Meng Hao continued to stand there q

Meng Hao continued to stand there quietly, unsure of what to say. He looked over his shoulder at the silent Five Tribes members. Wu Chen was there, as was Wu Ling. There were sleeping children, who occasionally called out for their mothers. Tears were being shed. There were elderly ones longing for loved ones. As Meng Hao looked at them all, he realized that there were many, many familiar faces.

Right now, he had only two choices. Go… or stay!

If he did leave, then he was essentially the most likely person to be able to survive within the violet rain, considering all of his special abilities.

But if he stayed….

Meng Hao let out a soft sigh. He said nothing, but rather, turned and walked over to where the Tribe members were gathered. As he neared, they all looked toward him, eyes hot with zeal. With a slight smile, Meng Hao continued around to the back of the mountain, and his courtyard.

Here, the rain was falling heavily. He sat down beneath the eaves, surrounded by his neo-demon horde. Big Hairy lay on the ground next to him, letting out light yips. He was wounded, but not fatally.

Meng Hao now had only six thousand neo-demons left in his horde. All were wounded, and were currently healing naturally.

Gu La braved the rainwater to bustle about, giving them food and treating some of their minor injuries. The sky above was dim, and the rain… only continued to fall harder and harder.

The vast sky and land gradually transformed into a depression that weighed down on the hearts of both Meng Hao and the Crow Divinity Tribe members.

“Perhaps I should wait for the parrot to return… and then leave. Leaving really is the best decision. However….” He lapsed into silence again. During his entire time in the Western Desert, he had lived amongst the five Crow Divinity Tribes. He had achieved his goals, and yet, the ones to pay the price had been them.

Objectively speaking, everything that was happening was not Meng Hao’s fault. However, when it came to his heart, Meng Hao found it hard shake off the deep emotions that he felt.

The Crow Soldier Greatfather’s words made sense. The five Crow Divinity Tribes had no ability to migrate, and even if they did… they would never be able to enter the Black Lands.

When he thought of the Black Lands, Meng Hao recalled the war he had seen there, and the Western Desert Cultivators who had fought in them.

“What an incredible plan,” Meng Hao thought, his eyes flashing. “Because of this Apocalypse, the eyes of the entire Western Desert will be focused on the Black Lands. It seems that the time will soon come for those great Tribes who control the Black Lands… to bare their fangs.”

Time passed by slowly. Two months were gone, and the violet rain never ceased to fall. It only grew harder. Meng Hao could no longer stay behind the mountain, because… it had already turned into a small stream as deep as one’s knees.

The five Crow Divinity Tribes had moved to the top of the mountain peak. There, they built huts to shelter themselves from the rain. More than two thousand people lived their lives silently inside these huts.

Already, there were Tribe members who were visibly weakening….

Meng Hao sat cross-legged on the mountain peak, looking at the mountains off in the distance. They had once been green and verdant, but now they were a deathly dark gray. All of the vegetation had withered up and died.

Every day, it was possible to see neo-demons running or flying away from within the deep mountains. It wasn’t just Cultivators who were migrating during this Apocalypse, but neo-demons as well.

The land in many areas around had already turned violet. Streams flowed together to form rivers. It was easy to imagine how, after some bit of time passed, the rivers would merge together to form lakes. Eventually, the lakes would turn into… a sea.

“If I can’t take you with me,” said Meng Hao, “then I will stay with you here. We will await death together. I will not allow the violet rain to bury you. The tombstone of the five Crow Divinity Tribes should have all of your names carved on its surface.” Meng Hao felt deeply melancholy, but he really could not think of any other options. The five Crow Divinity Tribes really had no hope to hold in front of them anymore.

The Black Lands might count as hope. However, it was an intangible hope, a stagnant hope. Besides, the path to the Black Lands would be rife with countless other Tribes all charging toward the same destination. The five Crow Divinity Tribes would have much difficulty fighting for a place amongst all those other Tribes.

