Chapter 10: High RegardsBoth of Cha

Chapter 10: High Regards

Both of Changyang Ke’s hands clenched his axe tightly, as he attentively looked at Jian Chen. Thanks to the lesson he had just learned, he wouldn’t dare to underestimate Jian Chen a second time, so in this round, Changyang Ke moved around carefully.

Jian Chen began to laugh at Changyang Ke, causing him to scowl in confusion, “Third brother, can we start sparring now?”

Changyang Ke tightly gripped his axe; this time, he used his Saint Force to help him. Once again he charged at Jian Chen, but this time he was much faster.

Jian Chen casually waved around the less than half a meter long tree branch in his hands. He was feeling fantastic for some odd reason; it was almost as if the branch had some sort of secret connection with himself. At the same time, within Jian Chen’s heart, he couldn’t help but feel the same sensation he had in the previous world when he had been on the verge of death, where he could understand the amazing power of the Realm of the Sword God. During that moment, he had finally been able to control his sword with his “Spirit”, and had sent it flying 100 meters straight through Dugu Qiubai’s throat.

Thinking of that moment, Jian Chen sprung into action, as the tree branch in his hand was sent flying towards Changyang Ke.

“Whoosh!”

Bending to Jian Chen’s will, the tree branch looked as if it was alive, and flew from his hands. Flying at incredible speeds towards Changyang Ke, the tree branch was enveloped by a faint white glow of light. A strong yet acute amount of Sword Qi was emitted from the tree branch, making it look like a bolt of lightning. With a brilliant flash of light, the branch had already reached Changyang Ke’s stomach.

Immediately realizing the trajectory path, as well as the amount of Sword Qi on the tree branch, Jian Chen turned pale with fright. He frantically tried to stop the branch from reaching its destination. If the tree branch was not stopped, then it would have, without a doubt, pierced through Changyang Ke and kill him. Even if he wasn’t immediately killed, Changyang Ke would still have suffered from a fatal wound, which would lead to a disaster for Jian Chen.

Right as the branch reached Changyang Ke’s stomach, it began to slow, but not before piercing into his stomach just by a small amount. Looking closer, the tree branch had merely penetrated through the skin, but if Jian Chen had been a tiniest bit slower with his command for it to stop, then Changyang Ke would had been left with the branch straight through his body. Such a thought was too horrible for Jian Chen to imagine.

Wiping away the sweat on his forehead, Jian Chen noticed that there was still a thin line of his soul connected to the tree branch. Confirming once more with his soul that the branch had only pierced Changyang Ke’s skin, Jian Chen let out a sigh of relief.

Feeling the slight pain from his stomach, the somewhat plump Changyang Ke couldn’t help but start to pale. When he looked down and saw the bloodstains on his stomach, his face changed drastically. A wail was heard as he started to cry, with teardrops falling in a never ending stream down his cheeks as if his eyes were fountains.

“Bl..blood…I’m bleeding! Waaah, fourth brother, you…you hit me! Waaaah, Mo…Mother, I’m going to tell my mother about this. Mother….fourth brother hit me…!” Changyang Ke immediately transformed into a child who only knew how to cry. Throwing down his wooden axe, he fled from the garden, bawling nonstop. Changyang Ke was barely 10 years old after all, he had not yet matured enough to withstand an ordeal like this.

