As the story opens, Nicholas finds

As the story opens, Nicholas finds himself suffering the punitive measures of a self-appointed and authoritarian aunt. He is denied the supposed privilege of going to the sands of Jagborough because he refused to eat his bread-and-milk in a bowl, which contains a frog.

Scolded for speaking nonsense as there could not be a frog in his dish, Nicholas insists that there is, indeed, a frog, since he has put it there himself. Then Nicholas is scolded further for his audacity in taking a frog from the garden; however, he perceives only the older person's misjudgment in arguing that there could be no such creature in his bread and milk.

Deprived of the supposedly festive privilege of the beach, Nicholas informs his aunt that his cousin Bobby will not enjoy himself since his boots are too tight and his other cousin has scraped her knee. She scolds him for not informing her of Bobby's boots and issues an order: "You are not to go into the gooseberry garden."

But since she is convinced that he will do so, Nicholas manoeuvres his way toward one of the garden doors, knowing that the aunt is watching. He then doubles back and goes into the library, where he takes down the key to the lumber room.

Once inside the lumber room, lit only by a high window, Nicholas is met with a world that stirs his imagination. A piece of framed tapestry becomes a living story of a hunter with a stag he has shot with an arrow, being pursued by several wolves; a teapot is delightful, a book of birds resplendent, and a carved sandalwood box lovely.

Suddenly, Nicholas hears his aunt’s shrill voice calling him in the gooseberry garden. He smiles to himself.

Soon the angry cries give way to a shriek and a cry for help. Locking the lumber room, Nicholas enters the front garden, calling out to his aunt. She responds, informing him that she has fallen into the empty rain-water tank, and she asks Nicholas to fetch the small ladder under the cherry tree.

Nicholas quickly replies, “I was told I wasn’t to go into the gooseberry garden.”

The aunt countermands, “Don’t talk nonsense. Go and fetch the ladder.”

Still Nicholas objects, saying her voice does not sound like his aunt’s. Vehemently, the voice from the tank orders the ladder. When Nicholas asks if there will be strawberry jam for tea and the aunt assures him that there will be, Nicholas argues that the voice cannot be his aunt’s, who thought yesterday there was no jam.

Nicholas walks away, but a kitchen maid eventually sees the aunt’s plight and rescues her.

At teatime that evening, there is a threatening silence. The children return from Jagborough, disgruntled that the tide was too high to have enjoyed the sand. Bobby is yet in a bad temper and the aunt sits in “frozen muteness.”

