Many African societies see masks as

Many African societies see masks as mediators between the living world and the supernatural world of the dead, ancestors and other entities. Masks became and still become the attribute of a dressed up dancer who gave it life and word at the time of ceremonies.
In producing a mask, a sculptor's aim is to depict a person's psychological and moral characteristics, rather than provide a portrait.
The sculptor begins by cutting a piece of wood and leaving it to dry in the sun; if it cracks, it cannot be used for a mask. African sculptors see wood as a complex living material and believe each piece can add its own feature to their work. Having made certain the wood is suitable, the sculptor begins, using an azde to carve the main features, a chisel to work on details and a rough leaf to sand the piece.
He then paints the mask with pigments such as charcoal (to give a black colour), powders made from vegetable matter or trees (for ochre/earth tones) or mineral powders like clay (to give a white colour).
African peoples often symbolize death by the colour white rather than black; at the same time, many African cultures see white as the colour that links them to their ancestors, and it can therefore have a positive meaning.

The second face.

I am not myself.

According to the anthropologist Frank Herreman:
One of the most dramatic manners whereby the contact between humans and the supernatural acquires a visible form is at the moment that spirits under the form of masks appear. According to our understanding, the mask is a means of partially or wholly covering the face or the body to render it unrecognisable, and through which the masker acquires another identity. In large parts of the world the original function – associated with the supernatural – has declined, and masking has evolved into a form of profane recreation coming to the fore only once or at most a few times per year, for example during carnival. In West and Central Africa, the function of a number of masks has remained much closer to its original significance. Consequently, such masks still manifest at crucial moments during the cycle of the seasons, and within the course of an individual’s life cycle as well. The mask wearer in this context is, therefore, a more important person than someone who masks for purely recreational motives. In the African context the mask wearer is always an initiated person whose identity is not made known. He undergoes not only a physical, but also a psychic transformation. He comes under the spell of the spirit that he incarnates, and one believes that he so disposes of the supernatural characteristics of the latter. Since the supernatural stands outside the law of the living, one supposes that the mask acts according to its own whimsy. In these acts, however, sits a structure that is dictated by the priest, the magician, the society, the elders, or other forms of the power structure. They must watch over the observance of religious rules, the common law, and the maintenance of various rituals which must be carried out within the scope of events in life’s cycle. Thus, the masks are important instruments that aid in the consolidation of the position of power of the various authority structures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังคมในแอฟริกาเห็นผิวอักเสบที่ระหว่างชีวิตและโลกเหนือธรรมชาติของคนตาย บรรพบุรุษและตี หัวโขนเป็น และยังคง เป็น แอตทริบิวต์ของนักเต้นแต่งตัวค่าที่ให้ชีวิตและคำเวลาพิธี ในการผลิตตัวพราง จุดมุ่งหมายของประติมากรคือการ แสดงถึงลักษณะทางจิตใจ และคุณธรรมของบุคคล แทนที่ให้มี ประติมากรที่เริ่มต้น โดยการตัดชิ้นส่วนของไม้ และปล่อยให้แห้งในแสงแดด ถ้ารอยแตกนั้น ไม่สามารถใช้สำหรับตัวพราง นี้แอฟริกาดูไม้เป็นวัสดุใช้สอยซับซ้อน และเชื่อว่า แต่ละชิ้นสามารถเพิ่มคุณลักษณะของตนเองไปทำงาน มีทำการไม้เหมาะสม ประติมากรที่เริ่มต้น ใช้ azde การแกะสลักลักษณะ สิ่วทำรายละเอียดและใบหยาบกับทรายชิ้นส่วน แล้วเขาวาดรูปแบบกับสีเช่นถ่าน (เพื่อให้มีสีดำ), ผงทำจากเรื่องผักหรือต้นไม้ (นูทริกซ์/โทน) หรือผงแร่ธาตุเช่นดินเหนียว (ให้เป็นสีขาว) คนแอฟริกามักเป็นสื่อตาย ด้วยสีขาวแทนสีดำ ในเวลาเดียวกัน หลายวัฒนธรรมแอฟริกาเห็นสีขาวเป็นสีที่เชื่อมโยงไว้กับบรรพบุรุษของพวกเขา และดังนั้นจึงสามารถมีความหมายในเชิงบวกหน้าสองฉันไม่ตัวเองตาม Frank Herreman นักมานุษยวิทยา:มารยาทสุดโดยติดต่อระหว่างมนุษย์และเรื่องเหนือธรรมชาติได้ฝึกฝนแบบเห็นอย่างใดอย่างหนึ่งได้ในขณะที่สุราภายใต้รูปแบบของรูปแบบปรากฏ ตามความเข้าใจของเรา รูปแบบการเป็นวิธีการบางส่วน หรือทั้งหมดครอบคลุมใบหน้าหรือร่างกายเพื่อทำให้ unrecognisable และที่ masker ที่ได้ฝึกฝนตัวอื่น ได้ปฏิเสธฟังก์ชันเดิม – เกี่ยวข้องกับเรื่องเหนือธรรมชาติ – ในส่วนใหญ่ของโลก และมีพัฒนาในรูปแบบของนันทนาการหยาบคายมาลำเลียงสาเพียงครั้งเดียว หรือมากที่สุดกี่ครั้งต่อปี ในงานรื่นเริงเช่นกระดาษกาว ในตะวันตกและแอฟริกากลาง ฟังก์ชันจำนวนมาสก์มียังคงอยู่ใกล้ชิดมากกับความสำคัญของต้นฉบับ ดังนั้น หน้ากากดังกล่าวยังคงรายการที่ช่วงเวลาสำคัญในวัฏจักร ของฤดูกาล และเวลาของวงจรชีวิตของแต่ละบุคคลเช่นการ ผู้สวมใส่หน้ากากในบริบทนี้ได้ ดังนั้น บุคคลสำคัญกว่าคนที่มาสก์สำหรับนันทนาการเพียงอย่างเดียวไม่สนคำครหา ในแอฟริกา ผู้สวมใส่หน้ากากอยู่เสมอเป็นคนริเริ่มไม่ทำรู้จักเอกลักษณ์ เขาผ่านไม่เพียงแต่ความจริง แต่ยังแปลง psychic เขามาภายใต้การสะกดจิตวิญญาณที่เขา incarnates และหนึ่งเชื่อว่า เขาเพื่อ disposes ของลักษณะเหนือธรรมชาติของหลัง ตั้งแต่การยืนเหนือธรรมชาตินอกกฎหมายของที่อยู่อาศัย หนึ่ง supposes ที่ รูปแบบการดำเนินการตาม whimsy ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม อยู่เป็นโครงสร้างที่เขียน โดยปุโรหิต นักเล่นกล สังคม พวก หรือรูปแบบอื่น ๆ ของโครงสร้างอำนาจ ในการกระทำเหล่านี้ พวกเขาต้องดูแลเรื่องศาสนากฎ กฎหมายทั่วไป และการบำรุงรักษาของพิธีกรรมต่าง ๆ ซึ่งต้องทำภายในขอบเขตของกิจกรรมในวงจรของชีวิต ดังนั้น มาสก์ที่เป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยในการรวมบัญชีของตำแหน่งของอำนาจของโครงสร้างอำนาจต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สังคมหลายแอฟริกันเห็นหน้ากากเป็นผู้ไกล่เกลี่ยระหว่างโลกมนุษย์และโลกทิพย์ของคนตาย บรรพบุรุษ และหน่วยงานอื่น ๆ หน้ากากกลายเป็นและยังคงเป็นลักษณะของการแต่งตัวนักเต้นที่ให้ชีวิตและเวลาของพิธีนั้น
ในการผลิตรูปแบบของประติมากร เป้าหมายคือเพื่อแสดงถึงลักษณะจิตใจและคุณธรรมของคน แทนที่จะให้ภาพเหมือน
ประติมากร เริ่มต้น โดยการตัดชิ้นส่วนของไม้ และทิ้งให้แห้งในดวงอาทิตย์ ถ้ามันแตก มันไม่สามารถใช้สำหรับหน้ากาก ประติมากรชาวแอฟริกันเห็นไม้เป็นวัสดุที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อน และเชื่อว่าแต่ละชิ้นสามารถเพิ่มคุณลักษณะของตนเองที่จะทำงานของพวกเขา มีบางไม้เหมาะ ประติมากร เริ่ม ใช้ azde แกะสลักคุณสมบัติหลักสิ่ว เพื่อทำงานในรายละเอียดและใบหยาบ ทรายส่วน
จากนั้นเขาก็วาดหน้ากากสี เช่น ถ่าน ( เพื่อให้สีดำ ) , ผงทำจากผักหรือต้นไม้ปัญหา ( ochre / โทนของโลก ) หรือ ผงแร่ เช่น ดิน ( เพื่อให้มีสีขาว ) แอฟริกามักจะเป็นสัญลักษณ์ของความตายโดยประชาชน
สีขาวมากกว่าสีดำ ในเวลาเดียวกันหลายวัฒนธรรมแอฟริกันเห็นสีขาวเป็นสีที่เชื่อมโยงพวกเขากับบรรพบุรุษของพวกเขาและจึงมีความหมายในเชิงบวก

