It is widely accepted that the ISO

It is widely accepted that the ISO 9000 series of standards are the most popular
reference model for setting up quality assurance systems in organizations. These
standards, based on the BS 5750 series developed in 1979 by the British Standards
Institution (BSI) in the United Kingdom, were ﬁrst established in 1987, but their world
wide success was a result of the revision carried out in 1994. The results of the most
recent revision (2000) remain to be seen.
The ISO 9000 standard does not attempt to measure the quality of the products or
services of companies, i.e. they make no reference to achieving a certain objective or
result. They are, instead, standards, which establish the need to systematize and to
formalize company tasks with the objective of producing products, or services that

meet customer demands. In other words, they are a management tool based on the
systematization and formalization of tasks in order to obtain uniformity in the product
and to conform to the speciﬁcations established by the customer (Anderson et al., 1999).
On the other hand, the ISO 14000 standard, published in 1996, establishes a
reference model for implementing environmental management systems in companies.
These systems can be deﬁned as the part of a company’s global management which
encompasses the organizational structure, the planning activities, the responsibilities,
practices, procedures, processes and resources required to elaborate, apply, review and
maintain the environmental policy of the company. The structure and philosophy of
ISO 14000 is very similar to ISO 9000. It is not designed to measure the environmental
impact of the companies that implement it, but rather to be a set of standards that
establish how to systematize and formalize the procedures related to the processes of
environmental impact in the company. In fact, during the elaboration of the ISO 14000
standard, the committee that created it, the ISO’s technical committee 207 (ISO/TC207),
quickly realized that for the standard to be widely accepted it had to be compatible
with ISO 9000. That is why, as Poksinska et al. (2003) demonstrate, the implementation
of ISO 9000 clearly facilitated the subsequent implementation of ISO 14000.
The ISO 14000 standard is not a standard of objectives or results, but of procedures.
In addition, as Corbett and Kirsch (1999) state, ISO 14000 focuses on many aspects
other than the environmental ones, and, therefore, should not be thought of as designed
solely for a certain type of company with a high environmental impact, but as a
standard that can be applied to most organizations.
Although there are major similarities between both standards, each series has its
own particular elements to distinguish it from the other. It is noteworthy, for example,
that the ISO 14000 standard does include, although rather weakly and ambiguously, a
reference to meeting certain environmental objectives, since it establishes that
companies will have to commit themselves to meeting the basic standards and
environmental regulations of their respective countries. In addition, ISO 14000 takes
into consideration other stakeholders that ISO 9000 does not.
There is currently a great deal of academic controversy about the integration of
management systems (Beechner and Koch, 1997; Karapetrovic and Willborn, 1998,
among others). In this case it mainly concerns systems of environmental management
and quality, since the integration of each is often confused with the simple fusion of the
documentation of both systems. There is no doubt that the similarities between both
standards – in terms of the design, the language, the structure and the methodology of
certiﬁcation – facilitates this integration, but such integration must be carried out not
only to cut costs, but also to improve efﬁciency (Karapetrovic and Willborn, 1998).
In terms of the diffusion of the two standards, it is well known that they have been
very successful, particularly the ISO 9000 standard. The latest data provided by
ISO (ISO, 2003) indicates that in December of 2002 there were already 561,747
certiﬁcations in 159 countries with ISO 9000-certiﬁed companies around the world.
When the ISO 14000 standard was published, there were already 127,349 ISO 9000
certiﬁcations. Like ISO 9000, ISO 14000 has also spread throughout the world, although,
so far, not with as much success. The latest available data, also from December of 2002
(ISO, 2003), indicates that there were 49,462 certiﬁcations in a total of 118 countries.
Having said that, just how has this diffusion come about? Do they follow analogous
models? If both standards follow parallel paths, could they be extrapolated to other, subsequent standards? These are the main issues raised in this work, since in the
literature only the diffusion of the ISO 9000 standard has received much attention.
In its early stages, ISO 9000 began to spread around the world from European
Union countries, speciﬁcally from the United Kingdom, where these standards
originated. In 1996, more than 62 percent of certiﬁcates in the world were found in the
EU (of which more than 50 percent had been issued in the United Kingdom and the
number of certiﬁcates issued in Austria and the Netherlands was also very high
compared to other EU countries). This may have been due, to a large extent, to the fact
that various administrations and European institutions very actively supported the
use of ISO 9000 in working towards harmonization in the European Union (Peach,
2002). The ISO 14000 standard, on the other hand, did not spread in the same way
because the factors that stimulated and promoted its propagation were different, as has
been analyzed in the literature (Corbett and Kirsch, 2001; Nakamura et al., 2001; Pan,
2003; Poksinska et al., 2003). An analysis of the density of ISO 9000 and ISO 14000
certiﬁcates in European Union countries during 2002 is presented in Table I, an index
of our own design that measures the relationship between the percentage of certiﬁcates
in each country with respect to the European total and each country’s percentage
contribution to the European GDP[1].