Also silent, Nick imagines that the huntsman on the tapestry will escape with his dog while the wolves devour the deer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเรื่องราวเปิด นิโคลัสพบว่าตัวเองทุกข์ทรมานมาตรการลงโทษของป้าแต่งตั้งตนเอง และระบอบเผด็จการ เขาถูกปฏิเสธสิทธิ์ควรที่จะไปหาดทรายของ Jagborough เพราะเขาปฏิเสธที่จะกินเขาขนมปัง และนมในชาม ซึ่งประกอบด้วยกบบ ๆ สำหรับพูดเรื่องไร้สาระอาจไม่มีกบจานของเขา นิโคลัสยืนยันว่า จริง ๆ กบ เนื่องจากเขาได้ใส่นั้นเอง แล้วนิโคลัสเป็นบ ๆ เพิ่มเติมสำหรับความกล้าของเขาในการกบจากสวน อย่างไรก็ตาม เขารับรู้เฉพาะผู้สูงอายุกับ misjudgment ในการโต้เถียงว่า อาจจะไม่มีสิ่งมีชีวิตเช่นในขนมปังและนมของเขาขาดสิทธิ์คาดคะเนเทศกาลชายหาด นิโคลัสบอกป้าเขาว่า ลูกพี่ลูกน้องของเขาบ็อบจะไม่สนุกกับตัวเองตั้งแต่รองเท้าเขาจะแน่นเกินไป และญาติอื่น ๆ เขามีขูดหัวเข่าของเธอ เธอกลับต่อเขาไม่แจ้งเธอของ Bobby บูท และออกใบสั่ง: "คุณจะไม่เข้าไปในสวนมะยม"แต่เนื่องจากเธอมีความมั่นใจว่า เขาจะทำเช่นนั้น นิโคลัสสถานะไปที่ประตูสวน รู้ว่า ป้าที่ดู เขา แล้วคู่กลับ และจะเข้าสู่ห้องสมุด ที่เขาใช้แป้นห้องไม้เมื่อภายในห้องไม้ แสงเฉพาะหน้าต่างสูง นิโคลัสได้พบกับโลกที่ขยับจินตนาการของเขา ชิ้นส่วนของกรอบพรมกลายเป็น เรื่องราวชีวิตของฮันเตอร์ด้วยคีมที่เขาได้ยิง ด้วยลูกศร ถูกไล่ล่า โดยหมาป่าหลาย กาน้ำชาน่า นิทานนกรุ่งโรจน์ และเป็นไม้จันทน์แกะสลักกล่องสวยทันใดนั้น นิโคลัสได้ยินเสียงร้องของป้าของเขาเรียกเขาในสวนมะยม เขายิ้มกับตัวเองเร็ว ๆ นี้ ร้องไห้โกรธให้กรี๊ดและร้องขอความช่วยเหลือ ล็อคห้องไม้ นิโคลัสเข้าสวนหน้า เรียกให้ป้าของเขา เธอตอบ สนอง แจ้งเขาที่เธอตกลงไปในถังน้ำเปล่าฝน และเธอขอให้นิโคลัสเพื่อดึงบันไดเล็ก ๆ ใต้ต้นซากุระนิโคลัสได้อย่างรวดเร็วตอบ "ฉันบอกไม่ค่อยเข้าไปในสวนมะยม"Countermands ป้า "อย่าพูดเหลวไหล ไป และดึงบันได"ยัง วัตถุนิโคลัส พูดเสียงไม่ดังเหมือนป้าของเขา อย่างฉุนเฉียว เสียงจากถังสั่งบันได เมื่อนิโคลัสถามถ้า จะมีแยมสตรอเบอร์รี่ชา และป้ามั่นใจว่า จะมี นิโคลัสแย้งว่า เสียงไม่สามารถเขาป้า ของ ใครคิดว่า วันนี้มีไม่ติด นิโคลัสในการเดินชม แต่ห้องครัวแม่บ้านเห็นชะตากรรมของป้า และช่วยเธอในที่สุดที่จิบชาเย็น ว่ามีเงียบคุกคาม เด็ก ๆ กลับจาก Jagborough องค์กรว่ากระแสสูงเกินไปที่จะได้เพลิดเพลินกับหาดทราย บ๊อบบี้ยังหัวเสีย และป้านั่งอยู่ใน "แช่แข็ง muteness" ยัง เงียบ Nick จินตนาการ-ว่า นายพรานบนพรมจะหลบหนีกับสุนัขของเขาในขณะที่หมาป่ากินกวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเรื่องที่จะเปิดนิโคลัสพบว่าตัวเองทุกข์มาตรการลงโทษของตัวเองได้รับการแต่งตั้งและเผด็จการป้า เขาถูกปฏิเสธสิทธิที่ควรจะไปหาดทรายของ Jagborough เพราะเขาปฏิเสธที่จะกินขนมปังและนมของเขาในชามที่มีกบ.

ดุสำหรับการพูดเรื่องไร้สาระที่มีไม่อาจจะเป็นกบในจานของเขานิโคลัสยืนยัน ว่ามีจริงกบนับตั้งแต่ที่เขาได้ทำให้มันมีตัวเอง จากนั้นนิโคลัสดุต่อไปสำหรับความกล้าของเขาในการกบจากสวน; แต่เขารับรู้เพียงพิจารณาผิดที่คนเก่าในการพิสูจน์ว่าไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิตดังกล่าวในขนมปังและนมของเขา.