“Maybe there is some other hope to be had!” murmured Meng Hao, lifting his head up to look at the violet rain.

More time passed. A month later, hope suddenly appeared one day…. It appeared, not just for Meng Hao, but for all the members of the five Crow Divinity Tribes.

That hope came in the form of a voice!

The voice echoed out throughout the entire Western Desert, from North to South, East to West. It was impo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงยังคงยืนเงียบ ๆ แน่ใจว่าจะบอกว่า เขามองข้ามไหล่ของเขาที่เป็นสมาชิกเผ่าห้าเงียบ เฉินอู๋ก็มี เป็น Wu Ling มีเด็กนอนหลับ ที่บางครั้งเรียกสำหรับแม่ของพวกเขา มีการหลั่งน้ำตา มีคนสูงอายุที่อยากให้คนที่รัก เป็นเมงเฮาดูทั้งหมด เขาตระหนักว่า มีใบหน้าที่คุ้นเคยจำนวนมาก หลายขวา ตอนนี้เขามีเพียงสองทางเลือก ไป... หรือเข้าพักถ้าเขาไม่ปล่อย แล้วเขาก็เป็นหลักบุคคลมากที่สุดเพื่อให้สามารถอยู่รอดภายในฝนสีม่วง พิจารณาความสามารถพิเศษของเขาทั้งหมดแต่ ถ้าเขาอยู่...เมงเฮาให้ออกด้วย[นุ่ม เขาพูดอะไร แต่ค่อนข้าง เปิด และเดินผ่านไปที่สมาชิกเผ่ามารวมตัวกัน เป็นเขา neared พวกเขาทั้งหมดมองไปทางเขา ตาร้อนกับความกระตือรือร้น ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย เมงเฮายังคงรอบด้านหลังของภูเขา และลานของเขาที่นี่ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก เขานั่งลงใต้ชายคาบ้าน ล้อมรอบ ด้วยทวยนีโอปีศาจของเขา ขนดกใหญ่วางบนพื้นถัดจากเขา ให้ออก yips แสง เขาได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่เสียชีวิตเมง Hao ตอนนี้มีเพียงหกพันนีโอปีศาจในฝูงของเขา ทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ และรับการรักษาในปัจจุบันธรรมชาติกูลา braved น้ำฝนเพื่อรอก ให้อาหาร และการรักษาของตนบาดเจ็บเล็กน้อย ท้องฟ้าด้านบนเป็นติ่มซำ และสายฝน...เท่านั้นที่ยังคงตกหนัก และหนักขึ้นท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และที่ดินที่ค่อย ๆ กลายเป็นโรคซึมเศร้าที่ชั่งน้ำหนักลงบนหัวใจของเฮาเมงและสมาชิกเผ่าเทพอีกา"บางทีฉันควรรอนกแก้วจะกลับ... และปล่อยให้ จริง ๆ ออกจากเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม... " เขาหมดอายุเงียบลงอีกครั้ง ในช่วงเวลาทั้งในทะเลทรายตะวันตก เขาได้อาศัยอยู่ในหมู่ชนเผ่าเทพขันห้า เขาประสบความสำเร็จเป้าหมายของเขา และยัง คนที่จะจ่ายราคาที่ได้รับพวกเขาพูด วัตถุทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ได้บกพร่องเมงเฮา อย่างไรก็ตาม เมื่อมันมาพร้อมกับหัวใจของเขา เมงเฮาพบมันยากสั่นออกอารมณ์ลึกที่เขารู้สึกว่าความรู้สึกของทหาร Greatfather ขันคำได้ เผ่าเทพขันห้ามีไม่สามารถโยกย้าย และแม้ว่าพวกเขา...