Looking at the slowly fading away Changyang Ke, Jian Chen couldn’t help but shake his head. As he walked out from the gardens by himself, he felt a small bit of fear in his heart. What type of strict punishment would he receive for this?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 10: สูงนับถือChangyang Ke มือทั้งสองกำขวานของเขาแน่น ตามที่เขาตั้งใจดูเฉินเจียน ขอบคุณกับบทที่เขาได้เพียงเรียนรู้ เขาจะไม่กล้าประมาทเฉินเจียนเป็นครั้งที่สอง ดังนั้น ในการนี้กลม Changyang Ke ย้ายอย่างระมัดระวังเฉินเจียนเริ่มหัวเราะที่ Changyang Ke สาเหตุ เขาหน้าคว่ำในความสับสน "สามพี่ชาย สามารถเราเริ่มซ้อมตอนนี้"Changyang Ke แน่นพิพากษาขวานของเขา เวลานี้ เขาใช้แรงเซนต์ของเขาช่วยเขา อีกครั้งเขาคิดค่าเฉินเจียน แต่เวลานี้เขาเร็วมากเฉินเจียนลวกโบกรอบน้อยกว่าครึ่งเมตรยาวสาขาในมือของเขา เขามีความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมสำหรับเหตุผลบางคี่ มันเป็นเกือบเป็นถ้าสาขามีบางจัดเรียงของลับการเชื่อมต่อกับตัวเอง ในเวลาเดียวกัน ภายในหัวใจเจียนเฉิน เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเขามีในโลกก่อนหน้านี้เมื่อเขาได้บนปากเหวแห่งความตาย ความรู้สึกเดียวที่เขาสามารถเข้าใจพลังมหัศจรรย์ของอาณาจักรของพระเจ้าดาบ ในระหว่างช่วงเวลานั้น เขาก็ได้สามารถควบคุมดาบกับ "วิญญาณ" ของเขา และได้ส่งมันบิน 100 เมตรตรงผ่านคอ Dugu Qiubaiคิดที่ช่วงเวลานั้น เฉินเจียนสปริงไปสู่การปฏิบัติ เป็นสาขาในมือของเขาถูกส่งบินไปทาง Changyang Ke"เสียงหวือ"ดัดจะเจียนเฉิน ต้นไม้สาขาดูเหมือนว่ามันมีชีวิตอยู่ และบินจากมือของเขา บินด้วยความเร็วเหลือเชื่อต่อ Changyang Ke สาขาของแผนภูมิถูกห่อหุ้ม โดยการเรืองแสงสีขาวจาง ๆ ของแสง ดาบชิจำนวนเฉียบพลันยังไม่แข็งแรง ได้ถูกปล่อยออกมาจากสาขาของแผนภูมิ ทำให้มองดูเหมือนสายฟ้า แฟลชยอดแสง สาขาได้แล้วถึงท้อง Changyang Keทันทีตระหนักถึงเส้นทางวิถี เป็นจำนวนดาบฉีในสาขาต้นไม้ เฉินเจียนเปิดซีด ด้วยตกใจ เขาเมามันพยายามหยุดสาขาเข้าถึงปลายทาง ถ้าสาขาของแผนภูมิไม่ได้ถูกหยุด แล้วมันจะ มี ไม่ต้องสงสัย แทงผ่าน Changyang Ke และฆ่าเขา แม้ว่าเขาไม่ได้ฆ่าทันที Changyang Ke จะยังคงมีผู้ป่วยไต ซึ่งจะนำไปสู่ภัยพิบัติสำหรับเฉินเจียนขวาเป็นสาขาถึงท้อง Changyang Ke มันเริ่มช้า แต่ไม่ก่อนที่ จะเจาะเข้าไปในท้องของเขาเพียงแค่เล็กน้อย มองใกล้ชิด ต้นไม้สาขาเพียงสอดผ่านผิวหนัง แต่ถ้าเฉินเจียนได้รับเล็กที่สุด บิตช้าลง ด้วยคำสั่งของเขามันจะหยุด แล้ว Changyang Ke จะได้ทิ้งไว้กับสาขาตรงผ่านร่างกายของเขา ความคิดน่ากลัวเกินไปสำหรับเฉินเจียนจะจินตนาการได้เช็ดไปเหงื่อบนหน้าผากของเขา เฉินเจียนสังเกตเห็นว่า มันยังมีเส้นบาง ๆ ของจิตวิญญาณเขาเชื่อมต่อกับสาขาของแผนภูมิ ยืนยันอีกครั้ง ด้วยจิตวิญญาณของเขาที่ สาขามีเพียงเจาะผิว Changyang Ke เฉินเจียนให้ออกด้วย[บรรเทาความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยจากท้องของเขา Changyang Ke ค่อนข้างอวบไม่ช่วย แต่เริ่มซีด เมื่อเขามองลงไป และเห็นการ bloodstains ในกระเพาะอาหารของเขา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ครวญครางได้ยินเขาเริ่มร้องไห้ กับ teardrops ตกอยู่ในกระแสไม่สิ้นสุดลงที่แก้มของเขาราวกับว่าตาของเขา น้ำพุ"มี่ เลือด... ผมเลือดออก Waaah สี่พี่ คุณ...ตีฉัน Waaaah สะ... แม่ ฉันจะบอกแม่ของฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม่...