เปลื้องสิทธิ์เทศกาลคาดคะเนของชายหาด, นิโคลัสบอกป้าของเขาว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาบ๊อบบี้จะไม่สนุกกับตัวเองตั้งแต่รองเท้าของเขา แน่นเกินไปและญาติอื่น ๆ ของเขาได้คัดลอกมาเข่าของเธอ เธอดุเขาไม่ได้แจ้งของเธอของรองเท้าของบ๊อบบี้และมีคำสั่ง ". คุณไม่ได้ที่จะเข้าไปในสวนมะเฟือง"

แต่เพราะเธอเชื่อว่าเขาจะทำเช่นนั้นนิโคลัสประลองยุทธ์ทางของเขาไปหนึ่งประตูสวนรู้ ที่ป้าจะดู จากนั้นเขาก็คู่กลับมาและเดินเข้าไปในห้องสมุดที่เขาจะลงที่สำคัญไปที่ห้องไม้.

เมื่อภายในห้องพักไม้, แสงไฟจากหน้าต่างสูงเท่านั้นนิโคลัสจะพบกับโลกที่เร้าจินตนาการของเขา ชิ้นส่วนของพรมกรอบกลายเป็นเรื่องความเป็นอยู่ของนักล่าที่มีงานเลี้ยงเขาได้ยิงด้วยลูกศรถูกไล่ตามหลายหมาป่านั้น กาน้ำชาเป็นที่น่ารื่นรมย์หนังสือของนกรุ่งโรจน์และกล่องไม้จันทน์แกะสลักที่น่ารัก.

ทันใดนั้นนิโคลัสได้ยินเสียงโหยหวนของป้าเรียกเขาในสวนมะเฟือง เขายิ้มให้กับตัวเอง.

เร็ว ๆ นี้เสียงร้องโกรธให้วิธีการร้องว้ายและเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ล็อคห้องไม้, นิโคลัสเข้ามาในสวนด้านหน้าโทรออกไปป้าของเขา เธอตอบเขาบอกว่าเธอได้ลดลงเข้าสู่ถังน้ำฝนว่างเปล่าและเธอก็ถามว่านิโคลัสเพื่อดึงบันไดเล็ก ๆ ใต้ต้นไม้เชอร์รี่.

นิโคลัสตอบอย่างรวดเร็วว่า "ผมก็บอกว่าผมไม่ได้ที่จะเข้าไปในสวนมะเฟือง "

ป้า countermands" อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ไปและเรียกบันได. "

ยังวัตถุที่นิโคลัสบอกว่าเสียงของเธอไม่ได้เสียงเหมือนของป้า โกรธเสียงจากถังสั่งบันได เมื่อนิโคลัสถามว่าจะมีแยมสตรอเบอร์รี่ชาและป้ายืนยันกับเขาว่าจะมีนิโคลัสระบุว่าเสียงไม่สามารถเป็นป้าของเขาที่คิดว่าเมื่อวานนี้ไม่มีติดขัด.

นิโคลัสเดินออกไป แต่แม่บ้านห้องครัวในที่สุดก็เห็น ชะตากรรมป้าและช่วยเธอ.

ที่น้ำชาเย็นวันนั้นมีความเงียบที่คุกคาม เด็กกลับมาจาก Jagborough ไม่พอใจที่น้ำอยู่ในระดับสูงเกินไปที่จะมีความสุขทราย บ๊อบบี้ก็ยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีและป้านั่งอยู่ใน "บ้าใบ้แช่แข็ง."