พวกเขาจะไม่สามารถใส่ดินดำเมื่อเขาคิดว่า ดินแดนสีดำ เมงเฮาเรียกสงครามที่เขาได้เห็นมี และเครื่องพรวนดินทะเลทรายตะวันตกที่ได้ต่อสู้ในพวกเขา"สิ่งเหลือเชื่อแผน เมงเฮาคิด กระพริบตา "จากนี้วิบัติ ตาของทะเลทรายตะวันตกทั้งหมดจะเน้นบนดินแดนสีดำ ดูเหมือนว่า เวลาจะมาเร็ว ๆ นี้สำหรับเหล่าเผ่าดีที่ควบคุมดินแดนสีดำ...จะเปลือยเขี้ยวของพวกเขา "เวลาผ่านไปโดยค่อย ๆ สองเดือนหายไป และม่วงฝนไม่หยุดตก เพียงมันโตยาก เมงเฮาอาจไม่อยู่หลังภูเขา เพราะ...มันแล้วหันเข้าไปในกระแสน้ำลึกเป็นเป็นเข่าเผ่าเทพขันห้าได้ย้ายไปด้านบนของยอดเขา มี พวกเขาสร้างกระท่อมเพื่อกำบังตัวเองจากฝน กว่าสองพันคนอาศัยอยู่ชีวิตของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ ภายในกระท่อมเหล่านี้แล้ว มีสมาชิกในเผ่าที่ถูกลดลงอย่างเห็นได้ชัด...เมงเฮานั่งไขว่ห้างบนยอดเขา ภูเขาปิดในระยะทาง เมื่อได้สีเขียวและเขียวขจี แต่ตอนนี้ สีเทาดำเครื่องราง ทั้งหมดของพืชเหี่ยวขึ้น และเสียชีวิตทุกวัน มันเป็นไปได้เพื่อดูนีโอปีศาจวิ่ง หรือบินออกจากภูเขาลึก มันไม่ได้แค่เครื่องพรวนดินที่ถูกย้ายระหว่างวิบัตินี้ แต่นีโอภูตผีปีศาจเช่นกันที่ดินในพื้นที่หลายรอบมีสีม่วงแล้วหัน กระแสไหลร่วมกับแม่แบบฟอร์ม มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการอย่างไร หลังจากผ่านไปบางบิตของเวลา แม่จะผสานเข้าด้วยกันเพื่อฟอร์มทะเลสาบ ในที่สุด ทะเลสาบจะกลายเป็น...ทะเล"ถ้าไม่สามารถพาคุณกับฉัน กล่าวว่า เฮาเมง "แล้วฉันจะอยู่กับคุณที่นี่ เราจะรอความตายด้วยกัน ฉันจะไม่อนุญาตให้สายฝนสีม่วงจะฝังศพคุณ ของชนเผ่าเทพขันห้าควรมีชื่อของคุณสลักบนพื้นผิวทั้งหมด" เฮา เมงรู้สึกลึก melancholy แต่เขาอาจไม่คิดว่า ของตัวเลือกอื่น ๆ เผ่าเทพขันห้ามีความหวังไม่ถือไว้ด้านหน้าอีกต่อไปจริง ๆThe Black Lands might count as hope. However, it was an intangible hope, a stagnant hope. Besides, the path to the Black Lands would be rife with countless other Tribes all charging toward the same destination. The five Crow Divinity Tribes would have much difficulty fighting for a place amongst all those other Tribes.