The results obtained are shown graphically in Figure 1, which clearly shows how
little a relationship there is between the two. It is clear, for example, that the Nordic
countries have a low intensity of ISO 9000 certiﬁcations and, yet, have among the
highest intensities of ISO 14000 certiﬁcations. In short, just as Corbett and Kirsch
(2001) have pointed out, there are countries that lead the way in movements such as
these and in Europe the Nordic countries (which are historically the most
environmentally proactive) have assumed this role and head the ranking in
certiﬁcations of this type. In contrast, ISO 14000 certiﬁcation is noticeably less
important in the United Kingdom, despite it being the historical world leader in
ISO 9000 certiﬁcations.

meet customer demands. In other words, they are a management tool based on the
systematization and formalization of tasks in order to obtain uniformity in the product
and to conform to the speciﬁcations established by the customer (Anderson et al., 1999).
On the other hand, the ISO 14000 standard, published in 1996, establishes a
reference model for implementing environmental management systems in companies.
These systems can be deﬁned as the part of a company’s global management which
encompasses the organizational structure, the planning activities, the responsibilities,
practices, procedures, processes and resources required to elaborate, apply, review and
maintain the environmental policy of the company. The structure and philosophy of
ISO 14000 is very similar to ISO 9000. It is not designed to measure the environmental
impact of the companies that implement it, but rather to be a set of standards that
establish how to systematize and formalize the procedures related to the processes of
environmental impact in the company. In fact, during the elaboration of the ISO 14000
standard, the committee that created it, the ISO’s technical committee 207 (ISO/TC207),
quickly realized that for the standard to be widely accepted it had to be compatible
with ISO 9000. That is why, as Poksinska et al. (2003) demonstrate, the implementation
of ISO 9000 clearly facilitated the subsequent implementation of ISO 14000.
The ISO 14000 standard is not a standard of objectives or results, but of procedures.
In addition, as Corbett and Kirsch (1999) state, ISO 14000 focuses on many aspects
other than the environmental ones, and, therefore, should not be thought of as designed
solely for a certain type of company with a high environmental impact, but as a
standard that can be applied to most organizations.
Although there are major similarities between both standards, each series has its
own particular elements to distinguish it from the other. It is noteworthy, for example,
that the ISO 14000 standard does include, although rather weakly and ambiguously, a
reference to meeting certain environmental objectives, since it establishes that
companies will have to commit themselves to meeting the basic standards and
environmental regulations of their respective countries. In addition, ISO 14000 takes
into consideration other stakeholders that ISO 9000 does not.
There is currently a great deal of academic controversy about the integration of
management systems (Beechner and Koch, 1997; Karapetrovic and Willborn, 1998,
among others). In this case it mainly concerns systems of environmental management
and quality, since the integration of each is often confused with the simple fusion of the
documentation of both systems. There is no doubt that the similarities between both
standards – in terms of the design, the language, the structure and the methodology of
certiﬁcation – facilitates this integration, but such integration must be carried out not
only to cut costs, but also to improve efﬁciency (Karapetrovic and Willborn, 1998).
In terms of the diffusion of the two standards, it is well known that they have been
very successful, particularly the ISO 9000 standard. The latest data provided by
ISO (ISO, 2003) indicates that in December of 2002 there were already 561,747
certiﬁcations in 159 countries with ISO 9000-certiﬁed companies around the world.
When the ISO 14000 standard was published, there were already 127,349 ISO 9000
certiﬁcations. Like ISO 9000, ISO 14000 has also spread throughout the world, although,
so far, not with as much success. The latest available data, also from December of 2002
(ISO, 2003), indicates that there were 49,462 certiﬁcations in a total of 118 countries.
Having said that, just how has this diffusion come about? Do they follow analogous
models? If both standards follow parallel paths, could they be extrapolated to other, subsequent standards? These are the main issues raised in this work, since in the
literature only the diffusion of the ISO 9000 standard has received much attention.
In its early stages, ISO 9000 began to spread around the world from European
Union countries, speciﬁcally from the United Kingdom, where these standards
originated. In 1996, more than 62 percent of certiﬁcates in the world were found in the
EU (of which more than 50 percent had been issued in the United Kingdom and the
number of certiﬁcates issued in Austria and the Netherlands was also very high
compared to other EU countries). This may have been due, to a large extent, to the fact
that various administrations and European institutions very actively supported the
use of ISO 9000 in working towards harmonization in the European Union (Peach,
2002). The ISO 14000 standard, on the other hand, did not spread in the same way
because the factors that stimulated and promoted its propagation were different, as has
been analyzed in the literature (Corbett and Kirsch, 2001; Nakamura et al., 2001; Pan,
2003; Poksinska et al., 2003). An analysis of the density of ISO 9000 and ISO 14000
certiﬁcates in European Union countries during 2002 is presented in Table I, an index
of our own design that measures the relationship between the percentage of certiﬁcates
in each country with respect to the European total and each country’s percentage
contribution to the European GDP[1].
