As I remember it, the morning of De

As I remember it, the morning of December 1, 1986, started like any other day in the busy life of a mother with two-year-old twins. We were babysitting a friend's child in the morning, so we went outside to play in the sandpit and run around the backyard playing with balls etc. 

Adam was quite whingey and just wanted my attention and to be carried around; he also complained of a sore mouth which didn't concern me as I thought it was his two-year-old teeth coming through so I treated him with Bonjela.

The little boy we were babysitting was picked up around midday, so I thought the best thing was to feed the boys (Adam and Troy) and put them to bed. Adam wasn't interested in eating anything.

I was toilet training the boys so while I was in the toilet with Troy I left Adam sitting in the hallway where I could see him. 

He vomited up a clear liquid and was very drowsy, but I cannot remember him having a temperature at this time.  I put the boys to bed and checked on them regularly during their nap, but what I didn't realise at the time was that Adam was in the same position and unconscious.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่โปรดจำไว้ว่า ตอนเช้าของ 1 ธันวาคม 1986 เริ่มต้นเหมือนวันอื่น ๆ ในชีวิตของแม่กับฝาแฝดสองปี เราก็เลี้ยงลูกของเพื่อนในตอนเช้า เพื่อให้เราไปข้างนอกเล่นในกระบะทราย และวิ่งจากหลังบ้านเล่นกับลูกเป็นต้น อาดัมถูกค่อนข้าง whingey และเพียงต้องการความสนใจของฉันให้รอบ นอกจากนี้เขายังบ่นปากเจ็บซึ่งไบผมว่ามันเป็นฟันของเขาสองปีที่มาผ่านเพื่อรักษาพระองค์ ด้วย Bonjelaเด็กน้อยที่เราถูกเลี้ยงถูกเลือกขึ้นประมาณเที่ยงวัน ดังนั้นผมคิดว่า สิ่งที่จะ เลี้ยงเด็ก (อาดัมและ Troy) และนำพวกเขาไปที่เตียง อาดัมไม่สนใจกินอะไรห้องฝึกอบรมเด็กชายเพื่อในขณะที่ผมอยู่ในห้องน้ำกับทรอย ผมอดัมที่นั่งอยู่ในห้องโถงที่ผมสามารถเห็นเขาได้ เขาอาเจียนครับค่าของเหลวใส และก็ง่วงนอนมาก แต่ผมจำไม่ได้เขามีอุณหภูมิในขณะนี้ ฉันใส่เด็กชายนอน และตรวจสอบพวกเขาอย่างสม่ำเสมอในระหว่างหลับนอนของพวกเขา แต่ฉันไม่เข้าใจที่เวลาถูกว่า อดัมเป็นตำแหน่งเดียวกันและหมดสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมจำได้ตอนเช้าของ 1 ธันวาคม 1986 ที่เริ่มต้นเหมือนวันอื่น ๆ ในชีวิตที่วุ่นวายของแม่กับฝาแฝดสองปี เราถูกเลี้ยงเด็กเด็กของเพื่อนในตอนเช้าเพื่อให้เราออกไปข้างนอกที่จะเล่นในทรายและวิ่งไปรอบ ๆ สนามหลังบ้านเล่นกับลูก ๆ 

อดัม whingey มากและอยากให้ความสนใจและจะได้รับการดำเนินการประมาณของข้าพเจ้า นอกจากนี้เขายังบ่นว่าเจ็บปากซึ่งไม่ได้กังวลฉันเป็นฉันคิดว่ามันเป็นฟันสองปีเก่าของเขาที่ผ่านมาดังนั้นผมจึงได้รับการรักษาเขาด้วย Bonjela

เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่เรากำลังเลี้ยงเด็กถูกหยิบขึ้นมารอบเที่ยงดังนั้นฉันคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือการให้อาหารเด็ก (อดัมและทรอย) และทำให้พวกเขาไปที่เตียง อดัมไม่สนใจในการรับประทานอาหารอะไร

ผมก็ฝึกอบรมห้องน้ำเด็กชายดังนั้นในขณะที่ผมอยู่ในห้องน้ำกับทรอยผมออกจากอดัมนั่งอยู่ในห้องโถงที่ฉันจะได้เห็นเขา 

เขาอาเจียนขึ้นของเหลวใสและง่วงมาก แต่ฉันไม่สามารถจำได้ว่าเขามีอุณหภูมิในเวลานี้ ฉันใส่เด็กชายไปที่เตียงและตรวจสอบเกี่ยวกับพวกเขาเป็นประจำในระหว่างการหลับนอนของพวกเขา แต่สิ่งที่ฉันไม่ได้ตระหนักถึงเป็นช่วงเวลาที่ว่าอดัมอยู่ในตำแหน่งเดียวกันและหมดสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท่าที่ผมจำได้ ในช่วงเช้าของวันที่ 1 ธันวาคม 1986 เริ่มเหมือนวันอื่น ๆ ในชีวิตที่วุ่นวายของแม่ลูกแฝดสองปี .  เราเลี้ยงลูกของเพื่อนในตอนเช้า ดังนั้น เราออกไปข้างนอกไหม ที่จะเล่นในหลุมทรายรึเปล่า วิ่งรอบสวนหลังบ้าน เล่นกับลูก ฯลฯ อะไรอดัม ถูกไหม whingey แค่ความสนใจของฉันและต้องแบกไปมา เขายังบ่นอะไรของอาการเจ็บปาก ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับฉันฉันคิดว่ามันเป็นสองปีมาแล้ว ผมถือว่าฟันอะไรเขาด้วย bonjela .เด็กชายตัวเล็ก ๆที่เราเลี้ยงไหมเป็นขึ้นประมาณเที่ยงวัน ดังนั้นทำไมฉันคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุด คือเลี้ยงเด็ก ( อดัมและทรอย ) และพาลูกเข้านอน อดัมไม่ได้สนใจจะกินอะไรฉันคือการฝึกอบรมห้องน้ำเด็ก ดังนั้นขณะที่ฉันอยู่ในห้องน้ำกับทรอยฉันซ้ายรึเปล่าอดัมนั่งอยู่ในห้องโถงรึเปล่าที่ผมเห็นเขาได้ ไหมเขาอาเจียนขึ้นของเหลวใสและก็ง่วงมาก แต่ผมจำไม่ได้ว่าเขามีอุณหภูมิในช่วงเวลานี้ ทำไมเอาเด็กเข้านอนและตรวจสอบพวกเขาอย่างสม่ำเสมอในระหว่างการงีบของเขารึเปล่า แต่สิ่งที่ผมไม่ได้คิดในตอนนั้นว่าทำไมอดัมรึเปล่า ในตำแหน่งเดียวกัน และหมดสติ