Riki Watanabe, an industrial design

Riki Watanabe, an industrial designer often likened to Charles Eames in America, passed away last week. He was 101 years old.

Born in Shirogane, Tokyo in 1911, Watanabe obtained a degree in woodworking in 1936. After graduation he moved to Gunnma prefecture where he met, and consequently studied under, Bruno Taut, a German architect who had fled to Japan to escape the Nazi regime. Throughout the 1930s Watanabe absorbed the many principles of the modernist movements like Bauhaus and, in particular, Le Corbusier. However, Watanabe was interested in purely importing western modernist ideals into Japan. Rather, concerned himself in how to weave them into a Japanese lifestyle. He succesfully managed to incorporate the concept of chairs into a predominantly floor-based lifestyle. The chairs he produced in the 1950s like the Himo Isu and Torii Isu became iconic images of Japanese modernism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Riki วาตานาเบะนักออกแบบอุตสาหกรรมมักจะเอาไปเปรียบกับชาร์ลส์เมสในอเมริกาผ่านไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เขาอายุ 101 ปีที่ผ่านมา. เกิดใน Shirogane โตเกียวในปี 1911, วาตานาเบะได้รับปริญญาในงานไม้ในปี 1936 หลังจากจบการศึกษาเขาย้ายไปจังหวัด Gunnma ซึ่งเขาได้พบและศึกษาดังนั้นภายใต้บรูโน่ตึงสถาปนิกชาวเยอรมันที่หลบหนีไปยังประเทศญี่ปุ่น ที่จะหลบหนีระบอบนาซี ตลอดช่วงทศวรรษที่ 1930 วาตานาเบะดูดซึมหลักการหลายสมัยเช่นการเคลื่อนไหว Bauhaus และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Le Corbusier แต่วาตานาเบะมีความสนใจในการนำเข้าอย่างหมดจดอุดมคติตะวันตกสมัยใหม่เข้ามาในประเทศญี่ปุ่น แต่ความกังวลของตัวเองในวิธีการที่จะสานให้เป็นวิถีชีวิตที่ญี่ปุ่น เขาพยายามที่ประสบความสำเร็จในการรวมแนวคิดของเก้าอี้เป็นวิถีชีวิตส่วนใหญ่ตามพื้น เก้าอี้ที่เขาผลิตในปี 1950 เช่น Himo Isu และ Torii Isu กลายเป็นภาพสัญลักษณ์ของสมัยญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ริกิ วาตานาเบ เป็นนักออกแบบมักจะเปรียบกับ Charles Eames ในอเมริกา เสียชีวิตเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เขาคือ 101 ปี ชิโรงาเนะ

เกิดในโตเกียว ใน 1911 , วาตานาเบะ ได้รับปริญญาในงานช่างไม้ใน 1936 . หลังจากเรียนจบเขาย้ายไป gunnma จังหวัดที่เขาเจอ แล้วจึงศึกษาภายใต้ , ฤดูใบไม้ผลิ , เยอรมัน สถาปนิกที่ได้หลบหนีไปยังประเทศญี่ปุ่นเพื่อหลบหนีการปกครองของนาซีตลอดช่วงทศวรรษที่ 1930 วาตานาเบะดูดซึมหลักการหลายของการเคลื่อนไหวเช่นสมัยใหม่ Bauhaus และโดย Le Corbusier . อย่างไรก็ตาม วาตานาเบะ สนใจหมดจดเข้าตะวันตกสมัยใหม่อุดมคติในญี่ปุ่น แต่ห่วงตัวเองในวิธีการถักให้เป็นวิถีชีวิตญี่ปุ่นเขาสามารถรักษาจัดการรวมแนวคิดของเก้าอี้ในชั้นส่วนใหญ่วิถีชีวิตตาม เก้าอี้ที่เขาผลิตในปี 1950 เหมือน himo ISU โทริอิ ISU และกลายเป็นสัญลักษณ์ภาพสมัยใหม่ของญี่ปุ่น