Given the cross-sectional nature of

Given the cross-sectional nature of the current study, we cannot rule out the possibility of
reversed causation between SOC and work ability (i.e., work ability influences SOC).
However, previous longitudinal research supports that the use of SOC behaviors can affect
work ability regardless of the existence of the effect of work ability on future use of SOC
behaviors (Jopp & Smith, 2006; Weigl et al., 2013). Moreover, it should be noted that we
focus on the moderation effect of employee average use of SOC on the relationship between
company average age and company work ability, and this moderation effect was significant.
Company work ability can be positioned only as an endogenous variable in this moderation
relationship, as company work ability is unlikely to interact with employee average use of
SOC to reversely predict company average age. Taking these reasons together, we consider
the current findings supportive of the expected relationships between employee age, SOC
use, HIWPs, work ability, and company performance. Nevertheless, future studies on these
relationships should pay more attention to common method in the design stage and directly
measure potential method factors. In order to further establish causal relationships among
HIWPs, SOC, and work ability on the company level, future research should use longitudinal
cohort sequential studies to follow these variables over several years or decades. This would
allow the monitoring of intracompany development of employee average use of SOC strategies
and company work ability. On the basis of existing empirical and theoretical evidence
(Ilmarinen, 2009; Weigl et al., 2013), we assumed that the relationship between employee
average age and work ability is linear. Nevertheless, future studies should further examine
the possible nonlinear relationship when linking age and work ability. Future research can
also examine how HRM practices influence intraindividual work ability change. Previous
research showed that employees’ work ability decreased more quickly after they reached
near retirement age (M. E. von Bonsdorff et al., 2011). In light of these longitudinal findings,
it is plausible that companies could use HRM practices targeting older workers to help maintain
the fit between their workload and work ability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ให้ลักษณะหน้าตัดของการศึกษาปัจจุบัน เราไม่สามารถออกกฎความเป็นไปได้ของกลับพร้อมระหว่าง SOC และทำงานความสามารถ (เช่น ความสามารถในการทำงานมีอิทธิพล SOC)อย่างไรก็ตาม ยาวผลงานวิจัยสนับสนุนว่า การใช้ SOC พฤติกรรมส่งผลต่อความสามารถในการทำงานโดยไม่คำนึงถึงการมีอยู่ของผลกระทบต่อความสามารถในการทำงานใช้ SOCลักษณะการทำงาน (Jopp & Smith, 2006 Weigl et al. 2013) นอกจากนี้ มันควรจะสังเกตว่า เราเน้นผลกลั่นกรองของพนักงานเฉลี่ยใช้ SOC ความสัมพันธ์ระหว่างอายุเฉลี่ยของบริษัทและบริษัททำงานความสามารถ และผลกระทบนี้กลั่นกรองก็สำคัญความสามารถในการทำงานของบริษัทสามารถมีตำแหน่งเป็นตัวแปรภายนอกตัวนี้เท่านั้นความสัมพันธ์ เป็นความสามารถในการทำงานของบริษัทไม่น่าจะโต้ตอบกับพนักงานใช้งานโดยเฉลี่ยSOC reversely ทำนายอายุเฉลี่ยของบริษัท เหตุผลเหล่านี้ถ่ายด้วยกัน เราพิจารณาผลการวิจัยปัจจุบันสนับสนุนความสัมพันธ์ที่คาดระหว่างอายุพนักงาน SOCใช้ HIWPs ความสามารถในการทำงาน และประสิทธิภาพการทำงานของบริษัท อย่างไรก็ตาม ในอนาคตการศึกษาเหล่านี้ความสัมพันธ์ควรให้ความสำคัญกับวิธีการทั่วไป ในขั้นตอนการออกแบบ และโดยตรงวัดปัจจัยวิธี เพื่อการ สร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างHIWPs, SOC และสามารถทำงานในระดับบริษัท วิจัยในอนาคตควรใช้ระยะยาวงานศึกษาตามลำดับไปตามตัวแปรเหล่านี้ไปหลายปีหรือทศวรรษที่ผ่านมา นี้จะอนุญาตให้มีการตรวจสอบภายในบริษัทพัฒนาของพนักงานเฉลี่ยการใช้กลยุทธ์ SOCและความสามารถในการทำงานของบริษัท บนพื้นฐานของหลักฐานเชิงประจักษ์ และเชิงทฤษฎีที่มีอยู่(รักษา 2009 Weigl et al. 2013), เราสันนิษฐานที่ความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานเฉลี่ยอายุ และความสามารถในการทำงานเป็นเชิงเส้น แต่ การศึกษาในอนาคตควรตรวจสอบความเป็นไปได้เชิงเส้นสัมพันธ์เมื่อเชื่อมโยงความสามารถอายุและทำงาน สามารถวิจัยในอนาคตนอกจากนี้ ตรวจสอบวิธีปฏิบัติอิทธิพล intraindividual HRM ทำงานสามารถเปลี่ยนแปลง ก่อนหน้านี้วิจัยพบว่า ความสามารถในการทำงานของพนักงานลดลงอย่างรวดเร็วหลังจากพวกเขาถึงใกล้เกษียณอายุ (M. E. von Bonsdorff et al. 2011) ในแง่การค้นพบเหล่านี้ตามแนวยาวก็เป็นไปได้ว่า บริษัทจะใช้ HRM ปฏิบัติเป้าหมายแรงงานเก่าเพื่อช่วยรักษาพอดีระหว่างปริมาณงานและความสามารถในการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำหนดลักษณะตัดขวางของการศึกษาในปัจจุบันเราไม่สามารถออกกฎความเป็นไปได้ของ
สาเหตุที่ตรงกันข้ามระหว่าง SOC และความสามารถในการทำงาน (เช่นความสามารถในการทำงานที่มีอิทธิพลต่อ SOC).
