In E. coli, the ptsG gene encoding

In E. coli, the ptsG gene encoding the glucose-specific transporter
(enzyme EIIBC) of the phosphotransferase system is known
to play a central role in CCR and the inducer exclusion mechanism
(Gosset, 2005). In order to relieve CCR and to utilize glucose and
xylose simultaneously, the chromosomal ptsG gene was disrupted
in the JHS01169 strain, resulting in the construction of the
JHS01300 strain losing the glpK, yqhD and ptsG genes. To investigate
the effect of the ptsG deletion, JHS01169/pCPaGG and
JHS01300/pCPaGG were cultivated in R/5 medium with 5 g/L glucose
and 3 g/L xylose (Fig. 2A and B). While JHS01300/pCPaGG consumed
2.1 g/L of xylose (70% of initial xylose concentration),
JHS01169/pCPaGG utilized only 0.6 g/L of xylose in 15 h. The final
cell mass (3.8 g/L) and glycerol concentration (3.5 g/L) of
JHS01300/pCPaGG were 15% and 46% higher than those of
JHS01169/pCPaGG, respectively (Table 3). Especially, deletion of
ptsG considerably increased the xylose consumption rate of
JHS01300/pCPaGG by a 3.5-fold, relative to that of JHS01169/
pCPaGG. Deletion of ptsG certainly increased xylose consumption
and glycerol production by the relief of CCR, and reduced glucose
consumption rate, of which phenomena were coincided with the
previous report (Hernandez-Montalvo et al., 2001). Meanwhile,
30% of xylose initially added still remained when glucose was
depleted at 15 h (Fig. 2B), indicating that modulation of CCR was
not enough for the recombinant E. coli strain to utilize glucose
and xylose in the same consumption rate. Thus, an additional strategy
for more efficient utilization of xylose during glucose consumption
should be devised.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน E. coli ยีน ptsG ที่การเข้ารหัสขนส่งกลูโคสเฉพาะ(เอนไซม์ EIIBC) ของ phosphotransferase เรียกว่าระบบการเล่นมีบทบาทสำคัญใน CCR และกลไกการแยก inducer ตามลำดับ(Gosset, 2005) เพื่อบรรเทา CCR และใช้กลูโคส และสารพร้อมกัน มีการหยุดชะงักยีนของโครโมโซม ptsGในสายพันธุ์ JHS01169 เป็นผลในการก่อสร้างการสายพันธุ์ JHS01300 ที่สูญเสียยีน glpK, yqhD และ ptsG การตรวจสอบผลของการลบ ptsG, JHS01169/pCPaGG และJHS01300/pCPaGG มาปลูกในกลาง R/5 มีกลูโคส 5 g/Lและ 3 แยกสาร (รูป 2A และ B) ในขณะที่ใช้ JHS01300/pCPaGG2.1 g/L ของสาร (70% ของความเข้มข้นของสารเริ่มต้น),JHS01169/pCPaGG ใช้เพียง 0.6 g/L ของสารใน 15 h สุดท้ายมวล (3.8 g/L) และความเข้มข้นกลีเซอรอล (3.5 g/L) เซลล์ของJHS01300/pCPaGG ได้ 15% และ 46% สูงกว่าของJHS01169/pCPaGG ตามลำดับ (ตารางที่ 3) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลบptsG เพิ่มขึ้นอัตราการบริโภคสารของJHS01300/pCPaGG โดยเป็นญาติ 3.5-fold ที่ JHS01169 /pCPaGG ลบ ptsG ปริมาณสารที่เพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนและการผลิตของกลีเซอรอล โดยการบรรเทาของ CCR และกลูโคสลดลงอัตราการใช้ ซึ่งปรากฏการณ์สอดคล้องกับการรายงานก่อนหน้านี้ (Montalvo hernandez เกี่ยวกับ et al. 2001) ในขณะเดียวกัน30% ของสารที่เพิ่มเริ่มต้นยังคงอยู่เมื่อกลูโคสหมดเวลา 15 ชม. (รูปที่ 2B), การระบุว่า ของ CCRไม่เพียงพอสำหรับการควบรวมสายพันธุ์ของ E. coli ใช้กลูโคสและสารในอัตราใช้เดียวกัน ดังนั้น กลยุทธ์การเพิ่มเติมสำหรับการใช้เพิ่มประสิทธิภาพของสารปริมาณกลูโคสควรจะวางแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน E. coli, ยีน ptsG เข้ารหัสขนย้ายน้ำตาลกลูโคสที่เฉพาะเจาะจง
(เอนไซม์ EIIBC) ของระบบ phosphotransferase เป็นที่รู้จักกัน
ที่จะมีบทบาทสำคัญในการ CCR และกลไกการชักนำการยกเว้น
(Gosset 2005) เพื่อที่จะบรรเทา CCR และการใช้ประโยชน์จากกลูโคสและ
ไซโลสพร้อมกันโครโมโซม ptsG ยีนถูกรบกวน
ในสายพันธุ์ JHS01169 ผลในการก่อสร้างของ
สายพันธุ์ JHS01300 สูญเสีย glpK, yqhD และ ptsG ยีน เพื่อตรวจสอบ
ผลกระทบของการลบ ptsG ที่ JHS01169 / pCPaGG และ
JHS01300 / pCPaGG ได้รับการปลูกฝังใน R / 5 ขนาดกลางที่มี 5 กรัม / ลิตรน้ำตาลกลูโคส
และ 3 กรัม / ลิตรไซโล (รูป. 2A และ B) ในขณะที่ JHS01300 / pCPaGG บริโภค
2.1 กรัม / ลิตรไซโลส (70% ของความเข้มข้นของไซโลสเริ่มต้น),
JHS01169 / pCPaGG ใช้เพียง 0.6 กรัม / ลิตรไซโลสในรอบ 15 ชั่วโมงที่ผ่านมา สุดท้าย
มวลเซลล์ (3.8 กรัม / ลิตร) และความเข้มข้นของกลีเซอรอล (3.5 กรัม / ลิตร) ของ
JHS01300 / pCPaGG เป็น 15% และ 46% สูงกว่า
JHS01169 / pCPaGG ตามลำดับ (ตารางที่ 3) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการลบ
ptsG มากเพิ่มขึ้นอัตราการบริโภคของไซโลส
JHS01300 / pCPaGG จาก 3.5 เท่าเมื่อเทียบกับที่ของ JHS01169 /
pCPaGG การลบ ptsG เพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนบริโภคไซโล
และการผลิตกลีเซอรอลโดยบรรเทา CCR และลดระดับน้ำตาลใน
อัตราสิ้นเปลืองซึ่งปรากฏการณ์ถูกใกล้เคียงกับ
รายงานก่อนหน้า (Hernandez-Montalvo et al., 2001) ในขณะที่
30% ของไซโลแรกยังคงเพิ่มเมื่อกลูโคสถูก
หมด 15 ชั่วโมง (รูป. 2B) แสดงให้เห็นการปรับ CCR ที่ได้รับ
ไม่เพียงพอสำหรับ recombinant E. coli สายพันธุ์ที่จะใช้น้ำตาลกลูโคส
และไซโลสในอัตราสิ้นเปลืองเดียวกัน ดังนั้นกลยุทธ์การเพิ่มเติม
สำหรับการใช้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้นของไซโลสในระหว่างการบริโภคน้ำตาลใน
ควรจะวางแผน