Since educators are always looking

Since educators are always looking for ways to improve their practice, and since empirical
science is now accepted in our worldview as the final arbiter of truth, it is no surprise they have
been lured toward cognitive neuroscience in hopes that discovering how the brain learns will
provide a nutshell explanation for student learning
in general. I argue that identifying the person with
the brain is scientism (not science), that the brain is
not the person, and that it is the person who learns.
In fact, the brain only responds to the learning of
embodied experience within the extra-neural
network of intersubjective communications.
Learning is a dynamic, cultural activity, not a neural
program. Brain-based learning is unnecessary for
educators and may be dangerous in that a culturally
narrow ontology is taken for granted, thus
restricting our creativity and imagination, and narrowing the human community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่นักการศึกษามักจะมอง หาวิธีการปรับปรุงการฝึก และตั้งแต่เชิงประจักษ์วิทยาศาสตร์ตอนนี้ยอมรับในมุมมองของเราเป็นความจริง ทำนองจึงไม่แปลกใจที่มีการล่อต่อประสาทความรู้ความเข้าใจในความหวังที่จะค้นพบวิธีการเรียนรู้ของสมองให้คำอธิบายเนื้อหาสรุปสำหรับนักเรียนโดยทั่วไป ผมยืนยันว่า การระบุบุคคลด้วยสมองเป็น scientism (ไม่วิทยาศาสตร์), ที่สมองไม่บุคคล และที่เป็นผู้รู้ในความเป็นจริง สมองเท่านั้นที่ตอบสนองต่อการเรียนรู้ของประสบการณ์ embodied ในประสาทพิเศษเครือข่ายสื่อสาร intersubjectiveเรียนรู้เป็นแบบไดนามิก วัฒนธรรมกิจกรรม ไม่ประสาทโปรแกรม เรียนรู้ที่ใช้สมองไม่จำเป็นสำหรับนักการศึกษา และอาจเป็นอันตรายในที่ในทางวัฒนธรรมภววิทยาแคบที่ใช้สำหรับการ ดังนั้นการจำกัดความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการของเรา และกวดขันในชุมชนมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่การศึกษามักจะมองหาวิธีการปรับปรุงการปฏิบัติตนและตั้งแต่เชิงประจักษ์
วิทยาศาสตร์เป็นที่ยอมรับในขณะนี้ในมุมมองของเราเป็นผู้ตัดสินขั้นสุดท้ายของความเป็นจริงก็ไม่แปลกใจที่พวกเขาได้ไม่
ถูกล่อไปทางประสาทด้วยความหวังว่าการค้นพบวิธีสมองเรียนรู้ที่จะ
ให้ คำอธิบายสั้นสำหรับนักเรียนที่เรียน
โดยทั่วไป ผมยืนยันว่าการระบุคนที่มี
สมองเป็น scientism (ไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์) ที่สมองจะ
ไม่ได้เป็นคนและว่ามันเป็นคนที่เรียนรู้.
ในความเป็นจริงสมองเท่านั้นที่ตอบสนองต่อการเรียนรู้ของ
ประสบการณ์เป็นตัวเป็นตนภายใน extra- ประสาท
เครือข่ายของการสื่อสาร intersubjective.
การเรียนรู้เป็นแบบไดนามิกและการจัดกิจกรรมทางวัฒนธรรมไม่ได้เป็นประสาท
โปรแกรม การเรียนรู้ของสมองที่ใช้เป็นที่ไม่จำเป็นสำหรับ
การศึกษาและอาจเป็นอันตรายในการที่วัฒนธรรม
อภิปรัชญาแคบเป็นที่สำหรับรับจึง
จำกัด การคิดสร้างสรรค์และจินตนาการของเราและการกวดขันชุมชนมนุษย์