During their next night at Lobuje,

During their next night at Lobuje, Hall calls on Harris's radio, announcing that they have successfully gotten Tenzing down the mountain. It took an entire day and thirty-five Sherpas to maneuver the injured man. Hall tells the rest of the group that they can make their way to Base Camp. They are glad to be leaving the lodge, especially since most of the group members are exhibiting signs of illness from having stayed in the filthy conditions. Harris spends the night sick, emptying his insides from an intestinal bug. The next morning, Harris is exhausted and dehydrated, but is determined to lead the group to Base Camp.
They climb, Harris struggling most of all. Krakauer describes the ice formations as a "translucent, frozen medium that glistened like polished onyx." A few miles east, they see hundreds of tents, housing climbers and Sherpas from over fourteen different expeditions. Hall meets them there, at their camp.
The group stays in a makeshift village, and will be there for approximately six weeks, acclimatizing. In the afternoons, in the sun, the temperature is warm enough to be comfortable in a t-shirt, but at night it is freezing. The comforts of Base Camp are surprising—Adventure Consultants have put together a campsite including a table, stereo, library, lights, phone and a fax machine. There is a shower with heated water, and they receive fresh vegetables and water every few days, delivered by yaks. Surprised, Krakauer describes how clean the campsite is. For a while, Everest was somewhat of a garbage heap, but one of the goals of the climbing expeditions has been to clean up the mountain. Hall and Ball were part of an effort in 1990 to remove five tons of garbage from Base Camp. Now, in addition to the basic fee, many guide services ask for a deposit to be returned if the mountain is left in the same condition as it was before the expedition arrived. Noticing the cleanliness of the area seems to give Krakauer greater appreciation of the business on the mountain.
Krakauer meets Scott Fischer at Base Camp. Fischer has climbed Everest before, once without oxygen, and guided an expedition up another towering mountain. Fischer and Hall are rivals but friends, having experience climbing with one another. Fischer's guiding service is called "Mountain Madness," and reflects Fischer's attitude—adventurous to the point of being slightly crazy. Fischer had experienced a number of climbing mishaps that should have killed him. Twice he fell from a height of over eighty feet. Krakauer had met Fischer in Seattle—in fact, Fischer was the one who first suggested that Krakauer write an article for OutsideMagazine saying that Krakauer could make the climb because they'd "built a yellow brick road to the summit." Fischer lobbied for Krakauer to make the climb, and originally he was supposed to go with Fischer's guide service. However, plans changed when Rob Hall offered the magazine a better deal. Initially, Fischer was upset at the switch, but when Krakauer encountered him on the mountain, Fischer bore no grudge.
