The time was evening.While the sun

The time was evening.

While the sun was setting, it gave a parting gift of vivid orange color, and Aiko was walking along the empty corridor. The evening sunlight entered the corridor from the windows and drew an obvious contrast on the wall and floor at the other sides.

Aiko went towards the dining room while her gaze was captivated by the evening sun, but she immediately stopped after she felt someone’s presence. When she looked forward, she saw a woman-like figure inside the shadow. The woman walked in the middle of the corridor, and gracefully stopped her feet with a straight stature. Her clothing was the nun’s habit of Church of the Saints.

The woman was beautiful, however she spoke to Aiko with a somewhat mechanical and cold voice.

“Nice to meet you, Hatayama Aiko. I’ve come for you.”

Aiko felt a chill ran down her spine when she heard her voice, but she feigned her calmness as to not become impolite to someone she met for the first time.

“Umm, nice to meet you, too. Coming for me… you mean the dinner with the students?”

“No, your destination is the main church.”

“Eh?”

The sentence which didn’t give her a chance to answer, made Aiko inadvertently ask her again. At that time, the woman moved out from the shadow into a place lighted by the evening sun. Seeing the woman, Aiko held her breath. Even Aiko, who was the same gender as her, was instinctively charmed by the woman’s beauty.

Her silver hair was sparkling while it was being reflected by the evening sunlight. With big, long and narrow blue eyes, and her mysterious and wonderful features that seemed to be both of an adult woman and a young girl; all of her parts were perfectly positioned. Her height was tall for a woman, around 170 centimeters, which forced Aiko to look up at her. Her white skin was as smooth as a white porcelain, her hands and feets were slender. Her breasts neither big nor small, it was a truly exquisite size if one was thinking about the balance of her entirety.

However, she was regrettably had no expression. Rather than expressionless, it was as if she wore a Noh mask. No one would doubt if it was said she was a statue — the best masterpiece by a famous sculptor. The woman possessed an inhumanely artistic beauty.

Towards Aiko, who held her breath, the woman smiled and indifferently continued her words.

“We feel the thing you are going to tell them will inconvenient us. After all, what your students will be doing now looks “interesting” to us. That’s why, until the time come, you will temporarily leave the stage.”

“Wh-What are you…”

The beautiful nun slowly approached Aiko without even making a footstep, and Aiko instinctively backed. Then, Aiko saw the nun’s blue eyes shone. Aiko felt her mind grow hazy. Immediately, she concentrated as though she was going to invoke magic, and her haziness dispersed in a snap.

“… I see. As expected, I can only disregard that you are calling yourself a “God.” For you are capable of resisting my “charm”. There’s no other way. I will just take you by force.”

“D-Don’t come! Wh-What I want—… ugh!?”

The pressure from the woman’s true character made Aiko immediately tried to activate her magic. However, faster than her finishing the chant, the nun momentarily shortened their distance and drove her fist into Aiko’s stomach. Aiko collapsed, and at the time she felt her consciousness about to be swallowed by darkness, she heard the nun’s mutter.

“Don’t worry. I won’t kill you. You are an excellent piece, and you might be useful against that irregular.”

The white-haired, eye-patched boy floated inside Aiko’s mind. Following that, while knowing it wouldn’t reach him, she shouted his name in her mind right before her consciousness completely disappeared.

———— Nagumo-kun!

* * *

“?”

The nun easily shouldered Aiko as though she was weightless, then she looked around the corridor as if she had sensed someone. For a while, the nun silently searched for something. Then, she slowly opened the guest room’s door along the corridor.

Following that, she entered the room, looked around, approached the closet without any sound of a footstep, and she forcefully opened the door. However, there was nothing inside, so the nun tilted her head and looked around once again, looking here and there. Before long, after not finding anything, she shouldered Aiko again and went outside of the room.

With silence returning into the room, a trembling murmur could be heard.

