SATURDAY.--I am almost a whole day

SATURDAY.--I am almost a whole day old, now. I arrived yesterday. That is as it seems to me. And it must be so, for if there was a day-before-yesterday I was not there when it happened, or I should remember it. It could be, of course, that it did happen, and that I was not noticing. Very well; I will be very watchful now, and if any day-before-yesterdays happen I will make a note of it. It will be best to start right and not let the record get confused, for some instinct tells me that these details are going to be important to the historian some day. For I feel like an experiment, I feel exactly like an experiment; it would be impossible for a person to feel more like an experiment than I do, and so I am coming to feel convinced that that is what I AM--an experiment; just an experiment, and nothing more.

Then if I am an experiment, am I the whole of it? No, I think not; I think the rest of it is part of it. I am the main part of it, but I think the rest of it has its share in the matter. Is my position assured, or do I have to watch it and take care of it? The latter, perhaps. Some instinct tells me that eternal vigilance is the price of supremacy. [That is a good phrase, I think, for one so young.]

Everything looks better today than it did yesterday. In the rush of finishing up yesterday, the mountains were left in a ragged condition, and some of the plains were so cluttered with rubbish and remnants that the aspects were quite distressing. Noble and beautiful works of art should not be subjected to haste; and this majestic new world is indeed a most noble and beautiful work. And certainly marvelously near to being perfect, notwithstanding the shortness of the time. There are too many stars in some places and not enough in others, but that can be remedied presently, no doubt. The moon got loose last night, and slid down and fell out of the scheme --a very great loss; it breaks my heart to think of it. There isn't another thing among the ornaments and decorations that is comparable to it for beauty and finish. It should have been fastened better. If we can only get it back again-- But of course there is no telling where it went to. And besides, whoever gets it will hide it; I know it because I would do it myself. I believe I can be honest in all other matters, but I already begin to realize that the core and center of my nature is love of the beautiful, a passion for the beautiful, and that it would not be safe to trust me with a moon that belonged to another person and that person didn't know I had it. I could give up a moon that I found in the daytime, because I should be afraid some one was looking; but if I found it in the dark, I am sure I should find some kind of an excuse for not saying anything about it. For I do love moons, they are so pretty and so romantic. I wish we had five or six; I would never go to bed; I should never get tired lying on the moss-bank and looking up at them.

Stars are good, too. I wish I could get some to put in my hair. But I suppose I never can. You would be surprised to find how far off they are, for they do not look it. When they first showed, last night, I tried to knock some down with a pole, but it didn't reach, which astonished me; then I tried clouds till I was all tired out, but I never got one. It was because I am left-handed and cannot throw good. Even when I aimed at the one I wasn't after I couldn't hit the other one, though I did make some close shots, for I saw the black blot of the cloud sail right into the midst of the golden clusters forty or fifty times, just barely missing them, and if I could have held out a little longer maybe I could have got one.

So I cried a little, which was natural, I suppose, for one of my age, and after I was rested I got a basket and started for a place on the extreme rim of the circle, where the stars were close to the ground and I could get them with my hands, which would be better, anyway, because I could gather them tenderly then, and not break them. But it was farther than I thought, and at last I had go give it up; I was so tired I couldn't drag my feet another step; and besides, they were sore and hurt me very much.

I couldn't get back home; it was too far and turning cold; but I found some tigers and nestled in among them and was most adorably comfortable, and their breath was sweet and pleasant, because they live on strawberries. I had never seen a tiger before, but I knew them in a minute by the stripes. If I could have one of those skins, it would make a lovely gown.

Today I am getting better ideas about distances. I was so eager to get hold of every pretty thing that I giddily grabbed for it, sometimes when it was too far off, and sometimes when it was but six inches away but seemed a foot--alas, with thorns between! I learned a lesson; also I made an axiom, all out of my own head --my very first one; THE SCRATCHED EXPERIMENT SHUNS THE THORN. I think it is a very good one for one so young.

I followed the other Experiment around, yesterday afternoon, at a distance, to see what it might be for, if I could. But I was not able to make out. I think it is a man. I had never seen a man, but it looked like one, and I feel sure that that is what it is. I realize that I feel more curiosity about it than about any of the other reptiles. If it is a reptile, and I suppose it is; for it has frowzy hair and blue eyes, and looks like a reptile. It has no hips; it tapers like a carrot; when it stands, it spreads itself apart like a derrick; so I think it is a reptile, though it may be architecture.

I was afraid of it at first, and started to run every time it turned around, for I thought it was going to chase me; but by and by I found it was only trying to get away, so after that I was not timid any more, but tracked it along, several hours, about twenty yards behind, which made it nervous and unhappy. At last it was a good deal worried, and climbed a tree. I waited a good while, then gave it up and went home.

Today the same thing over. I've got it up the tree again.

SUNDAY.--It is up there yet. Resting, apparently. But that is a subterfuge: Sunday isn't the day of rest; Saturday is appointed for that. It looks to me like a creature that is more interested in resting than it anything else. It would tire me to rest so much. It tires me just to sit around and watch the tree. I do wonder what it is for; I never see it do anything.

They returned the moon last night, and I was SO happy! I think it is very honest of them. It slid down and fell off again, but I was not distressed; there is no need to worry when one has that kind of neighbors; they will fetch it back. I wish I could do something to show my appreciation. I would like to send them some stars, for we have more than we can use. I mean I, not we, for I can see that the reptile cares nothing for such things.

It has low tastes, and is not kind. When I went there yesterday evening in the gloaming it had crept down and was trying to catch the little speckled fishes that play in the pool, and I had to clod it to make it go up the tree again and let them alone. I wonder if THAT is what it is for? Hasn't it any heart? Hasn't it any compassion for those little creature? Can it be that it was designed and manufactured for such ungentle work? It has the look of it. One of the clods took it back of the ear, and it used language. It gave me a thrill, for it was the first time I had ever heard speech, except my own. I did not understand the words, but they seemed expressive.

