Various bio-wastes from the forest

Various bio-wastes from the forest and agricultural industries

have been of interest because of their high levels of residual

nutraceutical components. The re-use of the wastes as value-added

materials is, not only cost-saving, but also environmentally bene-

ficial. Chestnut (Castanea crenata) is a beech family plant natively

grown in the northern hemisphere regions. The nuts contain hard

hull and inner thin skin, both of which are about 10% of the whole

weight of chestnuts (Hwang et al., 2001), and typically removed

to obtain the edible flesh. Those hull and inner skin obtained in

the peeling process are used mainly as fuel (Vázquez et al., 2012).

According to Hwang et al. (2001), tannin content in the inner and

outer shells were significantly different depending on chestnut

varieties, which were in the ranges of 7.83–71.42% and 0.31–2.04%,

respectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไบโอเสียต่าง ๆ จากป่าและอุตสาหกรรมเกษตรได้รับความสนใจเนื่องจากระดับสูงของส่วนที่เหลือส่วนประกอบอีกด้วย กลับมาใช้ของเสียเป็นมูลค่าเพิ่มวัสดุเป็น ไม่เพียงประหยัดต้นทุน แต่สิ่งแวดล้อมยังเบเน -ficial เกาลัด (Castanea แว่น) เป็นพืชสำหรับครอบครัวบีช nativelyปลูกในภูมิภาคซีกโลกเหนือ ถั่วประกอบด้วยหนักตัวถังและภายในผิวบาง ๆ ทั้งประมาณ 10% ของทั้งหมดน้ำหนักของเกาลัด (ฮวง et al. 2001), และมักจะถูกเอาออกการขอรับเนื้อกินได้ ตัวถังและผิวภายในได้ในเหล่านั้นกระบวนการปอกเปลือกที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นน้ำมันเชื้อเพลิง (Vázquez et al. 2012)ตามฮวง et al. (2001), แทนนินเนื้อหาในด้านใน และเปลือกนอกได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับเกาลัดสายพันธุ์ ซึ่งอยู่ในช่วงร้อยละ 7.83 – 71.42 และ 0.31 – 2.04%ตามลาดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่างๆชีวภาพของเสียจากการเกษตรป่าไม้และอุตสาหกรรม

ได้รับความสนใจเพราะระดับสูงของพวกเขาที่เหลือ

ส่วนประกอบ nutraceutical กลับมาใช้ของเสียเป็นมูลค่าเพิ่ม

วัสดุคือไม่เพียง แต่ประหยัดค่าใช้จ่าย แต่ยัง bene- สิ่งแวดล้อม

ficial เกาลัด (Castanea crenata) เป็นพืชในครอบครัวบีชกำเนิด

ปลูกในภูมิภาคซีกโลกเหนือ ถั่วประกอบด้วยยาก

ฮัลล์และผิวหนังบางด้านในทั้งสองซึ่งเป็นประมาณ 10% ของทั้ง

น้ำหนักของเกาลัด (Hwang et al., 2001) และมักจะถูกเอาออก

เพื่อให้ได้เนื้อกินได้ บรรดาเรือและด้านผิวหนังที่ได้รับใน

ขั้นตอนการปอกเปลือกที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นน้ำมันเชื้อเพลิง (Vázquez et al., 2012).

ตามที่ฮวง et al, (2001), แทนนินในเนื้อหาด้านในและ

วงนอกที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับเกาลัด

พันธุ์ซึ่งอยู่ในช่วงของ 7.83-71.42% และ 0.31-2.04% ใน

ตามลำดับ