หน้าสอง

ผมไม่ได้

ตามนักมานุษยวิทยาแฟรงค์ herreman :
หนึ่งในมารยาทที่งดงามที่สุด ซึ่งการติดต่อระหว่างมนุษย์กับสิ่งเหนือธรรมชาติ ได้รับแบบฟอร์ม ที่มองเห็นคือในขณะที่จิตใจ ภายใต้รูปแบบของหน้ากากปรากฏตามความเข้าใจของเรา หน้ากากเป็นวิธีการบางส่วนหรือทั้งหมดครอบคลุมใบหน้าหรือร่างกายให้มันจำไม่ได้ และผ่านซึ่งสวมหน้ากากมีตัวตนอีก ในส่วนใหญ่ของโลกเดิมและการทำงานที่เกี่ยวข้องกับ–เหนือธรรมชาติได้ปฏิเสธกาวและมีวิวัฒนาการมาเป็นรูปแบบของการพักผ่อนหย่อนใจอันมาพื้นหน้าเพียงครั้งเดียว หรืออย่างมากไม่กี่ครั้งต่อปี เช่น ในช่วงเทศกาล ในตะวันตกและภาคกลางแอฟริกา , ฟังก์ชันของหน้ากากยังคงใกล้ชิดกับความสำคัญของมันเดิม ดังนั้น รูปแบบดังกล่าวยังปรากฏในช่วงเวลาที่สำคัญในวัฏจักรของฤดูกาลและในหลักสูตรของวัฏจักรชีวิตของแต่ละคนได้เป็นอย่างดี หน้ากากที่สวมใส่ ในบริบทนี้จึงเป็นคนที่สำคัญกว่าใคร มาสก์สำหรับแรงจูงใจหมดจดนันทนาการ . ในบริบทแอฟริกันหน้ากากที่สวมใส่อยู่เสมอ เป็นคนที่ไม่ทำริเริ่มเอกลักษณ์ที่รู้จักกัน เขาจะไม่เพียง แต่ทางกายภาพ แต่ยังถ่ายพลังจิตเขามาภายใต้การสะกดของวิญญาณที่เขา incarnates และเชื่อว่าเขา disposes ของลักษณะเหนือธรรมชาติของหลัง ตั้งแต่เรื่องย่อมาจากนอกกฎของชีวิต เงินเฟ้อ หน้ากาก การกระทำตามความคิดแปลกๆของตัวเอง ในการกระทำ เหล่านี้ แต่ นั่ง โครงสร้างที่เป็น dictated โดยสงฆ์ , นักมายากล , สังคมผู้สูงอายุ ,หรือรูปแบบอื่น ๆของโครงสร้างอำนาจ พวกเขาต้องนาฬิกามากกว่าการปฏิบัติตามกฎระเบียบทางศาสนา , กฎหมาย , และการบำรุงรักษาของพิธีกรรมต่าง ๆ ซึ่งต้องดำเนินการภายในขอบเขตของเหตุการณ์ในวัฏจักรของชีวิต ดังนั้น , มาสก์เป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยในการรวมตำแหน่งของพลังงานของโครงสร้างอำนาจต่าง ๆ