When I found it could talk I felt a new interest in it, for I love to talk; I talk, all day, and in my sleep, too, and I am very interesting, but if I had another to talk to I could be twice as interesting, and would never stop, if desired.

If this reptile is a man, it isn't an IT, is it? That wouldn't be grammatical, would it? I think it would be HE. I think so. In that case one would parse it thus: nominative, HE; dative, HIM; possessive, HIS'N. Well, I will consider it a man and call it he until it turns out to be something else. This will be handier than having so many uncertainties.

NEXT WEEK SUNDAY.--All the week I tagged around after him and tried to get acquainted. I had to do the talking, because he was shy, but I didn't mind it. He seemed pleased to have me around, and I used the sociable "we" a good deal, because it seemed to flatter him to be included.

WEDNESDAY.--We are getting along very well indeed, now, and getting better and better acquainted. He does not try to avoid me any more, which is a good sign, and shows that he likes to have me with him. That pleases me, and I study to be useful to him in every way I can, so as to increase his regard. During the last day or two I have taken all the work of naming things off his hands, and this has been a great relief to him, for he has no gift in that line, and is evidently very grateful. He can't think of a rational name to save him, but I do not let him see that I am aware of his defect. Whenever a new creature comes along I name it before he has time to expose himself by an awkward silence. In this way I have saved him many embarrassments. I have no defect like this. The minute I set eyes on an animal I know what it is. I don't have to reflect a moment; the right name comes out instantly, just as if it were an inspiration, as no doubt it is, for I am sure it wasn't in me half a minute before. I seem to know just by the shape of the creature and the way it acts what animal it is.

