W. Somerset MaughamI was prepared t

W. Somerset Maugham

I was prepared to dislike Max Kelada even before I knew him. The war had just finished and the passenger traffic in the ocean going liners was heavy. Accommodation was very hard to get and you had to put up with whatever the agents chose to offer you. You could not hope for a cabin to yourself and I was thankful to be given one in which there were only two berths. But when I was told the name of my companion my heart sank. It suggested closed portholes and the night air rigidly excluded. It was bad enough to share a cabin for fourteen days with anyone (I was going from San Francisco to Yokohama), but I should have looked upon it with less dismay if my fellow passenger's name had been Smith or Brown.

When I went on board I found Mr. Kelada's luggage already below. I did not like the look of it; there were too many labels on the suitcases, and the wardrobe trunk was too big. He had unpacked his toilet things, and I observed that he was a patron of the excellent Monsieur Coty; for I saw on the washing-stand his scent, his hairwash and his brilliantine.

Mr. Kelada's brushes, ebony with his monogram in gold, would have been all the better for a scrub. I did not at all like Mr. Kelada. I made my way into the smoking-room. I called for a pack of cards and began to play patience.

I had scarcely started before a man came up to me and asked me if he was right in thinking my name was so and so.

"I am Mr. Kelada," he added, with a smile that showed a row of flashing teeth, and sat down.

"Oh, yes, we're sharing a cabin, I think."

"Bit of luck, I call it. You never know who you're going to be put in with. I was jolly glad when I heard you were English. I'm all for us English sticking together when we're abroad, if you understand what I mean."

I blinked.

"Are you English?" I asked, perhaps tactlessly.

"Rather. You don't think I look like an American, do you? British to the backbone, that's what I am."

To prove it, Mr. Kelada took out of his pocket a passport and airily waved it under my nose.

King George

has many strange subjects. Mr. Kelada was short and of a sturdy build, clean-shaven and dark skinned, with a fleshy, hooked nose and very large lustrous and liquid eyes. His long black hair was sleek and curly. He spoke with a fluency in which there was nothing English and his gestures were exuberant. I felt pretty sure that a closer inspection of that British passport would have betrayed the fact that Mr. Kelada was born under a bluer sky than is generally seen in England.

"What will you have?" he asked me.

I looked at him doubtfully. Prohibition was in force and to all appearances the ship was bone dry. When I am not thirsty I do not know which I dislike more, ginger ale or lemon squash. But Mr. Kelada flashed an oriental smile at me.

"Whisky and soda or a dry martini, you have only to say the word."

From each of his hip pockets he furnished a flask and laid it on the table before me. I chose the martini, and calling the steward he ordered a tumbler of ice and a couple of glasses.

"A very good cocktail," I said.

"Well, there are plenty more where that came from, and if you've got any friends on board, you tell them you've got a pal who's got all the liquor in the world."

Mr. Kelada was chatty. He talked of New York and of San Francisco. He discussed plays, pictures, and politics. He was patriotic. The Union Jack is an impressive piece of drapery, but when it is flourished by a gentleman from Alexandria or Beirut, I cannot but feel that it loses somewhat in dignity. Mr. Kelada was familiar. I do not wish to put on airs, but I cannot help feeling that it is seemly in a total stranger to put mister before my name when he addresses me. Mr. Kelada, doubtless to set me at my ease, used no such formality. I did not like Mr. Kelada. I had put aside the cards when he sat down, but now, thinking that for this first occasion our conversation had lasted long enough, I went on with my game.

"The three on the four," said Mr. Kelada.

There is nothing more exasperating when you are playing patience than to be told where to put the card you have turned up before you have a chance to look for yourself.

"It's coming out, it's coming out," he cried. "The ten on the knave."

With rage and hatred in my heart I finished.

Then he seized the pack.

"Do you like card tricks?"

"No, I hate card tricks," I answered.

"Well, I'll just show you this one."

He showed me three. Then I said I would go down to the dining-room and get my seat at the table.

"Oh, that's all right," he said, "I've already taken a seat for you. I thought that as we were in the same stateroom we might just as well sit at the same table."

I did not like Mr. Kelada.

I not only shared a cabin with him and ate three meals a day at the same table, but I could not walk round the deck without his joining me. It was impossible to snub him. It never occurred to him that he was not wanted. He was certain that you were as glad to see him as he was to see you. In your own house you might have kicked him downstairs and slammed the door in his face without the suspicion dawning on him that he was not a welcome visitor. He was a good mixer, and in three days knew everyone on board. He ran everything. He managed the sweeps, conducted the auctions, collected money for prizes at the sports, got up quoit and golf matches, organized the concert and arranged the fancy-dress ball. He was everywhere and always. He was certainly the best hated man in the ship. We called him Mr. Know-All, even to his face. He took it as a compliment. But it was at mealtimes that he was most intolerable. For the better part of an hour then he had us at his mercy. He was hearty, jovial, loquacious and argumentative. He knew everything better than anybody else, and it was an affront to his overweening vanity that you should disagree with him. He would not drop a subject, however unimportant, till he had brought you round to his way of thinking. The possibility that he could be mistaken never occurred to him. He was the chap who knew. We sat at the doctor's table. Mr. Kelada would certainly have had it all his own way, for the doctor was lazy and I was frigidly indifferent, except for a man called Ramsay who sat there also. He was as dogmatic as Mr. Kelada and resented bitterly the Levantine's cocksureness. The discussions they had were acrimonious and interminable.

Ramsay was in the American Consular Service and was stationed at Kobe. He was a great heavy fellow from the Middle West, with loose fat under a tight skin, and he bulged out of his ready-made clothes. He was on his way back to resume his post, having been on a flying visit to New York to fetch his wife who had been spending a year at home. Mrs. Ramsay was a very pretty little thing, with pleasant manners and a sense of humor. The Consular Service is ill paid, and she was dressed always very simply; but she knew how to wear her clothes. She achieved an effect of quiet distinction. I should not have paid any particular attention to her but that she possessed a quality that may be common enough in women, but nowadays is not obvious in their demeanour. It shone in her like a flower on a coat.

One evening at dinner the conversation by chance drifted to the subject of pearls. There had been in the papers a good deal of talk about the cultured pearls which the cunning Japanese were making, and the doctor remarked that they must inevitably diminish the value of real ones. They were very good already; they would soon be perfect. Mr. Kelada, as was his habit, rushed the new topic. He told us all that was to be known about pearls. I do not believe Ramsay knew anything about them at all, but he could not resist the opportunity to have a fling at the Levantine, and in five minutes we were in the middle of a heated argument. I had seen Mr. Kelada vehement and voluble before, but never so voluble and vehement as now. At last something that Ramsay said stung him, for he thumped the table and shouted.

"Well, I ought to know what I am talking about, I'm going to Japan just to look into this Japanese pearl business. I'm in the trade and there's not a man in it who won't tell you that what I say about pearls goes. I know all the best pearls in the world, and what I don't know about pearls isn't worth knowing."

Here was news for us, for Mr. Kelada, with all his loquacity, had never told anyone what his business was. We only knew vaguely that he was going to Japan on some commercial errand. He looked around the table triumphantly.

"They'll never be able to get a cultured pearl that an expert like me can't tell with half an eye." He pointed to a chain that Mrs. Ramsay wore. "You take my word for it, Mrs. Ramsay, that chain you're wearing will never be worth a cent less than it is now."

Mrs. Ramsay in her modest way flushed a little and slipped the chain inside her dress. Ramsay leaned forward. He gave us all a look and a smile flickered in his eyes.

"That's a pretty chain of Mrs. Ramsay's, isn't it?"

"I noticed it at once," answered Mr. Kelada. "Gee, I said to myself, those are pearls all right."

"I didn't buy it myself, of course. I'd be interested to know how much you think it cost."

"Oh, in the trade somewhere round fifteen thousand dollars. But if it was bought on Fifth Avenue I shouldn't be surprised to hear anything up to thirty thousand was paid for it."

Ramsay smiled grimly.

"You'll be surprised to hear that Mrs. Ramsay bought that string at a department store the day before we left New York, for eighteen dollars."

Mr. Kelada flushed.

"Rot. It's not only real, but it's as fine a string for its size as I've ever seen."

"Will you bet on it? I'll bet you a hundred dollars it's imitation."

"Done."

"Oh, Elmer, you can't bet on a certainty," said Mrs. Ramsay.

She had a little smile on her lips and her tone was gently deprecating.

"Can't I? If I get a chance of easy money like that I should be all sorts of a fool not

W. Somerset Maugham

I was prepared to dislike Max Kelada even before I knew him. The war had just finished and the passenger traffic in the ocean going liners was heavy. Accommodation was very hard to get and you had to put up with whatever the agents chose to offer you. You could not hope for a cabin to yourself and I was thankful to be given one in which there were only two berths. But when I was told the name of my companion my heart sank. It suggested closed portholes and the night air rigidly excluded. It was bad enough to share a cabin for fourteen days with anyone (I was going from San Francisco to Yokohama), but I should have looked upon it with less dismay if my fellow passenger's name had been Smith or Brown.

When I went on board I found Mr. Kelada's luggage already below. I did not like the look of it; there were too many labels on the suitcases, and the wardrobe trunk was too big. He had unpacked his toilet things, and I observed that he was a patron of the excellent Monsieur Coty; for I saw on the washing-stand his scent, his hairwash and his brilliantine.

Mr. Kelada's brushes, ebony with his monogram in gold, would have been all the better for a scrub. I did not at all like Mr. Kelada. I made my way into the smoking-room. I called for a pack of cards and began to play patience.

I had scarcely started before a man came up to me and asked me if he was right in thinking my name was so and so.

"I am Mr. Kelada," he added, with a smile that showed a row of flashing teeth, and sat down.

"Oh, yes, we're sharing a cabin, I think."

"Bit of luck, I call it. You never know who you're going to be put in with. I was jolly glad when I heard you were English. I'm all for us English sticking together when we're abroad, if you understand what I mean."

I blinked.

"Are you English?" I asked, perhaps tactlessly.

"Rather. You don't think I look like an American, do you? British to the backbone, that's what I am."

To prove it, Mr. Kelada took out of his pocket a passport and airily waved it under my nose.

King George

has many strange subjects. Mr. Kelada was short and of a sturdy build, clean-shaven and dark skinned, with a fleshy, hooked nose and very large lustrous and liquid eyes. His long black hair was sleek and curly. He spoke with a fluency in which there was nothing English and his gestures were exuberant. I felt pretty sure that a closer inspection of that British passport would have betrayed the fact that Mr. Kelada was born under a bluer sky than is generally seen in England.

"What will you have?" he asked me.

I looked at him doubtfully. Prohibition was in force and to all appearances the ship was bone dry. When I am not thirsty I do not know which I dislike more, ginger ale or lemon squash. But Mr. Kelada flashed an oriental smile at me.

"Whisky and soda or a dry martini, you have only to say the word."

From each of his hip pockets he furnished a flask and laid it on the table before me. I chose the martini, and calling the steward he ordered a tumbler of ice and a couple of glasses.

"A very good cocktail," I said.

"Well, there are plenty more where that came from, and if you've got any friends on board, you tell them you've got a pal who's got all the liquor in the world."

Mr. Kelada was chatty. He talked of New York and of San Francisco. He discussed plays, pictures, and politics. He was patriotic. The Union Jack is an impressive piece of drapery, but when it is flourished by a gentleman from Alexandria or Beirut, I cannot but feel that it loses somewhat in dignity. Mr. Kelada was familiar. I do not wish to put on airs, but I cannot help feeling that it is seemly in a total stranger to put mister before my name when he addresses me. Mr. Kelada, doubtless to set me at my ease, used no such formality. I did not like Mr. Kelada. I had put aside the cards when he sat down, but now, thinking that for this first occasion our conversation had lasted long enough, I went on with my game.

"The three on the four," said Mr. Kelada.

There is nothing more exasperating when you are playing patience than to be told where to put the card you have turned up before you have a chance to look for yourself.

"It's coming out, it's coming out," he cried. "The ten on the knave."

With rage and hatred in my heart I finished.

Then he seized the pack.

"Do you like card tricks?"

"No, I hate card tricks," I answered.

"Well, I'll just show you this one."

He showed me three. Then I said I would go down to the dining-room and get my seat at the table.

"Oh, that's all right," he said, "I've already taken a seat for you. I thought that as we were in the same stateroom we might just as well sit at the same table."

I did not like Mr. Kelada.

I not only shared a cabin with him and ate three meals a day at the same table, but I could not walk round the deck without his joining me. It was impossible to snub him. It never occurred to him that he was not wanted. He was certain that you were as glad to see him as he was to see you. In your own house you might have kicked him downstairs and slammed the door in his face without the suspicion dawning on him that he was not a welcome visitor. He was a good mixer, and in three days knew everyone on board. He ran everything. He managed the sweeps, conducted the auctions, collected money for prizes at the sports, got up quoit and golf matches, organized the concert and arranged the fancy-dress ball. He was everywhere and always. He was certainly the best hated man in the ship. We called him Mr. Know-All, even to his face. He took it as a compliment. But it was at mealtimes that he was most intolerable. For the better part of an hour then he had us at his mercy. He was hearty, jovial, loquacious and argumentative. He knew everything better than anybody else, and it was an affront to his overweening vanity that you should disagree with him. He would not drop a subject, however unimportant, till he had brought you round to his way of thinking. The possibility that he could be mistaken never occurred to him. He was the chap who knew. We sat at the doctor's table. Mr. Kelada would certainly have had it all his own way, for the doctor was lazy and I was frigidly indifferent, except for a man called Ramsay who sat there also. He was as dogmatic as Mr. Kelada and resented bitterly the Levantine's cocksureness. The discussions they had were acrimonious and interminable.