อย่างไรก็ตามการวิจัยระยะยาวก่อนหน้านี้สนับสนุนว่าการใช้พฤติกรรม SOC สามารถส่งผลกระทบต่อ
ความสามารถในการทำงาน โดยไม่คำนึงถึงการดำรงอยู่ของผลกระทบของความสามารถในการทำงานเกี่ยวกับการใช้งานในอนาคตของ SOC ที่
พฤติกรรม (Jopp สมิ ธ & 2006;. Weigl et al, 2013) นอกจากนี้ก็ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าเรา
มุ่งเน้นไปที่ผลการดูแลการใช้เฉลี่ยลูกจ้างของ SOC เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง
อายุเฉลี่ยของ บริษัท และความสามารถในการทำงานของ บริษัท และผลการดูแลนี้อย่างมีนัยสำคัญ.
ความสามารถในการทำงานของ บริษัท สามารถวางเป็นเพียงตัวแปรภายนอกใน การดูแลนี้
ความสัมพันธ์กับความสามารถในการทำงานของ บริษัท ไม่น่าจะมีผลกระทบกับการใช้งานโดยเฉลี่ยของพนักงาน
SOC เพื่อสลับทำนายอายุเฉลี่ยของ บริษัท การเหตุผลเหล่านี้ร่วมกันเราจะพิจารณา
ผลการวิจัยในปัจจุบันการสนับสนุนจากความสัมพันธ์ที่คาดว่าอายุของพนักงาน SOC ระหว่าง
การใช้งาน HIWPs ความสามารถในการทำงานและการดำเนินงานของ บริษัท อย่างไรก็ตามการศึกษาในอนาคตเหล่านี้
ความสัมพันธ์ที่ควรให้ความสำคัญกับวิธีการที่พบในขั้นตอนการออกแบบโดยตรงและ
การวัดปัจจัยวิธีการที่มีศักยภาพ เพื่อเป็นการสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุในหมู่
HIWPs, SOC และความสามารถในการทำงานในระดับ บริษัท วิจัยในอนาคตควรใช้ยาว
หมู่การศึกษาต่อเนื่องที่จะปฏิบัติตามตัวแปรเหล่านี้ในช่วงหลายปีหรือทศวรรษที่ผ่านมา นี้จะ
ช่วยให้การตรวจสอบของการพัฒนาภายใน บริษัท ในการใช้งานโดยเฉลี่ยของพนักงานของกลยุทธ์ SOC
และความสามารถในการทำงานของ บริษัท บนพื้นฐานของการมีอยู่ของหลักฐานเชิงประจักษ์และทฤษฎี
(Ilmarinen 2009;. Weigl et al, 2013) เราสันนิษฐานว่าความสัมพันธ์ระหว่างพนักงาน
อายุเฉลี่ยและความสามารถในการทำงานเป็นเส้นตรง อย่างไรก็ตามการศึกษาในอนาคตต่อไปควรตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นเชิงเส้นที่เป็นไปได้เมื่อเชื่อมโยงอายุและความสามารถในการทำงาน การวิจัยในอนาคตสามารถ
นอกจากนี้ยังตรวจสอบวิธีการปฏิบัติที่มีอิทธิพลต่อการบริหารทรัพยากรมนุษย์ intraindividual การเปลี่ยนแปลงความสามารถในการทำงาน ก่อนหน้า
การวิจัยพบว่าความสามารถในการทำงานของพนักงานลดลงอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้นหลังจากที่พวกเขามาถึง
วัยเกษียณที่อยู่ใกล้ (ME ฟอน Bonsdorff et al. 2011) ในแง่ของผลการวิจัยระยะยาวเหล่านี้
มันจะเป็นไปได้ที่ บริษัท จะใช้วิธีการกำหนดเป้าหมายการบริหารทรัพยากรมนุษย์แรงงานที่มีอายุมากกว่าที่จะช่วยรักษา