When the dodo came along he thought it was a wildcat--I saw it in his eye. But I saved him. And I was careful not to do it in a way that could hurt his pride. I just spoke up in a quite natural way of pleasing surprise, and not as if I was dreaming of conveying information, and said, "Well, I do declare, if there isn't the dodo!" I explained--without seeming to be explaining --how I know it for a dodo, and although I thought maybe he was a little piqued that I knew the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันเสาร์นี้ - ผมเกือบทั้งวันเก่า ตอนนี้ ผมมาถึงเมื่อวานนี้ ที่เป็นเหมือนกับฉัน และต้องได้ สำหรับถ้ามีแบบวันก่อนเมื่อวานนี้ฉันไม่มีเมื่อจะเกิดขึ้น หรือควรจำมัน มันอาจจะ แน่นอน ว่า มันไม่ได้เกิดขึ้น และที่ฉันมีไม่สังเกตเห็น ดีมาก ฉันจะจับมากขณะนี้ และถ้าเกิดขึ้นทุกวันก่อน -yesterdays ฉันจะสังเกตมัน มันจะดีที่สุดเริ่มต้นขวา และปล่อยให้คอร์ดสับสน สำหรับบางสัญชาตญาณบอกว่า รายละเอียดเหล่านี้จะมีความสำคัญกับนักประวัติศาสตร์บางวัน สำหรับผมรู้สึกเหมือนการทดลอง ฉันรู้สึกเหมือนกับการทดลอง มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่จะรู้สึกมากขึ้นเช่นการทดลองกว่าฉัน และดังนั้นฉันมารู้สึกมั่นใจว่า จะอะไรฉัน AM - การทดลอง เพียงการทดลอง และอะไรอื่น ๆแล้ว ถ้าผมการทดลอง ฉันทั้งนั้น ไม่ ฉันคิดว่า ไม่ ผมคิดว่า ส่วนเหลือของมันเป็นส่วนหนึ่งของมัน ฉันส่วนหลักของมัน แต่ฉันคิดว่า ส่วนเหลือของมันมีส่วนแบ่งในเรื่อง จะมั่นใจในตำแหน่ง หรือการดูได้ และดูแลของมัน หลัง ที สัญชาตญาณบางอย่างบอกฉันว่าระมัดระวังนิรันดร์ราคามไหศวรรย์ [ที่คือคำดี คิด หนึ่งหนุ่มนั้น]ทุกอย่างดูดีวันนี้กว่ามันเมื่อวานนี้ ในการวิ่งของเสร็จสิ้นเมื่อวานนี้ ภูเขาถูกปล่อยในสภาพลอง และบางส่วนของราบมี cluttered ดังนั้นขยะและเศษที่ด้านค่อนข้างเศร้า ชั้นสูง และสวยงามทำงานศิลปะควรไม่ถูกต้องรีบ และโลกใหม่นี้มาเจสติกเป็นงานชั้นสูงที่สุด และสวยงาม และแน่นอนดฮิ ใกล้สมบูรณ์แบบ อย่างไรก็ตามการหายใจไม่ออกเวลา มีดาวมากเกินไปในบางสถานไม่เพียงพอในผู้อื่น แต่ที่สามารถจะ remedied ปัจจุบัน ไม่มีข้อสงสัย ดวงจันทร์ได้หลวมคืน และฝ่อลง และหลุดออกมาจากโครงร่าง - เป็นมากสูญเสีย มันแบ่งหัวใจของฉันจะคิดว่า มัน ไม่มีสิ่งประดับและตกแต่งอื่นที่เทียบได้กับความสวยงามและเสร็จสิ้น จึงควรมีการยึดดี ถ้าเราสามารถได้รับมัน กลับมาอีก — แต่แน่นอนมีไม่บอกที่จะไป และนอกจาก ผู้ใดได้รับมันจะซ่อน ฉันรู้ว่ามัน เพราะผมจะทำเอง ฉันเชื่อว่า ฉันสามารถซื่อสัตย์ในเรื่องอื่น ๆ ทั้งหมด แต่ฉันเริ่มตระหนักแล้วว่า หลักการของธรรมชาติของฉันเป็นรักที่สวยงาม ความรักในความสวยงาม และที่จะไม่ปลอดภัยเชื่อใจฉันกับดวงจันทร์ที่อยู่กับบุคคลอื่น และบุคคลที่ไม่ทราบจึง ผมสามารถให้ค่าดวงเดียวที่พบในเวลากลางวัน เพราะฉันควรกลัวคนถูกมอง แต่ถ้าพบมันในมืด ฉันแน่ใจว่า ควรหาข้อแก้ตัวไม่พูดอะไรเกี่ยวกับมันบางประการ สำหรับฉันรักดวงจันทร์ พวกเขาจะให้สวย และโรแมนติกมาก ฉันต้องการเรามีห้าหรือหก ฉันจะไม่ไปนอน ฉันควรไม่ได้เหนื่อยนอนมอธนาคาร และหาพวกเขาดาวมีดี มากเกินไป ต้องสามารถรับบางใส่ผม แต่ฉันคิดว่า ฉันไม่สามารถ คุณจะประหลาดใจที่พบว่าไม่หน่อยจะ สำหรับพวกเขาดู เมื่อพวกเขาแรกพบ มืด พยายามที่จะเคาะบางลงด้วย แต่ไม่ ถึง ที่ astonished ฉัน แล้วพยายามเมฆจนผมเหนื่อยทั้งหมดออก แต่ฉันไม่ได้หนึ่ง เป็น เพราะผมถนัดซ้ายก็ และไม่โยนดี เมื่อผมมาที่หนึ่งเลยหลังจากที่ไม่สามารถตีอีกเครื่องหนึ่ง แม้ว่าฉันไม่ได้บางภาพปิด สำหรับผมเห็นคืนในตาดำของเมฆใบขวาเป็นท่ามกลางของคลัสเตอร์ทองสี่สิบ หรือห้าสิบครั้ง เพียงแทบขาดพวกเขา และถ้าฉันไม่เคยออกมาอาจจะยาวนิดหน่อย อาจมีผมหนึ่งดังนั้นข้าน้อย ซึ่งเป็นธรรมชาติ ฉันคิดว่า หนึ่งของอายุของฉัน และหลังจากที่ฉันถูกคัดสรร ผมมีกระเช้า และเริ่มหาสถานที่ในวงกลม ดาวอยู่ใกล้กับพื้นดิน และฉันสามารถได้รับพวกเขา ด้วยมือของฉัน ซึ่งจะดีกว่า หรือ เนื่องจากผมสามารถรวบรวมพวกเขาละม่อมแล้ว ที่มาก และทำลายพวกเขา แต่มันเป็น farther กว่าคิด และในที่สุด ผมไปให้ค่า ผมเหนื่อยดังนั้นฉันไม่สามารถลากเท้าของขั้นตอนอื่น และนอกจาก พวกเขาถูกเจ็บ และทำให้ฉันเจ็บมากสับสนกลับบ้าน มันไกลเกินไป และเปิดเย็น แต่ฉันพบเสือบางแห่งในหมู่พวกเขา และสะอาดที่สุด adorably