Suggested that effective supply cha

Suggested that effective supply chain management includes attention to cost reduction and market orientation to support the firm’s financial performance.
Analyzing a study by Elmuti (2002) on the relationship between supply chain management and perceived organizational success
Found that suboptimal supply chain management could results of the study by Cervera, Molla, and Sanchez (2001)
Show that each single component of marketing orientation is significantly and positively correlated with global performance
Lee, Kwon, and Severance (2007) found that a firm’s internal integration and its integration with suppliers and customers have a positive impact on supply chain performance
(2010) indicated that interfunctional coordination has a positive effect on customer service-related performance
Also proposed a model linking marketing and supply chain management integration with shareholder value. Therefore, we propose the following hypothesis
Market orientation and organization learning
As cited by Hult, Ketchen, and Nichols (2003), there are four dimensions of organizational learning: team orientation, systems orientation, learning orientation, and memory orientation
Narver and Slater (1990) asserted that market orientation consists of customer orientation, competitor orientation, and interfunctional coordination
Slater and Narver (1995) defined organizational learning as the acquisition, interpretation, and dissemination of the organizational information contained within a firm’s culture. They also arqued that market orientation and organizational learning are inseparable.
Similarly, Hurley and Hult (1998) supported the association between market orientation and learning and added that learning is a cultural feature of the organization that deals with marketing and customer demands.
Vieira (2010) found that market orientation has a strong impact on organizational learning. Previously, a study by Min and Mentzer (2000) recognized the contribution of market orientation ti information sharing within the supply chain, which is considered part of practicing organizational learning. They also asserted that market orientation helps a firm learn from other firms. Therefore , we propose
Market orientation and supply chain management strategy
Juttner et al. (2010) and Mentzer and Stank (2008) Stated that supply chain strategies depend on a close interaction with in-company marketing and sales resources, processes, and skills.
Wisner (2003) used structural equation modeling to develop a theoretical framework for analyzing supplier management strategy involved identifying and participating in additional supply chains, establishing more frequent contact with supply chain members, creating compatible supply chain communication, and involving all supply chain members in the firm’s
Product/service marketing plans and in creating a greater lavel of trust throughout the supply chain. It was noted that supplier management and customer relationship strategies that are consistent with the organization’s market orientation have a positive impact on supply chain management stratrgy
Organizational learning that stems from supply chain relationships develops the partner’ capability to play their roles more efficiently
