The governmental powers must not on

The governmental powers must not only be satisfactorily distributed between the Centre and the units, but provision must be made to prevent either from encroaching upon a sphere allotted to the other. Here, again, federations differ in respect of the safeguards provided against this possibility, and their efficacy. The most common safeguard is the establishment of an independent court to interpret the constitution and decide conflicts of jurisdiction between the Centre and units. The American and the Australian courts are the best instances of this ; in Switzerland and the U.S.S.R. the Supreme Court has no power to declare to federal law unconstitutional and, to that extent, the judicial safeguard is ineffective as a means of protecting the rights of the units. A Second safeguard is the power given to the people, as in Switzerland, by the referendum and the initiative to decide finally on constitutional laws, the, i.e. not alterable by the ordinary law-making body of centre or of the states. Invariably, too, some part is given to both the Centre and the in the process of amending the constitution, the U.S.S.R. being an exception in that it ignores the units ; again invariably, the part assigned to the units is greater than that allotted to the Centre. The central Legislature is given the power to propose amendments in the U.S.A., Australia, and Switzerland ; the final ratification by a majority of the units is made essential ( in the U.S.A. by three-fourths of the states). Further, some fundamental rights of the units (as, for instance, the right to equal member-ship in the Senate in the U.S.A., and territorial limits in Australia) are made unalterable except with the consent of the states affected.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อำนาจรัฐต้องไม่เพียงผ่านแจกจ่ายระหว่างศูนย์และหน่วย แต่ต้องทำการสำรองเพื่อป้องกันจาก encroaching เมื่อทรงกลมจัดสรรไปยังอีก ที่นี่ อีก federations แตกต่างผิดป้องกันให้กับโอกาสนี้ และประสิทธิภาพของการ ปกป้องมากที่สุดเป็นการจัดตั้งศาลขึ้นอยู่กับการตีความรัฐธรรมนูญ และตัดสินความขัดแย้งของอำนาจระหว่างศูนย์และหน่วย ศาลออสเตรเลียและอเมริกันที่มีอินสแตนซ์ที่สุดนี้ ในสวิตเซอร์แลนด์และ U.S.S.R. ที่ศาลฎีกามีอำนาจไม่ประกาศกฎหมาย unconstitutional และ เท่านั้น ป้องกันการยุติธรรมเป็นผลของการปกป้องสิทธิของหน่วย ป้องกันที่สองคือ อำนาจให้ประชาชน ในสวิตเซอร์แลนด์ การลงประชามติและริเริ่มการตัดสินใจสุดท้ายในกฎหมายรัฐธรรมนูญ เช่น alterable ไม่ โดยปกติกฎหมายทำตัว ของศูนย์ หรือ ของอเมริกา คงเส้นคงวา เกินไป บางส่วนจะให้ศูนย์ทั้งสองและในกระบวนการแก้ไขรัฐธรรมนูญ U.S.S.R. เป็นข้อยกเว้นที่จัดเตรียมหน่วย อีก คงเส้นคงวา ส่วนที่กำหนดให้กับหน่วยได้มากกว่าที่กำหนดเอาไว้ที่ศูนย์ ทูลเกล้าทูลกระหม่อมกลางให้อำนาจในการเสนอแก้ไข ในสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย สวิตเซอร์แลนด์ การให้สัตยาบันครั้งสุดท้าย โดยส่วนใหญ่ของหน่วยจะจำเป็น (ในสหรัฐอเมริกาโดย fourths 3 ของอเมริกา) เพิ่มเติม บางสิทธิขั้นพื้นฐานของหน่วย (เป็น เช่น ด้านขวาให้เท่ากับการจัดส่งสมาชิกวุฒิสภาในสหรัฐอเมริกา