Soybean and mung bean are popular f

Soybean and mung bean are popular food legumes in China,
Korea, Japan, and Southeast Asian countries. Germinated soybean
and mung bean sprouts are commonly consumed vegetables by people who are living in Asian countries due to their abundant
nutrients and functional compounds, such as proteins, lipids, vitamins,
fibers and phytochemicals. However, the original content of
some functional compounds in non-germinated beans are very
low, such as aglycone form isoflavones and L-ascorbic acid. It was
reported that isoflavone content in bean seed was only about 1–
5 mg/g, it was not enough for functional benefits (Seung, Yu, &
Hyun, 2009). It has been well documented (Xu, 2003; Fernandez-
Orozco et al., 2008; Yang, Chen, Zhang, & Zhang, 2010) that both
non-germinated soybean and mung bean do not contain L-ascorbic
acid. This context indicates that it is not enough for people to meet
nutritional needs and for manufacturer to produce functional products
and dietary supplement by directly using the raw (non-germinated)
bean as food materials for consumption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถั่วเหลืองและเมล็ดถั่วเป็นอาหารที่นิยมกินในประเทศจีนประเทศเกาหลี ญี่ปุ่น และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถั่วเหลืองเปลือกงอกและเมล็ดถั่วงอกเป็นผักที่ใช้กันทั่วไป โดยคนที่อาศัยอยู่ในประเทศแถบเอเชียเนื่องจากความอุดมสมบูรณ์สารอาหารและสารที่ทำงาน โปรตีน โครงการ วิตามินเส้นใยและ phytochemicals อย่างไรก็ตาม เนื้อหาต้นฉบับของมีสารบางอย่างทำงานในเมล็ดไม่มีเปลือกงอกมากต่ำ isoflavones ฟอร์ม aglycone และกรดแอสคอร์บิค L มันเป็นรายงานว่า เนื้อหา isoflavone ในเมล็ดถั่วมีเพียงประมาณ 1 –5 mg/g ไม่เพียงพอสำหรับการทำงานประโยชน์ (เซิง ยู &ฮยอน 2009) ได้ดีเอกสาร (Xu, 2003 เฟอร์นานเด-Orozco et al., 2008 ยาง เฉิน จาง และ เตียว 2010) ที่ทั้งสองไม่ใช่เปลือกงอกถั่วเหลืองและเมล็ดถั่วไม่ประกอบด้วย L-แอสคอร์บิคกรด บริบทนี้บ่งชี้ว่า มันไม่พอสำหรับคนที่จะตอบสนองโภชนาการความต้อง และ สำหรับผู้ผลิตเพื่อผลิตผลิตภัณฑ์ที่ทำงานและอาหารเสริมโดยตรงวัตถุดิบ (ไม่ใช่เปลือกงอก)ถั่วเป็นวัสดุอาหารสำหรับปริมาณการใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถั่วเหลืองและถั่วเขียวเป็นพืชตระกูลถั่วอาหารที่เป็นที่นิยมในประเทศจีน,
เกาหลี, ญี่ปุ่นและประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถั่วเหลืองงอก
และกะหล่ำถั่วเขียวที่มีการบริโภคผักทั่วไปโดยคนที่อาศัยอยู่ในประเทศแถบเอเชียเนื่องจากความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขา
สารอาหารและสารทำงานเช่นโปรตีน, ไขมัน, วิตามิน,
เส้นใยและ phytochemicals อย่างไรก็ตามเนื้อหาเดิมของ
สารบางอย่างในการทำงานถั่วที่ไม่ได้มีความงอก
ต่ำเช่นคุณสมบัติคล้ายรูปแบบ aglycone และ L-ascorbic acid มันได้รับการ
รายงานว่าเนื้อหา isoflavone ในเมล็ดถั่วเป็นเพียงประมาณ 1-
5 mg / g, มันยังไม่เพียงพอกับผลประโยชน์ของการทำงาน (Seung ยูและ
ฮยอน, 2009) จะได้รับการบันทึกไว้ (Xu 2003; Fernandez-
. รอสโกและคณะ, 2008; หยางเฉินเหวยและ Zhang, 2010) ว่าทั้งสอง
ไม่งอกถั่วเหลืองและถั่วเขียวไม่ประกอบด้วย L-ซี
กรด บริบทนี้บ่งชี้ว่ามันไม่เพียงพอสำหรับคนที่จะตอบสนอง
ความต้องการทางโภชนาการและผู้ผลิตในการผลิตผลิตภัณฑ์ที่ทำงาน
และผลิตภัณฑ์เสริมอาหารโดยโดยตรงโดยใช้ดิบ (ไม่งอก)
ถั่วเป็นวัสดุอาหารเพื่อการบริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถั่วเหลืองและถั่วเขียวที่เป็นที่นิยมอาหารถั่วในประเทศจีน
เกาหลี ญี่ปุ่น และประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และถั่วเหลืองงอก
ถั่วงอกนิยมบริโภคผัก โดยผู้คนที่อาศัยอยู่ในประเทศแถบเอเชีย เนื่องจากสารอาหาร
และสารประกอบที่ทํางาน เช่น โปรตีน ไขมัน วิตามิน ไฟเบอร์ และไฟโตเคมี
. อย่างไรก็ตาม เนื้อหาต้นฉบับของ
บางงานไม่งอก สารในเมล็ดมาก
ต่ำเช่นี่ฟอร์ม isoflavones และ L-Ascorbic Acid . มีรายงานว่าสาร isoflavone
เมล็ดถั่วเป็นเพียงประมาณ 1 –
5 มิลลิกรัม / กรัม มันไม่เพียงพอต่อการทำงาน ( ซึง ยู &
ฮยอน , 2009 ) จะได้รับเอกสารดี ( Xu , 2003 ; เฟอร์นันเดซ -
โอรอซโค et al . , 2008 ; หยาง เฉิน จาง & Zhang , 2010 ) ที่ทั้ง
ไม่งอก ถั่วเหลืองและถั่วเขียวไม่ประกอบด้วยโมเลกุลเกาะติดของโฮสต์
กรด บริบทนี้บ่งชี้ว่ามันไม่เพียงพอสำหรับคนที่จะตอบสนองความต้องการทางโภชนาการ
และผู้ผลิตเพื่อผลิต
ผลิตภัณฑ์การทำงานและอาหารเสริมโดยตรงโดยใช้วัตถุดิบ ( ไม่งอก )
ถั่วเป็นวัตถุดิบอาหารสำหรับการบริโภค