Ramsay was in the American Consular Service and was stationed at Kobe. He was a great heavy fellow from the Middle West, with loose fat under a tight skin, and he bulged out of his ready-made clothes. He was on his way back to resume his post, having been on a flying visit to New York to fetch his wife who had been spending a year at home. Mrs. Ramsay was a very pretty little thing, with pleasant manners and a sense of humor. The Consular Service is ill paid, and she was dressed always very simply; but she knew how to wear her clothes. She achieved an effect of quiet distinction. I should not have paid any particular attention to her but that she possessed a quality that may be common enough in women, but nowadays is not obvious in their demeanour. It shone in her like a flower on a coat.

One evening at dinner the conversation by chance drifted to the subject of pearls. There had been in the papers a good deal of talk about the cultured pearls which the cunning Japanese were making, and the doctor remarked that they must inevitably diminish the value of real ones. They were very good already; they would soon be perfect. Mr. Kelada, as was his habit, rushed the new topic. He told us all that was to be known about pearls. I do not believe Ramsay knew anything about them at all, but he could not resist the opportunity to have a fling at the Levantine, and in five minutes we were in the middle of a heated argument. I had seen Mr. Kelada vehement and voluble before, but never so voluble and vehement as now. At last something that Ramsay said stung him, for he thumped the table and shouted.

"Well, I ought to know what I am talking about, I'm going to Japan just to look into this Japanese pearl business. I'm in the trade and there's not a man in it who won't tell you that what I say about pearls goes. I know all the best pearls in the world, and what I don't know about pearls isn't worth knowing."

Here was news for us, for Mr. Kelada, with all his loquacity, had never told anyone what his business was. We only knew vaguely that he was going to Japan on some commercial errand. He looked around the table triumphantly.

"They'll never be able to get a cultured pearl that an expert like me can't tell with half an eye." He pointed to a chain that Mrs. Ramsay wore. "You take my word for it, Mrs. Ramsay, that chain you're wearing will never be worth a cent less than it is now."

Mrs. Ramsay in her modest way flushed a little and slipped the chain inside her dress. Ramsay leaned forward. He gave us all a look and a smile flickered in his eyes.

"That's a pretty chain of Mrs. Ramsay's, isn't it?"

"I noticed it at once," answered Mr. Kelada. "Gee, I said to myself, those are pearls all right."

"I didn't buy it myself, of course. I'd be interested to know how much you think it cost."

"Oh, in the trade somewhere round fifteen thousand dollars. But if it was bought on Fifth Avenue I shouldn't be surprised to hear anything up to thirty thousand was paid for it."

Ramsay smiled grimly.

"You'll be surprised to hear that Mrs. Ramsay bought that string at a department store the day before we left New York, for eighteen dollars."

Mr. Kelada flushed.

"Rot. It's not only real, but it's as fine a string for its size as I've ever seen."

"Will you bet on it? I'll bet you a hundred dollars it's imitation."

"Done."

"Oh, Elmer, you can't bet on a certainty," said Mrs. Ramsay.

She had a little smile on her lips and her tone was gently deprecating.

"Can't I? If I get a chance of easy money like that I should be all sorts of a fool not