The results obtained are shown graphically in Figure 1, which clearly shows how
little a relationship there is between the two. It is clear, for example, that the Nordic
countries have a low intensity of ISO 9000 certiﬁcations and, yet, have among the
highest intensities of ISO 14000 certiﬁcations. In short, just as Corbett and Kirsch
(2001) have pointed out, there are countries that lead the way in movements such as
these and in Europe the Nordic countries (which are historically the most
environmentally proactive) have assumed this role and head the ranking in
certiﬁcations of this type. In contrast, ISO 14000 certiﬁcation is noticeably less
important in the United Kingdom, despite it being the historical world leader in
ISO 9000 certiﬁcations.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

มันเป็นที่ยอมรับกันว่า ชุดมาตรฐาน ISO 9000 มาตรฐานได้รับความนิยมมากที่สุดแบบจำลองอ้างอิงสำหรับการตั้งค่าระบบการประกันคุณภาพในองค์กร เหล่านี้มาตรฐาน ตามชุด BS 5750 ที่พัฒนาขึ้นในปีค.ศ. 1979 โดยมาตรฐานอังกฤษสถาบัน (BSI) ในสหราชอาณาจักร มี ﬁrst ก่อตั้งขึ้นใน 1987 แต่โลกของพวกเขาความสำเร็จมากมายคือ ผลลัพธ์ของการปรับปรุงที่ดำเนินการในปี 1994 ผลที่สุดแก้ไขล่าสุด (2000) ยังเห็นมาตรฐาน ISO 9000 ไม่พยายามที่จะวัดคุณภาพของผลิตภัณฑ์ หรือบริการของบริษัท เช่นเขาทำอ้างอิงบรรลุวัตถุประสงค์บางอย่าง หรือผลการ จะ แทน มาตรฐาน ที่สร้างต้องประมวลและงานบริษัท มีวัตถุประสงค์ผลิตผลิตภัณฑ์ formalize หรือบริการที่ ตอบสนองความต้องการของลูกค้า ในคำอื่น ๆ จะบริหารตามsystematization และ formalization ของงานเพื่อให้ได้ใจในผลิตภัณฑ์และเพื่อให้สอดคล้องกับ speciﬁcations ก่อตั้งขึ้นโดยเรียงตามลูกค้า (แอนเดอร์สันและ al., 1999)บนมืออื่น ๆ ISO 14000 มาตรฐาน เผยแพร่ในปี 1996 สร้างความแบบจำลองอ้างอิงสำหรับการดำเนินงานระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมในบริษัทระบบเหล่านี้สามารถ deﬁned เป็นส่วนหนึ่งของการจัดการส่วนกลางของบริษัทซึ่งครอบคลุมโครงสร้างองค์กร กิจกรรมการวางแผน ความรับผิด ชอบปฏิบัติ ขั้นตอน กระบวนการ และทรัพยากรที่จำเป็นในการอธิบาย ใช้ ทบทวน และรักษานโยบายสิ่งแวดล้อมของบริษัท โครงสร้างและปรัชญาของมาตรฐาน ISO 14000 จะคล้ายกับ ISO 9000 ไม่ได้ออกแบบเพื่อวัดในสิ่งแวดล้อมผลกระทบ ของบริษัทที่นำไปใช้ แต่ค่อนข้าง จะเป็นชุดของมาตรฐานที่กำหนดวิธีการประมวล และ formalize กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการของการสิ่งแวดล้อมในบริษัท ในความเป็นจริง ระหว่างทุก ๆ ของ ISO 14000มาตรฐาน คณะกรรมการที่สร้าง คณะกรรมการวิชาการของ ISO (ISO/TC207), 207ตระหนักว่าตามมาตรฐานให้เป็นที่ยอมรับกันมันมีให้เข้ากันได้อย่างรวดเร็วกับมาตรฐาน ISO 9000 ที่เป็นเหตุ สาธิต Poksinska et al. (2003) ดำเนินการของ ISO 9000 อย่างชัดเจนบริการดำเนินงานต่อมามาตรฐาน iso 14000มาตรฐาน ISO 14000 เป็นมาตรฐาน ของวัตถุประสงค์หรือผลลัพธ์ แต่ขั้นตอนไม่นอกจากนี้ เป็นคอร์เบตต์และ Kirsch (1999) รัฐ ISO 14000 เน้นหลายด้านที่สิ่งแวดล้อม และ ดังนั้น