The effects of high altitude are significant even at Base Camp. Krakauer describes short walks to the mess hall as "leaving him wheezing" (87). Sleeping and eating were difficult, cuts and scratches didn't heal and everyone began to lose weight. Other members of the team have gastrointestinal problems or severe headaches. Despite being higher at the Base Camp of Everest than Krakauer had ever been before, Hall is confident of the acclimatization process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในคืนที่ถัดไปของพวกเขาที่ Lobuje ฮอลล์เรียกในวิทยุของแฮร์ริส ประกาศว่า พวกเขาประสบความสำเร็จมีอากาศเทนซิลงจากภูเขา มันเอาวันทั้งหมดและสามสิบห้า Sherpas การแปรขบวนคนบาดเจ็บ ฮอลล์บอกส่วนเหลือของกลุ่มว่า พวกเขาสามารถทำทางไปค่ายฐาน พวกเขายินดีที่จะออกจากลอดจ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากส่วนใหญ่ของสมาชิกได้อย่างมีระดับอาการเจ็บป่วยจากการมีอยู่ในเงื่อนไขส่วน ห้องใช้ป่วยกลางคืน ล้าง insides เขาจากปัญหาลำไส้ ตอนเช้าถัดไป แฮจะหมด และอบแห้ง แต่จะกำหนดกลุ่มการทำเบสแคมป์พวกเขาปีน ดิ้นรนทุกห้อง Krakauer อธิบายการก่อตัวของน้ำแข็งเป็น "โปร่งใส แข็งสื่อที่ glistened เช่นโอนิกซ์ที่สวยงาม" กี่ไมล์ตะวันออก พวกเขาเห็นหลายร้อยของเต็นท์ บ้านไคล์มเบอร์สและ Sherpas จากนิสิบสี่แตกต่างกัน หอตรงกับพวกเขา ที่ค่ายของพวกเขากลุ่มอยู่ในหมู่บ้านติด และจะมีประมาณหกสัปดาห์ acclimatizing ในช่วงบ่าย แสงแดด อุณหภูมิจะอุ่นพอที่จะสบายในแบบเสื้อยืด แต่ในเวลากลางคืน เป็นการแช่แข็ง ของแคมป์ฐานน่าแปลกใจคือที่ปรึกษาผจญภัยได้รวบ campsite ที่รวมตาราง สเตอริโอ ห้องสมุด ไฟ โทรศัพท์ และเครื่องโทรสาร มีฝักบัวพร้อมน้ำอุ่น และพวกเขาได้รับผักสด และน้ำทุกสองสามวัน โดย yaks ประหลาดใจ Krakauer อธิบายวิธีสะอาด campsite เป็นการ สำหรับในขณะที่ เอเวอเรสต์ถูกค่อนข้างกองขยะ แต่หนึ่งเป้าหมายของนิปีนเขาได้รับการล้างเขา ฮอลล์และลูกบอลถูกส่วนหนึ่งของความพยายามในปี 1990 เพื่อลบขยะ 5 ตันจากเบสแคมป์ ตอนนี้ นอกเหนือจากค่าพื้นฐาน บริการแนะนำหลายขอฝากจะส่งคืนถ้า ภูเขาที่เหลืออยู่ในเงื่อนไขเดียวกันเหมือนเดิมก่อนการเดินทางมาถึง สังเกตเห็นความสะอาดของพื้นที่น่าจะ ให้ Krakauer เพิ่มมากขึ้นของธุรกิจบนภูเขาKrakauer ตรงกับสก็อตตื่นที่เบสแคมป์ ตื่นมีปีนเอเวอเรสต์ก่อน เมื่อไม่มีออกซิเจน และแนะนำการเดินทางขึ้นภูเขาสูงอีก ฟิสเชอร์และฮอลล์มีคู่แข่งแต่เพื่อน มีประสบการณ์ในการปีนเขา ด้วยกัน ของฟิสเชอร์แนวทางเรียกว่า "เขาบ้า" และสะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติของฟิสเชอร์ — ผจญภัยไปยังจุดของการบ้าเล็กน้อย ตื่นมีประสบการณ์จำนวน mishaps ปีนเขาที่ควรมีฆ่าในเขา สองเขาตกจากความสูงกว่าแปดฟุต Krakauer ได้ไปตามฟิสเชอร์ในซีแอตเติ — ในความเป็นจริง ตื่นเป็นคนแรก แนะนำว่า Krakauer เขียนบทความใน OutsideMagazine บอกว่า Krakauer ทำให้ปีน เพราะอ่านโดยสะอัด "สร้างถนนอิฐสีเหลืองสุดยอด" ฟิสเชอร์ออกสียงสนับสนุน Krakauer ให้ปีน และเดิม เขาควรไป ด้วยบริการแนะนำของฟิสเชอร์ อย่างไรก็ตาม แผนเปลี่ยนเมื่อร็อบฮอลล์เสนอวารสารการจัดการดีกว่า เริ่มแรก ฟิสเชอร์ถูกเสียที่สวิตช์ แต่เมื่อ Krakauer พบพระองค์บนภูเขา ฟิสเชอร์เจาะไม่โกรธผลของระดับความสูงสำคัญยิ่งที่เบสแคมป์ Krakauer อธิบายสั้น ๆ เดินโรงเป็น "ออกจากเขาหายใจหอบ" (87) นอน และกินได้ยาก ตัดและรอยขีดข่วนไม่ได้รักษา และทุกคนเริ่มที่จะลดน้ำหนัก สมาชิกของทีมมีปัญหาที่ระบบหรือปวดหัวอย่างรุนแรง แม้ มีกำลังสูงกว่าที่แคมป์เอเวอเรสต์ฐานเคยได้ Krakauer ก่อน ฮอลล์เป็นมั่นใจการ acclimatization

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงกลางคืนของพวกเขาต่อไปที่ lobuje Hall เรียกร้องแฮร์ริสเป็นวิทยุ ประกาศว่าพวกเขาได้ gotten เทนซิงลงภูเขา มันเอาวันทั้งหมด 135 มรณกรรมการซ้อมรบบาดเจ็บคน ฮอลล์บอกส่วนที่เหลือของกลุ่มที่พวกเขาทำทางของพวกเขาไปยังค่ายฐาน พวกเขายินดีที่จะออก ลอดจ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากส่วนใหญ่สมาชิกจะแสดงสัญญาณของการเจ็บป่วยจากที่มีอยู่ในสภาพสกปรก แฮร์ริสใช้เวลาคืนที่ไม่สบาย ล้างข้างในเขาจากปัญหาที่ลำไส้ เช้าวันรุ่งขึ้น แฮร์ริส หมดแรงและขาดน้ำ แต่มุ่งมั่นที่จะเป็นผู้นำกลุ่มที่ค่ายฐาน .
