“There’s misunderstanding. Alright,

“There’s misunderstanding. Alright, I’m not looking at that skill.” said Li Lin whose facial expression had completely changed. He then retreated away from Chen Chen.



Laughter could be heard amongst all of the disciples who were present on the second floor. They clearly thought that that Li Lin was a good for nothing elite disciple. He had just been terrified by an ordinary disciple. To have an elite disciple back down from an ordinary disciple was a humiliation in itself.



“What are you laughing at?! Laugh again and I will cripple your cultivation!”



Li Lin regretted his previous actions because he had humiliated himself in the end. He had the feeling that everyone was laughing at him, he needed to find someone so he could have relief from his fury, so his threat was directed towards Lin Feng.



He couldn’t afford to provoke Chen Chen more than he already had but he did have the abilities required to provoke other ordinary disciple?



Lin Feng was about to leave the Pavilion, he was stupefied at the threat he had received. He did not even laugh and had just continued with what he was originally there for. Did he laugh without realizing?



In fact, from the beginning to the end, he had remained expressionless. He had been annoyed by the confrontation that was happening but had remained expressionless. That guy didn’t dare provoke the others, did that give him the right to treat Lin Feng as a punching bag?



“Obviously. Fear the strong and bully the weak.” thought Lin Feng with disdain. He was scared of Chen Chen and couldn’t continue to bully him so he had come to bully Lin Feng.





But Lin Feng wasn’t in the mood to deal with this special kind of childishness. He had chosen his agility technique and martial skills and was satisfied with them. It wasn’t necessary for him to stay in the Pavilion anymore so he decided to go downstairs.



Lin Feng started walking in the direction of the exit.



“STOP! You worthless ordinary disciple! How dare you ignore me!” said Li Lin looking cruel. He had now run in front of Lin Feng to prevent him from leaving.