และข้อจำกัดดินแดนออสเตรเลีย) จะ unalterable ยกเว้น ด้วยความยินยอมของรัฐที่ได้รับผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อำนาจรัฐจะต้องไม่เพียง แต่จะกระจายเป็นที่น่าพอใจระหว่างศูนย์และหน่วย แต่การจัดหาจะต้องทำเพื่อป้องกันไม่ให้ทั้งจากล่วงล้ำทรงกลมที่จัดสรรให้กับคนอื่น ๆ ที่นี่อีกครั้งสหภาพแตกต่างกันในแง่ของการป้องกันให้กับความเป็นไปได้นี้และประสิทธิภาพของพวกเขา ป้องกันพบมากที่สุดคือการจัดตั้งศาลที่เป็นอิสระในการตีความรัฐธรรมนูญและตัดสินใจความขัดแย้งทางอำนาจระหว่างศูนย์และหน่วย สนามอเมริกันและออสเตรเลียเป็นกรณีที่ดีที่สุดนี้; ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์และล้าหลังศาลฎีกามีอำนาจที่จะประกาศกฎหมายของรัฐบาลกลางรัฐธรรมนูญและไม่มีขอบเขตที่ป้องกันการพิจารณาคดีไม่ได้ผลเป็นวิธีการปกป้องสิทธิของหน่วย การป้องกันที่สองคือการใช้พลังงานให้กับคนในขณะที่วิตเซอร์แลนด์โดยการลงประชามติและความคิดริเริ่มที่จะตัดสินใจในที่สุดเกี่ยวกับกฎหมายรัฐธรรมนูญเช่นไม่ผันแปรตามร่างกายสามัญทำให้กฎหมายของศูนย์หรือของรัฐ คงเส้นคงวามากเกินไปบางส่วนจะได้รับการทั้งศูนย์และในกระบวนการของการแก้รัฐธรรมนูญล้าหลังเป็นข้อยกเว้นในการที่จะไม่สนใจหน่วย; อีกครั้งอย่างสม่ำเสมอเป็นส่วนหนึ่งที่ได้รับมอบหมายไปยังหน่วยงานที่มีค่ามากกว่าที่จัดสรรให้กับศูนย์ สภานิติบัญญัติกลางจะได้รับอำนาจที่จะเสนอข้อแก้ไขในประเทศสหรัฐอเมริกา, ออสเตรเลียและสวิตเซอร์; การให้สัตยาบันสุดท้ายโดยส่วนใหญ่ของหน่วยงานที่จะทำสิ่งจำเป็น (ในประเทศสหรัฐอเมริกาโดยสามในสี่ของรัฐ) นอกจากนี้บางสิทธิขั้นพื้นฐานของหน่วย (เหมือนเช่นสิทธิที่จะเท่าเทียมกันของสมาชิกที่เรือในวุฒิสภาในประเทศสหรัฐอเมริกาและข้อ จำกัด ในดินแดนออสเตรเลีย) จะทำไม่เปลี่ยนแปลงยกเว้นด้วยความยินยอมของรัฐที่ได้รับผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อำนาจรัฐจะต้องไม่เพียง แต่จะสามารถแจกจ่ายระหว่างศูนย์และหน่วยงาน แต่การจะต้องทำเพื่อป้องกันการอย่างใดอย่างหนึ่งจาก encroaching บนทรงกลมที่จัดสรรให้กับคนอื่น ที่นี่ อีกครั้ง สหภาพแตกต่างในแง่ของการป้องกันให้กับความเป็นไปได้และประสิทธิภาพของพวกเขาการรักษาที่พบมากที่สุดคือการจัดตั้งศาลอิสระที่จะตีความรัฐธรรมนูญ และตัดสินใจว่า ความขัดแย้งทางอำนาจระหว่างหน่วยบริการ และ ชาวอเมริกันและศาลออสเตรเลียเป็นอินสแตนซ์ที่ดีที่สุดของนี้ ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และสหภาพโซเวียต ศาลฎีกามีอำนาจที่จะประกาศกฎหมายรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง และ ขนาดนั้นปกป้องตุลาการจะไม่ได้ผล เป็นวิธีการปกป้องสิทธิของหน่วย เป็นป้องกันที่สองคืออำนาจให้กับประชาชน เช่น ในสวิตเซอร์แลนด์ โดยการลงประชามติและการตัดสินใจด้านกฎหมาย รัฐธรรมนูญ คือ ไม่ผันแปร โดยกฎหมายธรรมดา ทำให้ร่างกายของศูนย์หรือของรัฐ คงเส้นคงวาด้วยบางส่วนให้กับทั้งศูนย์และในกระบวนการของการแก้ไขรัฐธรรมนูญ สหภาพโซเวียต เป็นข้อยกเว้นที่จะละเว้นหน่วย ; อีกครั้งเสมอ ส่วนที่มอบหมายให้หน่วยมากกว่าที่จัดสรรให้กับศูนย์ รัฐสภากลางจะได้รับพลังในการเสนอแก้ไขในสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย และสวิตเซอร์แลนด์สุดท้ายการให้สัตยาบันโดยส่วนใหญ่ของหน่วยผลิตที่จำเป็น ( ในสหรัฐอเมริกา โดยสามในสี่ของจํานวนรัฐ ) เพิ่มเติมบางสิทธิพื้นฐานของหน่วย ( เช่น สิทธิเท่าเทียมสมาชิกเรือในวุฒิสภาในสหรัฐอเมริกา , และข้อ จำกัด ในดินแดนออสเตรเลีย ) ทำให้ไม่เปลี่ยนแปลงยกเว้นด้วยความยินยอมของรัฐได้รับผลกระทบ