ปีน แฮร์ริสดิ้นรนมากที่สุดของทั้งหมด น้ำแข็งก่อตัว คราเคอร์อธิบายเป็น " โปร่งแสงแช่แข็งขนาดกลางที่พราวแสง เช่นขัดนิล " สองสามไมล์ทางตะวันออก เขาเห็นหลายร้อยเต็นท์ที่อยู่อาศัยนักปีนเขา และคนนำทางจากกว่า 14 การเดินทางที่แตกต่างกัน ห้องโถงตามพวกเขาเข้าไปในค่ายของพวกเขา .
กลุ่มอยู่ในบ้านชั่วคราว และจะมีประมาณหกสัปดาห์ acclimatizing . ในช่วงบ่ายที่แดดอุณหภูมิอบอุ่นพอที่จะสะดวกสบายในเสื้อยืด แต่ตอนกลางคืนมันหนาว ความสะดวกสบายของค่ายฐานเป็นที่ปรึกษาการผจญภัยน่าแปลกใจได้ใส่กันในค่าย รวมทั้งตาราง , สเตอริโอ , ห้องสมุด , ไฟ , โทรศัพท์และเครื่องแฟกซ์ มีฝักบัวน้ำอุ่น และพวกเขาได้รับผักสดและน้ำทุก 2-3 วัน จัดส่งโดย วัวป่า แปลกใจคราเคอร์อธิบายวิธีการทำความสะอาดค่าย . สักพัก เอเวอเรสต์เป็นบางส่วนของกองขยะ แต่หนึ่งในเป้าหมายของการเดินทางได้รับการทำความสะอาดขึ้นปีนเขาภูเขา ห้องโถงและลูกเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามในปี 1990 เพื่อลบห้าตันของขยะจากค่ายฐาน ตอนนี้ นอกจากค่าธรรมเนียมพื้นฐานบริการไกด์หลายขอฝากจะถูกส่งกลับถ้าภูเขาที่เหลืออยู่ในเงื่อนไขเดียวกันกับมันก่อนที่จะเดินทางมาถึง สังเกตความสะอาดของพื้นที่ดูเหมือนจะให้ คราเคอร์ขึ้นราคามากกว่าของธุรกิจบนภูเขา พบกับ สก็อต ฟิชเชอร์ คราเคอร์
ที่ค่ายฐาน ฟิชเชอร์ได้ปีน Everest ก่อน เมื่อไม่มีออกซิเจนและแนวทางการสำรวจขึ้นอีกที่สูงตระหง่านของภูเขา ฟิชเชอร์และห้องโถงเป็นคู่แข่งกัน แต่เพื่อนๆ ต้องปีนเขา กับอีกหนึ่งประสบการณ์ ฟิชเชอร์เป็นมัคคุเทศก์บริการเรียกว่า " บ้าภูเขา " และสะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติของฟิชเชอร์ผจญภัยไปยังจุดของการเป็นเล็กน้อยบ้า ฟิชเชอร์มีประสบการณ์จำนวนของปีนอุบัติเหตุที่น่าจะฆ่าเขาสองครั้ง เขาตกลงมาจากความสูงกว่าฟุต 80 คราเคาเ ร์เจอฟิชเชอร์ในซีแอตเทิล ในความเป็นจริง , ฟิชเชอร์เป็นคนแรกที่ชี้ให้เห็นว่า คราเคอร์เขียนบทความสำหรับ outsidemagazine บอกว่า คราเคอร์ทำให้ปีนเพราะพวกเขาจะ " สร้างถนนอิฐสีเหลืองการประชุมสุดยอด " ฟิชเชอร์ lobbied สำหรับ คราเคอร์ให้ปีนและ ความจริงเขาควรจะไปกับฟิชเชอร์ คู่มือบริการ แต่แผนเปลี่ยน เมื่อ ร็อบ ฮอลล์เสนอนิตยสารจัดการดีกว่า ตอนแรก ฟิชเชอร์ อารมณ์เสีย ที่เปลี่ยน แต่เมื่อ คราเคอร์พบพระองค์ที่ภูเขา , ฟิชเชอร์ก็ไม่มีความแค้น
ผลของระดับความสูงสำคัญแม้แต่ที่ค่ายฐานคราเคอร์อธิบายสั้นเดินไปโรงอาหาร เป็น " ออกจากเขาหอบ " ( 87 ) นอนและกินลำบาก แผลและรอยขีดข่วนไม่ได้รักษา และทุกคนเริ่มที่จะลดน้ำหนัก สมาชิกคนอื่น ๆของทีม มีปัญหาระบบทางเดินอาหาร หรือปวดศีรษะอย่างรุนแรง . แม้จะสูงกว่าที่ค่ายฐานของ Everest มากกว่า คราเคอร์เคยมีมาก่อน ฮอลล์ มั่นใจในกระบวนการ .