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Maugham โรงฝั่งตะวันตกฉันถูกเตรียมชิงชัง Kelada สูงสุดก่อนที่รู้ว่าเขา สงครามได้เสร็จสิ้นเพียง และโดยสารในมหาสมุทรไปอนามัยถูกหนัก สถานที่พักได้ยากมากที่จะได้รับ และก็ต้องทนกับสิ่งตัวแทนเลือกให้คุณ คุณไม่อาจหวังสำหรับห้องโดยสารกับตัวเอง และผมขอบคุณได้รับหนึ่งที่มีเพียงสองท่า แต่เมื่อฉันได้บอกชื่อของเพื่อนของฉัน หัวใจจม แนะนำนาซา portholes เกี่ยวกับปิดและอากาศคืน rigidly แยก มันไม่ดีพอร่วมกระท่อมวันสิบสี่กับใคร (ผมไปจาก San Francisco โย), แต่ฉันควรมองไว้กับกังวลน้อยถ้าชื่อของผู้โดยสารของฉันเพื่อนได้สมิธหรือสีน้ำตาลเมื่อฉันเดินบนเรือ พบนาย Kelada กระเป๋าด้านล่างแล้ว ไม่ได้ไม่ชอบหน้าตาของมัน มีป้ายชื่อมากเกินไปในการนำกระเป๋าเดินทาง และลำต้นมีขนาดใหญ่ เขาได้แยกกิจกรรมในห้องน้ำของเขา และผมสังเกตว่า เขาเป็นสมาชิกของ Monsieur Coty ดี สำหรับผมเห็นบนยืนซักผ้ากลิ่นของเขา ของเขา hairwash และ brilliantine ของเขานาย Kelada แปรง เอโบนีกับ monogram ของเขาในทอง มีทั้งหมดไปขัด ผมไม่ได้ชอบนาย Kelada ผมทำวิธีของฉันเป็น smoking-room เรียกชุดของบัตร และเริ่มเล่นทนผมแทบได้เริ่มก่อนคนมาให้ฉัน และถามฉันถ้าเขาอยู่ในความคิด ของฉันชื่อได้ และให้"ฉันเป็นนาย Kelada เขาเพิ่ม มีรอยยิ้มที่พบแถวฟันกะพริบ และนั่งลง"โอ้ ใช่ เรากำลังร่วมกันกระท่อม คิด""โชคดีมาก ฉันเรียก คุณไม่เคยรู้ที่คุณกำลังจะย้ายด้วย ผมดีใจร่าเริงเมื่อผมได้ยินคุณได้ภาษาอังกฤษ ฉันทั้งหมดสำหรับเราภาษาอังกฤษติดกันเมื่อเราต่างประเทศ ถ้าคุณเข้าใจไง "ผมคันนั้นกะพริบ"คุณใจภาษาอังกฤษ" ถาม ที tactlessly"แต่ คุณอย่าคิดว่า ฉันเหมือนชาวอเมริกัน คุณ ภาษาอังกฤษแกนหลัก เป็นสิ่งที่ฉัน"พิสูจน์ นาย Kelada เอาออกจากกระเป๋าของเขาหนังสือเดินทาง และ waved ข้างใต้จมูกของฉันกษัตริย์จอร์จมีเรื่องแปลกมาก นาย Kelada สั้น และของก่อสร้างที่ทนทาน clean-shaven และมืด แม้ จมูก fleshy ติดยาเสพติดและตาษะ และของเหลวที่มีขนาดใหญ่มาก ผมดำยาวของเขาเป็นเงา และหยิก เขาพูดกับแคล่วที่ซึ่งไม่มีอะไรภาษาอังกฤษ และรูปแบบลายเส้นของเขามีแห่งความสนุกสนานรื่นเริง ผมรู้สึกรักที่ทัวร์หนังสือที่อังกฤษจะได้ทรยศต่อความจริงที่ว่านาย Kelada เกิดภายใต้ท้องฟ้าที่ bluer กว่าจะเห็นโดยทั่วไปในอังกฤษ"อะไรจะมีไหม" เขาถามผมฉันมองเขา doubtfully Prohibition ถูกบังคับ และการนัดทั้งหมด เรือเป็นกระดูกแห้ง เมื่อฉันไม่กระหายน้ำ ฉันไม่รู้ ที่แนะนำเพิ่มเติม น้ำขิง หรือมะนาวสควอช แต่นาย Kelada ถ่ายยิ้มโอเรียนเต็ลที่ผม"วิสกี้ และโซดา หรือดรายมาร์ตินี่ ได้เท่าคำ"จากกระเป๋าของเขาฮิ เขาตกแต่งเป็นหนาว และวางบนโต๊ะก่อนฉัน ผมเลือกมาร์ตินี่ และเขาเรียก steward ที่สั่งจอกน้ำแข็งและคู่ของแว่นตา"ดีค็อกเทล ผมพูด"ดี มีสิ่งที่ที่มาจาก และถ้าคุณได้มีเพื่อนบนเรือ คุณบอกพวกเขาได้พาลที่มีเหล้าทั้งหมดในโลก"นาย Kelada chatty ได้ เขาพูด ของนิวยอร์ก และ San Francisco เขากล่าวถึงบทละคร รูปภาพ และการเมือง เขารักชาติ ธงเป็นประทับใจของผ้าม่าน แต่เมื่อมันเป็นความเจริญรุ่งเรือง โดยสุภาพบุรุษจาก Alexandria หรือเบรุต ฉันไม่ ได้รู้สึกสูญเสียค่อนข้างในศักดิ์ศรี นาย Kelada เพราะเคย ฉันไม่ต้องการวางท่า แต่ฉันไม่สามารถช่วยให้รู้สึกว่า มันเป็น seemly ในคนแปลกหน้ารวมให้มิสเตอร์ก่อนชื่อของฉันเมื่อเขาอยู่ฉัน นาย Kelada อย่างไม่ต้องสงสัยการตั้งฉันที่ฉันง่าย ใช้ระดับดังกล่าวไม่ ผมไม่ได้ชอบนาย Kelada ฉันได้วางเฉยบัตร เมื่อเขานั่งลง ตอนนี้ คิดว่า สำหรับครั้งแรกนี้ สนทนาของเราก็กินเวลานานพอ ฉันไปกับเกมของฉัน"สามในสี่ กล่าวว่า นาย Keladaมีสิ่งใดที่หมาไม่แดกมากขึ้นเมื่อคุณกำลังเล่นทนกว่าเพื่อสามารถบอกตำแหน่งที่จะวางไพ่คุณได้เปิดก่อนคุณมีโอกาสที่จะค้นหาตัวเอง"ทิฟ ออก เป็นมา" เขาก็ร้อง "สิบบน knave"ความโกรธและความเกลียดชังในหัวใจของฉันฉันเสร็จแล้ว เขายึดในแพ็ค"ทำไหมบัตรเทคนิค""ไม่ ฉันเกลียดเทคนิคบัตร ฉันตอบ"ดี ฉันจะเพียงแสดงนี้"เขาแสดงให้ฉันเห็นสาม แล้ว ผมว่า จะไปลงไปห้องครัว และรับของฉันนั่งที่ตาราง"โอ้ นั่นคือ," เขากล่าวว่า "ฉันได้แล้วนั่งสำหรับคุณ คิดว่า ขณะที่เราอยู่รวมกัน เราอาจเพียงเช่นนั่งในตารางเดียวกัน"ผมไม่ได้ชอบนาย KeladaI not only shared a cabin with him and ate three meals a day at the same table, but I could not walk round the deck without his joining me. It was impossible to snub him. It never occurred to him that he was not wanted. He was certain that you were as glad to see him as he was to see you. In your own house you might have kicked him downstairs and slammed the door in his face without the suspicion dawning on him that he was not a welcome visitor. He was a good mixer, and in three days knew everyone on board. He ran everything. He managed the sweeps, conducted the auctions, collected money for prizes at the sports, got up quoit and golf matches, organized the concert and arranged the fancy-dress ball. He was everywhere and always. He was certainly the best hated man in the ship. We called him Mr. Know-All, even to his face. He took it as a compliment. But it was at mealtimes that he was most intolerable. For the better part of an hour then he had us at his mercy. He was hearty, jovial, loquacious and argumentative. He knew everything better than anybody else, and it was an affront to his overweening vanity that you should disagree with him. He would not drop a subject, however unimportant, till he had brought you round to his way of thinking. The possibility that he could be mistaken never occurred to him. He was the chap who knew. We sat at the doctor's table. Mr. Kelada would certainly have had it all his own way, for the doctor was lazy and I was frigidly indifferent, except for a man called Ramsay who sat there also. He was as dogmatic as Mr. Kelada and resented bitterly the Levantine's cocksureness. The discussions they had were acrimonious and interminable.Ramsay was in the American Consular Service and was stationed at Kobe. He was a great heavy fellow from the Middle West, with loose fat under a tight skin, and he bulged out of his ready-made clothes. He was on his way back to resume his post, having been on a flying visit to New York to fetch his wife who had been spending a year at home. Mrs. Ramsay was a very pretty little thing, with pleasant manners and a sense of humor. The Consular Service is ill paid, and she was dressed always very simply; but she knew how to wear her clothes. She achieved an effect of quiet distinction. I should not have paid any particular attention to her but that she possessed a quality that may be common enough in women, but nowadays is not obvious in their demeanour. It shone in her like a flower on a coat.One evening at dinner the conversation by chance drifted to the subject of pearls. There had been in the papers a good deal of talk about the cultured pearls which the cunning Japanese were making, and the doctor remarked that they must inevitably diminish the value of real ones. They were very good already; they would soon be perfect. Mr. Kelada, as was his habit, rushed the new topic. He told us all that was to be known about pearls. I do not believe Ramsay knew anything about them at all, but he could not resist the opportunity to have a fling at the Levantine, and in five minutes we were in the middle of a heated argument. I had seen Mr. Kelada vehement and voluble before, but never so voluble and vehement as now. At last something that Ramsay said stung him, for he thumped the table and shouted.
"Well, I ought to know what I am talking about, I'm going to Japan just to look into this Japanese pearl business. I'm in the trade and there's not a man in it who won't tell you that what I say about pearls goes. I know all the best pearls in the world, and what I don't know about pearls isn't worth knowing."