Green et al. (2006) also concluded that market orientation factors relate positively and significantly to supply chain management strategy. In their theoretical study on the role of marketing in supply chain management, Min and Mentzer (2000) argued that market orientation plays a fundamental role in implementing supply chain management. Recently, Karami, Ghasemi, Khan, and Hamid (2014) proposed that market orientation affects firms’ supply chain management strategies. Therefore, we propose

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำให้ บริหารห่วงโซ่อุปทานมีประสิทธิภาพรวมถึงความสนใจไปที่ต้นทุนลดลงและตลาดแนวเพื่อสนับสนุนประสิทธิภาพทางการเงินของบริษัท วิเคราะห์การศึกษา โดย Elmuti (2002) ในความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารห่วงโซ่อุปทานและการรับรู้ความสำเร็จขององค์กรพบว่า การจัดการโซ่อุปทานสภาพสามารถผลการศึกษาโดย Cervera, Molla และซาน (2001) แสดงว่า แต่ละส่วนหนึ่งของการตลาดแนวเป็นอย่างมาก และบวก correlated กับประสิทธิภาพระดับโลกลี Kwon และบำเหน็จ (2007) พบว่า การรวมภายในของบริษัทและการรวมเข้ากับซัพพลายเออร์และลูกค้าทำให้ประสิทธิภาพห่วงโซ่อุปทาน(2010) ระบุว่า ประสานงาน interfunctional มีผลดีต่อประสิทธิภาพที่เกี่ยวข้องกับการบริการลูกค้า นอกจากนี้ยัง นำเสนอรูปแบบการเชื่อมโยงการตลาดและการรวมการจัดการโซ่อุปทานมูลค่าผู้ถือหุ้น ดังนั้น เราเสนอสมมติฐานต่อไปนี้วางตลาดและองค์กรเรียนรู้อ้าง โดย Hult, Ketchen และนิโคล (2003), เป็นมีมิติ 4 การเรียนรู้องค์กร: ทีมวาง วางระบบ แนวการเรียนรู้ และปฐมนิเทศหน่วยความจำNarver และสเลเทอร์ (1990) คนที่ วางตลาดประกอบด้วยลูกค้าแนว แนวคู่แข่ง และประสานงาน interfunctionalสเลเทอร์และ Narver (1995) กำหนดองค์กรเรียนรู้เป็น ตีความ และการเผยแพร่ข้อมูลขององค์กรที่อยู่ภายในวัฒนธรรมของบริษัท พวกเขายังต่อ arqued ที่ตลาดปฐมนิเทศและการเรียนรู้ขององค์กรในทำนองเดียวกัน เฮอร์ลีย์และ Hult (1998) สนับสนุนการเชื่อมโยงระหว่างการวางตลาดและเรียนรู้ และเพิ่มว่า เรียนรู้คุณลักษณะวัฒนธรรมขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับความต้องการของตลาดและลูกค้าVieira (2010) พบว่า วางตลาดมีผลกระทบต่อความแข็งแรงในองค์กรเรียนรู้ ก่อนหน้านี้ การศึกษาทางนาที Mentzer (2000) รับรู้ของตลาดแนวตี้ข้อมูลร่วมกันภายในห่วงโซ่อุปทาน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกเรียนรู้องค์กร พวกเขายังคนที่ วางตลาดช่วยบริษัทในการเรียนรู้จากบริษัทอื่น ดังนั้น เราเสนอตลาดแนวและซัพพลายเชนกลยุทธ์การบริหารJuttner et al. (2010) และ Mentzer Stated Stank (2008) ที่ซัพพลายเชนกลยุทธ์ขึ้นอยู่กับปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับ ในบริษัท และทรัพยากรทางการตลาด และการขาย กระบวนการ และทักษะการWisner (2003) ใช้สร้างโมเดลสมการโครงสร้างเพื่อพัฒนาเป็นกรอบทฤษฎีสำหรับวิเคราะห์กลยุทธ์การบริหารซัพพลายเออร์ที่เกี่ยวข้องระบุเข้าร่วมห่วงโซ่อุปทานเพิ่มเติม สร้างบ่อยกว่าติดต่อกับสมาชิกในห่วงโซ่อุปทาน สร้างสื่อสารโซ่อุปทานที่เข้ากันได้ และเกี่ยวข้องกับสมาชิกทั้งหมดของห่วงโซ่อุปทานของบริษัทสินค้า/บริการแผนการตลาดและสร้าง lavel มากขึ้นของความน่าเชื่อถือตลอดห่วงโซ่อุปทาน มันถูกตั้งข้อสังเกตว่า ผู้บริหารและลูกค้าสัมพันธ์กลยุทธ์ให้สอดคล้องกับแนวการตลาดขององค์กรมีผลกระทบบน stratrgy การจัดการห่วงโซ่อุปทานหุ้นส่วนการพัฒนาองค์กรเรียนรู้ที่เกิดจากความสัมพันธ์ของห่วงโซ่อุปทาน ' ความสามารถในการเล่นบทบาทของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพGreen et al. (2006) สรุปว่า ปัจจัยแนวตลาดสัมพันธ์บวก และอย่างมีนัยสำคัญกับกลยุทธ์การบริหารห่วงโซ่อุปทาน ในการศึกษาทฤษฎีบทบาทของการตลาดในการบริหารห่วงโซ่อุปทาน Min และ Mentzer (2000) โต้เถียงที่ วางตลาดมีบทบาทพื้นฐานในการดำเนินการบริหารห่วงโซ่อุปทาน ล่าสุด Karami, Ghasemi เชียงคาน กร่าง (2014) นำเสนอ และวางตลาดมีผลต่อกลยุทธ์การจัดการโซ่อุปทานของบริษัท ดังนั้น เราเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชี้ให้เห็นว่าการจัดการห่วงโซ่อุปทานที่มีประสิทธิภาพรวมถึงความสนใจที่จะลดค่าใช้จ่ายและการวางแนวตลาดเพื่อสนับสนุนการดำเนินงานทางการเงินของ บริษัท .