ควรไม่ถือได้ว่า เป็นการออกแบบสำหรับบางชนิดของบริษัท มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสูง แต่เป็นเพียงการมาตรฐานที่สามารถใช้ได้กับองค์กรมากที่สุดถึงแม้ว่ามีความคล้ายคลึงที่สำคัญระหว่างมาตรฐานทั้งสอง ชุดแต่ละชุดมีการองค์ประกอบเฉพาะของตัวเองเพื่อแยกออกจากกัน เป็นที่น่าสังเกต เช่นว่า มาตรฐาน ISO 14000 รวม แม้ว่า weakly และ ambiguously แทนที่จะเป็นอ้างอิงเพื่อวัตถุประสงค์บางสิ่งแวดล้อม การประชุมตั้งแต่จัดตั้งที่บริษัทจะต้องยืนยันตัวเองเพื่อประชุมมาตรฐานพื้นฐาน และกฎหมายสิ่งแวดล้อมของประเทศญี่ปุ่น นอกจากนี้ ใช้ ISO 14000พิจารณา เสียว่า ISO 9000 ไม่ในปัจจุบันมีมากของการถกเถียงทางวิชาการเกี่ยวกับการรวมระบบการจัดการ (Beechner และคอ 1997 Karapetrovic และ Willborn, 1998หมู่คนอื่น ๆ) ในกรณีนี้ นั้นส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมและ คุณภาพ ตั้งแต่รวมของแต่ละมักจะสับสนกับฟิวชั่นอย่างง่ายของการเอกสารของระบบทั้งสอง มีข้อสงสัยที่ที่ความคล้ายคลึงระหว่างทั้งสองมาตรฐานการออกแบบ ภาษา โครงสร้าง และวิธีการของcertiﬁcation-ช่วยรวมนี้ แต่ต้องดำเนินการดังกล่าวรวมไม่หมดเพียงตัดต้นทุน แต่ยังปรับปรุง efﬁciency (Karapetrovic และ Willborn, 1998)ในแพร่มาตรฐานสอง เป็นที่รู้จักว่า พวกเขาได้ประสบความสำเร็จมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรฐาน ISO 9000 โดยข้อมูลล่าสุดISO (ISO, 2003) บ่งชี้ว่า ในเดือน 2002 ธันวาคม มีแล้ว 561,747certiﬁcations ประเทศ 159 กับ ISO 9000-certiﬁed บริษัททั่วโลกเมื่อมีประกาศมาตรฐาน ISO 14000 มีแล้ว 127,349 ISO 9000certiﬁcations เช่น ISO 9000, ISO 14000 มียังแพร่กระจายทั่วโลก แต่ไกลมาก ไม่ มีความสำเร็จมากที่สุด ล่าสุดมีข้อมูล ยังจาก 2002 ธันวาคม(ISO, 2003), บ่งชี้ว่า มี 49,462 certiﬁcations รวม 118 ประเทศมีกล่าวว่า เพียงวิธีนี้แพร่มาเกี่ยวกับ ไม่ก็ตามคู่แบบจำลองหรือไม่ ถ้ามาตรฐานทั้งตามเส้นทางคู่ขนาน อาจจะเป็น extrapolated มาตรฐานอื่น ๆ ตามมา เหล่านี้เป็นปัญหาหลักที่ยกในงานนี้ เนื่องจากในการวรรณคดีเฉพาะแพร่ของมาตรฐาน ISO 9000 ได้รับความสนใจมากในขั้นเริ่มต้น ISO 9000 เริ่มแพร่กระจายไปทั่วโลกจากยุโรปประเทศสหภาพ speciﬁcally จากสหราชอาณาจักร ซึ่งมาตรฐานเหล่านี้เริ่มต้น ในปี 1996 มากกว่า 62 เปอร์เซ็นต์ของ certiﬁcates ในโลกพบในการEU (ซึ่งมากกว่าร้อยละ 50 ที่มีการออกในสหราชอาณาจักรและจำนวน certiﬁcates ในประเทศออสเตรียและเนเธอร์แลนด์ยังสูงมากเมื่อเทียบกับประเทศ EU อื่น) นี้อาจได้รับครบกำหนด ไปขอบเขตขนาดใหญ่ ในความเป็นจริงที่ต่าง ๆ จัดการสถาบันมากยุโรปกำลังสนับสนุนและการใช้ในการทำงานสู่ปรองดองในสหภาพยุโรป (พีช ISO 90002002) การ ISO 14000 มาตรฐาน บนมืออื่น ๆ ไม่ได้ไม่แพร่กระจายในลักษณะเดียวกันเนื่องจากปัจจัยที่ส่งเสริมการเผยแพร่ และถูกกระตุ้นได้แตกต่างกัน มีการวิเคราะห์วรรณคดี (คอร์เบตต์และ Kirsch, 2001 มุระและ al., 2001 ปาน2003 Poksinska และ al., 2003) การวิเคราะห์ความหนาแน่นของ ISO 9000 และ ISO 14000certiﬁcates ในกลุ่มประเทศสหภาพยุโรปในช่วง 2002 แสดงในตาราง I ดัชนีการออกแบบของเราเอง ที่วัดความสัมพันธ์ระหว่างเปอร์เซ็นต์ของ certiﬁcatesในแต่ละประเทศเกี่ยวกับการรวมยุโรปและเปอร์เซ็นต์ของแต่ละประเทศส่วนการ GDP ยุโรป [1]ผลได้รับจะแสดงภาพในรูปที่ 1 ที่แสดงอย่างชัดเจนว่าน้อยความสัมพันธ์มีอยู่ระหว่างทั้งสอง ล้าง ตัวอย่าง ที่เป็นแบบนอร์ดิคประเทศมีความเข้มต่ำของ ISO 9000 certiﬁcations และ ยัง มีผู้ปลดปล่อยก๊าซสูงสุดของ ISO 14000 certiﬁcations ในระยะสั้น เพียงเป็นคอร์เบตต์และ Kirschมีชี้ (2001) มีประเทศที่นำวิธีการในการเคลื่อนไหวเช่นเหล่านี้ และ ในยุโรปประเทศนอร์ดิก (ซึ่งมีประวัติมากที่สุดสิ่งแวดล้อมเชิงรุก) มีสมมติบทบาทนี้และหัวอันดับในcertiﬁcations ชนิดนี้ ในทางตรงข้าม ISO 14000 certiﬁcation จะน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดในสหราชอาณาจักร แม้มันเป็นผู้นำในโลกประวัติศาสตร์ที่สำคัญCertiﬁcations ISO 9000

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่ามาตรฐาน ISO 9000 มาตรฐานเป็นที่นิยมมากที่สุด
รูปแบบการอ้างอิงสำหรับการตั้งค่าระบบการประกันคุณภาพในองค์กร เหล่านี้
ได้มาตรฐานตาม BS 5750 ชุดพัฒนาในปี 1979 โดยมาตรฐานของอังกฤษ
สถาบัน (BSI) ในสหราชอาณาจักรเป็นสายแรกที่จัดตั้งขึ้นในปี 1987 แต่โลกของพวกเขา
ประสบความสำเร็จมากมายเป็นผลมาจากการแก้ไขดำเนินการในปี 1994 ผลของการ ส่วนใหญ่
การแก้ไขที่ผ่านมา (2000) ยังคงที่จะเห็น.
ISO 9000 มาตรฐานไม่พยายามที่จะวัดคุณภาพของผลิตภัณฑ์หรือ
บริการของ บริษัท คือพวกเขาจะทำให้ไม่มีการอ้างอิงในการบรรลุวัตถุประสงค์บางอย่างหรือ
ผล พวกเขาเป็นแทนมาตรฐานซึ่งจำเป็นที่จะต้องสร้างระบบและ
เป็นระเบียบแบบแผนงาน บริษัท มีวัตถุประสงค์ในการผลิตสินค้าหรือบริการที่ตอบสนองความต้องการของลูกค้า ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขามีเครื่องมือการจัดการบนพื้นฐานของการจัดระบบและ formalization ของงานเพื่อให้ได้ความสม่ำเสมอในผลิตภัณฑ์และเพื่อให้สอดคล้องกับไพเพอร์ไฟ speci ที่จัดตั้งขึ้นโดยลูกค้า (แอนเดอ et al., 1999). ในขณะที่คนอื่น ๆ ISO 14000 มาตรฐานการตีพิมพ์ในปี 1996 ได้กำหนดรูปแบบการอ้างอิงสำหรับการดำเนินการระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมใน บริษัท . ระบบเหล่านี้จะสามารถนิยามเป็นส่วนหนึ่งของการจัดการทั่วโลกของ บริษัท ที่ครอบคลุมโครงสร้างองค์กรการวางแผนกิจกรรมความรับผิดชอบ, การปฏิบัติขั้นตอน กระบวนการและทรัพยากรที่จำเป็นในการทำอย่างละเอียดนำไปใช้ตรวจสอบและรักษานโยบายด้านสิ่งแวดล้อมของ บริษัท โครงสร้างและปรัชญาของมาตรฐาน ISO 14000 จะคล้ายกับการรับรองมาตรฐาน ISO 9000 มันไม่ได้ออกแบบมาเพื่อวัดสิ่งแวดล้อมผลกระทบของ บริษัท ที่ใช้มัน แต่จะเป็นชุดของมาตรฐานที่กำหนดวิธีการจัดระบบและระเบียบแบบแผนขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับการ กระบวนการของผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมใน บริษัท ในความเป็นจริงในช่วงรายละเอียดของมาตรฐาน ISO 14000 มาตรฐานคณะกรรมการที่สร้างมัน, คณะกรรมการด้านเทคนิคของ ISO 207 (ISO / TC207) ได้อย่างรวดเร็วตระหนักว่าสำหรับมาตรฐานให้เป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายก็จะต้องเข้ากันได้กับมาตรฐาน ISO 9000 นั่นคือ ทำไมเป็น Poksinska et al, (2003) แสดงให้เห็นถึงการดำเนินงานของ ISO 9000 