Available data suggest that the die

Available data suggest that the diet of many people is poor in linolenic acid, so soybean seeds and okara, could be a good source to increase the linolenic acid intake. Other authors (O’Toole, 1999, Surel and Couplet, 2005 and Van der Riet et al., 1989) give similar values to those obtained in this work with respect to proteins (20–30%), ash (3–4%) and fibre (more than 50%). However the values given for fat vary in a very wide range (9–20%), with the values of the samples studied here being close to the lower limit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลแนะนำว่า อาหารที่หลายคนไม่ดีใน linolenic กรด เพื่อให้เมล็ดถั่วเหลืองและ okara อาจจะเป็นแหล่งที่ดีในการเพิ่มการบริโภค linolenic กรด คน (O'Toole, 1999, Surel และ Couplet, 2005 และ Van der Riet et al., 1989) ให้ค่าคล้ายกับผู้ที่ได้รับในงานนี้กับโปรตีน (20 – 30%), เถ้า (3-4%) และเส้นใย (มากกว่า 50%) อย่างไรก็ตาม ค่าสำหรับไขมันเปลี่ยนแปลงในช่วงกว้างมาก (9-20%), ค่าของตัวอย่างที่ศึกษาที่นี่อยู่ใกล้ขีดจำกัดล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลที่มีอยู่แสดงให้เห็นว่าอาหารของคนจำนวนมากเป็นที่น่าสงสารกรดไลโนเลนิในเพื่อให้เมล็ดถั่วเหลืองและกากถั่วเหลืองอาจจะเป็นแหล่งที่ดีที่จะเพิ่มปริมาณกรดไลโนเลนิ ผู้เขียนอื่น ๆ (โอทูล 1999 Surel และโคลง, ปี 2005 และแวนเดอร์ Riet et al., 1989) ให้ค่าคล้ายกับผู้ที่ได้รับในงานนี้ด้วยความเคารพกับโปรตีน (20-30%) เถ้า (3-4% ) และเส้นใย (มากกว่า 50%) แต่ค่าที่กำหนดไขมันแตกต่างกันในช่วงที่กว้างมาก (9-20%) ที่มีค่าของกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาที่นี่อยู่ใกล้กับวงเงินที่ต่ำกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลแนะนำว่าอาหารของหลายๆ คน จน ในกรดไลโนเลนิก ดังนั้นเมล็ดถั่วเหลือง และกาก อาจเป็นแหล่งที่ดีที่จะเพิ่มปริมาณกรดไลโนเลนิก . กรุงเทพฯ ( AMD , 1999 , surel และโคลง 2005 และ ฟาน เดอร์ riet et al . , 1989 ) ให้คุณค่าที่คล้ายคลึงกับที่ได้ในงานนี้ด้วย ส่วนโปรตีน ( 20 - 30 % ) เถ้า ( 3 – 4% ) และเส้นใย ( มากกว่า 50% )อย่างไรก็ตามค่าที่ได้รับไขมันแตกต่างกันในช่วงกว้างมาก ( 9 – 20 % ) กับค่าของตัวอย่างที่นี่อยู่ใกล้กับขีดจำกัดล่าง