METHODSBackgroundThis study is part

METHODS
Background
This study is part of a larger investigation of the
psychological aspects of breast cancer (18). Data on
demographic characteristics of the patient populations
as well as on their families, family and social
role functioning, and measures of the impact of the
intervention programs on patients with primary
cancer are reported elsewhere (19). In this paper, the
outcome of the group support program for women
with metastatic disease is reported.
Study Design and Procedure
A number of oncologists agreed to participate in
the study. When patients with metastatic breast
cancer consulted them for medical treatment, the
oncologists presented the study and solicited their
permission to be contacted. Those patients who
agreed were called by our research interviewer, who
told them about the details and purpose of the study
and invited them to participate. After written, informed
consent was obtained, a battery of psychological
instruments was administered. The subjects
were then randomly assigned to either the treatment
or control condition, and follow-up testing was done
at 4-month intervals for a total period of one year.
The patients in the treatment condition were assigned
to one of two cancer support groups which
met once weekly for 90 minutes; group treatment
was offered at no charge to the patient. Control
patients continued their regular oncological treatment
but had no additional psychological support.
There was no communication between the experimental
team and the physicians providing routine
oncological and analgesic care.
Sample
Only subjects with primary carcinoma of the
breast and documented metastases were included.
One hundred and nine women were referred to the
study by their oncologists. Of these, 86 completed
the first questionnaire; 18 refused to participate, and
5 died prior to contact. More subjects were randomly
assigned to the treatment (50) than to the control
condition (36) in order to provide sufficient members
for two functioning groups. Fourteen of the
subjects assigned to the treatment condition were too
weak or too ill at the time of the initial interview to
participate (in fact, 6 died before the groups commenced);
2 subjects moved away. Twelve subjects
were lost from the control sample: 4 were too ill to
participate and 2 died; 4 refused to participate, and
we were unable to contact 2,
The final treatment sample consisted of 34
women, and the final control sample consisted of 24
women. The average age of the treatment sample
was 54, and that of the control sample 55. Two
members of the treatment and 3 of the control sample
lived alone. The average length of time since diagnosis
of recurrence was 23.8 months among the
treatment population, and 26.7 months among the
control population. This difference was not statistically
significant (t = 0.59). Members of the treatment
and the control samples received equivalent
amounts of chemotherapy during the period of
study. Fifteen treatment and 11 control patients died