การอำนวยความสะดวกอย่างชัดเจนในการดำเนินงานต่อมาของ ISO 14000. ISO 14000 มาตรฐานไม่ได้มาตรฐานของวัตถุประสงค์หรือผลลัพธ์ แต่ขั้นตอน. นอกจากนี้ยังเป็นคอร์เบตและ Kirsch (1999) รัฐ, ISO 14000 มุ่งเน้นไปที่หลาย ๆ แง่มุมอื่น ๆ กว่าคนสิ่งแวดล้อมและดังนั้นจึงไม่ควรจะคิดว่าเป็นที่ออกแบบมาเพียงเพื่อบางประเภทของ บริษัท ที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสูง แต่เป็นมาตรฐานที่สามารถนำไปใช้กับองค์กรมากที่สุด. แม้ว่าจะมีที่สำคัญ ความคล้ายคลึงกันระหว่างทั้งสองมาตรฐานแต่ละชุดมีขององค์ประกอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเองแตกต่างจากที่อื่น ๆ เป็นที่น่าสังเกตตัวอย่างเช่นว่ามาตรฐาน ISO 14000 มาตรฐานไม่รวมถึงแม้จะค่อนข้างอ่อนและมีเลศนัย, การอ้างอิงถึงวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมบางอย่างเพราะมันกำหนดว่าบริษัท จะต้องกระทำตัวเองจะมีการประชุมมาตรฐานขั้นพื้นฐานและกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมของตน ประเทศ นอกจากนี้มาตรฐาน ISO 14000 จะใช้เวลาในการพิจารณาผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ ที่ ISO 9000 ไม่ได้. ขณะนี้ยังไม่มีการจัดการที่ดีของความขัดแย้งทางวิชาการเกี่ยวกับการรวมของระบบการจัดการ (Beechner และ Koch, 1997; Karapetrovic และ Willborn 1998 ผู้อื่น) ในกรณีนี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับระบบการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมและคุณภาพตั้งแต่การรวมกลุ่มของแต่ละคนมักจะสับสนกับฟิวชั่นที่เรียบง่ายของเอกสารของทั้งสองระบบ มีข้อสงสัยว่าคล้ายคลึงกันระหว่างทั้งสองมาตรฐาน - ในแง่ของการออกแบบภาษาโครงสร้างและวิธีการไอออนบวกสายใบรับรอง - อำนวยความสะดวกในการรวมกลุ่มนี้ แต่บูรณาการดังกล่าวจะต้องดำเนินการไม่เพียง แต่จะลดค่าใช้จ่าย แต่ยังเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพในสาย EF (Karapetrovic และ Willborn, 1998). ในแง่ของการแพร่กระจายของสองมาตรฐานเป็นที่รู้จักกันดีว่าพวกเขาได้รับการประสบความสำเร็จมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งการรับรองมาตรฐาน ISO 9000 มาตรฐาน ข้อมูลล่าสุดให้โดยISO (ISO 2003) แสดงให้เห็นว่าในเดือนธันวาคมปี 2002 มีอยู่แล้ว 561,747 ไพเพอร์ไฟรับรองใน 159 ประเทศที่มีมาตรฐาน ISO ไฟ 9000-รับรอง บริษัท เอ็ดทั่วโลก. เมื่อ ISO 14000 มาตรฐานถูกตีพิมพ์มีอยู่แล้ว 127,349 ISO 9000 ไพเพอร์ใบรับรองสาย . เช่น ISO 9000, ISO 14000 นอกจากนี้ยังมีการแพร่กระจายไปทั่วโลกแม้ว่าเพื่อให้ห่างไกลไม่ประสบความสำเร็จมากที่สุดเท่าที่ ข้อมูลล่าสุดจากเดือนธันวาคม 2002 (ISO 2003) แสดงให้เห็นว่ามี 49,462 ไพเพอร์ไฟรับรองรวม 118 ประเทศ. ต้องบอกว่ามีเพียงวิธีการแพร่กระจายนี้มาเกี่ยวกับ? พวกเขาทำตามคล้ายคลึงรุ่น? หากทั้งสองมาตรฐานตามเส้นทางขนานพวกเขาอาจจะไปที่อื่น ๆ ประเมินมาตรฐานที่ตามมา? เหล่านี้เป็นประเด็นหลักยกในงานนี้ตั้งแต่ในวรรณคดีเฉพาะการแพร่กระจายของ ISO 9000 มาตรฐานได้รับความสนใจมาก. ในช่วงแรกของการรับรองมาตรฐาน ISO 9000 เริ่มที่จะแพร่กระจายไปทั่วโลกจากยุโรปประเทศสหภาพ speci ไฟถอนรากถอนโคนจากสหราชอาณาจักร ที่มาตรฐานเหล่านี้เกิดขึ้น ในปี 1996 มากกว่าร้อยละ 