“… I must tell this… someone—”

No one was inside the room. However, retreating footsteps could be heard, and before long, the room completely regained its silence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาเย็นในขณะที่ดวงอาทิตย์ตั้ง ให้เป็นของขวัญอวยสีส้มสดใส และ Aiko ได้เดินตามทางเดินว่างเปล่า แสงแดดตอนเย็นป้อนทางเดินจากหน้าต่าง และดึงความคมชัดบนผนังและพื้นในด้านอื่น ๆAiko ไปสู่ห้องรับประทานอาหารในขณะที่สายตาของเธอถูกจุดประกายจากแสงอาทิตย์ยามเย็น แต่เธอหยุดทันทีหลังจากที่เธอรู้สึกว่าสถานะของบุคคล เมื่อเธอมองไปข้างหน้า เธอเห็นรูปเหมือนผู้หญิงในเงา หญิงกลางทางเดิน และหยุดเท้าของเธอ มีรูปร่างตรงสง่างาม เสื้อผ้าของเธอถูกนิสัยของเด็กของโบสถ์นักบุญผู้หญิงมีความสวยงาม แต่เธอพูดเพื่อ Aiko มีความเย็น และเครื่องจักรกลเสียง"ยินดีที่ได้รู้จัก Hatayama Aiko ผมได้มาให้คุณ"Aiko รู้สึกเย็นวิ่งไปตามกระดูกสันหลังของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ แต่เธอ feigned เธอเงียบไปไม่เป็น impolite ให้คนได้พบเป็นครั้งแรก"อึม ยินดีที่ได้รู้จักคุณ เกินไป มาสำหรับ me. ... คุณหมายถึง อาหารที่ มีนักเรียน""ไม่ ปลายทางของคุณเป็นคริสตจักรหลัก""เอ๊ะ"ประโยคที่ไม่ได้ทำให้เธอมีโอกาสตอบ Aiko ตั้งใจถามเธออีกครั้งได้ ในขณะนั้น ผู้หญิงย้ายออกจากเงาในไฟส่องสว่างของแสงแดดยามเย็น เห็นผู้หญิง Aiko จัดลมหายใจของเธอ แม้ Aiko ที่เป็นเพศเดียวกันเป็นเธอ ดึงดูดใจ instinctively โดยความงามของผู้หญิงผมสีเงินเป็นประกายในขณะถูกสะท้อน ด้วยแสงเย็น ใหญ่ ยาว และแคบตาสีฟ้า และคุณลักษณะของเธอ และที่ดูเหมือนจะทั้งผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่และสาว ทุกส่วนของเธอถูกยอันนี้ ความสูงของเธอสูงสำหรับผู้หญิง ประมาณ 170 เซนติเมตร ที่บังคับ Aiko เงยที่เธอ ผิวของเธอขาวเรียบเป็นเครื่องเคลือบสีขาว มือของเธอ และฟุตก็สเลนเดอร์ได้ เธอหน้าอกไม่ใหญ่ หรือเล็ก ได้ขนาดสวยงามอย่างแท้จริงถ้าหนึ่งคิดเกี่ยวกับสมดุลของเธอทั้งหมดอย่างไรก็ตาม เธอล้วนมีนิพจน์ไม่ ดี กว่า expressionless ก็ว่า เธอสวมหน้ากาก Noh ไม่มีใครจะสงสัยถ้ามันก็บอกเธอรูปปั้น — ชิ้นเอกสุด โดยประติมากรที่มีชื่อเสียง ผู้หญิงต้องการความงามศิลปะ inhumanelyต่อ Aiko ผู้ถือครองลมหายใจของเธอ ผู้หญิงยิ้ม และ indifferently ต่อคำของเธอ"เรารู้สึกว่าสิ่งคุณกำลังจะบอกพวกเขาจะถูกละเลยเรา หลังจากที่ทุก นักเรียนของคุณจะสามารถทำอะไรตอนนี้ดู "น่าสนใจ" ให้เรา ที่เป็นเหตุ จนกระทั่งเวลาที่มา คุณจะชั่วคราวปล่อยเวที""อะไรจำเป็นคุณ..."เด็กสวยงามประดับ Aiko ช้าโดยไม่ได้ทำ footstep และ Aiko instinctively สำรอง จากนั้น Aiko เห็นตาสีฟ้าของเด็ก shone Aiko รู้สึกว่าใจของเธอมัวเติบโต ทันที เธอเข้มข้นเหมือนเธอกำลังจะเรียกเมจิก และการสับสนของเธอกระจายในทันใด“… I see. As expected, I can only disregard that you are calling yourself a “God.” For you are capable of resisting my “charm”. There’s no other way. I will just take you by force.”