และลมหายใจของพวกเขาไม่หวาน และ ดี เนื่องจากพวกเขาอาศัยอยู่บนสตรอเบอร์รี่ ฉันไม่เคยเห็นเสือก่อน แต่ผมรู้ว่าพวกเขาในนาที โดยลาย ถ้าไม่มีสกินเหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง มันจะทำให้ชุดน่ารักวันนี้ฉันได้รับความคิดที่ดีเกี่ยวกับระยะทาง ผมกระหายอยากได้รับถือของทุกสิ่งสวยที่ฉัน giddily คว้ามัน เมื่อมันเกินไปหน่อยบางครั้ง และบางครั้ง เมื่อมันถูกแต่ 6 นิ้วออกไป แต่ดูเหมือน เท้า - อนิจจา มีหนามระหว่าง ฉันได้เรียนรู้บทเรียน ฉันทำเป็นสัจพจน์ ทั้งหมดออกจากหัวของฉันเอง - ฉันคนแรก ทดลองรอย SHUNS หนามใหญ่ ผมคิดว่า เป็นหนึ่งที่ดีสำหรับหนุ่มสาวดังนั้นฉันตามอื่น ๆ ทดลองสถาน ช่วงบ่ายเมื่อวานนี้ ใน ดูมันอาจจะ ถ้าฉันไม่ แต่ผมไม่สามารถทำ ผมคิดว่า มันเป็นคน ฉันไม่เคยเห็นชายคนหนึ่ง แต่มันดูเหมือนหนึ่ง และรู้สึกที่ว่ามันคืออะไรแน่ ฉันรู้ว่า ฉันรู้สึกอยากรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมันกว่าเกี่ยวกับสัตว์เลื้อยคลานอื่น ๆ ถ้ามันเป็นสัตว์เลื้อยคลาน และฉันคิดว่า มันเป็น มันมี frowzy ผมและตาสีฟ้า และดูเหมือนกับสัตว์เลื้อยคลาน มีสะโพกไม่ มัน tapers เช่นแครอท เมื่อมันยืน จะแพร่กระจายตัวเองออกจากกันเช่น derrick ดังนั้นคิดว่า มัน เป็นสัตว์เลื้อยคลาน แม้ว่ามันอาจเป็นสถาปัตยกรรมฉันกลัวมันครั้งแรก และเริ่มต้นการรันทุกครั้งที่มันหันไปรอบ ๆ สำหรับฉันคิดว่า มันกำลังจะไล่ฉัน แต่โดยโดยและพบก็ เพียงพยายามหลบ หลังจากนั้น ผมไม่เป็นพิเศษอีก แต่มันก็หลายชั่วโมง,, 20 หลาหลัง ติดตามที่ประสาท และไม่มีความสุข ในที่สุดมันกังวลการจัดการที่ดี และปีนต้นไม้ ผมรอในขณะที่ดี ให้ค่า แล้วกลับบ้านวันนี้เหมือนผ่านการ ได้มากขึ้นต้นไม้อีกด้วยวันอาทิตย์. - ได้ค่ามียัง พักผ่อน เห็นได้ชัด แต่เป็นการอำพราง: อาทิตย์ไม่เหลือ วัน วันเสาร์ได้แต่งตั้งให้ เหมือนฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความสนใจในการวางตัวกว่าอะไร มันจะล้าให้พักผ่อนมาก เรื่องยางผมเพิ่งนั่งรอบ และดูต้น สงสัยความ ไม่เคยเห็นมันทำอะไรเขาเหล่านั้นกลับดวงจันทร์มืด และผมให้มีความสุข ฉันคิดว่า มันซื่อ ๆ ของพวกเขา มันฝ่อลง และก้มปิดอีกครั้ง แต่ไม่เป็นทุกข์ ไม่ต้องกังวลเมื่อมีแบบของเพื่อนบ้าน พวกเขาจะนำมันกลับไป ต้องสามารถทำให้แสดงการเพิ่มค่าของฉัน อยากจะส่งบางดาว สำหรับเรามีมากกว่าที่เราสามารถใช้ ฉันหมายถึง ฉัน ไม่เรา สำหรับจะเห็นว่า สัตว์เลื้อยคลานที่ใส่อะไรอย่างเช่นมีรสนิยมต่ำ และไม่ดี เมื่อฉันไปมีตอนเย็นเมื่อวานนี้ใน gloaming มันมี crept ลง และพยายามที่จะจับปลาเล็กน้อยเหตุที่เล่นในสระว่ายน้ำ และผมกับ clod เพื่อทำให้แผนภูมิขึ้นไปอีก และให้พวกเขาคนเดียว ผมสงสัยที่ว่ามันมีไว้เพื่ออะไร ไม่มีหัวใจหรือไม่ ไม่มีคุณค่าสำหรับสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ เหล่านั้น มันสามารถที่จะถูกออกแบบ และผลิตสำหรับการทำงานเช่น ungentle มีลักษณะของมัน Clods หนึ่งเอาหลังหู และใช้ภาษา มันให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นสำหรับ สำหรับมันเป็นครั้งแรกที่ผมได้เคยได้ยินเสียง ยกเว้นตัวเอง ผมไม่เข้าใจคำว่า แต่พวกเขาดูเหมือนแสดงออกเมื่อพบก็สามารถพูดคุยผมรู้สึกสนใจใหม่ใน สำหรับผมชอบที่จะพูดคุย ฉันพูด ทุกวัน และ ในโหมดสลี ปของฉัน เกินไป และฉันมาก แต่ถ้าผมยังคุยกับ ฉันอาจสองที่น่าสนใจ และจะไม่เคยหยุด นิ่ง ถ้าต้องการถ้าสัตว์เลื้อยคลานนี้เป็นคน ไม่มีมัน มัน ที่ไม่ถูกไวยากรณ์ จะมันหรือไม่ ผมคิดว่า มันจะเขา ฉันคิดว่างั้นนะ ในกรณี หนึ่งจะแยกดัง: nominative เขา dative, HIM ความเป็นเจ้า HIS'N ดี ฉันจะพิจารณาคน และเรียกเขาจนมันจะออกมาบางสิ่งบางอย่างอื่น นี้จะ handier กว่ามีหลายแนวสัปดาห์ถัดไปวันอาทิตย์นี้ - สัปดาห์ฉันติดแท็กรอบเขา และพยายามที่จะได้รู้จัก ผมต้องการพูดคุย เพราะเขาอาย แต่ฉันไม่ทราบ ดูยินดีให้ฉันสถาน และใช้กันเอง "เรา" การจัดการที่ดี เพราะเหมือนเขามาเลียแข้งเลียขาวันพุธ - เรามีคอดีจริง ขณะนี้ และรับดี และคุ้นเคยดี เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงฉันอีก ซึ่งเป็นเครื่องที่ดี และแสดงว่า เขาชอบให้ฉันกับเขา ที่ใจฉัน และเรียน เพื่อจะเป็นประโยชน์กับเขาทุกอย่างที่ฉันสามารถ เพื่อเพิ่มสัมมาคารวะของเขา ในช่วงวันสุดท้ายหรือสอง ฉันได้ทำงานทั้งหมดของการตั้งชื่อสิ่งที่ออกจากมือของเขา และนี้ได้รับการสงเคราะห์ที่ดีกับเขา เขามีของขวัญไม่บรรทัดนั้น และจะขอบคุณมากอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่คิดว่า ชื่อเชือดจะ แต่ฉันไม่ให้เขาเห็นว่า ผมทราบข้อบกพร่องของเขา เมื่อสิ่งมีชีวิตใหม่ที่มาพร้อม ผมชื่อมันก่อนเขามีเวลาที่จะเปิดเผยตัวเอง โดยการเงียบตกใจ วิธีนี้ ผมได้บันทึกเขา embarrassments มาก ไม่มีข้อบกพร่องเช่นนี้แล้ว นาทีฉันตั้งตาในสัตว์ฉันรู้ว่ามันคืออะไร ไม่ถึงเวลา ชื่อเหมาะสมมาพร้อมออกได้ทันที ราวกับว่ามันได้แรงบันดาลใจ ก็ไม่มีข้อสงสัย สำหรับผมแน่ใจว่า มันไม่ได้ฉันในนาทีครึ่งก่อน ดูเหมือนรู้เพียงแค่รูปร่างของสิ่งมีชีวิตและวิธีจะทำหน้าที่เหมือนสัตว์อะไรก็ได้เมื่อมาเซลตามเขาคิดว่า มันเป็น wildcat - ฉันเห็นในตาของเขา แต่บันทึกเขา และระวังไม่ให้ทำในลักษณะที่อาจทำร้ายความภาคภูมิใจของเขาได้ ฉันเพียงได้พูดขึ้นในวิธีธรรมชาติค่อนข้างแปลกใจพอใจ และไม่เป็น ถ้าฉันมีฝันของการส่งข้อมูล กล่าว ว่า "ดี ฉันประกาศ ถ้าไม่เซล" ผม อธิบาย - ด้วยจะ ได้อธิบาย - วิธีฉันรู้สำหรับเล็กซิงตัน และแม้ว่าฉันคิดว่า บางที เขามี piqued เล็กน้อยที่ผมรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสาร์ .-- ผมเกือบทั้งวันเก่า ๆ ตอนนี้ ฉันมาถึงเมื่อวานนี้ นั่นคือในขณะที่มันดูเหมือนว่าฉัน และมันจะต้องเป็นเช่นนั้นเพราะถ้าอยู่มาวันก่อนเมื่อวานนี้ผมก็ไม่ได้มีเมื่อมันเกิดขึ้นหรือฉันควรจะจำได้ มันอาจจะเป็นแน่นอนว่ามันไม่เกิดขึ้นและว่าฉันไม่ได้สังเกตเห็น ดีมาก; ฉันจะเป็นที่จับตามองอย่างมากในขณะนี้และถ้ามีวันก่อนเมื่อวานเกิดขึ้นผมจะจดบันทึกของมัน มันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเริ่มต้นที่ถูกต้องและไม่ปล่อยให้บันทึกได้รับสับสนสำหรับสัญชาตญาณบางอย่างบอกว่ารายละเอียดเหล่านี้จะมีความสำคัญกับประวัติศาสตร์บางวัน สำหรับฉันรู้สึกเหมือนการทดลองผมรู้สึกเหมือนกับการทดลอง; มันจะเป็นไปไม่สำหรับคนที่จะรู้สึกเหมือนการทดลองกว่าที่ฉันทำและดังนั้นฉันมาที่จะรู้สึกเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่ฉัน - การทดลอง; เพียงแค่การทดลองและไม่มีอะไรเพิ่มเติม. แล้วถ้าผมทดลองฉันทั้งหมดของมันได้หรือไม่ ไม่ฉันไม่คิด; ผมคิดว่าส่วนที่เหลือของมันเป็นส่วนหนึ่งของมัน ผมเป็นส่วนหลักของมัน แต่ผมคิดว่าส่วนที่เหลือของมันมีส่วนแบ่งในเรื่องนี้ ตำแหน่งของฉันจะมั่นใจได้หรือฉันจะต้องดูมันและดูแลมันได้หรือไม่ หลังอาจจะ สัญชาตญาณบางคนบอกว่าความระมัดระวังเป็นนิรันดร์ราคาของอำนาจสูงสุด [นั่นคือวลีที่ดีผมคิดว่าสำหรับหนึ่งหนุ่มดังนั้น.] ทุกอย่างดูดีกว่าในวันนี้มันก็เมื่อวานนี้ ในการวิ่งของตกแต่งขึ้นเมื่อวานนี้ภูเขาที่ถูกทิ้งไว้ในสภาพที่มอมแมมและบางส่วนของที่ราบจึงรกไปด้วยขยะและเศษที่มีแง่มุมที่น่าวิตกมากทีเดียว ผลงานที่มีเกียรติและสวยงามของศิลปะไม่ควรยัดเยียดให้รีบ; และโลกใหม่อันงดงามนี้ย่อมเป็นงานที่มีเกียรติมากที่สุดและสวยงาม และแน่นอนเหลือเชื่อใกล้กับการที่สมบูรณ์แบบ แต่อย่างไรก็ตามถี่ของเวลา มีดาวมากเกินไปในบางสถานที่และไม่เพียงพอในคนอื่น ๆ แต่ที่สามารถแก้ปัจจุบันไม่มีข้อสงสัย ดวงจันทร์หลุดคืนที่ผ่านมาและเลื่อนลงและหลุดออกมาจากโครงการ --a สูญเสียครั้งยิ่งมาก; จะแบ่งหัวใจของฉันจะคิดว่ามัน ไม่มีสิ่งที่หมู่เครื่องประดับและตกแต่งที่เทียบได้กับมันเพื่อความงามและเสร็จสิ้นอีก มันควรจะได้รับการยึดที่ดีกว่า ถ้าเราจะได้รับกลับ again-- แต่แน่นอนไม่มีการบอกสถานที่ที่ไป และนอกจากนี้ใครก็ตามที่ได้รับมันจะซ่อนมัน ฉันรู้ว่ามันเพราะผมจะทำมันด้วยตัวเอง ฉันเชื่อว่าฉันสามารถจะซื่อสัตย์ในเรื่องอื่น ๆ แต่ฉันเริ่มตระหนักว่าหลักและศูนย์กลางของธรรมชาติของฉันคือความรักที่สวยงาม, ความหลงใหลในความสวยงามและที่มันจะไม่ปลอดภัยที่จะเชื่อฉันกับดวงจันทร์ ที่เป็นของคนอื่นและคนที่ไม่ได้รู้ว่าฉันมีมัน ฉันจะให้ขึ้นดวงจันทร์ที่ผมพบว่าในเวลากลางวันเพราะผมควรจะกลัวใครบางคนกำลังมอง; แต่ถ้าผมพบว่ามันอยู่ในความมืดผมมั่นใจว่าผมควรจะหาชนิดของข้ออ้างบางอย่างสำหรับการไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับมัน เพราะเราทำดวงจันทร์ความรักที่พวกเขาจะสวยและโรแมนติกเพื่อให้ ฉันหวังว่าเรามีห้าหรือหก; ฉันจะไม่ไปนอน; ฉันไม่ควรได้รับเหนื่อยนอนอยู่บนมอสธนาคารและมองขึ้นไปที่พวกเขา. ดาวเป็นสิ่งที่ดีมากเกินไป ฉันหวังว่าฉันจะได้รับบางส่วนที่จะใส่ในผมของฉัน แต่ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถ คุณจะประหลาดใจที่จะหาวิธีการที่ไกลออกไปพวกเขาเพราะพวกเขาไม่ได้ดูมัน เมื่อพวกเขาครั้งแรกแสดงให้เห็นว่าคืนที่ผ่านมาผมพยายามที่จะเคาะบางลงกับเสา แต่มันก็ยังไม่ถึงซึ่งประหลาดใจฉัน; แล้วฉันพยายามเมฆจนฉันคือทั้งหมดที่เหนื่อยออก แต่ฉันไม่เคยมีอย่างใดอย่างหนึ่ง มันเป็นเพราะผมมือซ้ายและไม่สามารถโยนที่ดี แม้ในขณะที่ผมมุ่งเป้าไปที่คนที่ฉันไม่ได้หลังจากที่ผมไม่สามารถตีคนอื่น ๆ แต่ผมก็ทำให้บางภาพอย่างใกล้ชิดสำหรับผมเห็นรอยเปื้อนสีดำของเมฆแล่นลงในท่ามกลางกลุ่มทองสี่สิบห้าสิบหรือ ครั้งเพิ่งหายไปพวกเขาและถ้าฉันจะได้ยื่นออกมาอีกหน่อยบางทีฉันอาจจะมีหนึ่ง. ดังนั้นฉันร้องไห้เล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเป็นธรรมชาติผมว่าหนึ่งอายุของฉันและหลังจากที่ผมได้พักผ่อนผมได้ ตะกร้าและเริ่มหาสถานที่บนขอบสุดของวงกลมซึ่งดาวอยู่ใกล้พื้นดินและฉันจะได้รับพวกเขาด้วยมือของฉันซึ่งจะดีกว่าอยู่แล้วเพราะผมจะรวบรวมพวกเขาละม่อมแล้วและไม่ทำลาย พวกเขา แต่มันก็ไกลออกไปกว่าที่ฉันคิดและที่สุดท้ายที่ฉันได้ไปให้มันขึ้น; ฉันก็เหนื่อยฉันไม่สามารถลากเท้าของฉันอีกก้าวหนึ่ง; และนอกจากนี้พวกเขาเจ็บและเจ็บมาก. ฉันไม่สามารถรับกลับบ้าน; มันก็ไกลเกินไปและหันเย็น แต่ผมพบว่าเสือและตั้งอยู่ในหมู่พวกเขาและสะดวกสบายมากที่สุดน่ารักและลมหายใจของพวกเขาคือหวานและน่ารื่นรมย์เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในสตรอเบอร์รี่ ฉันไม่เคยเห็นเสือมาก่อน แต่ผมรู้ว่าพวกเขาในนาทีโดยลาย ถ้าฉันจะมีหนึ่งในหนังเหล่านั้นก็จะทำให้ชุดที่น่ารัก. วันนี้ฉันได้รับความคิดที่ดีเกี่ยวกับระยะทาง ผมจึงกระตือรือร้นที่จะได้รับถือของทุกสิ่งที่ฉันสวยหวิวคว้ามันบางครั้งเมื่อมันไกลเกินไปและบางครั้งเมื่อมันเป็น แต่หกนิ้วออกไป แต่ดูเหมือนเท้า - อนิจจามีหนามระหว่าง! ผมได้เรียนรู้บทเรียน; ฉันทำยังความจริงทั้งหมดออกจากหัวของตัวเอง --my แรกหนึ่ง การทดลองรอยขีดข่วน shuns หนาม ฉันคิดว่ามันเป็นหนึ่งที่ดีมากสำหรับหนึ่งหนุ่มดังนั้น. ผมทำตามการทดลองอื่น ๆ รอบบ่ายเมื่อวานนี้ที่ระยะทางเพื่อที่จะเห็นสิ่งที่มันอาจจะเป็นถ้าฉันสามารถทำได้ แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะทำออกมา ฉันคิดว่ามันเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่มันดูเหมือนหนึ่งและฉันรู้สึกแน่ใจว่านั่นคือสิ่งที่มันเป็น ฉันตระหนักดีว่าผมรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นกว่าใด ๆ เกี่ยวกับสัตว์เลื้อยคลานอื่น ๆ ถ้าเป็นสัตว์เลื้อยคลานและฉันคิดว่ามันเป็น; มันมีผมไม่เรียบร้อยและตาสีฟ้าและมีลักษณะเหมือนสัตว์เลื้อยคลาน มันมีสะโพกไม่มี มันเหมือนแท่งแครอท; เมื่อมันยืนจะกระจายตัวเองนอกเหนือเหมือนปั้นจั่น; ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันเป็นสัตว์เลื้อยคลานแม้ว่ามันอาจจะเป็นสถาปัตยกรรม. ผมกลัวของมันเป็นครั้งแรกและเริ่มที่จะเรียกใช้เวลาที่จะหันไปรอบ ๆ ทุกคนสำหรับผมคิดว่ามันเป็นไปไล่ฉัน; แต่และผมพบว่ามันเป็นเพียงการพยายามที่จะได้รับไปดังนั้นหลังจากที่ผมไม่ได้ขี้อายใด ๆ มากขึ้น แต่การติดตามมันไปหลายชั่วโมงประมาณยี่สิบหลาหลังซึ่งทำให้มันประสาทและไม่มีความสุข ในที่สุดมันก็เป็นข้อเสนอที่ดีห่วงและปีนขึ้นต้นไม้ ฉันรอในขณะที่ดีนั้นให้มันขึ้นมาและกลับบ้าน. วันนี้สิ่งเดียวกันซ้ำ ฉันได้มันขึ้นไปบนต้นไม้อีกครั้ง. อาทิตย์ .-- มันขึ้นยังมี พักผ่อนเห็นได้ชัด แต่ที่เป็นอุบาย: วันอาทิตย์เป็นวันแห่งส่วนที่เหลือนั้น เสาร์ได้รับการแต่งตั้งที่ ดูเหมือนว่าผมชอบสิ่งมีชีวิตที่มีความสนใจมากขึ้นในการพักผ่อนกว่านั้นสิ่งอื่นใด ยางมันจะให้ฉันไปพักผ่อนมาก ยางมันฉันเพียงนั่งรอบและดูต้นไม้ ผมสงสัยว่ามันคืออะไรสำหรับ; ฉันไม่เคยเห็นมันทำอะไร. พวกเขากลับดวงจันทร์คืนที่ผ่านมาและผมมีความสุขมาก! ฉันคิดว่ามันคือความซื่อสัตย์มากของพวกเขา มันเลื่อนลงและปิดลดลงอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้มีความสุข; ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลเมื่อมีชนิดของเพื่อนบ้านที่มิ พวกเขาจะเรียกมันกลับมา ฉันหวังว่าฉันจะทำอะไรบางอย่างที่จะแสดงความชื่นชมของฉัน ฉันต้องการที่จะส่งพวกเขาดาวบางอย่างเรามีมากกว่าที่เราสามารถใช้ ฉันหมายความว่าฉันไม่เราเพราะเราจะเห็นว่าสัตว์เลื้อยคลานใส่ใจอะไรเลยสำหรับสิ่งดังกล่าว. มันมีรสนิยมต่ำและไม่ได้ชนิด เมื่อผมไปที่นั่นตอนเย็นเมื่อวานนี้ในเวลาพลบค่ำมันได้พุ่งลงและได้พยายามที่จะจับปลาจุดด่างดำเล็ก