“Maybe there is some other hope to be had!” murmured Meng Hao, lifting his head up to look at the violet rain.More time passed. A month later, hope suddenly appeared one day…. It appeared, not just for Meng Hao, but for all the members of the five Crow Divinity Tribes.That hope came in the form of a voice!The voice echoed out throughout the entire Western Desert, from North to South, East to West. It was impo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮายังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบ ๆ ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร เขามองข้ามไหล่ของเขาที่เงียบห้าสมาชิกชนเผ่า อู๋เฉินอยู่ที่นั่นเช่นวูหลิง มีเด็กนอนหลับที่บางครั้งเรียกว่าออกมาสำหรับคุณแม่ของพวกเขา น้ำตาถูกหลั่ง มีคนสูงอายุโหยหาคนที่คุณรัก ในฐานะที่เป็นเม้งเฮามองที่พวกเขาทั้งหมดเขาก็ตระหนักว่ามีหลายใบหน้าที่คุ้นเคยหลาย. ตอนนี้เขามีเพียงสองทางเลือก ไป ... หรืออยู่! ถ้าเขาไม่ออกแล้วเขาเป็นหลักที่คนส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะสามารถที่จะอยู่รอดภายในฝนสีม่วงพิจารณาทุกความสามารถพิเศษของเขา. แต่ถ้าเขาอยู่ ... . เม้งเฮาให้ออกถอนหายใจอ่อน เขาบอกว่าไม่มีอะไร แต่หันหลังและเดินไปที่สมาชิกเผ่ามาชุมนุม ในขณะที่เขาเข้าใกล้พวกเขาทุกคนมองไปทางเขาตาร้อนด้วยความกระตือรือร้น ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยเม้งเฮาอย่างต่อเนื่องรอบ ๆ ที่ด้านหลังของภูเขาและวิวของเขา. ที่นี่ฝนกำลังตกอย่างหนัก เขานั่งลงข้างใต้ชายคาบ้านที่ล้อมรอบด้วยฝูงชน Neo-ปีศาจของเขา บิ๊กขนนอนอยู่บนพื้นถัดจากเขาให้ออกเอ๋งแสง เขาได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่สาหัส. เม้งเฮาตอนนี้มีเพียงหกพันนีโอปีศาจที่เหลืออยู่ในฝูงชนของเขา ทุกคนได้รับบาดเจ็บและในปัจจุบันได้รับการรักษาตามธรรมชาติ. Gu La กลั้นใจน้ำฝนที่จะคึกคักเกี่ยวกับการให้อาหารและการรักษาบางส่วนของพวกเขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ท้องฟ้าเหนือเป็นสลัวและฝน ... เท่านั้นยังคงตกหนักและยาก. ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และที่ดินค่อยๆกลายเป็นภาวะซึมเศร้าที่ชั่งน้ำหนักลงบนหัวใจของทั้งสองเม้ง Hao และสมาชิกอีกาศักดิ์เผ่าได้. "บางทีฉันควรรอ สำหรับนกแก้วที่จะกลับมา ... และแล้วปล่อย ออกจากมันคือการตัดสินใจที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ... . "เขากลับคืนสู่ความเงียบอีกครั้ง ในช่วงเวลาทั้งหมดของเขาในทะเลทรายตะวันตกเขาอาศัยอยู่ในหมู่ชนเผ่าห้าอีกาเทพ เขาได้บรรลุเป้าหมายของเขาและยังคนที่จะจ่ายในราคาที่ได้รับพวกเขา. กรรมพูดทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของเม้งเฮาส์ แต่เมื่อมันมาถึงหัวใจของเขาเม้ง Hao พบว่ามันยากสลัดอารมณ์ลึกที่เขารู้สึกว่า. คำอีกาทหาร Greatfather ทำให้ความรู้สึก ห้าเผ่าอีกาเทพมีความสามารถในการโยกย้ายและแม้ว่าพวกเขา ... พวกเขาจะไม่สามารถที่จะเข้าไปในดินแดนสีดำ. เมื่อเขาคิดว่าที่ดินดำ, เม้งเฮาเล่าสงครามที่เขาเคยเห็นมีและทะเลทรายตะวันตก พรวนดินที่เคยต่อสู้ในพวกเขา. "สิ่งที่แผนอย่างไม่น่าเชื่อ" เม้งเฮาคิดว่าดวงตาของเขากระพริบ "เพราะคตินี้ด้วยตาของทั้งทะเลทรายตะวันตกจะเน้นในดินแดนสีดำ ดูเหมือนว่าเวลาที่เร็ว ๆ นี้จะมาชนเผ่าที่ดีผู้ที่ควบคุมดินแดนสีดำ ... ที่จะเปลือยเขี้ยวของพวกเขา. " เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ โดย สองเดือนก็หายไปและมีฝนสีม่วงไม่เคยหยุดที่จะตก มันยากขึ้นเรื่อย ๆ เม้ง Hao ไม่สามารถที่จะอยู่ข้างหลังภูเขาเพราะ ... มันก็เปิดแล้วเป็นลำธารเล็ก ๆ ให้ลึกที่สุดเท่าหัวเข่าของคน. ห้าเผ่าอีกาเทพได้ย้ายไปอยู่ด้านบนของยอดภูเขา ที่นั่นพวกเขาสร้างกระท่อมเพื่อปกป้องตัวเองจากสายฝน มากกว่าสองพันคนที่อาศัยอยู่ชีวิตของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ ภายในกระท่อมเหล่านี้. แล้วมีสมาชิกเผ่าที่ถูกอย่างเห็นได้ชัดที่อ่อนตัวลง ... . เม้งเฮานั่งไขว่ห้างอยู่บนยอดเขาที่กำลังมองหาที่ภูเขาออกไปในระยะทางที่ พวกเขาเคยเป็นสีเขียวและเขียวขจี แต่ตอนนี้พวกเขาเป็นสีเทาเข้มเหมือนคนตาย ทั้งหมดของพืชได้เหี่ยวขึ้นและเสียชีวิต. ทุกวันมันเป็นไปได้ที่จะเห็น Neo-ปีศาจทำงานหรือบินออกไปจากภายในภูเขาลึก มันไม่ใช่แค่พรวนดินที่ถูกโยกย้ายในช่วงคตินี้ แต่นีโอปีศาจเช่นกัน. ที่ดินในหลายพื้นที่ทั่วหันแล้วสีม่วง ลำธารไหลกันเป็นรูปแม่น้ำ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการว่าหลังจากบิตของเวลาผ่านไปบางแม่น้ำจะรวมกันเพื่อสร้างทะเลสาบ ในที่สุดทะเลสาบจะกลายเป็นทะเล ... . "ถ้าผมไม่สามารถพาคุณกับฉัน" เม้งเฮากล่าวว่า "แล้วฉันจะอยู่กับคุณที่นี่ เราจะรอความตายด้วยกัน ฉันจะไม่ยอมให้ฝนสีม่วงที่จะฝังศพคุณ หลุมฝังศพของห้าเผ่าอีกาเทพควรจะมีชื่อของคุณสลักอยู่บนพื้นผิวของมัน. "เม้งเฮารู้สึกเศร้าลึก แต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้คิดตัวเลือกอื่น ๆ ห้าเผ่าอีกาเทพจริงๆไม่ได้มีความหวังที่จะยึดมั่นในด้านหน้าของพวกเขาอีกต่อไป. ที่ดินดำอาจนับเป็นความหวัง แต่มันเป็นความหวังที่ไม่มีตัวตนความหวังนิ่ง นอกจากนี้ยังมีเส้นทางไปยังดินแดนสีดำจะอุดมไปด้วยชนเผ่าอื่น ๆ นับไม่ถ้วนทุกชาร์จไปยังปลายทางเดียวกัน ห้าเผ่าอีกาเทพจะมีความยากลำบากมากในการต่อสู้สำหรับสถานที่ในหมู่ทุกคนเผ่าอื่น ๆ . "อาจจะมีบางความหวังอื่น ๆ ที่จะมี!" บ่นอยู่เม้งเฮายกศีรษะของเขาขึ้นไปดูที่ฝนสีม่วง. เวลามากขึ้นผ่าน หนึ่งเดือนต่อมาก็ปรากฏความหวังวันหนึ่ง ... มันดูเหมือนไม่เพียง แต่สำหรับเม้งเฮา แต่สำหรับสมาชิกทุกคนในห้าเผ่าอีกาเทพ. หวังว่ามาในรูปแบบของเสียงที่! เสียงสะท้อนออกไปทั่วทะเลทรายตะวันตกจากเหนือจรดใต้ตะวันออกไปตะวันตก มันเป็น impo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งฮ่าวยังคงยืนเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไร เขามองข้ามไหล่ของเขาที่เงียบเผ่าทั้งห้าคน อู๋เฉินมี เป็นวูหลิง มีที่นอนเด็ก ซึ่งในบางครั้งเรียกมารดาของตน น้ำตาที่หลั่ง มีความปรารถนาที่ผู้สูงอายุเพื่อคนที่คุณรัก อย่างเมิงเฮามองพวกเขาทั้งหมด เขาตระหนักว่ามีหลายใบหน้าที่คุ้นเคยมากตอนนี้ เขามีเพียงสองตัวเลือก . ไป . . . . . . . หรืออยู่ถ้าเขาไป แล้วเขาก็เป็นหลักส่วนใหญ่ คน สามารถเอาตัวรอดในม่วงฝนพิจารณาทั้งหมดของความสามารถของเขาแต่ถ้าเขาอยู่ . . . . . . .เมิ่งเฮ่าให้ออกถอนหายใจเบาๆ เขาบอกว่าไม่มีอะไร แต่ก็หันหลังและเดินไปที่ที่สมาชิกในเผ่าได้รวบรวม เขาอยู่ใกล้ ทุกคนมองไปทางเขา ตาร้อนกับความกระตือรือร้น ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย เมิ่งฮ่าวต่ออยู่ด้านหลังของภูเขา และลานด้านหน้าของเขาที่นี่ฝนกำลังตกอย่างหนัก เขานั่งลงที่ใต้ชายคา ล้อมรอบด้วยเขา นีโอ ปีศาจทวย ใหญ่ขนวางอยู่บนพื้นข้างๆ ปล่อย yips แสง เขาได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่สาหัสเมิ่งเฮ่าตอนนี้มีเพียงหกพันนีโอปีศาจเหลือในฝูงชนของเขา ทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ และในปัจจุบันการรักษาตามธรรมชาติกูลา braved น้ำฝนความวุ่นวายเกี่ยวกับ การให้อาหารและการรักษาบางส่วนของพวกเขาบาดเจ็บเล็กน้อย . ฟ้าก็มืด และฝนยังคงตกอยู่ . . . . . . . แต่ที่หนักและยากท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ และค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแผ่นดิน depression ที่หนักลงบนหัวใจของทั้งเผ่าเทพและกาเมงเฮาสมาชิก" บางทีฉันควรรอนกแก้วกลับ . . . . . . . แล้วจากไป ไปจริงๆแล้วคือการตัดสินใจที่ดีที่สุด แต่ . . . . . . . " เขาพลาดไปเงียบลงอีกครั้ง ในเวลาทั้งหมดของเขาในทะเลทรายตะวันตก เขาได้อาศัยอยู่ในหมู่ห้าขันเทพตระกูล เขาได้บรรลุเป้าหมายของเขา แต่คนที่จะจ่ายราคาที่ได้รับพวกเขาพูดแบบไม่มีอคติ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของเมิ่งเฮ่า แต่เมื่อมันมาถึงหัวใจ เมิ่งฮ่าวพบ มัน ยาก สลัดอารมณ์ลึกๆ ว่าเขารู้สึกยังไงคำกาทหาร greatfather ก็ฟังขึ้น