พี่ชายสี่ตีกัน... ! " Changyang Ke ทันทีกลายเป็นเด็กที่เพียง รู้วิธีการร้องไห้ โยนลงขวานไม้ของเขา เขาหนีจากสวน bawling nonstop Changyang Ke แทบ 10 ปีหลังจากที่ทุก เขามีไม่ยัง matured พอที่จะทนต่อการการทรมานเช่นนี้มองเวลาค่อย ๆ เลือนหายไป Changyang Ke เฉินเจียนไม่ช่วย แต่สั่นศีรษะของเขา ขณะที่เขาเดินออกจากสวน ด้วยตัวเอง เขารู้สึกเล็กน้อยความกลัวในหัวใจของเขา ชนิดของการลงโทษที่เข้มงวดเขาจะได้รับนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 10 : การสูงมือทั้งสองข้างของ changyang Ke กำขวานแน่น เขาพินิจมองเจี้ยนเฉิน ขอบคุณสำหรับบทเรียนที่เขาได้เรียนรู้ เขาไม่กล้าประมาท เจี้ยน เฉิน เป็นครั้งที่สองแล้วในรอบนี้ changyang Ke ย้ายไปรอบ ๆอย่างรอบคอบเจี้ยนเฉินก็เริ่มหัวเราะ changyang Ke ทำให้เขาหน้าบึ้งในความสับสน " น้องสาม เราจะเริ่มซ้อมแล้ว "changyang Ke แน่นกระชับขวานของเขา คราวนี้เขาใช้นักบุญบังคับเพื่อช่วยเขา อีกครั้งที่เขาคิดค่าบริการเจี้ยนเฉิน แต่เวลานี้เขาได้เร็วขึ้นมากเจี้ยนเฉินก็โบกมือรอบน้อยกว่าครึ่งเมตรกิ่งไม้ในมือของเขา เขารู้สึกที่ยอดเยี่ยมสำหรับบางแปลก มันเกือบจะเป็นถ้าสาขามีบางอย่างซ่อนอยู่ เชื่อม ต่อ กับ ตัวเอง ในเวลาเดียวกัน ภายในหัวใจของเจี้ยนเฉิน เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึก ความรู้สึกเดียวกัน เขามี ใน โลก ก่อนหน้านี้เมื่อเขาถูกหมิ่นของความตายที่เขาจะเข้าใจพลังมหัศจรรย์ของอาณาจักรของดาบเทพ ในตอนนั้น เขาก็สามารถที่จะควบคุมดาบของเขากับ " วิญญาณ " และได้ส่งมันบิน 100 เมตร ตรงผ่านคอเรา qiubai .คิดถึงตอนนั้น เจี้ยนเฉินเด้งลงไป เหมือนกิ่งไม้ในมือของเขาถูกส่งบินต่อ changyang เก ." วู้วววว "ดัดกับเจี้ยนเฉินจะ กิ่งไม้ ดูราวกับว่ามันมีชีวิต และบินจากมือของเขา บินที่ความเร็วที่น่าทึ่งไปยัง changyang Ke กิ่งไม้ถูกห่อหุ้มด้วยการเรืองแสงสีขาวจางๆ ของแสง แข็งแรงยังแหลมจํานวนดาบฉีออกมาจากต้นไม้ ทำให้ดูเหมือนสายฟ้าจากฟ้าผ่า กับแฟลชที่ยอดเยี่ยมของแสง , สาขาได้ถึง changyang Ke ของกระเพาะอาหารทันทีตระหนักถึงวิถีเส้นทาง เป็นยอดแห่งดาบ ฉี บนกิ่งไม้ เจี้ยนเฉินก็ซีดด้วยความตกใจ เขายังพยายามที่จะหยุดสาขาจากการเข้าถึงปลายทาง ถ้าต้นไม้ก็ไม่ได้หยุด แล้วมันจะมี ไม่ต้องสงสัย ทะลุ changyang Ke และฆ่าเขา ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทันที ฆ่า changyang Ke จะยังคงได้รับความเดือดร้อนจากบาดแผลร้ายแรง ซึ่งจะนำไปสู่หายนะ เจี้ยนเฉินใช่ เป็นสาขาของ changyang ไปถึงท้อง มันเริ่มช้า แต่ไม่ก่อนที่จะเจาะเข้าไปในท้องของเขาแค่นิดเดียว ดูใกล้ๆ ต้นไม้ได้เพียงทะลุผ่านผิวหนัง แต่ถ้าเจี้ยนเฉินได้เล็กๆ น้อยๆ ช้าด้วยคำสั่งให้หยุด แล้ว changyang KE จะถูกทิ้งไว้กับสาขาตรงผ่านร่างกายของเขา เช่น คิดว่ามันน่ากลัวเกินไปสำหรับเจี้ยนเฉิน ที่จะจินตนาการเช็ดไปเหงื่อบนหน้าผาก เจี้ยนเฉิน พบว่ายังคงมีเส้นบาง ๆของชีวิตของเขาที่เชื่อมต่อกับต้นไม้สาขา ยืนยันอีกครั้งกับชีวิตของเขาที่สาขาได้แต่แทงเป็น changyang เคอเจี้ยนเฉินผิวถอนหายใจโล่งอกความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยจากท้องของเขา ค่อนข้างอวบ changyang Ke ไม่สามารถช่วย แต่เริ่มซีด เมื่อเขามองไปเห็นรอยเลือดบนท้องของเขา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปมาก มีโอดครวญดังขึ้นขณะที่เขาเริ่มร้องไห้ด้วยหยดน้ำตาที่ตกลงไปในลำธารที่ไม่สิ้นสุดลงอาบแก้มของเขา ราวกับว่าดวงตาของเขาน้ำพุ" เลือด . . . เลือด . . . เลือดออกเลย อุแว้ พี่สี่ คุณ . . . คุณทำร้ายฉัน waaaah โม . . . แม่คะ หนูจะบอกแม่ของฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม่ . . . . . . . 4 พี่ตีฉัน . . . . . . . " changyang ไปทันที กลายเป็นเด็กที่รู้วิธีที่จะร้องไห้ โยนลงขวานไม้ของเขา เขาหนีจากสวน ร้องไม่หยุดเลย changyang Ke แทบจะ 10 ปีหลังจากนั้น เขาก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่พอที่จะทนต่อการทรมานแบบนี้มองที่ค่อยๆจางหายไป changyang Ke เจี้ยนเฉิน ไม่สามารถช่วยอะไรได้แต่สั่นศีรษะของเขา ขณะที่เขาเดินออกมาจากสวนตัวเอง เขารู้สึกบิตขนาดเล็กของความกลัวในจิตใจของเขา ชนิดของการลงโทษที่เข้มงวด เขาจะรับไหมนี่