ๆ ที่เล่นในสระว่ายน้ำและฉันได้ปั้นมันเพื่อให้มันไปขึ้นไปบนต้นไม้อีกครั้งและปล่อยให้พวกเขาอยู่คนเดียว ฉันสงสัยว่านั่นคือสิ่งที่มันเป็นอยู่หรือ? ไม่ได้มีหัวใจหรือไม่ มีความเห็นอกเห็นใจไม่ได้สำหรับผู้ที่สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่? ก็สามารถที่จะได้รับการออกแบบและผลิตสำหรับการทำงานเช่นมือหนัก? มันมีลักษณะของมัน ก้อนหนึ่งเอามันกลับมาของหูและใช้ภาษา มันทำให้ผมตื่นเต้นเพราะมันเป็นครั้งแรกที่ผมเคยได้ยินคำพูดของตัวเองยกเว้น ผมไม่เข้าใจคำพูด แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาแสดงออก. เมื่อผมพบว่ามันสามารถพูดคุยผมรู้สึกว่ามีความสนใจในมันสำหรับฉันชอบที่จะพูดคุย; ฉันพูดคุยทุกวันและในการนอนหลับของฉันเหมือนกันและผมน่าสนใจมาก แต่ถ้าผมมีอีกจะพูดคุยกับฉันอาจจะเป็นสองเท่าของที่น่าสนใจและไม่เคยจะหยุดถ้าต้องการ. ถ้าสัตว์เลื้อยคลานนี้คือคนที่มัน ไม่ได้เป็นไอทีมันคืออะไร? ไม่ว่าจะไวยากรณ์จะได้หรือไม่ ฉันคิดว่ามันจะเป็นเขา ผมคิดอย่างนั้น ในกรณีที่หนึ่งจะแยกมันจึง: ประโยค ฯพณฯ ; รกเขา; หวง HIS'N ดีฉันจะคิดว่ามันเป็นมนุษย์และเรียกมันว่าเขาจนกว่าจะจะออกมาเป็นอย่างอื่น นี้จะเป็นการง่ายกว่ากว่าที่มีความไม่แน่นอนจำนวนมาก. สัปดาห์ถัดไปอาทิตย์ .-- ทุกสัปดาห์ผมติดแท็กรอบหลังจากเขาและพยายามที่จะได้ทำความคุ้นเคย ผมต้องทำพูดเพราะเขาเป็นคนขี้อาย แต่ผมไม่ได้ใจมัน ดูเหมือนว่าเขายินดีที่จะมีฉันไปรอบ ๆ และผมใช้เข้ากับคนง่าย "เรา" การจัดการที่ดีเพราะมันดูเหมือนจะประจบเขาจะรวม. พุธ .-- เราจะได้รับพร้อมเป็นอย่างดีแน่นอนในขณะนี้และได้รับการที่ดีขึ้นและความคุ้นเคยที่ดีกว่า . เขาไม่ได้พยายามที่จะหลีกเลี่ยงการใด ๆ ฉันมากขึ้นซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีและแสดงให้เห็นว่าเขาชอบที่จะมีผมกับเขา ที่ประสงค์ฉันและฉันศึกษาที่จะเป็นประโยชน์กับเขาในทุกวิถีทางที่จะทำได้เพื่อที่จะเพิ่มเรื่องของเขา ในระหว่างวันที่ผ่านมาหรือสองฉันได้นำการทำงานทั้งหมดของการตั้งชื่อสิ่งที่ออกจากมือของเขาและนี้ได้รับการบรรเทาที่ดีกับเขาเพราะเขามีของที่ระลึกในสายที่ไม่ได้และเป็นอย่างเห็นได้ชัดขอบคุณมาก เขาไม่สามารถคิดชื่อที่มีเหตุผลที่จะช่วยเขา แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาเห็นว่าฉันรู้ข้อบกพร่องของเขา เมื่อใดก็ตามที่เป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ที่มาพร้อมผมชื่อมันก่อนที่เขาจะมีเวลาที่จะเปิดเผยตัวเองโดยการที่น่าอึดอัดใจเงียบ ด้วยวิธีนี้ผมได้ช่วยเขา embarrassments จำนวนมาก ผมมีข้อบกพร่องเช่นนี้ไม่มี นาทีที่ผมตั้งตาในสัตว์ที่ฉันรู้ว่ามันคืออะไร ฉันไม่ได้มีเพื่อให้สอดคล้องกับช่วงเวลาที่; ชื่อที่ถูกต้องออกมาทันทีเช่นเดียวกับถ้ามันเป็นแรงบันดาลใจในขณะที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือสำหรับผมแน่ใจว่ามันก็ไม่ได้อยู่ในฉันครึ่งนาทีก่อน ฉันดูเหมือนจะรู้เพียงแค่รูปร่างของสิ่งมีชีวิตและวิธีที่จะทำหน้าที่ในสิ่งที่มันเป็นสัตว์. เมื่อ dodo มาพร้อมเขาคิดว่ามันเป็นแมว - ฉันเห็นมันอยู่ในสายตาของเขา แต่ฉันช่วยเขา และฉันก็ระมัดระวังที่จะไม่ทำมันในทางที่อาจทำร้ายความภาคภูมิใจของเขา ผมแค่พูดขึ้นในทางธรรมชาติค่อนข้างแปลกใจที่ชื่นชอบของและไม่เป็นถ้าผมฝันของถ่ายทอดข้อมูลและกล่าวว่า "ดีฉันประกาศถ้ามีไม่ dodo ที่สุด!" ผมอธิบาย - ไม่ดูเหมือนจะเป็นอธิบาย --how ฉันรู้ว่ามันสำหรับ dodo และถึงแม้ว่าฉันคิดว่าบางทีเขาก็เล็ก ๆ น้อย ๆ ป่องๆที่ผมรู้ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันเสาร์ . . . . ผมเกือบทั้งวัน เก่า แล้ว ผมมาถึงเมื่อวาน ที่เป็นเหมือนฉัน และมันต้องเป็นเช่นนั้น เพราะถ้าเกิดเมื่อวานซืนผมไม่ได้อยู่ที่นั่นตอนมันเกิดขึ้น หรือฉันควรจะจำมันได้ มันอาจจะ แน่นอน ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และผมก็ไม่ได้สังเกต ดีครับ ผมจะตื่นตัวแล้ว และถ้าวันไหนก่อนเมื่อวานเกิดขึ้นผมจะจดมันไว้มันจะดีที่สุดที่จะเริ่มต้นที่ถูกต้องและไม่ให้บันทึกสับสน เพราะสัญชาตญาณบางอย่างบอกว่ารายละเอียดเหล่านี้จะต้องสำคัญกับนักประวัติศาสตร์บางวัน สำหรับผมรู้สึกเหมือนเป็นการทดสอบ ผมรู้สึกเหมือนการทดลอง ; มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้คนรู้สึกมากขึ้นเช่นการทดลองมากกว่าผม และผมก็มารู้สึกว่า นั่นเป็นสิ่งที่ผม -- การทดลองแค่การทดลอง และไม่มีอะไรมาก