Here was news for us, for Mr. Kelada, with all his loquacity, had never told anyone what his business was. We only knew vaguely that he was going to Japan on some commercial errand. He looked around the table triumphantly.

"They'll never be able to get a cultured pearl that an expert like me can't tell with half an eye." He pointed to a chain that Mrs. Ramsay wore. "You take my word for it, Mrs. Ramsay, that chain you're wearing will never be worth a cent less than it is now."

Mrs. Ramsay in her modest way flushed a little and slipped the chain inside her dress. Ramsay leaned forward. He gave us all a look and a smile flickered in his eyes.

"That's a pretty chain of Mrs. Ramsay's, isn't it?"

"I noticed it at once," answered Mr. Kelada. "Gee, I said to myself, those are pearls all right."

"I didn't buy it myself, of course. I'd be interested to know how much you think it cost."

"Oh, in the trade somewhere round fifteen thousand dollars. But if it was bought on Fifth Avenue I shouldn't be surprised to hear anything up to thirty thousand was paid for it."

Ramsay smiled grimly.

"You'll be surprised to hear that Mrs. Ramsay bought that string at a department store the day before we left New York, for eighteen dollars."

Mr. Kelada flushed.

"Rot. It's not only real, but it's as fine a string for its size as I've ever seen."

"Will you bet on it? I'll bet you a hundred dollars it's imitation."

"Done."

"Oh, Elmer, you can't bet on a certainty," said Mrs. Ramsay.

She had a little smile on her lips and her tone was gently deprecating.

"Can't I? If I get a chance of easy money like that I should be all sorts of a fool not