ห้าเทพเผ่าอีกาไม่มีความสามารถในการโยกย้าย และแม้ว่าพวกเขา . . . พวกเขาจะไม่ระบุที่ดินดำเมื่อเขาคิดที่ดินดำ เมิ่งฮ่าวเรียกสงครามเขาได้เห็นมัน และทะเลทรายตะวันตกเกษตรกรผู้ที่ต่อสู้ใน" แผนอะไรที่น่าเหลือเชื่อ " เมิ่งฮ่าวคิด ตากระพริบ " เพราะโลกนี้ ดวงตาของทะเลทรายตะวันตกทั้งหมดจะเน้นที่สีดำ ดูเหมือนว่าเวลาจะมาหาผู้เยี่ยมชนเผ่าที่ปกครองดินแดน . . . . . . . ดำเปลือยเขี้ยวของพวกเขา . "เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ สองเดือนไปแล้ว และม่วงฝนไม่เคยได้หยุดตก มันเริ่มหนักขึ้น เมิ่งฮ่าวไม่สามารถอยู่หลังภูเขา เพราะ . . . . . . . มันก็กลายเป็นลำธารเล็กๆ เป็นลึกเป็นหนึ่งของเข่าห้าขันเทพเผ่าได้ย้ายไปยังด้านบนของภูเขาสูงสุด มีพวกเขาสร้างกระท่อมเพื่อกำบังตัวเองจากสายฝน มากกว่า 2 , 000 คนอาศัยอยู่ชีวิตของพวกเขาอย่างเงียบ ๆภายในกระท่อมหลังนี้แล้ว มีสมาชิกในเผ่าที่เห็นได้ชัดลดลง . . . . . . .เมงเฮานั่งไขว้ขา บนยอดเขา มองภูเขาปิดในระยะทาง ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเป็นสีเขียวชอุ่ม แต่ตอนนี้มันเป็นสีดำเข้ม สีเทา ทั้งหมดของพืชพรรณได้เหี่ยวแห้งและตายทุก ๆวัน มันเป็นไปได้ที่จะเห็นนีโอ ปีศาจที่วิ่งหรือบินออกไปจากภายในหุบเขา ไม่ใช่แค่เกษตรกรผู้อพยพในวันพิพากษา แต่นีโอปีศาจเช่นกันที่ดินในพื้นที่หลายรอบก็กลายเป็นสีม่วง กระแสไหลเข้าแม่น้ำ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการว่า หลังจากที่บิตของเวลาที่ผ่าน แม่น้ำจะผสานกันเป็นรูปทะเลสาบ ในที่สุด ทะเลสาบจะกลายเป็น . . . . . . . ทะเล" ถ้าผมไม่พาคุณกับผม , " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าว " แล้วผมจะอยู่กับคุณที่นี่ เราจะรอความตายด้วยกัน ผมจะไม่อนุญาตให้ฟ้าฝนฝังแก ศิลาหน้าหลุมฝังศพของห้าเทพเผ่าอีกาน่าจะชื่อทั้งหมดของคุณสลักบนพื้นผิวของมัน . " เมิ่งฮ่าวรู้สึกเศร้าโศกอย่างลึกซึ้ง แต่เขาก็ไม่ได้คิดตัวเลือกอื่น ๆ ห้าเทพเผ่าอีกาไม่เคยหวังที่จะถือไว้ในด้านหน้าของพวกเขาอีกต่อไปดินแดนสีดำอาจจะนับตามที่หวัง อย่างไรก็ตาม มันเป็นความหวังที่ไม่มีตัวตน หวังจมปลัก นอกจากนี้ เส้นทางไปที่ดินดำ จะเป็น rife กับชนเผ่าอื่น ๆนับไม่ถ้วนทั้งหมดชาร์จไปปลายทางเดียวกัน ห้าเทพเผ่าอีกาจะยากลำบากต่อสู้สำหรับสถานที่ในหมู่พวกตระกูล" อาจจะมีบางอื่น ๆหวังว่าจะได้ ! " บ่น เมิ่งฮ่าว ยกหัวขึ้นมาดูฟ้าฝนยิ่งเวลาผ่าน เดือนต่อมา ความหวังพลันปรากฏวันหนึ่ง . . . . . . . มันปรากฏไม่เพียง แต่สำหรับเมิงเฮา แต่สำหรับสมาชิกทั้งหมดของห้าขันเทพตระกูลหวังว่าที่มาในรูปแบบเสียงเสียงที่ดังก้องไปทั่วทั้ง เวสเตอร์