แล้วถ้าผมทดสอบ ผมทั้งมัน ไม่ ฉันคิดว่าไม่ คิดว่าที่เหลือเป็นส่วนหนึ่งของมัน ฉันเป็นส่วนหลักของมัน แต่ผมคิดเองมีหุ้นอยู่ก็ตาม เป็นตำแหน่งที่ฉันมั่นใจ หรือต้องให้ฉันดู มันและดูแลมันได้ ใช่ไหม ? อย่างหลังมั้ง สัญชาตญาณบางอย่างบอกกับฉันว่าแค้นนิรันดรคือ ราคาของอำนาจสูงสุด[ ที่เป็นวลีที่ดี ฉันคิดว่า สำหรับคนที่อายุน้อย ]

ทุกอย่างดูดีวันนี้มากกว่าเมื่อวาน ในการวิ่งของเสร็จเมื่อวาน เขาถูกทิ้งไว้ในสภาพมอมแมม และบางส่วนของที่ราบก็รกไปด้วยขยะ และเศษที่ลักษณะค่อนข้างน่าวิตก โนเบิลและงานศิลป์สวยงาม ไม่ควรยัดเยียดให้เร็วและโลกนี้ยิ่งใหญ่จริงๆทำงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและสวยงาม และแน่นอนอย่างสวยหรูใกล้สมบูรณ์แบบ แม้จะสั้นของเวลา มีดวงดาวมากมายเกินไปในบางสถานที่และไม่เพียงพอในคนอื่น ๆแต่ที่สามารถแก้ไขได้ ปัจจุบัน อย่างไม่ต้องสงสัย ดวงจันทร์หายไปเมื่อคืน และไถลลงและลดลงจากโครงการ -- การสูญเสียมากมากแบ่งหัวใจของฉันคิดว่ามัน ไม่มีอีกสิ่งหนึ่ง ของประดับที่เปรียบกับมันเพื่อความงามและเสร็จสิ้น มันควรได้รับการยึดดีกว่า ถ้าเราสามารถได้รับมันกลับมาอีกแล้ว . . . แต่แน่นอน ไม่มีการบอกมันไปไหน และอีกอย่าง คนที่จะซ่อนมัน ผมรู้เพราะผมก็ทำเอง