The Palmer Drought Severity Index (

The Palmer Drought Severity Index (PDSI) has been widely used to study aridity
changes in modern and past climates. Efforts to address its major problems have led to new
variants of the PDSI, such as the self‐calibrating PDSI (sc_PDSI) and PDSI using
improved formulations for potential evapotranspiration (PE), such as the Penman‐Monteith
equation (PE_pm) instead of the Thornthwaite equation (PE_th). Here I compare and
evaluate four forms of the PDSI, namely, the PDSI with PE_th (PDSI_th) and PE_pm
(PDSI_pm) and the sc_PDSI with PE_th (sc_PDSI_th) and PE_pm (sc_PDSI_pm)
calculated using available climate data from 1850 to 2008. Our results confirm previous
findings that the choice of the PE only has small effects on both the PDSI and sc_PDSI for
the 20th century climate, and the self‐calibration reduces the value range slightly and
makes the sc_PDSI more comparable spatially than the original PDSI. However, the
histograms of the sc_PDSI are still non‐Gaussian at many locations, and all four forms of
the PDSI show similar correlations with observed monthly soil moisture (r = 0.4–0.8)
in North America and Eurasia, with historical yearly streamflow data (r = 0.4–0.9) over
most of the world’s largest river basins, and with GRACE (Gravity Recovery and Climate
Experiment) satellite‐observed water storage changes (r = 0.4–0.8) over most land
areas. All the four forms of the PDSI show widespread drying over Africa, East and
South Asia, and other areas from 1950 to 2008, and most of this drying is due to recent
warming. The global percentage of dry areas has increased by about 1.74% (of global
land area) per decade from 1950 to 2008. The use of the Penman‐Monteith PE and
self‐calibrating PDSI only slightly reduces the drying trend seen in the original PDSI.
The percentages of dry and wet areas over the global land area and six select regions are
anticorrelated (r = −0.5 to −0.7), but their long‐term trends during the 20th century do
not cancel each other, with the trend for the dry area often predominating over that for the
wet area, resulting in upward trends during the 20th century for the areas under extreme
(i.e., dry or wet) conditions for the global land as a whole (∼1.27% per decade) and
the United States, western Europe, Australia, Sahel, East Asia, and southern Africa.
The recent drying trends are qualitatively consistent with other analyses and model
predictions, which suggest more severe drying in the coming decades.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพาล์มเมอร์ภัยแล้งรุนแรงดัชนี (PDSI) ได้ถูกใช้เพื่อศึกษา aridityการเปลี่ยนแปลงในสภาพอากาศที่ทันสมัย และอดีต ความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาสำคัญได้นำไปสู่ใหม่ตัวแปร PDSI เช่น self‐calibrating PDSI (sc_PDSI) และ PDSI ใช้สูตรปรับปรุงสำหรับ evapotranspiration ศักยภาพ (PE), เช่นการ Penman‐Monteithสมการ (PE_pm) แทนสมการ Thornthwaite (PE_th) นี่ฉันเปรียบเทียบ และประเมินแบบสี่ PDSI ได้แก่ PDSI PE_th (PDSI_th) และ PE_pm(PDSI_pm) และ sc_PDSI PE_th (sc_PDSI_th) และ PE_pm (sc_PDSI_pm)คำนวณโดยใช้ข้อมูลสภาพภูมิอากาศที่ว่างจาก 1850 ถึง 2551 ผลของเรายืนยันก่อนหน้านี้ผลการวิจัยที่หลากหลาย