during the 1-year course of the study. Thus, the two
populations appeared equivalent in severity of
illness.
Analgesic and psychoactive medication use patterns,
shown in Table 1, were quite similar in the
control and treatment samples. At entry into the
study, only three members of both the control and
treatment populations utilized prescription analgesics,
including propoxyphene and opiate derivatives.
There was comparatively little use of analgesic
and psychotropic medications in the total sample,
and this use was comparably distributed in the
treatment and control samples at baseline. A slight
increase in the use of analgesics over time was
observed in the control but not the experimental
population. Therefore, differences in medication use
cannot account for any treatment effect observed in
this study.
At the onset of the study, statistically significant
differences were found between the treatment and
control samples, presumably by chance, on only one
variable—social status: members of the treatment
sample were of higher social status (51.7 ± 11.5 on
the Hollingshead scale) (20) than were the members
of the control sample (43.3 ± 14.9; p < 0.03). This
difference enters a potential bias into subsequent
analyses, as others have found that, in the face of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีพื้นหลังการศึกษานี้เป็นส่วนหนึ่งของการตรวจสอบขนาดของการลักษณะทางจิตวิทยาของมะเร็งเต้านม (18) ข้อมูลบนลักษณะทางประชากรศาสตร์ของประชากรผู้ป่วยเช่นเดียวกับในครอบครัว ครอบครัว และสังคมบทบาทในการทำงาน และการวัดผลกระทบของการโปรแกรมแทรกแซงในผู้ป่วยที่มีหลักมีรายงานโรคมะเร็งอื่น ๆ (19) ในกระดาษนี้ การผลของกลุ่มสนับสนุนโปรแกรมสำหรับผู้หญิงมีโรคแพร่กระจายเป็นรายงานศึกษาออกแบบและกระบวนการยอมรับร่วมในจำนวน oncologistsการศึกษา เมื่อผู้ป่วยที่ มีเต้านมมะเร็งปรึกษาพวกเขาสำหรับการรักษาทางการแพทย์ การoncologists นำเสนอการศึกษา และร้องขอของพวกเขาสิทธิ์ที่จะติดต่อ ผู้ป่วยที่ยอมรับถูกเรียก โดยทีมวิจัยของเรา ที่บอกพวกเขาเกี่ยวกับรายละเอียดและวัตถุประสงค์ของการศึกษาและได้รับเชิญให้เข้าร่วม หลังจากเขียน ทราบความยินยอมมา แบตเตอรี่ของจิตใจเครื่องมือที่ถูกปกครอง ในวิชาแล้วสุ่มกำหนดอย่างใดอย่างหนึ่งในการรักษาหรือทำเงื่อนไขควบคุม ติดตามผลการทดสอบและในช่วงเวลา 4 เดือนรวมระยะเวลา 1 ปีกำหนดผู้ป่วยในการรักษาสภาพมะเร็งที่สองอย่างใดอย่างหนึ่ง สนับสนุนกลุ่มที่พบเมื่อสัปดาห์ 90 นาที รักษากลุ่มแก้ไขบริการฟรีแก่ผู้ป่วย ควบคุมผู้ป่วยยังคงรักษาขอปกติของพวกเขาแต่ไม่สนับสนุนทางจิตวิทยาเพิ่มเติมมีการสื่อสารระหว่างการทดลองทีมงานและแพทย์ให้บริการประจำยาแก้ปวด และขอดูแลตัวอย่างเฉพาะ วัตถุที่ มีมะเร็งหลักของการเต้านมร่วมกับการจัดทำเอกสารได้ผู้หญิงหนึ่งร้อยเก้า และถูกเรียกว่าการศึกษา โดยการ oncologists ของพวกเขา ของเหล่านี้ 86 ที่เสร็จสมบูรณ์แบบสอบถามแรก 18 ปฏิเสธที่จะเข้าร่วม และ5 ตายก่อนติดต่อ วิชาอื่น ๆ ได้โดยการสุ่มกำหนดให้การรักษา (50) มากกว่าการควบคุมเงื่อนไข (36) เพื่อให้สมาชิกที่เพียงพอสำหรับสองกลุ่มทำงาน สิบสี่ของการวิชาที่กำหนดให้รักษาสภาพถูกเกินไปอ่อนแอ หรือป่วยเกินไปเวลาของการสัมภาษณ์เบื้องต้นเข้าร่วม (ในความเป็นจริง ตายก่อนเริ่มกลุ่ม 6);ย้ายไป 2 วิชา สิบสองวิชาหายไปจากตัวอย่างควบคุม: 4 ก็ไม่ดีเกินไปที่จะมีส่วนร่วม และ 2 ตาย 4 ปฏิเสธที่จะเข้าร่วม