การวิเคราะห์การศึกษาโดย Elmuti (2002) เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการห่วงโซ่อุปทานและประสบความสำเร็จในการรับรู้ขององค์กร
พบว่าการจัดการห่วงโซ่อุปทานก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่จะทำได้ผลของการ การศึกษาโดย Cervera, Molla และซานเชซ (2001)
แสดงให้เห็นว่าแต่ละส่วนหนึ่งของการปรับการตลาดอย่างมีนัยสำคัญและความสัมพันธ์เชิงบวกกับประสิทธิภาพการทำงานระดับโลก
ลีเทควันโดและชดเชย (2007) พบว่าบูรณาการภายใน บริษัท และบูรณาการกับซัพพลายเออร์และลูกค้ามี ผลกระทบในเชิงบวกต่อผลการดำเนินงานของห่วงโซ่อุปทาน
(2010) ชี้ให้เห็นว่าการประสานงาน interfunctional มีผลกระทบในเชิงบวกต่อผลการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับบริการของลูกค้า
นอกจากนี้ยังนำเสนอรูปแบบการเชื่อมโยงการตลาดและอุปทานบูรณาการกับการจัดการห่วงโซ่มูลค่าผู้ถือหุ้น ดังนั้นเราจึงเสนอสมมติฐานดังต่อไปนี้
การเรียนรู้การวางแนวทางการตลาดและองค์กร
ในฐานะที่อ้างถึงโดย Hult, Ketchen และนิโคลส์ (2003) มีสี่มิติของการเรียนรู้ขององค์กร: ปฐมนิเทศทีมวางแนวทางระบบการวางแนวทางการเรียนรู้และการวางแนวหน่วยความจำ
Narver และตำหนิ (1990 ) ซึ่งถูกกล่าวหาว่าทิศทางตลาดประกอบด้วยการวางลูกค้าปฐมนิเทศคู่แข่งและการประสานงาน interfunctional
ตำหนิและ Narver (1995) กำหนดเรียนรู้ขององค์กรได้มาตีความและการเผยแพร่ข้อมูลขององค์กรที่มีอยู่ในวัฒนธรรมของ บริษัท พวกเขายัง arqued ว่าทิศทางตลาดและการเรียนรู้ขององค์กรที่จะแยกออก.
ในทำนองเดียวกันเฮอร์ลีย์และ Hult (1998) ได้รับการสนับสนุนความสัมพันธ์ระหว่างทิศทางตลาดและการเรียนรู้และเสริมว่าการเรียนรู้เป็นคุณลักษณะทางวัฒนธรรมขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับการตลาดและความต้องการของลูกค้า.
Vieira (2010 ) พบว่าทิศทางตลาดที่มีผลกระทบอย่างมากต่อการเรียนรู้ขององค์กร ก่อนหน้านี้การศึกษาโดยมินและ Mentzer (2000) ได้รับการยอมรับการมีส่วนร่วมของทิศทางตลาด TI ข้อมูลร่วมกันภายในห่วงโซ่อุปทานซึ่งถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกเรียนรู้ขององค์กร พวกเขายังถูกกล่าวหาว่าทิศทางตลาดจะช่วยให้ บริษัท เรียนรู้จาก บริษัท อื่น ๆ ดังนั้นเราจึงนำเสนอ
การวางแนวทางการตลาดและอุปทานกลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่
Juttner และคณะ (2010) และ Mentzer ก็เหม็นตลบ (2008) ระบุว่ากลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานขึ้นอยู่กับการทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดกับการตลาดใน บริษัท และแหล่งข้อมูลการขายกระบวนการและทักษะ.