PE มีขนาดเล็กผล PDSI และ sc_PDSI สำหรับบรรยากาศศตวรรษ และ self‐calibration ลดช่วงค่าเล็กน้อย และทำให้ sc_PDSI ขึ้นเทียบ spatially กว่า PDSI เดิม อย่างไรก็ตาม การฮิสโตแกรมของ sc_PDSI มี non‐Gaussian ที่สถานต่าง ๆ ทั้งหมด 4 รูปแบบPDSI แสดงความสัมพันธ์คล้ายกับความชื้นดินเดือนสังเกต (r = 0.4 – 0.8)ในอเมริกาเหนือและยูเรเซีย streamflow ข้อมูลรายปีย้อนหลัง (r = 0.4-0.9) มากกว่าส่วนใหญ่ ของอ่างล่างหน้าแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก และเกรซ (กู้คืนแรงโน้มถ่วงและสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงการจัดเก็บน้ำ satellite‐observed ทดลอง) (r = 0.4 – 0.8) ผ่านดินแดนส่วนใหญ่พื้นที่ ทั้งหมด 4 แบบ PDSI การแสดงแพร่หลายแห้งมากกว่าแอฟริกา ตะวันออก และเอเชียใต้ และพื้นที่อื่น ๆ จากปี 1950 ถึง 2551 และส่วนใหญ่นี้แห้งมีเนื่องจากล่าสุดภาวะโลกร้อน เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่แห้งทั่วโลกได้เพิ่มขึ้นประมาณ 1.74% (ของส่วนกลางที่ดินพื้นที่) ต่อทศวรรษจากปี 1950 ถึง 2551 การใช้ Penman‐Monteith PE และself‐calibrating PDSI เพียงเล็กน้อยช่วยลดแนวโน้มแห้งเห็นใน PDSI เดิมเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่เปียก และแห้งพื้นที่ส่วนกลางและภูมิภาค 6 เลือกได้anticorrelated (r = −0.5 กับ −0.7), แต่แนวโน้มของพวกเขา long‐term ในช่วงศตวรรษ 20 ทำไม่ยกเลิกกัน มีแนวโน้มสำหรับพื้นที่แห้งที่มักจะ predominating ไปที่สำหรับการพื้นที่เปียก เกิดในแนวโน้มขึ้นในช่วงศตวรรษ 20 สำหรับพื้นที่มาก(เช่น แห้ง หรือเปียก) เงื่อนไขสำหรับแผ่นดินโลกทั้งหมด (∼1.27% ต่อทศวรรษ) และสหรัฐอเมริกา ยุโรปตะวันตก ออสเตรเลีย ซาเฮล เอเชียตะวันออก และแอฟริกาใต้ล่าสุดแนวโน้มแห้งกัน qualitatively กับวิเคราะห์และรุ่นอื่น ๆคาดคะเน การแห้งรุนแรงมากขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมามาแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พาลเมอร์แล้งดัชนีความรุนแรง (PDSI)
ได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายในการศึกษาความแห้งแล้งการเปลี่ยนแปลงในสภาพอากาศที่ทันสมัยและที่ผ่านมา ความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาที่สำคัญได้นำไปสู่ใหม่สายพันธุ์ของ PDSI เช่นตัวเองสอบเทียบ PDSI (sc_PDSI) และ PDSI โดยใช้สูตรที่ดีขึ้นสำหรับการคายระเหยที่มีศักยภาพ(PE) เช่นนักเขียน-Monteith สมการ (PE_pm) แทน สม Thornthwaite (PE_th) นี่ฉันการเปรียบเทียบและประเมินสี่รูปแบบของ PDSI คือการ PDSI กับ PE_th (PDSI_th) และ PE_pm (PDSI_pm) และ sc_PDSI กับ PE_th (sc_PDSI_th) และ PE_pm (sc_PDSI_pm) คำนวณโดยใช้ข้อมูลสภาพภูมิอากาศที่มีอยู่จาก 1850 กับ 2008 ผลของเรา ยืนยันก่อนหน้านี้ผลการวิจัยว่าทางเลือกของPE เพียงมีผลขนาดเล็กทั้งในและ PDSI sc_PDSI สำหรับสภาพภูมิอากาศในศตวรรษที่20 และการสอบเทียบตัวเองลดช่วงค่าเล็กน้อยและทำให้ sc_PDSI เปรียบมากขึ้นตำแหน่งกว่าเดิม PDSI อย่างไรก็ตามhistograms ของ sc_PDSI ยังคงที่ไม่เสียนในหลาย ๆ สถานที่และทุกสี่รูปแบบของPDSI แสดงความสัมพันธ์ที่คล้ายกันด้วยความชุ่มชื้นสังเกตดินรายเดือน (r = 0.4-0.8) ในทวีปอเมริกาเหนือและยูเรเซียกับข้อมูลน้ำท่ารายปีประวัติศาสตร์ ( r = 0.4-0.9) มากกว่าส่วนใหญ่ของลุ่มน้ำใหญ่ที่สุดในโลกและมีเกรซ(แรงโน้มถ่วงและการกู้คืนสภาพภูมิอากาศการทดลอง) ดาวเทียมสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เก็บน้ำ (r = 0.4-0.8) ส่วนใหญ่ที่ดินพื้นที่ ทั้งหมดสี่รูปแบบของ PDSI แสดงการอบแห้งอย่างกว้างขวางทั่วแอฟริกาตะวันออกและเอเชียใต้และพื้นที่อื่นๆ 1950-2008 และส่วนใหญ่ของการอบแห้งนี้เป็นเพราะที่ผ่านมาภาวะโลกร้อน