In addition to contingency theory a

In addition to contingency theory and economies of scale, size effect on organizational efficiency can
be explained through its influence on the management’s role, which can be summarized into three areas:
(1) involvement in technical and policy directing functions, (2) involvement in relations with the external
environment, and (3) emphasis on building an effective human organization (Munson & Zuckerman,
1983). According to this perspective, large organizations tend to involve the manager with less activities
at technical or detailed level compared with small organizations. The involvement of the management of a large organization is at the policy level while the manager of a small organization is likely to be the
unit’s long-term planner, personnel officer, controller, chief accountant, emergency room supervisor, and
general maintenance person. This theoretical concept is consistent with findings of differences in the
management’s role between large and small organizations in several studies. For example, Morita,
Hodapp, and Slater (1976), in their study of the degree of personal involvement of the chief
administrator in discrete tasks, found that the administrator in large organizations has less direct and
personal involvement. The Wisconsin study of hospital administrators (Johnson, Forrest, & Mosher,
1977) confirmed this finding for hospitals. The study reported that time consumed in activities such as
financial management, personnel management, and coordinating department operations is significantly
greater in small than in large hospitals, while the reverse is true for such activities as facility planning,
government-related activities, and other outside activities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากทฤษฎีฉุกเฉินและการประหยัดจากขนาดผลขนาดประสิทธิภาพขององค์กรสามารถอธิบายได้ผ่านอิทธิพลที่มีต่อบทบาทการจัดการซึ่งสามารถสรุปได้เป็นสามส่วน ได้แก่ (1) การมีส่วนร่วมในทางเทคนิคและนโยบายการกำกับฟังก์ชั่น (2) การมีส่วนร่วมใน ความสัมพันธ์กับภายนอกสิ่งแวดล้อมและ(3) ให้ความสำคัญกับการสร้างองค์กรที่มีประสิทธิภาพของมนุษย์ (สันและซัคเกอร์แมน, 1983) ตามมุมมองนี้องค์กรขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับการจัดการที่มีกิจกรรมน้อยในระดับรายละเอียดทางเทคนิคหรือเทียบกับองค์กรขนาดเล็ก การมีส่วนร่วมในการจัดการขององค์กรขนาดใหญ่อยู่ในระดับนโยบายในขณะที่ผู้จัดการขององค์กรขนาดเล็กที่มีแนวโน้มที่จะเป็นหน่วยวางแผนระยะยาวเจ้าหน้าที่บุคลากร, controller, หัวหน้าฝ่ายบัญชี, หัวหน้างานห้องฉุกเฉินและคนบำรุงรักษาทั่วไป ซึ่งเป็นแนวคิดทางทฤษฎีมีความสอดคล้องกับผลการวิจัยของความแตกต่างในบทบาทการจัดการระหว่างองค์กรขนาดใหญ่และขนาดเล็กในการศึกษาหลายแห่ง ยกตัวอย่างเช่นโมริตะHodapp และตำหนิ (1976) ในการศึกษาของพวกเขาในระดับของการมีส่วนร่วมของบุคคลของหัวหน้าผู้ดูแลระบบในการทำงานไม่ต่อเนื่องพบว่าผู้บริหารในองค์กรขนาดใหญ่มีน้อยโดยตรงและมีส่วนร่วมส่วนบุคคล การศึกษาวิสคอนซินของผู้บริหารโรงพยาบาล (จอห์นสัน, ฟอเรสและเชอร์, 1977) ได้รับการยืนยันการค้นพบที่โรงพยาบาลนี้ การศึกษารายงานว่าเวลาที่ใช้ในกิจกรรมต่าง ๆ เช่นการจัดการทางการเงินการบริหารงานบุคคลและการประสานงานการดำเนินงานของฝ่ายอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในขนาดเล็กกว่าในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ในขณะที่กลับเป็นความจริงสำหรับกิจกรรมต่างๆ เช่นการวางแผนสิ่งอำนวยความสะดวกการจัดกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลและอื่นๆ นอก กิจกรรม