“D-Don’t come! Wh-What I want—… ugh!?”The pressure from the woman’s true character made Aiko immediately tried to activate her magic. However, faster than her finishing the chant, the nun momentarily shortened their distance and drove her fist into Aiko’s stomach. Aiko collapsed, and at the time she felt her consciousness about to be swallowed by darkness, she heard the nun’s mutter.“Don’t worry. I won’t kill you. You are an excellent piece, and you might be useful against that irregular.”The white-haired, eye-patched boy floated inside Aiko’s mind. Following that, while knowing it wouldn’t reach him, she shouted his name in her mind right before her consciousness completely disappeared.———— Nagumo-kun!* * *“?”The nun easily shouldered Aiko as though she was weightless, then she looked around the corridor as if she had sensed someone. For a while, the nun silently searched for something. Then, she slowly opened the guest room’s door along the corridor.Following that, she entered the room, looked around, approached the closet without any sound of a footstep, and she forcefully opened the door. However, there was nothing inside, so the nun tilted her head and looked around once again, looking here and there. Before long, after not finding anything, she shouldered Aiko again and went outside of the room.With silence returning into the room, a trembling murmur could be heard.“… I must tell this… someone—”No one was inside the room. However, retreating footsteps could be heard, and before long, the room completely regained its silence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และเวลาในเวลาเย็น. ขณะที่ดวงอาทิตย์คือการตั้งค่าก็ให้ของขวัญพรากจากกันของสีส้มสดใสและไอโกะกำลังเดินไปตามทางเดินที่ว่างเปล่า แสงแดดยามเย็นเข้ามาเดินจากหน้าต่างและดึงความคมชัดที่เห็นได้ชัดบนผนังและพื้นด้านอื่น ๆ . ไอโกะไปสู่ห้องรับประทานอาหารในขณะที่จ้องมองเธอหลงรักจากดวงอาทิตย์ตอนเย็น แต่เธอก็หยุดทันทีหลังจากที่เธอรู้สึกว่าการปรากฏตัวของใครบางคน เมื่อเธอมองไปข้างหน้าเธอเห็นร่างผู้หญิงที่ชอบภายในเงา ผู้หญิงที่เดินอยู่กลางทางเดินและหยุดได้อย่างสง่างามเท้าของเธอที่มีความสูงตรง เสื้อผ้าของเธอเป็นแม่ชีของโบสถ์เซนต์ส. ผู้หญิงคนนั้นเป็นภาพที่สวยงาม แต่เธอพูดกับไอโกะด้วยเสียงค่อนข้างกลและเย็น. "ยินดีที่ได้รู้จักคุณ Hatayama ไอโกะ ฉันได้มาสำหรับคุณ. "ไอโกะรู้สึกเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอแต่เธอแกล้งความสงบของเธอที่จะไม่กลายเป็นไม่สุภาพกับคนที่เธอพบเป็นครั้งแรก." อืมม, ยินดีที่ได้พบคุณมากเกินไป . มาสำหรับฉัน ... คุณหมายถึงอาหารค่ำกับนักเรียน? "" ไม่มีปลายทางของคุณเป็นโบสถ์หลัก. "" เอ๊ะ? "ประโยคที่ไม่ได้ให้เธอมีโอกาสที่จะตอบทำไอโกะไม่ได้ตั้งใจถามเธออีกครั้ง ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นเดินออกมาจากเงาเข้าไปในสถานที่สว่างจากดวงอาทิตย์ตอนเย็น เห็นผู้หญิงคนนั้นไอโกะจัดลมหายใจของเธอ แม้ไอโกะซึ่งเป็นเพศเดียวกับเธอได้รับโชคสัญชาตญาณด้วยความงามของผู้หญิง. ผมสีเงินประกายของเธอในขณะที่มันถูกสะท้อนจากแสงแดดตอนเย็น