เปอร์เซ็นต์ทั่วโลกของพื้นที่แห้งได้เพิ่มขึ้นประมาณ 1.74% (จากทั่วโลกพื้นที่) ต่อจากทศวรรษที่ 1950 2008 การใช้งานของนักเขียน-Monteith PE และตัวเองสอบเทียบPDSI เพียงเล็กน้อยจะช่วยลดแนวโน้มการอบแห้งที่เห็นในต้นฉบับ PDSI เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ที่แห้งและเปียกไปทั่วบริเวณที่ดินทั่วโลกและหกภูมิภาคเลือกจะanticorrelated (r = -0.5 -0.7 ไป) แต่แนวโน้มในระยะยาวของพวกเขาในช่วงศตวรรษที่ 20 ไม่ได้ยกเลิกแต่ละอื่นๆ ที่มีแนวโน้มสำหรับแห้ง พื้นที่ที่มักจะประกอบกันมากกว่าว่าสำหรับพื้นที่เปียกส่งผลให้แนวโน้มปรับตัวสูงขึ้นในช่วงศตวรรษที่20 สำหรับพื้นที่ที่อยู่ภายใต้มาก(เช่นแห้งหรือเปียก) เงื่อนไขสำหรับที่ดินทั่วโลกโดยรวม (~1.27% ต่อทศวรรษที่ผ่านมา) และสหรัฐอเมริกายุโรปตะวันตกออสเตรเลียยึดถือเอเชียตะวันออกและภาคใต้ของแอฟริกา. แนวโน้มการอบแห้งที่ผ่านมามีความสอดคล้องกับการวิเคราะห์ในเชิงคุณภาพและรูปแบบอื่น ๆการคาดการณ์ซึ่งแนะนำการอบแห้งที่รุนแรงมากขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เมอร์ภัยแล้งดัชนีความรุนแรง ( pdsi ) ได้ถูกใช้อย่างกว้างขวางเพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศแห้ง
ในปัจจุบันและอดีต ความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาหลักของ บริษัท ได้นำสายพันธุ์ใหม่
ของ pdsi เช่นตนเอง‐ปรับ pdsi ( sc_pdsi ) และ pdsi ใช้
สูตรปรับปรุงเพื่อค่าการคายระเหยน้ำสูงสุด ( PE ) เช่น Penman
‐ มอนทีทสมการ ( pe_pm ) แทนที่จะ thornthwaite สมการ ( pe_th ) ผมเปรียบเทียบและประเมินรูปแบบของ pdsi
4 คน คือ pdsi กับ pe_th ( pdsi_th ) และ pe_pm
( pdsi_pm ) และ sc_pdsi กับ pe_th ( sc_pdsi_th ) และ pe_pm ( sc_pdsi_pm ) คำนวณโดยใช้ข้อมูลภูมิอากาศของ
จาก 1850 ถึงปี 2551 ผลของเรายืนยันก่อนหน้านี้
พบว่าทางเลือกของ PE เท่านั้นที่มีผลขนาดเล็กทั้งในและ pdsi sc_pdsi สำหรับ
ศตวรรษที่ 20 การสอบเทียบและตนเอง‐ลดช่วงค่าเล็กน้อยและ
ทำให้ sc_pdsi มากขึ้นเปรียบความแตกต่างกว่า pdsi ต้นฉบับ อย่างไรก็ตาม ฮิสโตแกรมของ sc_pdsi
ยังไม่‐เสียนหลายสถานที่และทุกสี่รูปแบบของ
การ pdsi แสดงความสัมพันธ์ที่คล้ายกันกับสังเกตความชื้นของดินรายเดือน ( r = 0.4 - 0.8 )
ในทวีปอเมริกาเหนือและเอเชีย กับข้อมูลปริมาณน้ำท่ารายปีประวัติศาสตร์ ( r = 0.4 – 0.9 )
ที่สุดของโลกที่ใหญ่ที่สุดในลุ่มน้ำ และด้วยพระคุณ ( Recovery แรงโน้มถ่วงและอากาศ
2 ) ดาวเทียม‐สังเกตระดับน้ำเปลี่ยนแปลง ( r = 0.4 - 0.8 ) บริเวณที่ดิน
ที่สุดทั้งสี่รูปแบบของ pdsi แสดงอย่างกว้างขวางแห้งมากกว่าแอฟริกา และตะวันออก
เอเชียใต้ และพื้นที่อื่น ๆจากปี 1950 ถึงปี 2008 และส่วนใหญ่ของการอบแห้งเนื่องจากร้อนล่าสุด

ค่าส่วนกลางของพื้นที่บริการได้เพิ่มขึ้นประมาณ 1.74 % ของพื้นที่โลก
) ต่อทศวรรษ จากปี 1950 ถึงปี 2551 ใช้ของ Penman PE และ
‐ มอนทีท‐สอบเทียบด้วยตนเอง pdsi เพียงเล็กน้อยช่วยลดการอบแห้งแนวโน้มที่เห็นใน pdsi เดิม
เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่แห้งและพื้นที่เปียกทั่วแผ่นดินโลกและหกเลือกภูมิภาค anticorrelated
( r = −− 0.5 0.7 ) แต่ในระยะยาว‐แนวโน้มในช่วงศตวรรษที่ 20 ทำ
ไม่ยกเลิกแต่ละอื่น ๆ ด้วย แนวโน้มสำหรับบริการพื้นที่มักจะ predominating มากกว่านั้น
พื้นที่เปียกส่งผลให้แนวโน้มขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 20 สำหรับพื้นที่ใต้มาก
( เช่น แห้งหรือเปียก ) สภาพที่ดินทั่วโลกโดยรวม ( ∼ 1.27 % ต่อทศวรรษ )
สหรัฐอเมริกา ยุโรป ออสเตรเลีย ซาเฮล เอเชียตะวันออก และภาคใต้แอฟริกา .
ล่าสุดแนวโน้มคุณภาพที่สอดคล้องกัน การอบแห้ง กับการวิเคราะห์อื่น ๆและรูปแบบ
คาดคะเนซึ่งแนะนำให้รุนแรงมากขึ้นการอบแห้งในทศวรรษที่ผ่านมา .