และเราก็ไม่สามารถติดต่อ 2ตัวอย่างการรักษาขั้นสุดท้ายประกอบด้วย 34ผู้หญิง และตัวอย่างควบคุมสุดท้ายประกอบด้วย 24ผู้หญิง อายุเฉลี่ยของตัวอย่างการรักษาเป็น 54 และที่ตัวควบคุมตัวอย่าง 55 สองสมาชิกของการรักษาและ 3 ตัวอย่างควบคุมอาศัยอยู่ตามลำพัง ความยาวเฉลี่ยของเวลาตั้งแต่วินิจฉัยของการเกิดซ้ำเป็น 23.8 เดือนระหว่างการรักษาประชากร และ 26.7 เดือนระหว่างการควบคุมประชากร ความแตกต่างนี้ไม่เสแสร้งอย่างมีนัยสำคัญ (t = 0.59) สมาชิกของการรักษาและเทียบเท่ากับตัวอย่างที่ได้รับการควบคุมปริมาณของยาเคมีบำบัดในระยะเวลาการศึกษา สิบห้ารักษาและผู้ป่วยควบคุม 11 เสียชีวิตระหว่างหลักสูตร 1 ปีของการศึกษา ดังนั้น ทั้งสองประชากรที่ปรากฏในความรุนแรงของเทียบเท่าเจ็บป่วยรูปแบบ ใช้ยาระงับปวด และทางจิตแสดงในตารางที่ 1 ถูกค่อนข้างคล้ายกันในการตัวอย่างควบคุมและรักษา ที่เข้าสู่การสามสมาชิกของทั้งสองการควบคุม ศึกษา และประชากรการรักษาใช้ยายาแก้ปวดรวมทั้งตราสารอนุพันธ์ propoxyphene และยาเสพติดมีน้อยเมื่อเทียบกับการใช้ยาแก้ปวดและยาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตในตัวอย่างทั้งหมดและปานกระจายนี้ใช้ในการรักษาและควบคุมอย่างที่พื้นฐาน เล็กน้อยเพิ่มขึ้นในการใช้ยาแก้ปวดตลอดเวลาข้อสังเกตในการควบคุมแต่ไม่ทดลองประชากร ดังนั้น ใช้ในยาไม่บัญชีสำหรับผลการรักษาพบว่า ในการศึกษาครั้งนี้เมื่อเริ่มการศึกษา มีนัยสำคัญทางสถิติพบความแตกต่างระหว่างการรักษา และควบคุมตัวอย่าง สันนิษฐานว่าบังเอิญ เพียงหนึ่งตัวแปร — สังคมสถานะ: สมาชิกของการรักษาตัวอย่างที่มีสถานะทางสังคมสูง (51.7 ± 11.5 บนเครื่องชั่ง Hollingshead) (20) กว่าสมาชิกของตัวอย่างควบคุม (43.3 ± 14.9; p < 0.03) นี้ความแตกต่างสู่อคติอาจเกิดขึ้นตามมาวิเคราะห์ เป็นคนอื่นก็ว่า ใน face ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธี
พื้นหลัง
การศึกษาครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของการตรวจสอบที่มีขนาดใหญ่ของ
ด้านจิตใจของมะเร็งเต้านม (18) ข้อมูลเกี่ยวกับ
ลักษณะทางประชากรของประชากรผู้ป่วย
เช่นเดียวกับครอบครัวของพวกเขาครอบครัวและสังคม
การทำงานบทบาทและมาตรการของผลกระทบของ
โปรแกรมการแทรกแซงในผู้ป่วยที่มีหลัก
มะเร็งจะมีการรายงานในที่อื่น ๆ (19) ในกระดาษนี้
ผลของโปรแกรมกลุ่มสนับสนุนสำหรับผู้หญิง
ที่มีโรคแพร่กระจายมีรายงาน.
การออกแบบการศึกษาและวิธีพิจารณา
จำนวนผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาตกลงที่จะมีส่วนร่วมใน
การศึกษา เมื่อผู้ป่วยที่มีการแพร่กระจายเต้านม
มะเร็งปรึกษาพวกเขาสำหรับการรักษาทางการแพทย์
ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยานำเสนอการศึกษาและการร้องขอของพวกเขา
ได้รับอนุญาตให้ได้รับการติดต่อ ผู้ป่วยที่
ตกลงกันโดยถูกเรียกสัมภาษณ์งานวิจัยของเราที่
บอกพวกเขาเกี่ยวกับรายละเอียดและวัตถุประสงค์ของการศึกษา
และได้รับเชิญให้พวกเขามีส่วนร่วม หลังจากที่เขียนแจ้ง
ได้รับการยินยอมแบตเตอรี่ของจิตวิทยา
ตราสารเป็นยา วิชาที่
ถูกแล้วสุ่มทั้งการรักษา
สภาพหรือการควบคุมและการทดสอบติดตามได้ทำ
ในช่วงเวลา 4 เดือนเป็นระยะเวลารวมหนึ่งปี.
ผู้ป่วยที่อยู่ในสภาพการรักษาที่ได้รับมอบหมาย
ให้เป็นหนึ่งในสองกลุ่มสนับสนุนมะเร็งซึ่ง
พบรายสัปดาห์ละครั้งเป็นเวลา 90 นาที การรักษากลุ่ม
ที่ถูกนำเสนอไม่มีค่าใช้จ่ายให้กับผู้ป่วย ควบคุม
ผู้ป่วยที่ยังคงรักษามะเร็งของพวกเขาปกติ
แต่ไม่มีการสนับสนุนทางด้านจิตใจเพิ่มเติม.
มีการสื่อสารระหว่างการทดลองไม่ได้
ทีมงานและแพทย์ให้ประจำ
การดูแลมะเร็งและยาแก้ปวด.
ตัวอย่าง
วิชาเฉพาะมะเร็งหลักของ
เต้านมและมะเร็งแพร่กระจายเอกสารถูกรวม.
