The average scores using the Tooth

The average scores using the Tooth et al. [19] scale was 20.8 (range 16–29) and the Stalenhoef et al. [20] scale was 8.5 (range 7–10). There was no correlation, r = 0.183 (−0.22, 0.53), between the scores obtained on the two scales. Deficiencies in reporting on the Tooth et al. [19] scale occurred mainly in the areas of reporting and handling missing data, a lack of either a qualitative or quantitative analysis of bias and the representativeness of the study sample. Deficiencies on the Stalenhoef et al. [20] scale were primarily in the lack of reporting a definition of a fall and lack of evaluation for both intrinsic and extrinsic risk factors for falls. A ceiling effect of scores on the Stalenhoef et al. scale [20] was present.

There were four distinct fall outcomes: any fall, recurrent falls, injurious falls and a subcategory of injurious falls, specific fracture types incurred in a fall (i.e., hip, distal radius, and proximal humerus). Variations in fall definition were present across studies, creating heterogeneity even within the same fall outcome. Three studies excluded falls because of a single major intrinsic event or a violent blow [23], [39] and [44], which would capture falls due to factors that impair sensorimotor function and may be the most amenable to identification using clinical assessment of balance. A broader definition that included major intrinsic events would have captured additional falls resulting from cardiovascular and neurologic causes such as syncope, transient ischemic attacks, and stroke [24], [28], [30], [32] and [38].

In the category of injurious falls, one study [39] used a general definition to identify any injury as a single outcome, whereas other studies evaluated subcategories of specific injury types: major or serious injuries [28] and [31], any fracture [26], [39] and [41] and specific fractures (hip, distal radius or ulna and proximal humerus) [25], [27], [29], [34], [36], [42] and [45].

The annual fall risk ranged from 19.3% [40] to 60.3% [43] for any fall and from 4.75% [40] to 33.5% [44] for recurrent falls. The annual risk of sustaining a serious injury ranged from 12% [28] to 32% [31]. This large discrepancy reflected a more restrictive definition and shorter follow-up by Tinetti et al. [28] compared with Koski et al. [31]. Risk of specific fractures was smaller still: hip fracture from 2% [27] and [29] to 7% [42], distal forearm fracture 1.8% [25], and a proximal humerus fracture from 0.8% [25] to 2% [36].

Length of follow-up also varied, with 1 year being the most common time frame for the outcomes of any fall, recurrent falls and the general category of injurious falls [23], [24], [28], [30], [33], [35], [37], [38], [40], [41] and [44]. Studies of specific fracture types had longer follow-up intervals with mean follow-up time ranging from 1.9 years [29] to 12 years [42].

The most common method for fall ascertainment was the prospective collection of falls calendars [23], [24], [28], [30], [33], [35], [37], [38] and [44]. These studies reported policies to contact participants if calendars were not received and when falls were reported, which enhanced accurate outcome ascertainment and sample follow-up. The other studies of nonfracture outcomes used a retrospective collection of information at pre-determined time frames [40], [41] and [43]. Studies evaluating fracture outcomes combined a retrospective report with radiologic confirmation of fractures or surveillance of hospital records [25], [26], [27], [29], [34], [36], [39], [41], [42], [43] and [45].

Three studies demonstrated a trend of increasing fall risk with increasing balance impairment [23], [29] and [43]. Seventeen studies (74%) found balance impairment had a statistically significant association on fall risk in unadjusted analyses [23], [24], [25], [26], [28], [29], [30], [32], [33], [35], [36], [38], [40], [41], [42], [43], [44] and [45] with the association remaining statistically significant for thirteen studies (57%) in adjusted analyses [23], [24], [25], [26], [28], [29], [30], [32], [36], [38], [42], [43] and [45]. Eight studies used multiple clinical measures of balance function in the same study, a method which could weaken the association if all measures were included in the same regression model [24], [29], [30], [33], [36], [37], [39] and [40]. No studies had multiple scales remain significant in the same adjusted analysis and only 4 studies had one of the measurement scales remain statistically significant in adjusted analyses [23], [29], [30] and [36]. Differential fall risk by gender was demonstrated by Nguyen et al. with women possessing a greater risk than men [26].