62 ของเคทส์ไฟรับรองในโลกที่พบในสหภาพยุโรป (ซึ่งเกินกว่าร้อยละ 50 ได้รับการตีพิมพ์ในสหราชอาณาจักรและจำนวนของเคทส์ไฟใบรับรองที่ออกในออสเตรียและเนเธอร์แลนด์ก็ยังสูงมากเมื่อเทียบกับสหภาพยุโรปอื่น ๆ ประเทศ) นี้อาจจะเป็นเพราะในระดับที่มีขนาดใหญ่เพื่อความเป็นจริงว่าการบริหารงานและสถาบันการศึกษาต่างๆในยุโรปมากสนับสนุนอย่างแข็งขันใช้มาตรฐาน ISO 9000 ในการทำงานที่มีต่อการประสานกันในสหภาพยุโรป (พีช, 2002) ISO 14000 มาตรฐานในมืออื่น ๆ ที่ไม่ได้แพร่กระจายไปในทางเดียวกันเพราะปัจจัยที่กระตุ้นและส่งเสริมการขยายพันธุ์ที่แตกต่างกันตามที่ได้รับการวิเคราะห์ในวรรณคดี (คอร์เบตและ Kirsch 2001; Nakamura et al, 2001. แพน2003. Poksinska et al, 2003) การวิเคราะห์ความหนาแน่นของการรับรองมาตรฐาน ISO 9000 และ ISO 14000 เคทส์ใบรับรองสายในประเทศสหภาพยุโรปในช่วง 2002 จะนำเสนอในตารางที่ดัชนีของการออกแบบของเราเองที่วัดความสัมพันธ์ระหว่างอัตราร้อยละของเคทส์ไฟใบรับรองในแต่ละประเทศที่เกี่ยวกับการรวมยุโรปและแต่ละคน ร้อยละของประเทศมีส่วนร่วมในยุโรป GDP [1]. ผลที่ได้รับจะแสดงภาพกราฟิกในรูปที่ 1 ซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง เป็นที่ชัดเจนเช่นว่านอร์ดิกประเทศมีความเข้มต่ำมาตรฐาน ISO 9000 รับรองไพเพอร์ fi และยังมีหมู่เข้มสูงสุดของมาตรฐาน ISO 14000 รับรองไพเพอร์ไฟ ในระยะสั้นเช่นเดียวกับคอร์เบตและ Kirsch (2001) ได้ชี้ให้เห็นว่ายังมีประเทศที่นำไปสู่วิธีการในการเคลื่อนไหวเช่นเหล่านี้และในยุโรปประเทศนอร์ดิก (ซึ่งเป็นอดีตมากที่สุดในเชิงรุกกับสิ่งแวดล้อม) ได้สันนิษฐานว่าบทบาทนี้และมุ่งการจัดอันดับ ในไพเพอร์ไฟใบรับรองประเภทนี้ ในทางตรงกันข้าม, ISO 14000 รับรองไอออนบวกไฟจะเห็นได้ชัดน้อยที่สำคัญในสหราชอาณาจักรแม้ว่ามันจะเป็นผู้นำระดับโลกในประวัติศาสตร์การรับรองมาตรฐาน ISO 9000 รับรองไพเพอร์ไฟ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

มันเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าชุดของมาตรฐาน ISO 9000 เป็นนางแบบ
อ้างอิงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในการตั้งค่าระบบคุณภาพในองค์กร มาตรฐานเหล่านี้
ตาม BS 5750 ชุดพัฒนาในปี 1979 โดยสถาบันมาตรฐานอังกฤษ
( BSI ) ในสหราชอาณาจักร เป็น RST จึงก่อตั้งขึ้นในปี 1987 แต่โลก
กว้างความสำเร็จเป็นผลของการแก้ไขที่ดำเนินการในปี 1994ผลของการแก้ไขล่าสุด
( 2000 ) ยังคงที่จะเห็น .
มาตรฐาน ISO 9000 ไม่ได้พยายามที่จะวัดคุณภาพของผลิตภัณฑ์หรือบริการของ บริษัท เช่น
, พวกเขาทำให้ไม่มีการอ้างอิงเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์บางอย่างหรือ
ผล พวกเขาเป็น , แทน , มาตรฐาน , ซึ่งสร้างต้องจัดระบบและ
พิธีงาน บริษัทมีวัตถุประสงค์ในการผลิตผลิตภัณฑ์

หรือการบริการที่ตอบสนองความต้องการของลูกค้า ในคำอื่น ๆที่พวกเขาเป็นเครื่องมือการจัดการตาม
การจัดระบบ formalization ของงานและเพื่อให้ได้ความสม่ำเสมอในผลิตภัณฑ์
และสอดคล้องกับกาจึงทำให้ก่อตั้งขึ้นโดยลูกค้า ( Anderson et al . , 1999 ) .
บนมืออื่น ๆ , ISO 14000 มาตรฐาน , ตีพิมพ์ในปี 1996 , สร้าง
เป็นรูปแบบการอ้างอิงสำหรับการดำเนินงานระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมใน บริษัท .