หนึ่งร้อย เก้าผู้หญิงที่ถูกอ้างถึง
การศึกษาโดยผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาของพวกเขา ของเหล่านี้ 86 เสร็จ
แบบสอบถามแรก 18 ปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมและ
5 เสียชีวิตก่อนที่จะติดต่อ วิชาอื่น ๆ ได้รับการสุ่ม
ได้รับมอบหมายให้การรักษา (50) มากกว่าที่จะควบคุม
สภาพ (36) ในการสั่งซื้อเพื่อให้สมาชิกที่เพียงพอ
สำหรับการทำงานทั้งสองกลุ่ม สิบสี่ของ
วิชาที่ได้รับมอบหมายให้รักษาสภาพที่ถูกเกินไป
อ่อนแอหรือป่วยหนักเกินกว่าในช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ครั้งแรกกับการ
มีส่วนร่วม (ในความเป็นจริง, 6 เสียชีวิตก่อนที่กลุ่มเริ่ม);
2 วิชาที่ย้ายออกไป สิบสองวิชาที่
หายไปจากตัวอย่างควบคุม: 4 ป่วยเกินไปที่จะ
มีส่วนร่วมและ 2 เสียชีวิต; 4 ปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมและ
เราไม่สามารถที่จะติดต่อ 2
ตัวอย่างการรักษาขั้นสุดท้ายประกอบด้วย 34
ผู้หญิงและตัวอย่างการควบคุมสุดท้ายประกอบด้วย 24
ผู้หญิง อายุเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างการรักษา
54 และที่ของกลุ่มตัวอย่างควบคุม 55. สอง
สมาชิกของการรักษาและ 3 ของกลุ่มตัวอย่างควบคุม
อาศัยอยู่คนเดียว ความยาวเฉลี่ยของเวลาตั้งแต่การวินิจฉัย
ของการเกิดขึ้นเป็น 23.8 เดือนในหมู่
ประชากรรักษาและ 26.7 เดือนในหมู่
ประชากรควบคุม ความแตกต่างนี้ไม่ได้ทางสถิติ
อย่างมีนัยสำคัญ (t = 0.59) สมาชิกของการรักษา
และควบคุมตัวอย่างที่ได้รับเทียบเท่า
ปริมาณของยาเคมีบำบัดในช่วงระยะเวลาของ
การศึกษา สิบห้ารักษาและผู้ป่วยควบคุม 11 เสียชีวิต
ในระหว่างการเรียนการสอน 1 ปีของการศึกษา ดังนั้นทั้งสอง
ประชากรปรากฏเทียบเท่าในระดับความรุนแรงของ
การเจ็บป่วย.
ยาแก้ปวดและทางจิตรูปแบบการใช้ยา
ที่แสดงในตารางที่ 1 ค่อนข้างคล้ายกันใน
การควบคุมและการรักษาตัวอย่าง ในการเข้าสู่
การศึกษาเพียงสามสมาชิกของทั้งสองการควบคุมและ
รักษาประชากรใช้ยาแก้ปวดตามใบสั่งแพทย์
รวมทั้ง propoxyphene และยาเสพติดสัญญาซื้อขายล่วงหน้า.
มีการใช้งานน้อยเมื่อเทียบกับของยาแก้ปวดเป็น
ยาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตในกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด,
และการใช้งานนี้ถูกเผยแพร่ปานใน
การรักษา และตัวอย่างการควบคุมที่ baseline เล็กน้อย
เพิ่มขึ้นในการใช้ยาแก้ปวดในช่วงเวลาที่ถูก
ตั้งข้อสังเกตในการควบคุม แต่ไม่ทดลอง
ประชากร ดังนั้นความแตกต่างในการใช้ยาที่
ไม่สามารถบัญชีสำหรับผลการรักษาใด ๆ ข้อสังเกตใน
การศึกษาครั้งนี้.
ที่เริ่มมีอาการของการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
พบความแตกต่างระหว่างการรักษาและการ
ควบคุมตัวอย่างสมมุติโดยบังเอิญเพียงหนึ่ง
สถานะตัวแปรทางสังคม: สมาชิกของ การรักษา
ตัวอย่างเป็นสถานะที่สูงขึ้นทางสังคม (51.7 ± 11.5 ใน
ระดับ Hollingshead) (20) กว่าเป็นสมาชิก
ของกลุ่มตัวอย่างควบคุม (43.3 ± 14.9; p <0.03) นี้
ความแตกต่างเข้าสู่อคติที่มีศักยภาพเข้ามาในภายหลัง
การวิเคราะห์เป็นคนอื่นได้พบว่าในใบหน้าของ