Lin Feng smiled coldly. That guy obviously just wanted to show off in front of the others as he had just lost face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มีความเข้าใจผิด ไม่เป็นไร ไม่ได้กำลังดูว่าทักษะการ"กล่าวว่า Li Lin ที่มีสีหน้ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ เขาแล้วสภาพระส่ำห่างจากเฉินเฉิน สามารถได้ยินเสียงหัวเราะในหมู่ลูกศิษย์ที่อยู่บนชั้นสองทั้งหมด ชัดเจนคิดว่า Li Lin นั้นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับอะไรยอดศิษย์ เพียงแค่เขาเคยถูกกลัว โดยศิษย์สามัญ มีศิษย์ยอดกลับลง จากสามัญเป็น ศิษย์คือ ความอัปยศอดสูในตัวเอง "สิ่งคุณหัวเราะที่ หัวเราะอีก และฉันจะทำลายเพาะปลูกของคุณ" Li Lin สูงในการดำเนินการก่อนหน้านี้ของเขาเนื่องจากเขามีหญิงเป็นตัวเองในสุด เขามีความรู้สึกว่าทุกคนก็หัวเราะเขา เขาต้องการจะหาคนเพื่อให้เขาสามารถมีบรรเทาจากความโกรธของเขา ดังนั้นภัยคุกคามของเขาถูกหันเฟิงหลิน เขาไม่สามารถกระตุ้นเฉินเฉินมากกว่าเขาแล้ว แต่เขามีความสามารถต้องกระตุ้นสาวกสามัญอื่น ๆ หลินเฟิงถูกจะ ออกจากศาลา เขาก็รตเทสต์แทกที่เขาได้รับการคุกคาม เขาก็ไม่ได้หัวเราะ และเพียงอย่างต่อเนื่องกับสิ่งเขาเดิมมีสำหรับ เขาหัวเราะได้โดยไม่รู้ตัว ในความเป็นจริง ตั้งแต่ต้นจนปลาย เขามีอยู่ expressionless เขาได้รับรำคาญ โดยการเผชิญหน้าที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังคง expressionless ผู้ชายคนนั้นไม่กล้ากระตุ้นอื่น ๆ ที่ทำที่ให้เขาต้องรักษาหลินเฟิงเป็นถุงใส่ punching "เห็นได้ชัด กลัวแข็งแกร่ง และกลั่นแกล้งอ่อนแอ "คิดว่า หลินเฟิงปะปนอยู่ เขากลัวของเฉินเฉิน และไม่ไปกลั่นแกล้งเขาเพื่อให้เขามาข่มขู่หลินเฟิง แต่หลินเฟิงไม่ได้ในอารมณ์การจัดการกับ childishness ชนิดพิเศษนี้ เขาได้เลือกเทคนิคความคล่องตัวและทักษะการต่อสู้ของเขา และเป็นความพึงพอใจกับพวกเขา มันไม่ได้จำเป็นสำหรับเขาพักในศาลาอีกต่อไปเพื่อให้เขาตัดสินใจลงบันได หลินเฟิงเริ่มเดินในทิศทางของออก STOP คุณสามหาวสามัญสาวก วิธีกล้าคุณละเว้นฉัน "กล่าวว่า Li Lin กำลังโหดร้าย ตอนนี้เขาได้เรียกใช้หน้าหลินเฟิงเพื่อป้องกันไม่ให้เขาออกจาก หลินเฟิงยิ้มจ้างงาน ผู้ชายที่เห็นได้ชัดแค่อยากโชว์ต่อหน้าคนอื่นเขาเพิ่งได้หายหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มีความเข้าใจผิดเป็น เอาล่ะฉันไม่ได้มองไปที่ทักษะที่. "กล่าวว่าหลี่หลินที่มีการแสดงออกทางสีหน้าได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากนั้นเขาก็ถอยห่างจากเฉินเฉิน. เสียงหัวเราะอาจจะได้ยินหมู่ทั้งหมดสาวกซึ่งอยู่บนชั้นสอง พวกเขาคิดว่าอย่างชัดเจนว่าหลี่หลินเป็นสิ่งที่ดีสำหรับสาวกอะไรที่ยอดเยี่ยม เขาได้รับเพียงแค่กลัวศิษย์สามัญ ที่จะมีสาวกของชนชั้นสูงกลับลงมาจากศิษย์สามัญเป็นความอัปยศอดสูในตัวเอง. "คุณมีอะไรหัวเราะที่ ?! หัวเราะอีกครั้งและผมจะพิการการเพาะปลูกของคุณ! " หลี่หลินเสียใจการกระทำก่อนหน้านี้ของเขาเพราะเขาละอายใจตัวเองในที่สุด เขามีความรู้สึกว่าทุกคนหัวเราะที่เขาต้องการที่จะหาใครสักคนเพื่อที่เขาจะมีการบรรเทาจากความโกรธของเขาดังนั้นภัยคุกคามของเขาถูกนำไปหลินฮ. เขาไม่สามารถที่จะกระตุ้นเฉินเฉินมากกว่าที่เขามีอยู่แล้ว แต่เขา ไม่มีความสามารถที่จำเป็นในการกระตุ้นสาวกสามัญอื่น ๆหลินฮกำลังจะออกจากศาลาเขาก็ตะลึงที่ภัยคุกคามที่เขาได้รับ เขาไม่ได้หัวเราะและก็ยังคงเพียงกับสิ่งที่เขาเป็นมา แต่เดิมมีสำหรับ เขาไม่หัวเราะโดยไม่ทราบว่า? ในความเป็นจริงตั้งแต่ต้นจนท้ายที่สุดเขาก็ยังคงอารมณ์ เขาได้รับการรำคาญโดยสรุปผลการแข่งขันที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ก็ยังคงอารมณ์ ผู้ชายที่ไม่กล้ายั่วยุให้คนอื่น ๆ ไม่ว่าจะให้เขามีสิทธิ์ในการรักษาหลินฮเป็นกระสอบหรือไม่? "เห็นได้ชัดว่า กลัวที่แข็งแกร่งและรังแกผู้ที่อ่อนแอ. "คิดว่าหลินฮด้วยความรังเกียจ เขาเป็นคนที่กลัวเฉินเฉินและไม่สามารถดำเนินการต่อไประรานเขาเพื่อให้เขาได้มาพาลหลินฮ. แต่หลินฮไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะจัดการกับชนิดพิเศษนี้น่าเอ็นดู เขาเลือกเทคนิคความคล่องตัวของเขาและทักษะการต่อสู้และก็พอใจกับพวกเขา มันก็ไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะอยู่ในพาวิลเลี่ยนอีกต่อไปดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะลงไปข้างล่าง. หลินฮเริ่มเดินไปในทิศทางของทางออก. "หยุด! คุณไร้ค่าศิษย์ธรรมดา! วิธีที่คุณกล้าไม่สนใจฉัน! "กล่าวว่าหลี่หลินมองโหดร้าย เขาได้ทำงานในขณะนี้ในด้านหน้าของหลินฮที่จะป้องกันไม่ให้เขาออกจาก. หลินฮยิ้มอย่างเย็นชา ผู้ชายที่เห็นได้ชัดก็แค่อยากจะแสดงปิดในด้านหน้าของคนอื่น ๆ ในขณะที่เขาเพิ่งจะสูญเสียใบหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เข้าใจผิด เอาล่ะ ผมไม่ได้มองที่ความสามารถ ว่า " หลี่หลินที่มีสีหน้านั้นได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากนั้นเขาก็ถอยหนี เฉินเฉินอาจจะได้ยินเสียงหัวเราะในหมู่ทั้งหมดของเหล่าสาวกที่ถูกนำเสนอบนชั้นสอง พวกเค้าคิดว่าที่หลี่หลินก็ไม่มีอะไรดียอดสาวก เขาเพิ่งถูกกลัวโดยเป็นสาวกธรรมดา มีศิษย์ยอดกลับลงมาจากสาวกธรรมดาคือความอับอายในตัวเอง" หัวเราะอะไรของแก ? ! หัวเราะอีกครั้ง ผมจะทำให้การเพาะปลูกของคุณ ! "หลี่หลินเสียใจในการกระทำของเขาก่อนหน้านี้เพราะเขาขายหน้าตัวเองในที่สุด เขามีความรู้สึกว่าทุกคนหัวเราะใส่เขา เขาต้องการหาใครสักคนเพื่อที่เขาจะได้บรรเทาจากความโกรธของเขา ดังนั้นการคุกคามของเขาโดยตรงต่อหลินฟงเขาไม่สามารถสะกิดเฉินเฉินมากกว่าเขาแล้ว แต่เขามีความสามารถต้องยั่วสาวกธรรมดาอื่น ๆ ?หลินฟงกำลังจะออกจากศาลา เขาตะลึงงันที่คุกคามเขาได้รับ เขาไม่ได้หัวเราะ และก็ต่อด้วยสิ่งที่เขาเคยมี . เขาหัวเราะโดยไม่รู้ตัว ?ในความเป็นจริง ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็ยังคงไม่แสดงออก . เขาถูกรบกวนโดยการเผชิญหน้าที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังคงไม่แสดงออก . ผู้ชายคนนั้นไม่กล้าตอแยคนอื่น ทำให้เขาทำกับหลินฟงเป็นกระสอบทราย ?" แน่นอน ความกลัวที่แข็งแกร่งและรังแกคนอ่อนแอ " คิดว่าหลินฟงกับการดูถูก เขาคงกลัว เฉิน เฉิน และไม่สามารถจะแกล้งเขาให้เขามารังแก หลินฟงแต่หลินฟงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะจัดการกับชนิดนี้พิเศษ childishness . เขาเลือกเทคนิคความคล่องตัวของเขาและศิลปะการต่อสู้ และพอใจกับมัน มันไม่จำเป็นที่จะให้เขาอยู่ในศาลาอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะลงไปข้างล่างหลินฟงเริ่มเดินไปในทิศทางของทางออก" หยุด ! ! ! ! ! ไอ้สาวกธรรมดา ! กล้าเมินฉัน ! กล่าวว่า หลี่หลินดูโหดร้าย เขาวิ่งไปข้างหน้า หลินฟง เพื่อป้องกันไม่ให้เขาจากไปหลินฟงยิ้มอย่างเย็นชา หมอนั่นก็แค่อยากอวดต่อหน้าคนอื่น ๆเขาเพิ่งสูญเสียหน้า