ความพอดีระหว่างภาระงานและความสามารถในการทำงานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กําหนดลักษณะภาคตัดขวางของการศึกษาปัจจุบัน เราไม่สามารถออกกฎความเป็นไปได้ของกลับการกระทำระหว่าง สและความสามารถ ( เช่น ความสามารถในการทำอิทธิพลส )อย่างไรก็ตาม การวิจัยระยะยาวก่อนหน้านี้สนับสนุนว่า การใช้ สสามารถส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมงานความสามารถไม่ว่าการดำรงอยู่ของผลของความสามารถในการใช้งานในอนาคตของรายวิชาพฤติกรรม ( jopp & Smith , 2006 ; weigl et al . , 2013 ) นอกจากนี้ มันควรจะสังเกตว่าเรามุ่งเน้นการดูแลผลของพนักงานเฉลี่ยใช้รายวิชา ความสัมพันธ์ระหว่างบริษัท อายุเฉลี่ยและความสามารถของ บริษัท ในการทำงาน และการดูแลผลกระทบสำคัญความสามารถในการทำงาน บริษัท สามารถวางเป็นแค่ตัวแปรภายนอกในสายกลางนี้ความสัมพันธ์ , ความสามารถในการทำงาน บริษัท มีโอกาสที่จะโต้ตอบกับพนักงานเฉลี่ยใช้บริษัท reversely สเพื่อทำนายอายุเฉลี่ย จะด้วยเหตุผลเหล่านี้เราพิจารณาปัจจุบันผลการวิจัยสนับสนุน คาดว่า ความสัมพันธ์ระหว่างอายุของพนักงาน , รายวิชาใช้ hiwps ความสามารถในงาน และผลการปฏิบัติงานของบริษัท อย่างไรก็ตาม การศึกษาในอนาคตเหล่านี้ความสัมพันธ์ที่ควรจะให้ความสนใจกับวิธีที่พบโดยทั่วไปในขั้นตอนการออกแบบ และโดยตรงวัดปัจจัยวิธีที่มีศักยภาพ เพื่อที่จะช่วยสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างhiwps ส และความสามารถในการทำงานในระดับบริษัท วิจัยในอนาคตควรใช้ตามยาวรุ่นที่เข้าศึกษาตามลำดับตัวแปรเหล่านี้กว่าหลายปี หรือหลายสิบปี นี้จะให้ตรวจสอบการพัฒนา intracompany ของพนักงานโดยเฉลี่ยการใช้กลวิธี สและความสามารถในการทำงานของบริษัท บนพื้นฐานของทฤษฎีและหลักฐานเชิงประจักษ์ที่มีอยู่( ilmarinen , 2009 ; weigl et al . , 2013 ) , เราเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานความสามารถในการทำงาน และอายุเฉลี่ยคือเส้น อย่างไรก็ตาม การศึกษาในอนาคตควรตรวจสอบเพิ่มเติมเส้นเชื่อมความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้เมื่ออายุงานและความสามารถ การวิจัยในอนาคตได้ยังตรวจสอบวิธีการหรือแนวทางปฏิบัติอิทธิพลเปลี่ยนแปลงความสามารถในการทำงานภายในตัวบุคคล . ก่อนหน้านี้การวิจัยพบว่า ความสามารถของพนักงานทำงานลดลงอย่างรวดเร็วหลังจากที่พวกเขามาถึงใกล้วัยเกษียณ ( M . E . จาก bonsdorff et al . , 2011 ) ในแง่ของผลระยะยาวเหล่านี้มันเป็นไปได้ที่ บริษัท สามารถใช้ทรัพยากรบุคคลการปฏิบัติเป้าหมายแรงงานเก่าจะช่วยรักษาพอดีระหว่างภาระงานและความสามารถในการทำงาน