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

Somerset Maugham ดับบลิวผมก็เตรียมที่จะไม่ชอบแม็กซ์Kelada แม้กระทั่งก่อนที่ผมรู้ว่าเขา สงครามเพิ่งเสร็จสิ้นและผู้โดยสารในมหาสมุทรจะสมุทรที่หนัก ที่พักเป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับและคุณมีการวางกับสิ่งที่ตัวเลือกที่จะให้คุณ คุณอาจจะไม่ได้หวังว่าสำหรับห้องโดยสารให้กับตัวเองและผมก็รู้สึกขอบคุณที่จะได้รับหนึ่งในสิ่งที่มีเพียงสองท่าเทียบเรือ แต่เมื่อผมได้บอกชื่อของสหายของฉันหัวใจของฉันจม มันชี้ให้เห็นผูปิดและอากาศคืนยกเว้นอย่างเหนียวแน่น มันไม่ดีพอที่จะแบ่งปันห้องโดยสารสำหรับสิบสี่วันกับทุกคน (ผมจะจากซานฟรานซิสโกฮามา) แต่ฉันควรจะได้มองมันด้วยความกลัวน้อยถ้าชื่อเพื่อนของฉันของผู้โดยสารได้รับสมิ ธ หรือสีน้ำตาล. เมื่อฉันไปบนเรือ ผมพบว่ากระเป๋าเดินทางของนาย Kelada อยู่แล้วด้านล่าง ฉันไม่ชอบรูปลักษณ์ของมัน; มีป้ายมากเกินไปในกระเป๋าเดินทางและลำต้นตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่เกินไป เขาได้สิ่งที่แตกห้องน้ำของเขาและผมสังเกตว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณของนายโคตี้ที่ยอดเยี่ยมนั้น สำหรับผมเห็นในการซักผ้ายืนกลิ่นของเขา hairwash ของเขาและน้ำมันใส่ผมของเขา. นาย แปรง Kelada ของมะเกลือมีพระปรมาภิไธยย่อของเขาในทองคำจะได้รับทุกคนที่ดีกว่าสำหรับขัดผิว ฉันไม่ได้ที่ทุกคนเช่นนาย Kelada ผมทำวิธีของฉันเข้าไปในห้องสูบบุหรี่ ผมเรียกร้องให้แพ็คของการ์ดและเริ่มเล่นอดทน a. ฉันแทบจะไม่ได้เริ่มต้นก่อนที่จะมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผมและถามผมว่าเขาเป็นสิทธิในการคิดชื่อของฉันถูกดังนั้นจึง. "ผมนาย Kelada" เขากล่าวเสริม ด้วยรอยยิ้มที่แสดงให้เห็นแถวของฟันกระพริบและนั่งลง. "โอ้ใช่เรากำลังร่วมกันในห้องโดยสารที่ผมคิดว่า." "บิตของโชค, ผมเรียกมันว่า. คุณไม่เคยรู้ที่คุณกำลังจะไป จะใส่ด้วย. ผมดีใจครึกครื้นเมื่อฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นภาษาอังกฤษ. ฉันทั้งหมดสำหรับเราติดภาษาอังกฤษด้วยกันเมื่อเราอยู่ในต่างประเทศถ้าคุณเข้าใจสิ่งที่ฉันหมายความ. "ฉันกระพริบตา." คุณภาษาอังกฤษ? " ฉันถามบางทีอย่างไม่มีไหวพริบ. "แต่. คุณไม่คิดว่าฉันมีลักษณะเหมือนชาวอเมริกันคุณจะทำอย่างไรอังกฤษกระดูกสันหลังว่าเป็นสิ่งที่ผม." เพื่อพิสูจน์ว่านาย Kelada เอาออกจากกระเป๋าของเขาหนังสือเดินทางและอากาศถ่ายเท โบกมือภายใต้จมูกของฉัน. กษัตริย์จอร์จมีเรื่องแปลก ๆ อีกมากมาย นาย Kelada สั้นและทนทานสร้างสะอาดเกลี้ยงเกลาและสีผิวที่มีเนื้อจมูกติดยาเสพติดและเงาขนาดใหญ่มากและตาของเหลว ผมสีดำยาวเป็นเงาและหยิก เขาพูดด้วยความคล่องแคล่วในการที่มีอะไรภาษาอังกฤษและภาษาท่าทางของเขาได้เจริญงอกงาม ผมรู้สึกว่าสวยว่าการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดของหนังสือเดินทางที่อังกฤษจะได้ทรยศความจริงที่ว่านาย Kelada เกิดภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้ากว่าจะเห็นโดยทั่วไปในอังกฤษ. "สิ่งที่คุณจะมี?" เขาถามฉัน. ฉันมองไปที่เขาหวาดระแวง ห้ามอยู่ในบังคับและการปรากฏตัวของเรือทั้งหมดเป็นกระดูกแห้ง เมื่อผมไม่ได้กระหายผมไม่ทราบว่าที่ผมไม่ชอบมากขึ้นขิงมะนาวหรือสควอช แต่นาย Kelada ประกายรอยยิ้มที่โอเรียนเต็ลที่ผม. "วิสกี้และโซดาหรือมาร์ติแห้งคุณมีเพียงที่จะพูดคำว่า." จากแต่ละกระเป๋าสะโพกของเขาที่เขาได้รับการตกแต่งขวดมาวางไว้บนโต๊ะก่อนที่ฉัน ผมเลือกมาร์ตินี่และเรียกสจ๊วตเขาสั่งแก้วของน้ำแข็งและคู่ของแก้วเป็น. "ค๊อกเทลที่ดีมาก" ผมบอกว่า. "ดีมีความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นว่าที่มาจากและถ้าคุณได้มีใด ๆ เพื่อนบนเรือคุณบอกพวกเขาคุณมีเพื่อนที่มีทั้งหมดสุราในโลก. "นาย Kelada เป็นช่างพูด เขาพูดคุยนิวยอร์กและซานฟรานซิ เขากล่าวถึงการเล่นภาพและการเมือง เขาเป็นคนที่มีใจรัก ยูเนี่ยนแจ็คเป็นชิ้นที่น่าประทับใจของผ้า แต่เมื่อมีความเจริญรุ่งเรืองโดยสุภาพบุรุษจากซานเดรียหรือเบรุตฉันไม่สามารถ แต่รู้สึกว่ามันเสียบ้างในศักดิ์ศรี นาย Kelada เป็นที่คุ้นเคย ฉันไม่ต้องการที่จะใส่ในมาด แต่ฉันไม่สามารถช่วยให้ความรู้สึกว่ามันน่ารักในคนแปลกหน้าทั้งหมดที่จะนำนายก่อนที่ชื่อของฉันเมื่อเขาอยู่ผม นาย Kelada อย่างไม่ต้องสงสัยในการตั้งค่าที่เหมาะกับฉันฉันไม่ได้ใช้หลักการดังกล่าว ฉันไม่ชอบนาย Kelada ฉันได้ใส่กันบัตรเมื่อเขานั่งลง แต่ตอนนี้คิดว่าในโอกาสแรกที่การสนทนาของเราได้กินเวลานานพอผมไปกับเกมของฉัน. "สามในสี่" นาย Kelada กล่าว. ไม่มีอะไรที่เป็น ทำให้โกรธมากขึ้นเมื่อคุณกำลังเล่นอดทนกว่าที่จะบอกว่าจะนำบัตรที่คุณได้เปิดขึ้นก่อนที่คุณจะมีโอกาสที่จะมองหาตัวเอง. "มันออกมาก็ออกมา" เขาร้องไห้ "สิบบนคนพาลได้." ด้วยความโกรธและความเกลียดชังในหัวใจของฉันฉันเสร็จ. จากนั้นเขาก็คว้าแพ็ค. "คุณชอบเทคนิคบัตร?" "ไม่ฉันเกลียดเทคนิคบัตร" ผมตอบ. "ดีฉันจะ เพียงแค่แสดงคนนี้. "เขาแสดงให้ฉันเห็นสาม แล้วผมบอกว่าผมจะไปลงไปที่ห้องรับประทานอาหารและได้รับที่นั่งของฉันที่โต๊ะ. "โอ้ว่าเป็นสิทธิทั้งหมด" เขากล่าวว่า "ผมเคยไปแล้วที่นั่งสำหรับคุณ. ผมคิดว่าในขณะที่เราอยู่ใน ห้องนอนเดียวกันเราอาจมีเพียงนั่งที่โต๊ะเดียวกัน. "ฉันไม่ชอบนายKelada. ฉันไม่เพียง แต่ห้องโดยสารที่ใช้ร่วมกันกับเขาและกินสามมื้อต่อวันที่โต๊ะเดียวกัน แต่ฉันไม่สามารถเดินไปรอบ ๆ ดาดฟ้าโดยไม่ต้อง ร่วมงานกับผมของเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาดูถูก มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาว่าเขาไม่ได้ต้องการ เขาเป็นบางอย่างที่คุณพบว่าดีใจที่ได้เห็นเขาในฐานะที่เขาจะเห็นคุณ ในบ้านของคุณเองคุณอาจจะมีการเตะเขาที่ชั้นล่างและปิดประตูในใบหน้าของเขาโดยไม่ต้องสงสัยพระอาทิตย์ขึ้นบนเขาว่าเขาไม่ได้เป็นผู้เข้าชมได้รับการต้อนรับ เขาเป็นมิกเซอร์ที่ดีและในวันที่สามรู้ว่าทุกคนที่อยู่บนเรือ เขาวิ่งไปทุกอย่าง เขาพยายามที่เรตติ้งดำเนินการประมูลเก็บเงินสำหรับรางวัลในกีฬาลุกขึ้นหว่งสำหรับโยนล้อมที่ปักและการแข่งขันกอล์ฟการจัดคอนเสิร์ตและจัดบอลแฟนซีชุด เขาเป็นทุกที่และตลอดเวลา เขาได้อย่างแน่นอนคนที่เกลียดชังที่ดีที่สุดในเรือ เราเรียกเขาว่านายรู้ทั้งหมดแม้ใบหน้าของเขา เขาเอามันเป็นคำชมเชย แต่มันก็เป็นที่รับประทานอาหารที่มากเกินไปเขาเป็นส่วนใหญ่ สำหรับส่วนที่ดีของชั่วโมงจากนั้นเขามีเราที่ความเมตตาของพระองค์ เขาเป็นคนที่แสนอร่อย, ร่าเริง, พูดมากและโต้แย้ง เขารู้ว่าทุกอย่างดีขึ้นกว่าคนอื่นและมันก็ปรามาสโต๊ะเครื่องแป้งอวดดีของเขาที่คุณควรจะไม่เห็นด้วยกับเขา เขาจะไม่วางเรื่อง แต่ไม่สำคัญจนกว่าเขาจะได้นำคุณรอบไปตามทางของความคิด เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะเข้าใจผิดไม่เคยเกิดขึ้นกับเขา เขาเป็นเด็กชายที่รู้ว่า เรานั่งอยู่ที่โต๊ะของแพทย์ นาย Kelada แน่นอนจะมีมันทุกทางของตัวเองสำหรับแพทย์ขี้เกียจและฉันก็ไม่แยแส frigidly ยกเว้นสำหรับคนที่เรียกว่า Ramsay ที่ยังนั่งอยู่ที่นั่น เขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลขณะที่นาย Kelada และไม่พอใจขมขื่น cocksureness ลิแวนต์ของ การอภิปรายที่พวกเขามีอยู่แหลมคมและสิ้นสุด. Ramsay อยู่ในบริการกงสุลอเมริกันและถูกส่งไปประจำที่โกเบ เขาเป็นเพื่อนที่ดีจากหนักกลางตะวันตกที่มีไขมันหลวมภายใต้ผิวแน่นและเขา bulged ออกเสื้อผ้าสำเร็จรูปของเขา เขาเป็นในทางของเขากลับไปกลับมาโพสต์ของเขาได้รับการเยี่ยมชมในการบินไปนิวยอร์กเพื่อเรียกภรรยาของเขาที่ได้รับการใช้จ่ายปีที่บ้าน นาง Ramsay เป็นสิ่งที่น้อยมากสวยด้วยมารยาทที่น่าพอใจและความรู้สึกของอารมณ์ขัน บริการกงสุลเป็นค่าใช้จ่ายที่ไม่ดีและเธอก็มักจะสวมใส่มากเพียง; แต่เธอรู้วิธีที่จะสวมใส่เสื้อผ้าของเธอ เธอประสบความสำเร็จในผลของความแตกต่างที่เงียบสงบ ผมไม่ควรจะให้ความสนใจใด ๆ กับเธอ แต่เธอมีคุณภาพที่อาจเป็นเรื่องปกติมากพอในผู้หญิง แต่ในปัจจุบันไม่ชัดเจนในการกระทำของพวกเขา มันส่องในตัวเธอเหมือนดอกไม้บนเสื้อโค้ท. เย็นวันหนึ่งงานเลี้ยงอาหารค่ำการสนทนาโดยบังเอิญลอยกับเรื่องของไข่มุก มีอยู่ในเอกสารการจัดการที่ดีของการพูดคุยเกี่ยวกับการเพาะเลี้ยงไข่มุกที่ญี่ปุ่นได้ทำไหวพริบและแพทย์ตั้งข้อสังเกตว่าพวกเขาย่อมต้องลดค่าของคนจริง พวกเขาเป็นสิ่งที่ดีมากอยู่แล้ว ไม่ช้าพวกเขาจะสมบูรณ์แบบ นาย Kelada ที่เป็นนิสัยของเขารีบหัวข้อใหม่ เขาบอกกับเราว่าทุกสิ่งที่เป็นที่รู้จักเกี่ยวกับไข่มุก ผมไม่เชื่อว่า Ramsay รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานโอกาสที่จะมีที่พุ่งลิแวนต์ที่และในห้านาทีเราอยู่ในช่วงกลางของการโต้แย้งที่ร้อน ฉันได้เห็นนาย Kelada ดุดันและก่อนที่จะพูดมาก แต่ไม่เคยพูดมากและรุนแรงในขณะนี้ ที่บางสิ่งบางอย่างที่ผ่านมาว่า Ramsay กล่าวต่อยเขาสำหรับเขาทุบโต๊ะและตะโกน. "ดีฉันควรจะรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดถึงฉันจะไปยังประเทศญี่ปุ่นเพียงเพื่อดูในนี้ธุรกิจมุกญี่ปุ่น. ผมอยู่ใน การค้าและการมีไม่ชายคนหนึ่งในนั้นที่จะไม่บอกคุณว่าสิ่งที่ผมพูดเกี่ยวกับไข่มุกไป. ฉันรู้ทุกไข่มุกดีที่สุดในโลกและสิ่งที่ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับไข่มุกไม่ได้เป็นมูลค่ารู้. "ที่นี่ได้ข่าวสำหรับเรานาย Kelada มีการพูดมากของเขาทั้งหมดไม่เคยบอกใครว่าธุรกิจของเขาคือ เรารู้ว่าคลุมเครือว่าเขากำลังจะไปยังประเทศญี่ปุ่นในบางส่วนไปทำธุระในเชิงพาณิชย์ เขามองไปรอบ ๆ โต๊ะชัยชนะ. "พวกเขาจะไม่สามารถที่จะได้รับมุกที่มีความเชี่ยวชาญอย่างผมไม่สามารถบอกกับครึ่งหนึ่งตา." เขาชี้ไปที่ห่วงโซ่ที่นาง Ramsay สวม "คุณใช้คำของฉันมันนาง Ramsay ที่ห่วงโซ่ที่คุณกำลังสวมใส่จะไม่คุ้มค่าร้อยละน้อยกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้." นาง Ramsay ในทางที่เจียมเนื้อเจียมตัวของเธอแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ และลื่นโซ่ภายในชุดของเธอ Ramsay เอนไปข้างหน้า เขาให้พวกเราทุกคนดูและรอยยิ้ม flickered ในดวงตาของเขา. "นั่นคือห่วงโซ่งามของนาง Ramsay ของไม่ได้หรือไม่" "ผมสังเกตเห็นได้ในครั้งเดียว" ตอบนาย Kelada "ว้าวผมพูดกับตัวเองเหล่านี้จะไข่มุกทั้งหมดขวา." "ฉันไม่ได้ซื้อมันเองแน่นอน. ฉันจะให้ความสนใจที่จะรู้ว่าคุณคิดว่ามันเสียค่าใช้จ่าย." "โอ้ในการค้ารอบที่ใดที่หนึ่ง หนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์. แต่ถ้ามันถูกซื้อมาบนถนนสายที่ห้าฉันไม่ควรจะประหลาดใจที่ได้ยินเสียงอะไรเลยถึงสามหมื่นได้รับการชำระเงินสำหรับมัน. "Ramsay ยิ้มเคร่งขรึม." คุณจะประหลาดใจที่ได้ยินว่านาง Ramsay ซื้อสตริงที่ ที่ห้างสรรพสินค้าวันก่อนเราออกจากนิวยอร์กสิบแปดดอลลาร์. "นาย Kelada แดง. "เน่า. มันไม่เพียง แต่จริง แต่มันเป็นดีสตริงสำหรับขนาดของมันเท่าที่ฉันเคยเห็น." "คุณจะเดิมพันกับมันได้หรือไม่ฉันจะเดิมพันที่คุณร้อยดอลลาร์ก็เลียนแบบ." "เสร็จสิ้น "" โอ้เอลเมอคุณจะไม่สามารถวางเดิมพันแน่นอน "นาง Ramsay. กล่าวว่าเธอมียิ้มเล็กน้อยบนริมฝีปากของเธอและเสียงของเธอถูกตำหนิเบาๆ ." ฉันไม่สามารถหรือไม่ถ้าฉันได้รับโอกาสของเงินง่าย เหมือนที่ฉันควรจะทุกประเภทของคนโง่ไม่ได้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

