AbstractAging is associated with in

Abstract
Aging is associated with increased free radical generation in the skeletal muscle that can cause oxidative modification of protein, lipid, and DNA. Physical activity has many well-established health benefits, but strenuous exercise increases muscle oxygen flux and elicits intracellular events that can lead to increased oxidative injury. The paradox arises as to whether exercise would be advisable to aged population. Research evidence indicates that senescent organisms are more susceptible to oxidative stress during exercise because of the age-related ultrastructural and biochemical changes that facilitate formation of reactive oxygen species (ROS). Aging also increases the incidence of muscle injury, and the inflammatory response can subject senescent muscle to further oxidative stress. Furthermore, muscle repair and regeneration capacity is reduced at old age that could potentially enhance the accrual of cellular oxidative damage. Predeposition of certain age-related pathologic conditions may exacerbate the risks. In spite of these risks, the elderly who are physically active benefit from exercise-induced adaptation in cellular antioxidant defense systems. Improved muscle mechanics, strength, and endurance make them less vulnerable to acute injury and chronic inflammation. Many critical questions remain regarding the relationship of aging and exercise as we enter a new millennium. For example, how does aging alter exercise-induced intracellular and intercellular mechanisms that generate ROS? Can acute and chronic exercise modulate the declined gene expression of metabolic and antioxidant enzymes seen at old age? Does exercise prevent age-dependent muscle loss (sarcopenia)? What kinds of antioxidant supplementation, if any, do aged people who are physically active need? Answers to these questions require highly specific research in both animals and humans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อAging is associated with increased free radical generation in the skeletal muscle that can cause oxidative modification of protein, lipid, and DNA. Physical activity has many well-established health benefits, but strenuous exercise increases muscle oxygen flux and elicits intracellular events that can lead to increased oxidative injury. The paradox arises as to whether exercise would be advisable to aged population. Research evidence indicates that senescent organisms are more susceptible to oxidative stress during exercise because of the age-related ultrastructural and biochemical changes that facilitate formation of reactive oxygen species (ROS). Aging also increases the incidence of muscle injury, and the inflammatory response can subject senescent muscle to further oxidative stress. Furthermore, muscle repair and regeneration capacity is reduced at old age that could potentially enhance the accrual of cellular oxidative damage. Predeposition of certain age-related pathologic conditions may exacerbate the risks. In spite of these risks, the elderly who are physically active benefit from exercise-induced adaptation in cellular antioxidant defense systems. Improved muscle mechanics, strength, and endurance make them less vulnerable to acute injury and chronic inflammation. Many critical questions remain regarding the relationship of aging and exercise as we enter a new millennium. For example, how does aging alter exercise-induced intracellular and intercellular mechanisms that generate ROS? Can acute and chronic exercise modulate the declined gene expression of metabolic and antioxidant enzymes seen at old age? Does exercise prevent age-dependent muscle loss (sarcopenia)? What kinds of antioxidant supplementation, if any, do aged people who are physically active need? Answers to these questions require highly specific research in both animals and humans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ริ้วรอยเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการสร้างอนุมูลอิสระที่เพิ่มขึ้นในกล้ามเนื้อโครงร่างที่สามารถทำให้เกิดการปรับเปลี่ยนออกซิเดชันของโปรตีนไขมันและดีเอ็นเอ การออกกำลังกายมีหลายที่ดีขึ้นประโยชน์ต่อสุขภาพ แต่การออกกำลังกายหนักเพิ่มการไหลของออกซิเจนของกล้ามเนื้อและเซลล์องค์เหตุการณ์ที่จะนำไปสู่การบาดเจ็บออกซิเดชันที่เพิ่มขึ้น ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเป็นไปได้ว่าการออกกำลังกายจะแนะนำให้ประชากรวัย หลักฐานการวิจัยพบว่าสิ่งมีชีวิต senescent จะอ่อนแอมากขึ้นความเครียดออกซิเดชันระหว่างการออกกำลังกายเพราะอายุที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลง ultrastructural และชีวเคมีที่อำนวยความสะดวกการก่อตัวของออกซิเจน (ROS) ริ้วรอยก่อนวัยนอกจากนี้ยังเพิ่มอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อและการตอบสนองการอักเสบของกล้ามเนื้อสามารถเรื่อง senescent ความเครียดออกซิเดชันต่อไป นอกจากนี้การซ่อมแซมกล้ามเนื้อและความสามารถในการงอกจะลดลงเมื่ออายุเก่าที่อาจจะเพิ่มการคงค้างของความเสียหายออกซิเดชันโทรศัพท์มือถือ Predeposition อายุที่เกี่ยวข้องกับพยาธิสภาพบางอย่างอาจทำให้รุนแรงความเสี่ยง ทั้งๆที่มีความเสี่ยงเหล่านี้ผู้สูงอายุที่มีประโยชน์ออกกำลังกายการออกกำลังกายจากการปรับตัวที่เกิดขึ้นในระบบการป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระ ปรับปรุงกลไกของกล้ามเนื้อมีความแข็งแรงและความอดทนทำให้พวกเขามีความเสี่ยงน้อยที่จะได้รับบาดเจ็บเฉียบพลันและการอักเสบเรื้อรัง คำถามที่สำคัญหลายคนยังคงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของริ้วรอยและการออกกำลังกายที่เราใส่สหัสวรรษใหม่ ตัวอย่างเช่นวิธีการที่ไม่แก้ไขริ้วรอยในเซลล์การออกกำลังกายที่เกิดขึ้นและกลไกระหว่างเซลล์ที่สร้าง ROS? สามารถเฉียบพลันและการออกกำลังกายเรื้อรังปรับลดลงการแสดงออกของยีนของเอนไซม์เผาผลาญอาหารและสารต้านอนุมูลอิสระเห็นที่อายุเก่าหรือไม่ ไม่ออกกำลังกายป้องกันการสูญเสียกล้ามเนื้อขึ้นอยู่กับอายุ (sarcopenia) สิ่งที่ชนิดของการเสริมสารต้านอนุมูลอิสระถ้ามีทำคนอายุที่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้งานทางร่างกาย? คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้ต้องมีการวิจัยที่เฉพาะเจาะจงอย่างมากทั้งในสัตว์และมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อายุนามธรรม
นั้นเกี่ยวข้องกับการเพิ่มอนุมูลอิสระรุ่นในกล้ามเนื้อโครงกระดูกที่สามารถทำให้เกิดการออกซิเดชันของโปรตีน ไขมันและดีเอ็นเอ การออกกำลังกายมีหลายประโยชน์ต่อสุขภาพที่ดีขึ้น แต่ออกกำลังกายเพิ่มออกซิเจนให้เซลล์กล้ามเนื้อ ฟลักซ์และเหตุการณ์ที่สามารถนำไปสู่การเพิ่มขึ้นเกิดการบาดเจ็บความขัดแย้งที่เกิดขึ้นว่าการออกกำลังกายจะแนะนำให้ประชากรผู้สูงอายุ หลักฐานการวิจัยพบว่าชราภาพสิ่งมีชีวิตจะเสี่ยงต่อภาวะเครียดออกซิเดชันในการออกกำลังกาย เพราะอายุและการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีที่เอื้อต่อการก่อตัวของชนิดออกซิเจนปฏิกิริยา ( ROS ) อายุก็เพิ่มอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อและการตอบสนองการอักเสบสามารถเรื่องชราภาพกล้ามเนื้อต่อความเครียดออกซิเดชัน นอกจากนี้ ความสามารถซ่อมแซมกล้ามเนื้อและการฟื้นฟูลดลงในวัยชราที่อาจเพิ่มความรับรู้ของเซลล์เกิดความเสียหาย predeposition บางเงื่อนไขอาจเพิ่มความเสี่ยงของโรคต่างๆ . ทั้งๆที่มีความเสี่ยงเหล่านี้ผู้สูงอายุที่เป็นประโยชน์ทางร่างกายจากการออกกำลัง การปรับตัวในระบบการป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระในเซลล์ การปรับปรุงความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อ กลศาสตร์ ทำให้พวกเขามีความเสี่ยงน้อยกว่าการบาดเจ็บเฉียบพลันและการอักเสบเรื้อรัง คำถามที่สำคัญมาก อยู่ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของอายุ และการออกกำลังกายที่เราป้อนสหัสวรรษใหม่ ตัวอย่างเช่นทำไมอายุเปลี่ยน การออกกำลัง และกลไกที่สร้างเซลล์ intercellular Ros ? เฉียบพลันและเรื้อรังสามารถออกกำลังกายปรับลดลงการแสดงออกของยีนและสารต้านอนุมูลอิสระเอนไซม์สลายที่เห็นที่อายุมาก ไม่ออกกำลังกายป้องกันการสูญเสียกล้ามเนื้ออายุ ( sarcopenia ) ชนิดของสารต้านอนุมูลอิสระอาหารเสริม ถ้าใด ๆ แก่ผู้ที่มีร่างกายที่ใช้งานต้องการคำตอบของคำถามเหล่านี้ต้องมีการวิจัยที่เฉพาะเจาะจงอย่างมากทั้งในสัตว์และมนุษย์