอฟริกาเท่านั้นกับอิทธิพลต่อชาวอเมริกันในแอฟริกาตะวันออก การค้าอังกฤษเริ่มประมาณปลายศตวรรษที่ 16 ถึงแม้ว่าระบบดอกเบี้ยเท่านั้นเริ่มตั้งแต่ปี 1850 หกสมัยตะวันออกแอฟริกาอเมริกา มีประวัติศาสตร์ของศตวรรษที่ 19 อังกฤษอิมพีเรียล (เคนยา แทนซาเนีย ยูกันดา มาลาวี แซมเบีย และซิมบับเว), ให้สถานะภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการในการบรรลุความเป็นอิสระในปี 1960 ภาษาอังกฤษใช้กันอย่างแพร่หลายในรัฐบาล ราชการ ศาล โรงเรียน สื่อ ป้ายถนน ร้านค้า และโต้ตอบจดหมายธุรกิจในประเทศเหล่านี้ และ เนื่อง จากเพิ่มเติมอังกฤษอพยพมีมากกว่าในสภาพอากาศที่ยากขึ้นของแอฟริกาตะวันตก ศึกษามากขึ้น และประชากรที่พูดภาษาอังกฤษมาตรฐานเติบโตขึ้นมามี และมีถูกน้อยต้องพัฒนาพิดจิ้นภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในแอฟริกาตะวันตกที่มีอิทธิพลต่อการซื้อขายภาษาอังกฤษเริ่มเป็นช่วงต้นของการสิ้นสุดของศตวรรษที่ 15 ในภาษาที่อุดมด้วยและพูดได้หลายภาษาสูงภูมิภาคนี้หลาย pidgins ภาษาอังกฤษที่ใช้และครีโอลเกิดขึ้นหลายแห่งซึ่ง (เช่น Krio, พฤตินัยภาษาประจำชาติของเซียร์ราลีโอน) ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน เซียร์ราลีโอน, กานา, แกมเบียไนจีเรียและแคเมอรูนทุกคนทำงานเป็นพระมหากษัตริย์อังกฤษอาณานิคมในศตวรรษที่ 19 และมีอิทธิพลของภาษาอังกฤษที่ยังคงความสำคัญเฉพาะในภูมิภาค ไลบีเรียก่อตั้งขึ้นในปี 1822 เป็นบ้านเกิดของอดีตทาสอเมริกัน (คล้ายกับวิธีการที่เซียร์ราลีโอนที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นโดยชาวอังกฤษในยุค 1780) เป็นประเทศแอฟริกาเท่านั้นที่มีอิทธิพลต่อชาวอเมริกัน. ในแอฟริกาตะวันออกการค้าของอังกฤษเริ่มรอบ ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 16 แม้ว่าดอกเบี้ยเป็นระบบเดียวที่เริ่มต้นในยุค 1850 หกรัฐสมัยใหม่ในแอฟริกาตะวันออกที่มีประวัติของศตวรรษที่ 19 การปกครองของจักรวรรดิอังกฤษ (เคนยาแทนซาเนียยูกันดามาลาวีแซมเบียและซิมบับเว) อย่างเป็นทางการให้สถานะการใช้ภาษาอังกฤษในการบรรลุความเป็นอิสระในปี 1960 ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในรัฐบาลข้าราชการพลเรือน, สนาม, โรงเรียน, สื่อป้ายถนน, ร้านค้าและการติดต่อธุรกิจในประเทศเหล่านี้และเพราะมากขึ้นอพยพชาวอังกฤษตั้งรกรากที่นั่นกว่าในสภาพภูมิอากาศที่ยากขึ้นของแอฟริกาตะวันตกมีการศึกษามากขึ้นและมาตรฐาน พูดภาษาอังกฤษประชากรเติบโตขึ้นที่นั่นและมีความจำเป็นน้อยลงสำหรับการพัฒนาของภาษาพิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแอฟริกาตะวันตกที่มีอิทธิพลต่อการซื้อขายภาษาอังกฤษเริ่มเร็วปลายศตวรรษที่ 15 ในภาคนี้มีหลายภาษามากมายหลายภาษาและภาษาอังกฤษตาม pidgins ภาษาครีโอลเกิดขึ้นหลายแห่งซึ่ง ( เช่น Krio , พฤตินัยภาษาประจำชาติของเซียร์ราลีโอน ) ยังคงมีอยู่ในวันนี้ เซียร์ราลีโอน , กานา , แกมเบีย , ไนจีเรียและแคเมอรูน ถูกเรียกเป็นบริติชมงกุฎอาณานิคมในศตวรรษที่ 19 และอิทธิพลของภาษาอังกฤษที่ยังคงความสำคัญที่สำคัญในภูมิภาค ไลบีเรีย , ก่อตั้งขึ้นในปี 1822 เป็นบ้านเกิดสำหรับทาสชาวอเมริกันอดีต ( คล้ายกับวิธีที่ Sierra Leone ได้รับการก่อตั้งโดยชาวอังกฤษใน 1760 ) เป็นประเทศเดียวที่มีอิทธิพลในแอฟริกาอเมริกันในแอฟริกาตะวันออกของอังกฤษการค้าเริ่มประมาณปลายศตวรรษที่ 16 , แม้ว่าดอกเบี้ยอย่างเป็นระบบเท่านั้นเริ่มต้นในยุค 1850 . สหรัฐอเมริกาหกสมัยใหม่แอฟริกาตะวันออกกับประวัติศาสตร์ของศตวรรษที่ 19 จักรวรรดิอังกฤษ ( เคนยา , แทนซาเนีย , ยูกันดา , มาลาวี , แซมเบียและซิมบับเว ) , ให้สถานะทางการภาษาอังกฤษในการบรรลุความเป็นอิสระในปี 1960 ภาษาอังกฤษที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในรัฐบาลพลเรือน ศาล , โรงเรียน , สื่อ , ป้ายถนน , ร้านค้า และการติดต่อทางธุรกิจในประเทศเหล่านี้ และเพราะอพยพชาวอังกฤษมากขึ้นแล้วมีมากกว่าในสภาพอากาศที่ยากขึ้นของแอฟริกาตะวันตก ได้ศึกษาเพิ่มเติม และมาตรฐานที่พูดภาษาอังกฤษ ประชากรมีการเติบโตขึ้น และมีความต้องการน้อยสำหรับ การพัฒนาผสมภาษา