3.2. Meta-analysis
Falls were not rare events, and combining the data into a single summary measure was deemed inappropriate because of the nonequivalence of the OR and RR. Additionally, multiple publications from the same study created a lack of independence for generating a single summary measure. Only one publication was chosen per study, the most recent publication, leaving a total of 15 studies contributing data to the calculation of the overall summary estimate [27], [28], [30], [31], [32], [33], [36], [37], [38], [39], [40], [41], [42], [44] and [45]. If there were multiple fall outcomes in these articles, the outcome “any fall” was chosen as being the most clinically relevant, as other fall outcomes are embedded within this outcome, though the analysis was not restricted to the outcome “any fall”. The summary estimate for these studies, stratified by the type of effect measure, was RR of 1.42 (1.08, 1.85) and OR of 1.98 (1.60, 2.46), demonstrating that with a common outcome the OR will overestimate the RR (Fig. 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะแนนเฉลี่ยโดยใช้ฟันและ ทำไมอัล [ 19 ] ขนาด 20.8 ( ช่วง 16 – 29 ) และ stalenhoef ET เหรออัล . [ 20 ] ขนาด 8.5 ( ช่วง 7 - 10 ) ไม่มีความสัมพันธ์ R รึเปล่า = ไหม 0.183 ( − 0.22 ,   0.53 ) ระหว่างคะแนนที่ได้ใน 2 ระดับ ข้อบกพร่องในการรายงานฟันและ ทำไมอัล [ 19 ] ขนาดเกิดขึ้นส่วนใหญ่ในพื้นที่ของการรายงาน และการจัดการข้อมูลที่ขาดหายไปขาดทั้งเชิงคุณภาพหรือเชิงปริมาณของอคติและ representativeness การศึกษาตัวอย่าง ข้อบกพร่องใน stalenhoef ET เหรออัล . [ 20 ] แบบเป็นหลักในการรายงานนิยามของฤดูใบไม้ร่วง และขาดการประเมินผล ทั้งภายใน และภายนอก ปัจจัยความเสี่ยงสำหรับตก เพดานผลของคะแนนใน stalenhoef ET เหรออัล . ขนาด [ 20 ] อยู่

มี 4 ผลตกอยู่ที่แตกต่าง : ใด ๆตก ตกซ้ำตกเปลืองและประเภทย่อยของประเภทเฉพาะเปลืองตกแตกที่เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ร่วง ( เช่น ข้อสะโพก และปลายรัศมี , กระดูกหัวไหล่ ) การเปลี่ยนแปลงในความละเอียดอยู่ที่เป็นปัจจุบันในการศึกษา การสร้างความหลากหลายภายในผลตกเหมือนกันสามการศึกษาแยกออกตกเพราะเอกเดี่ยวภายในหรือเหตุการณ์รุนแรงระเบิด [ 23 ] , [ 39 ] ไหม และไหม [ 44 ] ซึ่งจะจับตกเนื่องจากปัจจัยที่บั่นทอนประสิทธิภาพการทำงาน และอาจจะมากที่สุด sensorimotor ซูฮกการจำแนกโดยใช้การประเมินทางคลินิกของสมดุลถูกนิยามว่าเหตุการณ์ที่แท้จริงคือหลักจะได้จับเพิ่มเติมตก ที่เกิดจากสาเหตุการหมดสติของหัวใจและประสาท เช่น สมองขาดเลือด , โจมตี , และโรคหลอดเลือดสมอง [ 24 ] [ 28 ] [ 30 ] , [ 32 ]   และ [ 38 ] .

ในหมวดหมู่ของเปลือง ฟอลส์ หนึ่งการศึกษา [ 39 ] ใช้คำนิยามทั่วไปเพื่อระบุบาดเจ็บเป็นผลเดี่ยวในขณะที่การศึกษาอื่น ๆและประเภทย่อยของการบาดเจ็บเฉพาะสาขาหรือบาดเจ็บรุนแรง [ 28 ] และ [ 31 ]    , ร้าว [ 26 ] , [ 39 ]    [ 41 ] และที่เฉพาะเจาะจงและรอยแตก ( สะโพก กระดูกส่วนปลาย หรือ อัล และ กระดูกหัวไหล่ ) [ 25 ] , [ 27 ] [ 29 ] [ 34 ] [ 36 ] [ 42 ]   และ [ 45 ] .