W . Somerset Maugham

ผมเตรียมที่จะไม่ชอบแมกซ์ kelada ก่อนที่ฉันจะรู้จักเขา สงครามเพิ่งเสร็จและผู้โดยสารในมหาสมุทรไปสมุทรเป็นหนัก สถานที่ตั้งคือยากมากที่จะได้รับ และต้องทนกับสิ่งที่ตัวแทนเลือกให้คุณ คุณอาจจะไม่ได้หวังบ้านตัวเองและผมรู้สึกขอบคุณที่ได้รับหนึ่งซึ่งมีเพียงสองท่าเทียบเรือ .แต่เมื่อฉันบอกว่าชื่อสหายของฉันหัวใจของฉันจม มันแนะนำหน้าต่างและกลางคืนอากาศ rigidly ไม่ปิด มันก็แย่พอแล้วที่จะแบ่งปันโดยสารสิบสี่วัน กับใคร ( ฉันกำลังจากซานฟรานซิสโกไปโยโกฮาม่า ) แต่ผมต้องมองมันด้วยความตกใจไม่น้อย ถ้าชื่อผู้โดยสารเพื่อนของฉันได้ สมิธ หรือ สีน้ำตาล

เมื่อฉันไปในบอร์ดที่ผมพบคุณkelada ของที่เก็บได้ด้านล่าง ผมไม่ได้ชอบหน้าตามัน มีป้ายมากเกินไปบนกระเป๋าเดินทาง และต้น ลำต้นมีขนาดใหญ่เกินไป เขาได้แตกเรื่องห้องน้ำของเขา และผมสังเกตว่าเขาเป็นลูกค้ายอดเยี่ยม คุณ บริษัท เพราะผมเห็นในการยืนกลิ่นของเขา hairwash และที่ระลึกของเขา

คุณ kelada เป็นแปรงไม้มะเกลือกับโมโนแกรมของเขาในทองจะได้รับทั้งหมดดีกว่าครับ . ผมไม่เหมือนคุณ kelada . ฉันทำวิธีของฉันเข้าไปในห้องสูบบุหรี่ ผมเรียกแพ็คของการ์ดและเริ่มเล่นความอดทน

ผมเกือบจะเริ่มต้นก่อนที่มนุษย์ มาหาฉันและถามฉันว่า เขาคิดถูกไหม ชื่อของฉันไง

" ผมนาย kelada " เขากล่าวด้วยรอยยิ้มที่โชว์ฟันแถวของไฟกระพริบ แล้วก็นั่งลง

" โอ้ ใช่พวกเราจะแบ่งห้องโดยสาร ผมคิดว่า "

" บิตของโชค ผมเรียกมันว่า คุณไม่รู้หรอกว่าใครที่คุณจะต้องใส่ด้วย ฉันร่าเริงดีใจ เมื่อได้ยินเธอภาษาอังกฤษ ฉันทั้งหมดสำหรับเราภาษาอังกฤษติดกัน เมื่อเราอยู่ต่างประเทศ ถ้าคุณเข้าใจสิ่งที่ผมหมายถึง . . . "

ฉันกระพริบตา

" คุณเป็นภาษาอังกฤษ ? ผมถาม บางที tactlessly

" มากกว่า คุณไม่คิดว่าฉันเหมือนคนอเมริกันใช่มั้ย อังกฤษกับแกนหลักนั่นคือสิ่งที่ฉัน . "

เพื่อพิสูจน์มัน คุณ kelada หยิบออกจากกระเป๋าพาสปอร์ตและคล่องแคล่ว บริเวณใต้จมูก กษัตริย์จอร์จ

มีหลายๆคน นาย kelada สั้นและแข็งแรงและสะอาดโกนสร้าง ผิวคล้ำ กับอ้วน จมูกตะขอและตาเงาและของเหลวที่มีขนาดใหญ่มาก ผมยาวสีดำเป็นเงาและหยิกเขาพูดกับความคล่องแคล่วในที่ไม่มีภาษาอังกฤษ และท่าทางของเขากำลังคึก ผมรู้สึกมั่นใจว่า การตรวจสอบใกล้ชิดของหนังสือเดินทางอังกฤษจะทรยศ ความจริงที่ว่า คุณ kelada เกิดภายใต้ท้องฟ้า bluer กว่าที่เห็นได้ทั่วไปในอังกฤษ

" มีอะไร ? " เขาถามฉันว่า

ฉันมองเขาอย่างสงสัย .ข้อห้ามในการบังคับและลักษณะทั้งหมดเรือเป็นกระดูกแห้ง เมื่อผมไม่หิวไม่รู้ ซึ่งผมชอบกว่า น้ำขิง หรือมะนาว สควอช แต่คุณ kelada ประกายรอยยิ้มตะวันออกฉัน

" วิสกี้และโซดาหรือ Martini แห้ง นายก็แค่พูดคำว่า "

จากแต่ละสะโพกของเขาในกระเป๋าเขาตกแต่งขวดแก้ววางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่ฉัน ผมเลือก มาร์ตินี่และเรียกบริกรสั่งแก้วและน้ำแข็งสองแก้ว

" ค็อกเทลที่ดีมาก , " ผมกล่าว .

" แล้ว มีอีกตั้งมากมายมันมาจากไหน และถ้าคุณมีเพื่อนในบอร์ด คุณบอกเขาว่าคุณมีเพื่อนที่ได้ทั้งหมด เหล้าในโลก "

นาย kelada คือช่างคุย เขาพูดของนิวยอร์คและซานฟรานซิสโก เขากล่าวถึงการเล่น , ภาพ , และการเมืองเขาเป็นผู้รักชาติ สหภาพแจ็คเป็นชิ้นที่น่าประทับใจของผ้าม่าน แต่เมื่อมันมีความเจริญรุ่งเรืองโดยสุภาพบุรุษจาก Alexandria หรือเบรุต ผมไม่สามารถ แต่รู้สึกว่ามันแพ้บ้างในศักดิ์ศรี นาย kelada คงคุ้นเคยกันดี ฉันไม่อยากวางฟอร์ม แต่ผมไม่สามารถช่วยให้รู้สึกว่ามันงดงามในคนแปลกหน้าใส่คุณก่อนฉันชื่อ ตอนที่เขาอยู่ชั้น นาย kelada ,

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.