Wisner (2003) ที่ใช้ในการสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้างการพัฒนากรอบทฤษฎีการวิเคราะห์ผู้จัดจำหน่าย กลยุทธ์การจัดการที่เกี่ยวข้องกับการระบุและการมีส่วนร่วมในห่วงโซ่อุปทานที่เพิ่มขึ้น, การสร้างการติดต่อบ่อยมากขึ้นกับสมาชิกในห่วงโซ่อุปทาน, การสร้างการสื่อสารห่วงโซ่อุปทานได้และที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกทุกคนในห่วงโซ่อุปทานใน บริษัท
สินค้า / บริการแผนการตลาดและในการสร้าง Lavel มากขึ้นของความไว้วางใจตลอด ห่วงโซ่อุปทาน มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าการจัดการซัพพลายเออร์และกลยุทธ์ลูกค้าสัมพันธ์ที่สอดคล้องกับทิศทางตลาดขององค์กรมีผลกระทบในเชิงบวกต่อการจัดการห่วงโซ่อุปทาน stratrgy
การเรียนรู้ขององค์กรที่เกิดจากความสัมพันธ์ของห่วงโซ่อุปทานพัฒนาพันธมิตร 'ความสามารถในการเล่นบทบาทของพวกเขามีประสิทธิภาพมากขึ้น
กรีนและคณะ (2006) นอกจากนี้ยังได้ข้อสรุปว่าปัจจัยทิศทางตลาดที่เกี่ยวข้องในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญในการจัดหากลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่ ในการศึกษาทฤษฎีของพวกเขาในบทบาทของการตลาดในการบริหารจัดการห่วงโซ่อุปทาน, Min และ Mentzer (2000) แย้งว่าทิศทางตลาดมีบทบาทพื้นฐานในการดำเนินการจัดการห่วงโซ่อุปทาน เมื่อเร็ว ๆ นี้ Karami, Ghasemi ข่านและฮามิด (2014) ได้เสนอทิศทางตลาดที่มีผลต่อ บริษัท 'อุปทานกลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่ ดังนั้นเราจึงนำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชี้ให้เห็นว่าการจัดการโซ่อุปทานอย่างมีประสิทธิภาพ รวมถึงการลดต้นทุน และให้ความสนใจกับทิศทางตลาด เพื่อสนับสนุนการปฏิบัติงานด้านการเงินของบริษัท โดยวิเคราะห์การศึกษา .
elmuti ( 2002 ) ในความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการห่วงโซ่อุปทานและการรับรู้ความสำเร็จ
พบว่าการจัดการโซ่อุปทาน suboptimal ได้ผลการศึกษาโดย Cervera มอลลา , และ ซานเชซ ( 2544 )
การแสดงที่แต่ละองค์ประกอบเดียวของทิศทางการตลาดเป็นอย่างมาก และมีความสัมพันธ์กับโลกการทำงาน
ลี ควอน ปี 2550 พบว่า บริษัท ภายใน การบูรณาการและการบูรณาการกับลูกค้าและซัพพลายเออร์ มีผลกระทบเชิงบวกกับประสิทธิภาพ
ห่วงโซ่อุปทาน( 2010 ) พบว่า interfunctional ประสานงานได้ผลในเชิงบวกในการบริการลูกค้าที่เกี่ยวข้องยังได้เสนอรูปแบบการแสดง
เชื่อมโยงการตลาดและอุปทานการจัดการห่วงโซ่มูลค่ารวมกับผู้ถือหุ้น ดังนั้นเราจึงเสนอทิศทางตลาดและสมมติฐาน

เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้โดยอ้างสะท้อน ketchen , ต่อไปนี้และ นิโคลส์ ( 2003 ) ,มี 4 มิติของการเรียนรู้ : ทีมงานปฐมนิเทศ , ปฐมนิเทศ , ระบบแห่งการเรียนรู้ และความจำ และปฐมนิเทศ
narver สเลเตอร์ ( 1990 ) กล่าวหาว่าทิศทางตลาด ประกอบด้วย การปฐมนิเทศ การวางแนวของลูกค้า คู่แข่ง และ interfunctional ประสานงาน
สเลเตอร์ และ narver ( 1995 ) กำหนด การเรียนรู้ขององค์กร เช่น การตีความและเผยแพร่ข้อมูลที่มีอยู่ภายในองค์การ วัฒนธรรมของ บริษัท พวกเขายัง arqued ว่าทิศทางตลาดและการเรียนรู้ในองค์กร ที่แยกไม่ได้
ในทํานองเดียวกัน เฮอร์ลี่ย์และ Hult ( 1998 ) ได้รับการสนับสนุนความสัมพันธ์ระหว่างทิศทางการตลาด และ การเรียนรู้ และเสริมว่า การเรียนรู้ คือ คุณลักษณะของวัฒนธรรมองค์กรที่เกี่ยวข้องกับการตลาดและความต้องการของลูกค้า .
