Our tragedy today is a general and

Our tragedy today is a general and universal physical fear so long sustained by now that we can even bear it. There are no longer problems of the spirit. There is only the question: When will I be blown up? Because of this, the young man or woman writing today has forgotten the problems of the human heart in conflict with itself which alone can make good writing because only that is worth writing about, worth the agony and the sweat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โศกนาฏกรรมของเราวันนี้เป็นการทั่วไป และสากลจริงกลัวนาน ยั่งยืนโดยที่เราสามารถจะทนได้ ไม่มีปัญหาของจิตวิญญาณ มีคำถาม: เมื่อจะฉันถูกเป่าขึ้น ด้วยเหตุนี้ ในเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงเขียนวันนี้ลืมปัญหาของหัวใจมนุษย์เช่นตัวเองซึ่งคนเดียวสามารถทำให้การเขียนดี เพราะเท่าที่เที่ยวเขียนเกี่ยวกับ มูลค่าการทุกข์ทรมานและเหงื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โศกนาฏกรรมของเราในวันนี้คือความกลัวทางกายภาพทั่วไปและสากลเพื่อให้ยั่งยืนนานโดยตอนนี้ที่เรายังสามารถแบกมัน ไม่มีปัญหาอีกต่อไปของจิตวิญญาณที่มี มีเพียงคำถามคือเมื่อฉันจะถูกเป่าขึ้นมา? ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มหรือหญิงเขียนในวันนี้ได้ลืมปัญหาของหัวใจมนุษย์ในความขัดแย้งกับตัวเองคนเดียวที่สามารถทำให้การเขียนที่ดีเพราะเพียงที่มีมูลค่าการเขียนเกี่ยวกับมูลค่าความทุกข์ทรมานและเหงื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โศกนาฏกรรมของเราในวันนี้คือทั่วไปและกลัวร่างกายสากลนานยั่งยืนโดยตอนนี้เราสามารถแบกมันได้ มีไม่ปัญหาของวิญญาณ มีเพียงคำถาม : เมื่อไหร่จะถูกเป่าขึ้น เพราะเหตุนี้ผู้ชายหรือผู้หญิงเขียน วันนี้ ลืมปัญหาของหัวใจมนุษย์ที่ขัดแย้งกับตัวเองซึ่งคนเดียวสามารถทำให้เขียนดี เพราะเพียงว่ามีมูลค่าการเขียนเกี่ยวกับมูลค่าความทุกข์ทรมาน และเหงื่อ