On Jan. 30, 1962, three schoolgirls

On Jan. 30, 1962, three schoolgirls started giggling in a boarding school classroom in the northeastern corner of what is now Tanzania—and touched off a very strange epidemic. The three couldn’t stop laughing—and soon the uncontrollable cackles spread to their classmates. The laughing attacks lasted from a few minutes up to a few hours; one poor girl reportedly experienced symptoms for 16 straight days. Victims couldn’t focus on their schoolwork, and would lash out if others tried to restrain them.

When 95 of the school’s 159 pupils had come down with what came to be known as omuneepo, the Swahili word for laughing disease, the school shut down. The students returned to their villages, taking omuneepo with them. The affliction spread from person to person, school to school, village to village. “The education of the children is being seriously interfered with and there is considerable fear among the village communities,” noted local medical officers in a 1963 report in the Central African Journal of Medicine. They could find no explanation for the matter. When the epidemic finally died down months later, roughly a thousand people had been struck by the “laughing disease.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันที่ 30 มกราคม 1962, สามนักเรียนเริ่มหัวเราะคิกคักในห้องเรียนโรงเรียนกินนอนในมุมตะวันออกเฉียงเหนือของสิ่งที่มีอยู่ในขณะนี้ประเทศแทนซาเนียและสัมผัสปิดการระบาดของโรคที่แปลกมาก สามไม่สามารถหยุดหัวเราะและเร็ว ๆ นี้ที่ไม่สามารถควบคุม cackles แพร่กระจายไปยังเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา การโจมตีหัวเราะกินเวลาตั้งแต่ไม่กี่นาทีขึ้นไปไม่กี่ชั่วโมง; ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ดีมีประสบการณ์มีรายงานว่าอาการเป็นเวลา 16 วันตรง ผู้ประสบภัยไม่สามารถมุ่งเน้นไปที่การเรียนของพวกเขาและจะบุกเข้ามาว่าคนอื่นพยายามที่จะยับยั้งพวกเขา. เมื่อ 95 ของโรงเรียนนักเรียน 159 ลงมากับสิ่งที่มาเป็นที่รู้จักในฐานะ omuneepo คำภาษาสวาฮิลีหัวเราะโรคโรงเรียนปิดตัวลง . นักเรียนกลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขาการ omuneepo กับพวกเขา ความทุกข์แพร่กระจายจากคนสู่คนโรงเรียนโรงเรียนหมู่บ้าน "การศึกษาของเด็กจะถูกแทรกแซงอย่างจริงจังกับและมีความกลัวในหมู่ชุมชนหมู่บ้าน" ตั้งข้อสังเกตเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ในท้องถิ่น 1963 รายงานในวารสารแอฟริกากลางแพทยศาสตร์ พวกเขาสามารถหาคำอธิบายสำหรับเรื่องไม่มี เมื่อการแพร่ระบาดในที่สุดก็เสียชีวิตลงเดือนต่อมาประมาณพันคนได้รับการตีด้วย "โรคหัวเราะ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มกราคม 30 , 1962 , สามสาวมัธยมเริ่มหัวเราะคิกคักในโรงเรียนประจำห้องเรียนในมุมตะวันออกเฉียงเหนือของอะไรตอนนี้ แทนซาเนีย และสัมผัสจากโรคระบาดแปลกๆ ทั้งสามหยุดหัวเราะไม่ได้ และเร็ว ๆนี้ . ได้แพร่กระจายไปยังเพื่อนร่วมชั้นของ หัวเราะโจมตี lasted จากไม่กี่นาทีถึง 2-3 ชั่วโมงน่าสงสารคนหนึ่งรายงานว่าพบอาการ 16 วันติดต่อกัน เหยื่อไม่สามารถมุ่งเน้นการบ้านของพวกเขาและจะออกมาถ้าคนอื่นพยายามที่จะยับยั้งพวกเขา .

ตอนที่ 95 ของโรงเรียน 159 นักเรียนได้มาลงกับสิ่งที่มาเป็นที่รู้จักกันเป็น omuneepo , ภาษาสวาฮิลีคำหัวเราะโรค โรงเรียนปิด นักเรียนกลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขา การ omuneepo กับพวกเขาความทุกข์ระบาดจากคนสู่คน โรงเรียน หมู่บ้านหมู่บ้าน " การศึกษาของเด็กถูกขัดขวาง และจริงๆมีความกลัวมากในหมู่ชุมชน " ระบุเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ท้องถิ่นใน 1963 ได้รายงานในวารสารแอฟริกากลางของยา พวกเขาจะไม่พบคำอธิบายสำหรับเรื่องนี้เมื่อโรคระบาดในที่สุดก็เสียชีวิตลงเดือนละประมาณพันคนได้รับการหลงโดย " หัวเราะโรค”