วิเอร่า ( 2010 ) พบว่า ทิศทางตลาดที่มีผลกระทบอย่างมากต่อการเรียนรู้ขององค์การ ก่อนหน้านี้ การศึกษา โดย มิน และ mentzer ( 2000 ) ได้รับการยอมรับผลงานของทิศทางตลาด TI แบ่งปันข้อมูลภายในโซ่อุปทาน ซึ่งถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกการเรียนรู้ขององค์การ พวกเขายังยืนยันว่าทิศทางตลาดช่วยให้ บริษัท เรียนรู้จาก บริษัท อื่น ๆ ดังนั้นเราเสนอ
ทิศทางการตลาด และกลยุทธ์การจัดการโซ่อุปทาน juttner et al . ( 2010 ) และ mentzer และได้กลิ่น ( 2551 ) ระบุว่า กลยุทธ์โซ่อุปทานขึ้นอยู่กับปิดปฏิสัมพันธ์กับใน บริษัท การตลาดและทรัพยากร กระบวนการขาย และทักษะ
วิสเนอร์ ( 2546 ) ที่ใช้โมเดลสมการโครงสร้างเพื่อพัฒนาแนวคิดเชิงทฤษฎีเพื่อวิเคราะห์กลยุทธ์การจัดการซัพพลายเออร์ที่เกี่ยวข้องระบุและมีส่วนร่วมในห่วงโซ่อุปทานเพิ่มเติม การติดต่อบ่อยกับสมาชิกในห่วงโซ่อุปทาน , การสร้างการสื่อสารในห่วงโซ่อุปทานที่เข้ากันได้ และเกี่ยวข้องกับทุกสมาชิกในห่วงโซ่อุปทานของบริษัท
สินค้า / บริการ การตลาด และแผนในการสร้างเลเวลมากกว่าเชื่อตลอดห่วงโซ่อุปทาน มันเป็นข้อสังเกตว่าซัพพลายเออร์และการจัดการลูกค้าสัมพันธ์กลยุทธ์ที่สอดคล้องกับทิศทางการตลาดขององค์กรมีผลกระทบในเชิงบวกต่อ
stratrgy การจัดการห่วงโซ่อุปทานองค์การการเรียนรู้นั้นเกิดจากความสัมพันธ์ในห่วงโซ่อุปทานพัฒนาความสามารถคู่ ' เล่นบทบาทของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
สีเขียวมากขึ้น et al . ( 2006 ) สามารถสรุปได้ว่าปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับทิศทางตลาด เพื่อจัดหากลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่ การศึกษาเชิงทฤษฎีของพวกเขาในบทบาทของการตลาดในการจัดการห่วงโซ่อุปทานมิน และ mentzer ( 2000 ) แย้งว่าทิศทางตลาดเล่นบทบาทพื้นฐานในการประยุกต์ใช้การจัดการห่วงโซ่อุปทาน เมื่อเร็วๆ นี้ คารามี่ ghasemi ข่าน และ ฮามิด ( 2014 ) เสนอว่าทิศทางตลาดมีผลต่อบริษัทจัดหากลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่ ดังนั้นเราจึงเสนอ