ด้วยขนาดใหญ่ยาวและแคบตาสีฟ้าและคุณสมบัติลึกลับและที่ยอดเยี่ยมของเธอที่ดูเหมือนจะเป็นได้ทั้งของหญิงที่เป็นผู้ใหญ่และเด็กสาว; ทุกชิ้นส่วนของเธอถูกตำแหน่งที่ดีที่สุด ความสูงของเธอเป็นสูงสำหรับผู้หญิงประมาณ 170 เซนติเมตรซึ่งบังคับให้ไอโกะจะมองขึ้นไปที่เธอ ผิวขาวของเธอคือเป็นไปอย่างราบรื่นเป็นพอร์ซเลนสีขาวมือและเท้าของเธอเรียว หน้าอกของเธอไม่ใหญ่หรือเล็กก็คือขนาดที่สวยงามอย่างแท้จริงถ้าใครคิดเกี่ยวกับความสมดุลของสิ่งทั้งปวงของเธอ. แต่เธอก็มีการแสดงออกที่น่าเสียใจที่ไม่มี แทนที่จะอารมณ์มันก็เหมือนกับว่าเธอสวมหน้ากากโนห์ ไม่มีใครจะสงสัยว่ามันก็บอกว่าเธอเป็นรูปปั้น - ชิ้นเอกที่ดีที่สุดโดยที่มีชื่อเสียงเป็นประติมากร ผู้หญิงครอบครอง. งามของศิลปะโหดร้ายต่อไอโกะผู้ถือลมหายใจของเธอผู้หญิงคนนั้นยิ้มและเอาใจใส่อย่างต่อเนื่องคำพูดของเธอ. "เรารู้สึกว่าสิ่งที่คุณกำลังจะบอกพวกเขาจะไม่สะดวกเรา หลังจากที่ทุกสิ่งที่นักเรียนของคุณจะทำตอนนี้ดู "น่าสนใจ" กับเรา นั่นเป็นเหตุผลที่จนกว่าจะถึงเวลามาคุณชั่วคราวจะออกจากเวที. "" Wh-สิ่งที่คุณ ... "แม่ชีที่สวยงามอย่างช้าๆ โดยไม่ต้องเข้าหาไอโกะก็ทำให้ฝีเท้าและไอโกะได้รับการสนับสนุนโดยสัญชาตญาณ จากนั้นไอโกะเห็นดวงตาสีฟ้าของแม่ชีส่อง ไอโกะรู้สึกว่าใจของเธอเติบโตหมอก ทันทีที่เธอมีความเข้มข้นราวกับว่าเธอกำลังจะไปเรียกใช้เวทมนตร์และสับสนของเธอก็แยกย้ายกันไปในพริบตา. "... ฉันเห็น เป็นที่คาดหวังฉันเท่านั้นที่สามารถมองข้ามที่คุณจะเรียกตัวเองว่า "พระเจ้า." สำหรับคุณมีความสามารถในการต่อต้าน "เสน่ห์" ของฉัน ไม่มีทางอื่นเป็น ฉันเพิ่งจะนำคุณโดยการบังคับ. "" D-อย่ามา! WH-สิ่งที่ฉัน want- ฮึ ... !? "ความดันจากนิสัยที่แท้จริงของผู้หญิงที่ทำไอโกะทันทีพยายามที่จะเปิดใช้งานเวทมนตร์ของเธอ แต่เร็วกว่าจบสวดมนต์ของเธอแม่ชีชั่วขณะสั้นลงระยะทางของพวกเขาและขับรถกำปั้นของเธอเข้าไปในกระเพาะอาหารไอโกะ ไอโกะทรุดตัวลงและในเวลาที่เธอรู้สึกว่าสติของเธอกำลังจะถูกกลืนหายไปในความมืดเธอได้ยินแม่ชีพูดพึมพำของ. "ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ฆ่าคุณ คุณเป็นชิ้นที่ดีและคุณอาจจะมีประโยชน์กับความผิดปกติที่. "สีขาวที่มีผมเด็กตาปะลอยอยู่ในใจไอโกะ ต่อไปว่าในขณะที่รู้ว่ามันจะไม่ถึงเขาเธอตะโกนชื่อของเขาในใจของเธอก่อนที่สติของเธอหายไปอย่างสมบูรณ์. ---- Nagumo คุง! * * * * * * * * * * * * "?" แม่ชีไหล่ได้อย่างง่ายดายไอโกะราวกับว่าเธอเป็นน้ำหนัก แล้วเธอมองไปรอบ ๆ ทางเดินราวกับว่าเธอได้รู้สึกคน ในขณะที่แม่ชีเงียบหาบางสิ่งบางอย่าง จากนั้นเธอค่อย ๆ เปิดประตูห้องพักไปตามทางเดิน. หลังจากนั้นเธอเข้ามาในห้องมองไปรอบ ๆ เดินเข้ามาใกล้ตู้เสื้อผ้าโดยไม่ต้องเสียงฝีเท้าใด ๆ และเธอก็มีกำลังเปิดประตู แต่ก็ไม่มีอะไรอยู่ข้างในเพื่อให้แม่ชีเอียงศีรษะของเธอและมองไปรอบ ๆ อีกครั้งหนึ่งที่กำลังมองหาที่นี่และมี ไม่นานหลังจากที่ไม่ได้หาอะไรเธอไหล่ไอโกะอีกครั้งและออกไปข้างนอกของห้องพัก. ด้วยความเงียบกลับเข้ามาในห้องบ่นสั่นอาจจะได้ยิน. "... ฉันต้องบอก someone- นี้ ... " ไม่มีใครอยู่ข้างในห้องพัก แต่รอยเท้าถอยอาจจะได้ยินและอีกไม่นานห้องสมบูรณ์คืนความเงียบของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาเย็น

ตอนพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน จะให้ของขวัญสีส้มสดใส และไอโกะกำลังเดินไปตามทางเดินที่ว่างเปล่า ตอนเย็นแสงแดดเข้า ทางเดินจากหน้าต่างและวาดภาพความแตกต่างเห็นได้ชัดบนผนังและพื้นในด้านอื่น ๆ .

ไอโกะเดินไปที่ห้องรับประทานอาหาร ในขณะที่สายตาเธอกำลังหลงรักโดยตอนเย็นอาทิตย์แต่ทันทีที่เธอหยุดหลังจากที่เธอรู้สึกถึงการปรากฏตัวของใครบางคน เมื่อเธอมองไปข้างหน้า เธอเห็นผู้หญิงเหมือนรูปที่อยู่ในเงา ผู้หญิงที่เดินอยู่ตรงกลางของทางเดิน และได้หยุดเท้าของเธอกับความสูงตรง เสื้อผ้าของเธอ คือ นิสัยของแม่ชีในโบสถ์ของนักบุญ

ผู้หญิงสวย แต่เธอพูดกับไอโกะกับค่อนข้างเย็น

ทางเสียง" ยินดีที่ได้รู้จัก hatayama ไอโกะ ฉันมาหาเธอ "

ไอโกะรู้สึกเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ แต่เธอแสร้งสงบของเธอที่จะไม่กลายเป็นไม่สุภาพกับคนที่เจอกันครั้งแรก

" เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักคุณเหมือนกัน มาหาฉัน . . . . . . . คุณหมายถึงเย็นกับนักเรียน ? "

" ไม่ ปลายทางของคุณเป็นโบสถ์หลัก "

" เอ๋ ? "

ประโยคที่ไม่ได้ให้โอกาสเธอตอบ ทำให้ไอโกะตั้งใจถามเธออีกครั้ง เวลาที่ผู้หญิงออกมาจากเงาในที่แสงจากอาทิตย์ยามเย็น เห็นผู้หญิง ไอโกะ กลั้นหายใจไว้ . ถึง ไอโกะ ผู้ที่เป็นเพศเดียวกันกับเธอ คือสัญชาตญาณเสน่ห์ความงามของผู้หญิง

ของเธอ ผมสีเงินเป็นประกายในขณะที่มันถูกสะท้อนโดยตอนเย็นแสงแดด ใหญ่ ยาวและแคบ ดวงตาสีฟ้า และเธอที่ลึกลับและมหัศจรรย์คุณสมบัติที่ดูเหมือนจะเป็นทั้งของผู้ใหญ่และเด็ก ทุกส่วนของเธอถูกวางอย่างสมบูรณ์แบบ ความสูงของเธอก็สูงสำหรับผู้หญิง ประมาณ 170 เซนติเมตร ซึ่งบังคับให้ไอโกะมองไปที่เธอ