เสี่ยงตกประจำปีระหว่างร้อยละ 22.4 [ 40 ] ลดลงสู่ระดับ [ 43 ] สำหรับฤดูใบไม้ร่วงและจาก 4.75% [ 40 ] 33.5% [ 44 ] สำหรับ Falls กําเริบความเสี่ยงปียั่งยืนบาดเจ็บสาหัสอยู่ระหว่างร้อยละ 12 [ 28 ] 32 % [ 31 ] ความแตกต่างขนาดใหญ่นี้สะท้อนนิยามเข้มงวดมากขึ้นและสั้นกว่าการติดตามโดย tinetti ET เหรออัล . [ 28 ] เมื่อเทียบกับเคาสกี้และ ทำไมอัล [ 31 ] ทำไมความเสี่ยงเฉพาะกระดูกหักมีขนาดเล็กยังคง : กระดูกสะโพกหัก 2 % [ 27 ] และ [ 29 ]    7 % [ 42 ] , 8.09 หัก 1.8% [ 25 ] และกระดูกหัวไหล่ร้าวจาก 08 % [ 25 ] ทำไม 2% [ 36 ] .

ความยาวของการเปลี่ยนแปลง กับ 1 ปี เป็นกรอบเวลาที่พบมากที่สุดสำหรับผลลัพธ์ของตก ตกซ้ำและประเภททั่วไปของเปลืองตก [ 23 ] , [ 24 ] [ 28 ] [ 30 ] , [ 33 ] [ 3 ] [ 37 ] , [ 39 ] [ 40 ] , [ 41 ] ไหม และไหม [ 44 ] การศึกษาชนิดของรอยแตกที่เฉพาะเจาะจงมีช่วงเวลาการติดตามอีกต่อไปกับหมายถึงติดตามเวลาตั้งแต่ 1.9 ปี 12 ปี [ 29 ] [ 42 ] .

วิธีที่พบมากที่สุดสำหรับวิธีการค้นหาตกถูกไหมที่ทำไมอนาคตการเก็บลงปฏิทิน [ 23 ] , [ 24 ] [ 28 ] [ 30 ] [ 33 ] [ 35 ] , [ 37 ] , [ 38 ]   และ [ 44 ] การศึกษาเหล่านี้มีนโยบายที่จะติดต่อผู้เข้าร่วมถ้าปฏิทินที่ไม่ได้รับ และเมื่อตกได้รายงานที่ปรับปรุงวิธีการค้นหาผลที่ถูกต้อง และเพื่อติดตามผลการศึกษาอื่น ๆของผล nonfracture ใช้คอลเลกชันย้อนหลังข้อมูลก่อนกำหนดเวลาเฟรม [ 40 ] , [ 41 ] ไหม และไหม [ 43 ] ผลการศึกษาการประเมินการรวมรายงานย้อนหลังด้วยการแตกหักหรือการเฝ้าระวัง : 25 ] ประวัติ [ โรงพยาบาล [ 26 ] [ 27 ] [ 29 ] [ 34 ] [ 36 ] [ 39 ] [ 40 ] , [ 42 ] , [ 43 ]   และ [ 45 ]

สามการศึกษาแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มของการเพิ่มความเสี่ยงตกอยู่กับการทรงตัวบกพร่อง [ 23 ] , [ 29 ] ไหม และไหม [ 43 ] สิบเจ็ด Studies ( 74% ) พบการทรงตัวบกพร่องมีสมาคมอย่างมีนัยสำคัญในความเสี่ยงตกยังคงวิเคราะห์ [ 23 ] , [ 24 ] , [ 25 ] [ 26 ] [ 28 ] [ 29 ] [ 30 ] [ 32 ] [ 33 ] [ 35 ] , [ 36 ] [ 39 ] [ 40 ] , [ 41 ] , [ 42 ] , [ 43 ][ 44 ] และ [ 45 ] อะไรอะไรกับสมาคมที่เหลืออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทั้งสิบสามศึกษา ( ร้อยละ 57 ) ได้วิเคราะห์ [ 23 ] , [ 24 ] , [ 25 ] [ 26 ] [ 28 ] [ 29 ] [ 30 ] , [ 32 ] , [ 36 ] [ 38 ] [ 42 ] , [ 43 ]   และ [ 45 ] การศึกษาทางคลินิกหลายมาตรการ 8 ใช้ฟังก์ชันสมดุลในการศึกษาเดียวกัน วิธีการ ซึ่งอาจทำให้สมาคมหากมาตรการทั้งหมดถูกรวมอยู่ในรุ่นเดียวกัน ) [ 24 ][ 29 ] [ 30 ] [ 33 ] [ 36 ] [ 37 ] , [ 39 ] [ 40 ]  และ  . ไม่มีการศึกษามีหลายระดับยังคงสำคัญในการวิเคราะห์และศึกษาเดียวกัน ปรับแค่ 4 คนระดับการวัดอยู่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการวิเคราะห์ปรับ [ 23 ] [ 29 ] [ 30 ]   และ [ 36 ] ความเสี่ยงตกแตกต่างกันตามเพศพบว่า โดยเหงียน ET เหรออัล . กับผู้หญิงที่มีความเสี่ยงมากขึ้นกว่าผู้ชาย [ 26 ] .

. . การวิเคราะห์อภิมาน
ตกไม่ได้เป็นเหตุการณ์ที่หายากและการรวมข้อมูลในวัด สรุปเดียวก็ถือว่าไม่เหมาะสม เพราะความไม่เท่าเทียมกันของหรือ RR . นอกจากนี้ หลายพิมพ์ จากการศึกษาเดียวกันสร้างขาดความเป็นอิสระในการสร้างวัดได้รุปเดียว แต่สิ่งหนึ่งที่ถูกเลือก ต่อการศึกษา การประกาศล่าสุดจากทั้งหมด 15 การศึกษาและข้อมูลเพื่อการคำนวณการประเมิน สรุปโดยรวม [ 27 ] [ 28 ] [ 30 ] [ 31 ] [ 32 ] [ 33 ] [ 36 ] [ 37 ] , [ 38 ] , [ 39 ] [ 40 ] , [ 41 ] [ 42 ] , [ 44 ]   และ [ 45 ] ถ้ามีผลร่วงหลายในบทความเหล่านี้ ผลลัพธ์ใด ๆ " ตก " ถูกเลือกเป็นทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุด เช่น ผลตกอื่น ๆฝังอยู่ภายในผลการแข่งขันนี้แม้ว่าการวิเคราะห์ได้ไม่ จำกัด เพื่อผลใด ๆ " ตก " ประมาณการสรุปการศึกษาเหล่านี้ แบ่งตามชนิดของผลการวัด คือ RR ของ 1.42 ( 1.08 , 1.85 ) และหรือ 1.98 ( 1.60 , 2.46 ) แสดงให้เห็นว่ามีผลเหมือนกันหรือจะ overestimate RR ( รูปที่ 2 )23 / 10 อย่าง ( 73% ) อธิบายไหมปี [ 5.3 ] ไม่มีรายงานการบาดเจ็บล้มตก - เปลืองร้ายแรง ( 12% )
dargent Molina และ  al . , 2539 [ 29 ] ฝรั่งเศส ผู้หญิงอะไร≥ 75 ปีไม่สามารถเดินได้อย่างอิสระ ก่อนหน้านี้ สะโพกหัก ทวิภาคีทั้งหมดสะโพกเทียม 20 / 8 7575 ( 100% ) [ 12 ] ไม่ได้รายงาน 80.5 ตก - กระดูกสะโพกหักเสียหาย ( 2 ) %
Northridge ET เหรออัล .