ระบบเหล่านี้สามารถ de จึงเน็ด เป็นส่วนหนึ่งของ บริษัท ทั่วโลกการจัดการซึ่ง
ครอบคลุมโครงสร้างองค์กร , การวางแผนกิจกรรม ความรับผิดชอบ
แนวปฏิบัติ กระบวนงาน กระบวนการ และทรัพยากรที่ต้องใช้ความละเอียด ตรวจสอบ
รักษานโยบายด้านสิ่งแวดล้อมของ บริษัทโครงสร้างและปรัชญา
ISO 14000 จะคล้ายกับ ISO 9000 มันไม่ได้ออกแบบมาเพื่อตรวจวัดสิ่งแวดล้อม
ผลกระทบของ บริษัท ที่ใช้มัน แต่แทนที่จะเป็นชุดของมาตรฐานที่
สร้างวิธีการจัดระบบทางตรงและอ้อมขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการของ
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในบริษัท ในความเป็นจริง ในรายละเอียดของ ISO 14000
มาตรฐานคณะกรรมการที่สร้างมัน ของ ISO ทางเทคนิคคณะกรรมการ 207 ( ISO / tc207 )
ตระหนักอย่างรวดเร็วว่า มาตรฐานที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมันต้องเข้ากันได้
กับ ISO 9000 นั่นคือเหตุผลที่ poksinska et al . ( 2546 ) แสดงให้เห็นถึง การใช้ ISO 9000 ชัดเจนยิ่งขึ้น
การตามมาของ ISO 14000
ISO 14000 มาตรฐานไม่ใช่มาตรฐานของวัตถุประสงค์หรือผลลัพธ์แต่ขั้นตอน .
นอกจากนี้ เป็น คอร์เบตต์ เคิร์ช ( 1999 ) และรัฐ , ISO 14000 เน้นหลาย ๆด้าน
นอกจากคน และสิ่งแวดล้อม ดังนั้น ไม่ควรคิดว่าเป็นออกแบบ
สำหรับบางประเภทของ บริษัท ที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสูง แต่เพียงผู้เดียว แต่เป็นมาตรฐานที่สามารถใช้
กับองค์กรมากที่สุด แม้ว่าจะมีความคล้ายคลึงกัน
หลักระหว่างทั้งสองมาตรฐานแต่ละชุดมีองค์ประกอบเฉพาะของ
เองแตกต่างจากอื่น ๆ มันเป็นน่าสังเกตเช่น
ที่ ISO 14000 มาตรฐานไม่รวม แม้ว่าค่อนข้าง และการติดปีก ,
การอ้างอิงถึงวัตถุประสงค์การประชุมสิ่งแวดล้อมบางอย่าง เพราะมันสร้าง
บริษัทจะต้องยอมรับตัวเองที่จะประชุมมาตรฐานขั้นพื้นฐานและ
กฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมของประเทศของตน นอกจากนี้ ISO 14000 ใช้
พิจารณาผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆที่ ISO 9000 ไม่ได้ .
ปัจจุบันมีการจัดการที่ดีของการถกเถียงทางวิชาการเกี่ยวกับการบูรณาการระบบการจัดการและ beechner
Koch , 1997 ; karapetrovic และ willborn 1998
ในหมู่คนอื่น ๆ ) กรณีนี้ส่วนใหญ่เกี่ยวกับระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม
และคุณภาพ เนื่องจากการรวมของแต่ละคนมักจะสับสนกับฟิวชั่นง่ายๆ
เอกสารทั้งระบบ มีข้อสงสัยว่ามีความคล้ายคลึงกันระหว่างทั้งสอง
มาตรฐานทั้งในแง่ของการออกแบบ , ภาษา , โครงสร้างและวิธีการในการถ่ายทอดและบูรณาการ
certi แต่บูรณาการดังกล่าวต้องดำเนินการไม่
เท่านั้นที่จะตัดต้นทุนแต่ยังปรับปรุงประสิทธิภาพ ( และ EF จึง karapetrovic willborn , 1998 ) .
ในแง่ของการแพร่กระจายของทั้งสองมาตรฐาน มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าพวกเขาได้รับ
ประสบความสำเร็จมาก โดยเฉพาะ ISO 9000 มาตรฐาน ข้อมูลล่าสุดโดย
ISO ( ISO , 2003 ) พบว่า ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2545 ได้มี 561747
certi จึงทำให้ใน 159 ประเทศกับ ISO 9000 certi จึงเอ็ดบริษัททั่วโลก .
เมื่อ ISO 14000 มาตรฐานเผยแพร่ มีอยู่ 127349 ISO 9000
certi จึงทำให้ . เช่น ISO 9000 , ISO 14000 ยังแผ่กระจายไปทั่วโลก แม้ว่า
ดังนั้นไกล ไม่ มีความสำเร็จมาก ข้อมูลล่าสุด ยัง ตั้งแต่ ธันวาคม 2002
( ISO , 2003 ) พบว่า มี 49462 certi จึงทำให้ในรวม 118 ประเทศ
มีกล่าวว่ามีการแพร่กระจายนี้มาเกี่ยวกับ ? พวกเขาปฏิบัติตามรูปแบบเดียวกัน
? ถ้าทั้งมาตรฐานตามเส้นทางคู่ขนาน จะคาดถึง อื่น ๆ , ตามมาตรฐาน ? เหล่านี้เป็นหลักปัญหาที่เกิดขึ้นในงานนี้ เนื่องจากใน
วรรณกรรมเพียงการแพร่กระจายของมาตรฐาน ISO 9000 ที่ได้รับความสนใจมาก
ในระยะแรก , ISO 9000 เริ่มแพร่กระจายไปทั่วโลกจากยุโรป

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.