นอกจากนี้ยังเงียบนิคนึกว่านายพรานบนพรมจะหลบหนีกับสุนัขของเขาในขณะที่หมาป่ากินกวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเรื่องเปิด นิโคลัสพบว่าตัวเองทุกข์ มาตรการลงโทษของตนเองได้รับการแต่งตั้งและป้า เผด็จการ เขาปฏิเสธควรสิทธิพิเศษไป Sands jagborough เพราะเขาปฏิเสธที่จะกินขนมปังกับนมในชามซึ่งมีกบดุพูดไร้สาระอาจไม่มีกบในจานของเขา นิโคลัส ยืนยันว่ามีจริงๆ กบ ในเมื่อเขาก็ใส่มันเอง แล้วนิโคลัสดุเพิ่มเติมสำหรับความกล้าของเขาในการเป็นกบจากสวน อย่างไรก็ตาม เขารับรู้เพียงผู้สูงอายุทำให้เข้าใจผิดในการโต้เถียงที่อาจจะไม่มีสิ่งมีชีวิตในขนมปังและนมของเขาลิดรอนสิทธิ์คาดคะเนงานรื่นเริงของชายหาด , นิโคลัส แจ้งป้าของเขา ญาติของเขา บ๊อบบี้จะไม่ได้เพลิดเพลินกับตัวเองตั้งแต่รองเท้าของเขาจะแน่นเกินไป และญาติ ๆของเขา มีหัวเข่าถลอก . เธอตำหนิเขาไม่ได้บอกเธอ ของ บ๊อบบี้ บู๊ทส์และประเด็นคำสั่ง : " คุณไม่ต้องไปเที่ยวหาสวน”แต่ตั้งแต่ที่เธอเชื่อว่าเขาจะทำอย่างนั้น นิโคลัสประลองยุทธ์ของเขาไปทางหนึ่งของสวนประตู ไม่รู้ว่าน้าดู จากนั้นเขาก็จะกลับ และไปเข้าห้องสมุด ที่เขาจะลงกุญแจไม้เมื่อภายในห้องไม้ , ไฟเท่านั้นโดยหน้าต่างสูง นิโคลัสจะได้พบกับโลกที่กระตุ้นจินตนาการของเขา ชิ้นส่วนของกรอบนี้กลายเป็นชีวิตเรื่องราวของนักล่ากับกวางที่เขาได้ยิงด้วยลูกศร , ถูกไล่ตามโดยหลายหมา กาน้ำชา คือ ปีติ หนังสือนกรุ่งโรจน์และไม้จันทน์แกะสลัก กล่องน่ารักทันใดนั้น นิโคลัส ได้ยินป้าของเขาโหยหวนเสียงเรียกเขาในมะเฟืองสวน เขายิ้มกับตัวเองแล้วร้องไห้ โกรธให้กับเสียงกรีดร้องและร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ ล็อคห้องไม้ , นิโคลัสเข้าสู่สวนด้านหน้า เรียกให้ป้าเค้า เธอตอบสนอง แจ้งเขาว่า เธอได้กลายเป็นที่ว่างเปล่าถังน้ำฝน เธอถามนิโคลัสเรียกบันไดเล็ก ๆใต้ต้นไม้เชอร์รี่นิโคลัสรีบตอบ " ผมบอกแล้วว่าผมไม่ได้เข้าสวนมะยม "ป้า countermands " อย่าพูดไร้สาระ ไปเอาบันได "ยังนิโคลัสวัตถุว่าเสียงของเธอไม่เหมือนป้าของเขา อย่างรุนแรง เสียงจากถังสั่งบันได เมื่อนิโคลัสถามถ้าจะมีแยมสตรอเบอร์รี่สำหรับชาและป้ามั่นใจว่าเขาจะต้องมี นิโคลัส ระบุว่าเสียงไม่ได้น้า ใครคิดว่าเมื่อวานไม่มีแยมนิโคลัสเดินจากไป แต่แม่บ้าน ห้องครัว จะเห็นชะตากรรมของป้า และได้ช่วยเธอกระชับรูขุมขนในตอนเย็น มีขู่ เงียบ เด็กกลับจาก jagborough ไม่พอใจ , ว่ากระแสน้ำที่สูงเกินไปจะได้เพลิดเพลินกับหาดทราย บ๊อบบี้ยังไม่ดี และป้านั่งอยู่แช่แข็ง " ไม่ออกเสียง " .ยังเงียบ นิค จินตนาการว่านายพรานบนพรมจะหนีกับสุนัขของเขา ขณะที่หมาป่ากินกวาง